ตอนที่ 1437 : รัง

เขาไม่มีทางเลือก แม้ว่าสถานการณ์ดีที่สุดสำหรับเขาคือมียีนชีวิต 90,000 เท่าแล้วเข้าถึงขั้น 3 ของเส้นทางพลังอมตะแต่เมื่อเผชิญภัยพิบัติ เวลาคือสิ่งจำเป็น เขาทำอะไรได้ไม่มาก แต่เป็นเทพแท้จริงที่ขั้นสองของเส้นทางเพลังอมตะก็ยังดีกว่าการเป็นเทพแท้จริงตามเส้นทางกฎ

“พ่อ…”

เสียงหนึ่งดังขึ้นขัดความคิด หลัวเฟิง หลัวเฟิง หันกลับมามองลูก จากสายตาของ หลัวปิง และ หลัวไฮ่ แล้ว หลัวเฟิง รู้สึกได้ถึงความกังวลและอึดอัดของสองพี่น้อง

“สบายใจได้” หลัวเฟิง ลุกขึ้นยืนตบไหล่ทั้งสองคน “พ่อมั่นใจ!”

ทั้งสองได้ยินคำพูดของพ่อแต่ก็ยังอึดอัด ทั้งสองรู้ข่าวเรื่องภัย อสูรทลายมิติ พวกเขารู้ดีว่าภัยครั้งนี้ ไม่มีคนจากเผ่าอื่นที่หยุดมันได้ ทั่วทั้งทะเลจักรวาล ความหวังเดียวที่เหลืออยู่คือพ่อของพวกเขา!

มันกดดันอย่างมาก!

เขาจะทนรับมันทั้งหมดได้ยังไง?

“แน่นอน” มือของ หลัวเฟิง ยังคงวางที่ไหล่ลูก “ถ้าพ่อของเจ้าล้มเหลว งั้นพ่อกับลูกรวมถึงแม่…ก็เผชิญหน้ากับการกำจัดไปด้วยกัน ด้วยวิธีนี้อย่างน้อยเราก็จะอยู่ด้วยกันตอนที่เผชิญหน้ากับความตาย”

หลัวปิง และ หลัวไฮ่ หัวเราะออกมา

“อืม” พวกเขาต่างก็ตกลงและพยักหน้าตอบรับ

“ไปซะ” หลัวเฟิง พูดขึ้น

จากนั้นสองพี่น้องก็หายไป

มันมีรอยยิ้มอยู่ในสายตาของ หลัวเฟิง ลูกสองคนของเขาได้บ่มเพาะและฝึกฝนตัวเองมาในล้านล้านยุค ดังนั้นเมื่อเจอกับความตาย พวกเขาจึงไม่หวั่นไหว

“ถ้าข้าล้มเหลว ทุกอย่างก็จะถูกกำจัด”

ฉากต่างๆ โผล่มาในหัวของ หลัวเฟิง…อาจารย์, ทรูหยัน, ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล, เพื่อนของเขา, โหลจู และคนอื่นๆ, พ่อแม่, ภรรยา, ลูก, น้องชาย…และวีรบุรุษนับไม่ถ้วนที่ต้องสละชีวิตตัวเองเพื่อสู้กับสัตว์อสูรกลืนกินเพื่อความอยู่รอดของมนุษย์

….

ทุกอย่าง หากเขาล้มเหลวมันก็จะไม่เหลืออะไร

รุ่นก่อนการเกิดใหม่สามยุค ตัวตนยิ่งใหญ่อย่าง เจียฟานฉี เองก็ไม่เหลืออะไร บางทีภายในสามดินแดนอันตราย มันอาจจะมีคำพูดทิ้งไว้เป็นหลักฐานว่าตัวตนยิ่งใหญ่มีชีวิตอยู่ในตอนนั้น

****

ภายในโลกแห่งจิน ร่างหลักของ หลัวเฟิง อยู่ในแคมป์ กองทัพตะวันออกแต่ร่างอมตะของเขาเริ่มจะพังและสลายตัวไป

“อสูรทลายมิติ นั่นหนีไปได้และมันก็จะไม่ยอมแพ้ในการแก้แค้น นี่เป็นความสงบก่อนเกิดพายุ…ไม่ว่าข้าจะมียีนชีวิตถึง 90,000 เท่าได้หรือไม่ ในตอนที่เกิดภัยขึ้น ข้าจะเป็นเทพแท้จริงทันทีและตอนที่ข้าก้าวไปยังระดับเทพแท้จริงได้ ร่างต่างๆ ของ

ข้าก็จะหลอมรวมเพื่อสร้างหลักดั้งเดิม จากนั้นไม่ต้องสงสัยเลยว่าร่างหลักจะต้องกลับมา”

หลัวเฟิง ยืนอยู่ในบ้านหิน แต่พลังอมตะของเขาก็ยังสลายไปอย่างต่อเนื่องกลับไปยังโลกแห่งจิน

ไม่นานร่างหลักก็หายไปมีแค่อีกร่างที่สร้างขึ้นจากพลังอมตะ

“ตอนนี้มีร่างแยกจากพลังอมตะยังอยู่ในโลกแห่งจิน” อีกร่างของ หลัวเฟิง ยังคงอยู่ในบ้านหิน เขาส่ายหน้า “ข้าต้องไปหาทุกคนก่อน”

****

ภายในยอดเขาเอียงหนึ่งในสามดินแดนอันตรายที่สุดของทะเลจักรวาล ในเขตหลักของยอดเขาเอียงนั้นคือดินแดนแห่งความมืดมิด

ชี่!

ผิวและเนื้อสีดำ ฉีกขาดออกจากกัน เลือดได้กระจายไปทั่ว หัวหนึ่งกำลังกลืนกินเหยื่ออย่างบ้าคลั่ง

“ฮ่า ฮ่า…ฮ่า ฮ่า!” เสียงฉีกและกัดพร้อมกับเสียงหัวเราะของ โมโลซ่า ดูคลุ้มคลั่ง “ข้า โมโลซ่า ผ่านพ้นมันมาได้ ข้าทำสำเร็จ!”

ร่างของมันเต็มไปด้วยรอยแผลและหัวที่สองของมันก็ฉีกขาดจนเหลือเพียงครึ่งเดียว ซึ่งชัดแล้วว่ามันผ่านการต่อสู้ที่ดุเดือดมา

การต่อสู้ในหมู่ อสูรทลายมิติ ต่างกันคนละเรื่องกับการสู้กับเทพแท้จริง ตอนที่ อสูรทลายมิติ กับเทพแท้จริงสู้กัน พวกเขาจะใช้พลังตรงกันข้ามกันในการเผาพลังอีกฝ่าย หรือ อสูรทลายมิติ หนีไปได้ง่ายๆ เมื่อจำเป็น แต่เมื่อ อสูรทลายมิติ สู้กันเอง สถานการณ์มันจะต่างออกไป พลังของพวกมันเหมือนกันและพวกมันก็มีวิธีการสู้เหมือนกัน ยกตัวอย่างเช่นถ้า อสูรทลายมิติ ตัวหนึ่งแบ่งเป็น 99 ร่าง อีกฝ่ายก็ทำได้เช่นกัน!

มันไม่มีทางที่จะหนีจากกันได้!

“โมโลซ่า…ถ้าเจ้ากินข้า ในอนาคตเจ้าก็จะเจอชะตาแบบเดียวกัน…ด้วยการโดนตัวอื่นกิน” อสูรทลายมิติ อีกตัวที่มีรูบนอกพูดขึ้น มันคำรามออกมาแม้ว่าจะโดน โมโลซ่า กินอยู่ มันเหลือแค่หัวเดียว “ข้าได้รับบาดเจ็บมาก่อนจะสู้กับเจ้าแต่เจ้าก็ยังยากจะเอาชนะข้าได้ เจ้าไม่มีทางรอดไปได้แน่”

“โง่เง่า” โมโลซ่า กินอย่างบ้าคลั่งแล้วสบถออกมา “แม้ว่าเจ้าจะได้รับบาดเจ็บหนักมาและอาจจะแข็งแกร่งกว่าข้า แต่เมื่อเป็นเรื่องประสบการณ์การต่อสู้และเทคนิค…เจ้านั้นด้อยกว่ามาก”

ในอดีต โมโลซ่า อยู่ตำแหน่งสูงในรังรองจาก แบ๊ดดี้!

การที่มีตำแหน่งสูงแบบนั้นได้แน่นอนว่า โมโลซ่า ไม่ได้ขาดประสบการณ์การต่อสู้ แม้ว่ามันจะด้อยกว่าในเรื่ององค์ประกอบพื้นฐานแต่ด้วยการพึ่งเทคนิคและประสบการณ์ก็ทดแทนจุดอ่อนได้ บวกกับชื่อของมันเพียงอย่างเดียวก็ทำให้ศัตรูกลัวก่อนจะสู้ได้เพราะอีกฝ่ายยังคิดว่ามันยังแข็งแกร่งเหมือนเคย องค์ประกอบเหล่านี้ทำให้มันได้ชัยชนะมา!

“การกินเจ้าจะทำให้ข้าเข้าสู่ระดับ 2!” โมโลซ่า ตะโกนออกมา “จากประสบการณ์ของข้าและการสู้กับ อสูรทลายมิติ ตัวอื่นๆ ที่ระดับ 2 โอกาสที่จะชนะของข้าค่อนข้างจะสูง ในอนาคตข้าก็สามารถกลับไปอยู่ระดับ 3 ได้”

“ระดับ 3? ถ้าระดับแรกของเจ้าช้า ระดับต่อไปก็จะช้าไปตาม มันคือโชคชะตาที่เจ้าไม่อาจจะเป็นราชาตัวสุดท้ายได้”

อสูรทลายมิติ อีกตัวที่โดนกัดและฉีกกำลังจะหมดแรงต้าน นี่เพราะส่วนสำคัญภายตัวมันโดนกินไป หากไม่มีส่วนนี้ มันก็เหมือนกับบ่อน้ำที่แห้ง อสูรทลายมิติ ตัวนี้จะหมดพลังต่อสู้ไป

“ก่อนหน้านี้ตอนที่ข้ารู้ว่าข้าต้องแพ้ ข้าก็ได้กระจายข่าวนี้ไปทั่วทั้งรัง” อสูรทลายมิติ ที่กำลังจะตายคลั่งแค้นและพูดออกมา “ข้าได้บอกว่าเจ้า โมโลซ่า ได้กลับมาจากโลกภายนอกแต่เจ้านั้นกลับไปอยู่ระดับแรก แม้ว่าเจ้าจะจัดการข้าได้แต่พลังของเจ้าก็อาจจะอยู่ในช่วงเริ่มต้นเข้าสู่ระดับ 2 เจ้านั้นยังอ่อนแออย่างมากหากเทียบกับตัวอื่นๆ ในรัง พวกที่น่ากลัวอาจจจะเข้าสู่ระดับ 3 พร้อมกับเจ้าอาจจะตามหาตัวเจ้าเพื่อฆ่าเจ้าซะ”

“เจ้ากระจายข่าวงั้นรึ?” โมโลซ่า ผงะไปเล็กน้อย

มันไม่ใช่เรื่องน่าตกใจมากนัก เรื่องแบบนี้คาดการณ์ได้อยู่แล้ว

อสูรทลายมิติ เป็นสิ่งมีชีวิตชั้นสูงที่เกิดมาเพื่อทำลาย ถ้ามันเก็บตัวและไม่ทำอะไร อสูรทลายมิติ อีกตัวจะไม่มีทางรู้ว่ามันลดระดับลงไปแต่ตอนที่มันเริ่มโจมตี อสูรทลายมิติ ที่มันสู้ด้วยจะรู้ความจริงทันที ถ้าอีกฝ่ายชนะการต่อสู้ ความจริงเรื่องมันอาจจะไม่ถูกเปิดเผย อีกฝ่ายอาจจะอวดเบ่งในเกียรติของตัวเองแต่เมื่ออีกฝ่ายแพ้ ความจริงอาจจะถูกเปิดเผยซึ่งเป็นหนึ่งในทางแก้แค้น และตอนที่ข่าวเรื่อง โมโลซ่า ลดระดับลงไปกระจายไปทั่ว โมโลซ่า ที่กลายเป็นเป้าหมายที่ไร้ทางป้องกันที่ อสูรทลายมิติ ตัวอื่นกล้าจะโจมตี!

นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมมันถึงได้คลั่งแค้นหลังจากที่โดน หลัวเฟิง บังคับให้ตกลงมาอยู่ระดับแรก โมโลซ่า รู้ว่าการยกระดับจากระดับแรกไประดับสามนั้นเป็นเรื่องยากราวกับขึ้นสวรรค์

“กลัวแล้วรึ?” อสูรทลายมิติ ที่กำลังจะตายเยาะเย้ย

“กลัว?” โมโลซ่า กินต่อและพูดขึ้น “มันเป็นโชคชะตาที่จะมีราชาเพียงตัวเดียวเพราะข้าได้ลดระดับลงมาเหลือระดับแรก มันก็คือโชคชะตาที่ข้าจะไม่มีทางได้บัลลังก์ อนาคตของข้าก็ยังต้องตายอยู่ดี ตอนนี้หากข้าต้องเจอกับความตายก่อน ทำไมไม่ทำให้มันเกิดการเปลี่ยนแปลงซะล่ะ?”

ในใจ โมโลซ่า หงุดหงิดอย่างมาก แม้ว่ามันจะตายแต่ก่อนที่จะตายมันก็ต้องแก้แค้น หลัวเฟิง ที่บดขยี้ความหวังของมัน!

“หลัวเฟิง…” โมโลซ่า กระซิบชื่อนี้กับตัวเอง

“เจ้าไปท่องโลกภายนอกมา ข้ากลัวว่าเจ้ายังไม่รู้ข่าว” อสูรทลายมิติ ที่กำลังจะตายยังคงหาโอกาสเอาคืน โมโลซ่า

“ข่าวอะไร?” โมโลซ่า มองไปที่อีกฝ่ายจากนั้นก็กัดไปอีกคำ

“แบ๊ดดี้…” อสูรทลายมิติ ที่กำลังจะตายยิ้ม “แบ๊ดดี้ ได้เข้าสู่ระดับ 4 แล้ว ข่าวนี้มาจาก บาธ ก่อนที่มันตาย มีหลายตัวที่รู้เรื่องนี้แล้ว”

“ก่อนที่ บาธ จะตาย?” โมโลซ่า ผงะ “ไม่แปลกใจเลยว่ามันถึงไม่บอกข้า!”

อสูรทลายมิติ เกิดมาเป็นพันล้านตัว หลังจากนั้นพวกมันก็สู้กัน ตัวที่แข็งแกร่งกว่าก็จะอยู่จุดสูงสุด โมโลซ่า คือหนึ่งในนั้น บาธ เป็นอีกตัว ทั้งสองนั้นเกลียดกัน!

บาธ ตายโดยถูก แบ๊ดดี้ กิน แต่ในเวลาเดียวกันการต่อสู้นี้ก็ทำให้ บาธ รู้ว่า แบ๊ดดี้ อยู่ระดับ 4 เป็นธรรมดาที่มันจะกระจายข่าวนี้ก่อนจะตายแม้ว่ามันจะทำได้แค่ทำให้อีกฝ่ายเป็นศัตรูของทุกคนก็ตาม

“ระดับ 4 !” โมโลซ่า นิ่งไปราวกับโดนน้ำเย็นราด

ขั้นแรกนั้นช้าและทุกขั้นหลังจากนั้นก็ช้าด้วย การเป็นราชาได้ มันต้องไม่ออกจากกลุ่มผู้นำที่มันเคยอยู่ เรื่องของเรื่องคือมันโดน แบ๊ดดี้ ไล่ล่า ดังนั้นมันจึงตัดสินใจออกจากรังเพื่อหาโอกาสในการยกระดับตัวเองเพื่อจะไปสู้กับ แบ๊ดดี้ มันไม่คิดว่า แบ๊ดดี้ จะไปถึงระดับ 4 แล้ว

“ราชา! ไม่มีหวังแล้ว ข้า…ข้าต้องพบกับภัยพิบัติ จากนั้นก่อนที่จะตายข้าต้องแก้แค้นมนุษย์บัดซบที่บดขยี้ความหวังของข้า!”

อีกหัวที่บาดเจ็บของ โมโลซ่า ฟื้นฟูกลับมา หัวทั้งสองข้างก้มต่ำและกัดกิน อสูรทลายมิติ อีกตัวอย่างดุร้าย

“ข้าจะส่งข่าวนี้ให้กับ แบ๊ดดี้!” อสูรทลายมิติ ที่กำลังตายคำรามออกมา “เจ้ากับ แบ๊ดดี้ สู้กันมานาน…ถ้ามันรู้ว่าเจ้าอ่อนแอ มันต้องมาไล่ล่าเจ้า เจ้านั้นอยู่เพียงระดับ 2 และ แบ๊ดดี้ อยู่ระดับ 4 ความเร็วของ แบ๊ดดี้ นั้นมากกว่าเจ้า มันไม่มีทางที่เจ้าจะหนีไปได้”

อสูรทลายมิติ ที่กำลังตายคำรามออกมาพร้อมกับหัวเราะ

อีกหัวของ โมโลซ่า กัดเข้าที่หัวอีกฝ่ายซึ่งเพียงหัวเดียวก่อนจะฉีกออก

ฉึก! ชี่! ชี่!

โมโลซ่า ยังคงเคี้ยวและกลืนต่อไป

“แม้ว่าข้า โมโลซ่า ต้องตาย ก่อนอื่นข้าก็จะให้ หลัวเฟิง ชดใช้!”

ในเวลาเดียวกันมันก็ตรวจสอบตำแหน่งของ อสูรทลายมิติ รอบตัวอย่างระวัง โดยเฉพาะพวกที่แข็งแกร่งอย่าง แบ๊ดดี้ เรื่องที่มันคิดหลักๆ ตอนนี้คือต้องระวังตัว ตอนที่พวกตัวที่แข็งแกร่งเข้ามาใกล้ มันจะรีบหนีไปทันที

****

ลึกเข้าไปในรังของ อสูรทลายมิติ มีร่างสีดำขนาดใหญ่นอนอยู่บนหินก้อนใหญ่

วู!

อยู่ๆ มันก็ลุกขึ้นนั่งและมองออกไป หัวทั้งสองข้างของมันมองไปยังทิศทางเดียวกัน ตาในแต่ละหัวมองออกไปอย่างเย็นชา

“โมโลซ่า…” มันพึมพำ ออกมาด้วยเสียงที่แหบแห้ง “เจ้าลดระดับลงไปและกลับมาระดับแรก? ตั้งแต่เกิดมาเจ้ากับข้าก็สู้และแข่งกันมาโดยตลอด ก่อหน้านี้ตอนที่เจ้ากำลังจะแพ้ เจ้าได้ออกจากรังไปด้วยอาการบาดเจ็บหนักแต่เจ้าก็กลับมาและลงมาถึงระดับแรก”

ขั้นสูงสุดของระดับแรกฆ่าระดับสองที่บาดเจ็บหนัก….มันเหมือนจะยาก แต่ แบ๊ดดี้ ไม่ได้เห็นว่าน่าแปลกใจ นี่คือคู่แค้นอันยาวนานของมัน โมโลซ่า!

นี่คือคู่ต่อสู้ที่เคยเป็นภัยอันยิ่งใหญ่ต่อมัน นี่คือคู่ต่อสู้ที่กลับมาอยู่ระดับ 2 ได้แต่ แบ๊ดดี้ นั้นมาอยู่ระดับ 4 แล้ว ภายในรังนี้มันคือตัวเดียวที่รับรู้กันว่าอยู่ในระดับ 4 สำหรับระดับหลังๆ แล้ว ระยะห่างระหว่างการทะลวงผ่านนั้นยิ่งยากเข้าไปใหญ่

“ชีวิตจากทะเลจักรวาลแข็งแกร่งแบบนั้นได้ยังไง?” แบ๊ดดี้ พูดด้วยเสียงที่แหบแห้ง “ใครกันที่ทำให้ โมโลซ่า อยู่ในสภาพแบบนี้ได้? รึว่าเป็นคนที่ มังกรหิน และ เจินเจี๋ย เคยพูดถึง? อันดับหนึ่งของทะเลจักรวาล ผู้นำทางช้างเผือก?”