ตอนที่ 46 ซากสัตว์ประหลาด
“จางเคอ ไปรับกล่องเหล็กเฉินกู่ที!” เกาเฟิงร้องสั่ง
“ครับ หัวหน้า”
หอกพิฆาตจางเคอตรงเข้าหาเฉินกู่ที่กำลังนั่งถอดชิ้นส่วนไร เฟิลขนาดใหญ่ออกแล้วเอาใส่กลับเข้าไปในกล่องไม้ เขาเอากล่อง ไม้นั้นและกระสุนไรเฟิลที่เหลือใส่กลับเข้าไปในกล่องเหล็กแล้วยื่น ส่งไปให้จางเคอ หลังจากนั้นเฉินกู่ก็เปิดกล่องเหล็กและหยิบเอาปืน กลกระบอกหนึ่งขึ้นมา เขาคล้องสายพานกระสุนไว้รอบๆ ตัวแล้ว เอาปลายสายต่อเข้าตับรังเพลิงของปืนกล
หลัวเฟิงกระดกลิ้นมองดูการประสานงานอย่างทึ่งๆ
โดยปกติอาวุธร้อนมักจะใช้ได้ผลเฉพาะกับสัตว์ประหลาดระดับพลทหาร แต่ในกรณีนี้นับว่าโชคดีมาก ที่สามารถจัดการกับ ‘รถถังกระหายเลือด’ ด้วยกระสุนเพียงนัดเดียว ปกติแล้วด้วย ร่างกายอันใหญ่โตและกะโหลกอันทนทานของมัน ต่อให้มันจะโดน กระสุนจังๆ ก็จะไม่ทำให้มันสะดุ้งสะเทือนเลย
ดังนั้……
มีอยู่แค่ไม่กี่จุดที่สามารถจัดการกับรถถังกระหายเลือดตัวนั้น ด้วยกระสุนเพียงนัดเดียว เช่น ตา ใต้ขอบกะโหลก หลังกกหู จะต้องเล็งกระสุนได้อย่างแม่นยำ ในกรณีนี้จะต้องทั้งเก่งและทั้งดวงดี ถ้ารถถังกระหายเลือดนั่นระแวดระวังอีกซักหน่อย หรือแค่ขยับ เปลี่ยนท่าอีกซักหน่อย กระสุนนัดนั้นก็คงจะพลาดเป้าไปแล้ว
“ไป ลงเร็ว”
หลังจากคำสั่งของเกาเฟิง หลัวเฟิงและคนอื่นๆ ก็ดิ่งลงบันได แล้วออกไปนอกตัวตึกอย่างรวดเร็ว
……..
5 นาทีต่อมา พวกหลัวเฟิงก็มาอยู่ในซอยเล็กๆ เว่ยเถี่ยซึ่งอยู่ ด้านหน้าแอบมองออกไปข้างนอก แล้วหันมากล่าว “หัวหน้า รถถัง กระหายเลือดนั่นมันเสร็จแล้วครับ”
“สหายเฉิน เจ๋งมาก” เกาเฟิงยกนิ้วให้
เฉินกู่หัวเราะ
“แต่ว่า หัวหน้า…” เว่ยเถี่ยกล่าวต่อ “มีพวกมันอยู่รอบๆ อีก หลายร้อยตัวเลยครับ น่าจะเป็นปัญหาในการจัดการกับซากเจ้านั่นแน่ครับ” นี่คือส่วนที่เป็นอุปสรรคในการฆ่าสัตว์ประหลาดระดับบัญชาการจากระยะไกล ถึงแม้จะสังหารมันได้ แต่ตอนที่จะไปกู้ซากมันเพื่อเอาชิ้นส่วนสำคัญๆ ก็เป็นสิ่งที่อันตรายมากเช่นกัน
แต่อย่างไรก็ตาม….
ก็เป็นวิธีปลอดภัยที่สุดที่จะฆ่าสัตว์ประหลาดระดับบัญชาการที่ อยู่ท่ามกลางฝูงของมัน
“เหมือนเดิม…เว่ยเถี่ยกับเว่ยชิงไปหลอกล่อพวกมัน พอพวก มันเริ่มไขว้เขว พวกเราก็ลุย” เกาเฟิงสั่งการ แล้วก็หันมาหาหลัวเฟิง
หลัวเฟิงสูดหายใจลึกในขณะนี้ การปะทะกับฝูงสัตว์ประหลาด นับร้อยๆ ตัวเป็นสถานการณ์ที่อันตรายมากที่สุดตั้งแต่เขาเข้า ร่วมกับทีมค้อนอัคคี แน่นอน ตามโพสต์ที่เขาเคยอ่านมา สถานการณ์เช่นนี้ เป็นสถานการณ์ที่ทีมของนักสู้จะต้องเผชิญกันอยู่เสมอๆ บางครั้งก็อาจเจอกับสัตว์ประหลาดมากกว่านี้เป็นสิบเป็น ร้อยเท่าซึ่งมันจะอันตรายกว่านี้มาก
“หลัวเฟิง นายรออยู่กับเฉินกู่ ภารกิจของนายคือการคุ้ม กันเฉินกู่อย่าให้สัตว์ประหลาดเข้าถึงเขาได้” เกาเฟิงสั่งการ
“หายห่วงครับหัวหน้า ผมจะไม่ปล่อยให้พวกมันเข้ามาใกล้พี่ เฉินได้เลย” หลัวเฟิงพยักหน้า
“ดี..ไปพวกเรา!” เกาเฟิงสั่งการ
วูบ! วูบ!
แสงสีดำ 2 สายกำลังลอยออกมาจากมือของเว่ยเถี่ยและเว่ยชิง ดูแปลบปลาบราวกับสายฟ้า พวกมันออกลอยไปราวๆ ร้อยเมตร แล้วตกลงท่ามกลางฝูงของสัตว์ประหลาดพวกนั้น แสงสีดำพวกนั้น กลับมีรูปร่างเหมือนลูกบอลวงรีสีดำ บนลูกบอลวงรีสีดำนั้นมี สัญญาณบอกเวลาสีแดงปรากฏให้เห็นอยู่ด้วย
สัตว์ประหลาดตัวที่สังเกตเห็นลูกบอลนั้นต่างก็รีบวิ่งหนีด้วย ความระแวง
ตี๊ด! ตี๊ด!
“ตูมมม..”
ระเบิดเวลา 2 ลูกนั้นระเบิดขึ้นอย่างรุนแรง เศษวัสดุต่างๆ พุ่ง กระจายตามแรงระเบิด เป็นเหตุให้สัตว์ประหลาดที่อยู่ใกล้ๆ เลือด สาดกระจัดกระจายกันไปทั่ว ในขณะเดียวกันระเบิดนั้นก็ปล่อย ควันออกมาจำนวนมาก ฟุ้งกระจายออกไปทุกทิศทุกทางอย่างรวดเร็ว
ในแง่ของพลัง ระเบิดเวลา 2 ลูกนั้นสังหารสัตว์ประหลาดได้ เพียงหนึ่งตัวอย่างโชคช่วยและทำให้อีก 5-6 ตัวได้รีบบาดเจ็บไป แต่สัตว์ประหลาดส่วนใหญ่ได้รับผลกระทบจากควันที่กำลังโขมง อยู่นั้นมากกว่า
“ลุย!” เกาเฟิงสั่ง
วูบ! วูบ! วูบ!
หลัวเฟิงก็ระเบิดพลังออกมาด้วยเช่นกัน ด้วยโล่ในมือข้างหนึ่ง และดาบปีศาจในมืออีกข้างหนึ่ง เขาพุ่งตามหลังเฉินกู่ไป ความเร็วของสมาชิกทั้ง 6 ของทีมน่าอัศจรรย์มาก พวกเขาอยู่ห่างจากซาก รถถังกระหายเลือดนั่นราว 150 เมตรเห็นจะได้ พวกเขาใช้เวลา 45 วินาทีก็พุ่งทะยานไปถึง
นี่ก็คือความเร็วที่ไม่เต็มที่เพราะวิ่งอยู่ท่ามกลางฝูงสัตว์ประหลาด
หัวหน้าเกาเฟิงเคลื่อนที่ราวกับสายฟ้าและฝ่าวงล้อมไปข้างหน้า เขาใช้ค้อนในมือข้างหนึ่งของเขาแกว่งหมุนอย่างรุนแรง เกิดเสียงดัง “ปัง!” “ปัง!” ให้ได้ยิน หัวสัตว์ประหลาดระดับไพร่พล 2 ตัวแตกกระจายออกด้วยแรงปะทะ ด้านหนึ่งเป็นสัตว์ประหลาดชั้นไพร่พลระดับกลาง ส่วนอีกด้านหนึ่งเป็นนักสู้ระดับแม่ทัพขั้นต้นซึ่ง เกือบจะถึงระดับแม่ทัพขั้นกลาง
ความแตกต่างของพลังจึงห่างชั้นกันมาก!
เขาถือค้อนขนาดใหญ่อยู่ในมือข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างหนึ่งถือกริช ในทันทีนั้น เขาพุ่งตรงไปยังซากของรถถังกระหายเลือด แล้ว จ้วงกริชเข้าไปที่รูหลังกกหูที่กระสุนเจาะเอาไว้ก่อนหน้า ขณะที่เกาเฟิงกำลังชำแหละซากของรถถังกระหายเลือดเพื่อเอาชิ้นส่วนสำคัญๆ อยู่ สมาชิกคนอื่นๆ ต่างก็กำลังต่อสู้อย่างสุดกำลัง
“เร็วเข้า หลัวเฟิง คุ้มกันเฉินกู่เร็ว” จางเคอกล่าวขณะที่ทิ่ม หอกเป็นพัลวัน
เว่ยเถี่ยและเว่ยชิงกำลังคุ้มกันเกาเฟิงอย่างเต็มที่ ด้วยความ ใหญ่โตและเกราะหนาของรถถังกระหายเลือด หากให้เว่ยเถี่ยหรือหลัวเฟิงมาชำแหละซากรถถังกระหายเลือดตัวนี้ คงต้องใช้เวลานานโขทีเดียว ทว่าเกาเฟิงที่มีพลังจนน่าตกใจใช้เวลาจัดการแค่ครึ่งนาทีเท่านั้น
“โฮ่ว์…”
“โฮก..”
พวกสัตว์ประหลาดรอบๆ มองเห็นหลัวเฟิงแล้ว พวกมันพุ่งตรง เข้ามาทีละตัวทันใด ทะยานเข้ามาเหมือนกับรถฮัมเมอร์ขนาดใหญ่ ใส่เกียร์เดินหน้าด้วยความเร็ว 100 กิโลเมตรต่อชั่วโมง
“หลบเร็ว” ด้วยฝีเท้าอันยอดเยี่ยม หลัวเฟิงใช้โล่ในมือข้างซ้าย ชนเข้ากับหมูป่าเขาเดียวที่กำลังพุ่งเข้ามาขณะที่เขาเบี่ยงตัวหลบออกไป ทำให้หมูป่าเขาเดียวตัวนั้นเสียการทรงตัว ร่างกายอัน ใหญ่โตของมันเสียหลักล้มลงกระแทกพื้นดังสนั่นจนพื้นสะเทือน พื้นคอนกรีตของทางเท้าตรงนั้นแตกกระจายจนฝุ่นตลบอบอวลไปหมด
หลัวเฟิงไม่ได้อยากจะฆ่ามัน เขาเพียงแค่อยากจะหลบหลีกเอา ตัวรอดเท่านั้น
“ฉึก! ฉึก!”
จางเคอทิ่มหอกออกไป เสียบสัตว์ประหลาดระดับไพร่พล 2 ตัว และฟาดตัวที่ 3 อย่างจัง หลังจากนั้นทั้ง 3 ตัวก็คำรามใส่เขาอย่าง เกรี้ยวกราดแล้วพุ่งเข้าล้อมจางเคอไว้ จางเคอไม่มีโล่ เขามีเพียง แค่หอกอย่างเดียวเท่านั้น
“แย่แล้ว” หลังจากที่ทิ่มหอกเข้าใส่ จางเคอก็หน้าเปลี่ยนสี
“โฮ่ว์…” หมูป่าขนเหล็กกำลังพุ่งเข้ามาด้วยความเร็ว 50 เมตร ต่อวินาทีที่แน่นอน ขนาดของมันพอๆ กับรถบรรทุกขนาดย่อมๆ แต่ความเร็วของมันสูสีกับรถสปอร์ต และไม่เพียงแต่จางเคอไม่มี เวลาแม้แต่จะป้องกันเท่านั้น ยังมีสัตว์ประหลาดอีก 3 ตัวล้อมรอบ ดักเขาอยู่อีกด้วย
“เจ็บหนักแน่เรางานนี้” จางเคอกัดกรามแน่น
“ปัง!”
มีเงาดำปรากฏขึ้นข้างๆ หมูป่าขนเหล็กแล้วพุ่งปะทะเข้ากับร่าง ของมัน การถูกเข้าปะทะด้วยความเร็วขนาดนี้เป็นใครก็เสียการทรงตัว หมูป่าขนเหล็กก็เช่นกัน มันเสียหลักจากการถูกปะทะแล้วล้มลงครืนใหญ่ แต่ทว่า มันก็ตะเกียกตะกายลุกขึ้นมาได้อย่างรวดเร็ว
“พี่จาง มาทางนี้เร็ว” หลัวเฟิงตะโกน
“หลัวเฟิง ขอบใจมาก!” จางเคอตะโกนตอบ หากเมื่อครู่ไม่มีหลัวเฟิง จางเคอคงต้องเจ็บหนักแน่ จางเคอคิดในใจ ‘ได้เจ้าหลัวเฟิงมาร่วมทีมนี้เป็นโชคดีจริงๆ ฝีเท้าของเขาเร็วและคล่องแคล่วมาก’
“เทคนิคเยี่ยม” เฉินกู่ซึ่งอยู่ภายใต้การคุ้มกันตะโกนชม
ในตอนนี้ มีสัตว์ประหลาดอยู่ราวๆ 200 ตัวในฝูงนี้ เมื่อหลาย สิบตัวเริ่มต่อสู้กับพวกหลิวเฟิง ก็ดึงดูดสัตว์ประหลาดเข้ามาเพิ่ม มากขึ้นอย่างรวดเร็ว โซคดีที่มีควันจากระเบิดช่วยปิดกั้นทัศนวิสัยของพวกมัน จึงทำให้พวกมันไม่สามารถโจมตีได้อย่างเต็มที่นัก
“แย่แล้ว หัวหน้า เร็วเข้า”
เว่ยเถี่ยตะโกนบอก
เวลาผ่านไปทุกๆ วินาที สถานการณ์ของทีมค้อนอัคคีก็นยิ่งแย่ลง สัตว์ประหลาดที่รายล้อมยิ่งทวีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ
“เฉินกู่ ยิง!” เกาเฟิงที่กำลังนั่งชำแหละหาชิ้นส่วนอยู่ตะโกนสั่ง
“ครับ”
เฉินกู่เลียริมฝีปากแล้วยิ้มอย่างเหี้ยมเกรียม หลัวเฟิงและจาง เคอซึ่งยืนอยู่ใกล้ๆ เฉินกู่รีบขยับหลบไปด้านหลังทันที และเมื่อเฉินกู่เหนี่ยวไก
“ปังๆๆๆๆ…” ห่ากระสุนพุ่งทะยานออกไปอย่างบ้าคลั่ง กระสุนแต่ละลูกล้วนเป็นกระสุนเจาะเกราะทั้งนั้น
สำหรับสัตว์ประหลาดระดับบัญชาการ นับว่าจัดการได้ เล็กน้อยเท่านั้น
“โฮ่ว์…”
ทันใดนั้น พวกสัตว์ประหลาดก็พากันร้องโหยหวนด้วยความ เจ็บปวดจากห่ากระสุนอันบ้าคลั่งที่เจาะเข้าร่างกายของพวกมันได้ สัตว์ประหลาดเหล่านั้นต่างแข็งแกร่งมาก ดังนั้นพวกมันจึงไม่ถึงกับ ตายแม้จะถูกคมกระสุนเข้าไป เว้นเสียแต่ว่ากระสุนจะถูกกะโหลก พวกมันถึงจะตาย! แต่ถึงอย่างไรกระสุนเจาะเกราะพวกนี้จะเจาะได้ เฉพาะกะโหลกของสัตว์ประหลาดชั้นล่างๆ เท่านั้น กะโหลกของ พวกระดับบัญชาการหนาเกินไปที่จะเจาะเข้าได้
โพละ! มันสมองของสัตว์ประหลาดตัวหนึ่งพุ่งทะลักออกมา
ตุบ! อีกตัวหนึ่งล้มลงกองกับพื้นพร้อมกับรูพรุนของกระสุน
“ฮ่าๆๆ…ตายๆๆ” เฉินกู่ราวกับบ้าคลั่งไปแล้ว ห่ากระสุนเจาะ เกราะพวยพุ่งออกไปไม่หยุด ห่ากระสุนพุ่งเข้าใส่ฝูงสัตว์ประหลาด อย่างบ้าคลั่ง หลัวเฟิงและจางเคอต่างก็หยุดพักขณะที่เฉินกู่กำลัง สาดกระสุนอย่างเมามัน
ขณะที่ปืนสาดกระสุนออกไป พวกสัตว์ประหลาดที่อยู่ในกลุ่ม ควันก็สังเกตเห็นที่มาของห่ากระสุนนั้นและเริ่มพุ่งเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง
เมื่อต่อสู้กับประหลาดเป็นฝูง ทักษะของเฉินกู่พร้อมกับปืนกล ในมือจะให้ผลลัพธ์พอๆ กับนักสู้ราวๆ 10 คน! แต่อย่างไรก็ตาม ขณะที่ปืนกลสาดกระสุนออกไป ก็จะดึงดูดความสนใจของพวก สัตว์ประหลาดด้วย
“เอาล่ะ ไปกันเถอะ”
เกาเฟิงที่หาชิ้นส่วนเสร็จเรียบร้อยแล้วสั่งด้วยเสียงต่ำ ทำให้หลัวเฟิงและคนอื่นๆ ในทีมต่างโล่งอกขึ้นมาทันที
วูบ! วูบ!
สมาชิกทั้ง 6 ของทีมค้อนอัคคีต่างพุ่งหลบหนีตามกันไป
“ฮึ่มมมม…” ฝูงสัตว์ประหลาดที่เกรี้ยวกราดนับร้อยๆ ตัวก็พุ่ง ไล่กวดตามมา สัตว์ประหลาดเพียงตัวเดียวก็สามารถวิ่งจนแผ่นดิน สะเทือนได้แล้ว จำนวนนับร้อยๆ ตัวต่างวิ่งพร้อมๆ กัน ความรู้สึก ตอนนี้ราวกับเกิดแผ่นดินไหวก็ไม่ปาน ถนนทั้งสาย ซาก ปรักหักพังของบ้านและตึกที่ตั้งเรียงรายต่างเริ่มสะเทือนเลื่อนลั่นไปหมด เกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังก้องไปทั่วบริเวณ
“เสียงนั่นโคตรสยองเลย” หลัวเฟิงหันกลับไปดูข้างหลัง เขาเห็นสัตว์ประหลาดนับร้อยๆ ตัวพุ่งทะยานตามมาด้วยความดุร้ายเกรี้ยวกราด เป็นฉากที่ทำให้ขวัญกระเจิงไปได้เลยทีเดียว
“ทางนั้น”
ทีมค้อนอัคคีแฉลบเข้าไปในซอยๆหนึ่งทันที ซอยนั้นแคบมาก สัตว์ประหลาดไม่สามารถเดินตีคู่กันได้ พวกมันเดินเข้ามาได้ ทีละตัวเท่านั่น ต่างจากทีมค้อนอัคคีที่ยังคงพุ่งไปข้างหน้าต่อได้ การใช้ประโยชน์จากส่วนนี้ ทำให้ทั้งทีมสลัดหนีฝูงสัตว์ประหลาด พวกนั้นมาได้
………….
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
หลัวเฟิงและคนอื่นๆ ในทีมมาถึงดาดฟ้าของโรงแรมสูง 18 ชั้น แห่งหนึ่ง
“ฮ่าๆๆ ทุกคนทำดีมาก” หัวหน้าเกาเฟิงหัวเราะ “เฉินกู่ ยิงได้ เร้าใจมาก หลัวเฟิงนายก็ใช่ย่อย ช่วยจางเคอเอาไว้ได้ด้วย อืม ‘รถถังกระหายเลือด’ ตัวนี้ เป็นระดับบัญชาการขั้นต้น และก็เป็น หนึ่งในบรรดาพวกขั้นต้นที่ล่าได้ยากมาก พวกเราคิดกันว่าคงจะทำเงินเล็กน้อยเท่านั้นในครั้งนี้ ใครจะไปคิดว่าเราจะทำได้มาก ขนาดนี้แค่ภายในวันแรก ถ้าอย่างนี้เราก็มีโชคตั้งแต่เริ่มต้นเลย ฉันคาดว่าภายในเดือนนี้ เราต้องได้เงินไม่น้อยเลยทีเดียว”
หลัวเฟิง เฉินกู่และสองพี่น้องเว่ยต่างก็หัวเราะให้กัน
หลัวเฟิงมองดูนาฬิกาสื่อสารแล้วก็ต้องตกใจ “มีสายเข้า?”
ต่อให้มีสายโทรเข้า นาฬิกาสื่อสารทางยุทธวิธีนี้จะไม่ส่งเสียงรบกวนนักสู้ นักสู้จะต้องเช็คดูด้วยตัวเองเท่านั้น
“โทรจากที่บ้าน” หลัวเฟิงหัวเราะเบาๆ แล้วออกคำสั่ง “โทรกลับ!”
“ตี๊ด…ตี๊ด…ตี๊ด…ตี๊ด…”
เครื่องทำการต่อสายไปยังบ้านของหลัวเฟิงอย่างเร็ว…