ตอนที่ 939 : การมาถึงของผู้นำเมืองปฐมนคร

ด้านในนรกน้ำแข็งของดินแดนลับดอกไม้ดำ

วังที่ล้อมรอบไปด้วยเปลวไฟได้ปรากฏขึ้นมาและวินาทีที่มันได้โผล่ขึ้นมา มันก็ได้กลายเป็นแก่นของนรกน้ำแข็งแผ่พลังอันแข็งแกร่งของมันออกมา พวกระดับอมตะที่อยู่ในนรกน้ำแข็งเริ่มตัวสั่นด้วยความกลัวขึ้นมาทันที

“มันจะมีประโยชน์อะไรกับการทำให้พวกนี้กลัวในฐานะเจ้าแห่งหมาป่านภา?”

แสงสีม่วงและสีฟ้าได้บินมายังวังแห่งนั้น

“พวกนั้นรู้ถึงการมาถึงของข้า” เสียงดังขึ้นมาจากวังและได้มีร่างหนึ่งที่ปกคลุมไปด้วยเปลวไฟได้เดินออกมา

ร่างนั้นดูเหมือนมีการรวมพลังของกฎอวกาศ เปลวไฟที่เป็นเส้นสายรอบตัวของเขาและ หมาป่านภา ได้เดินออกมาช้าๆ อวกาศและเวลารอบตัวเขาถูกเขาควบคุมไว้อย่างสิ้นเชิงและเขาคือเจ้าของ ทั้งนรกน้ำแข็งแห่งนี้!

แม้แต่อัศวินฟ้าและม่วงก็ยังต้องเคารพเขา

เขาคือผู้ยิ่งใหญ่ของเผ่าพันธุ์ หมาป่านภา เจ้าแห่งหมาป่านภา!

“มี หมาป่านภา ถูกขังไว้ในนรกน้ำแข็ง” เสียงที่สั่นเครือของเขาดังขึ้นมา “ให้มันออกมา”

อัศวินม่วงและอัศวินฟ้ามองหน้ากัน มันมีเผ่าพันธุ์ปีศาจมากมายและพวกเขาไม่คิดว่าเจ้าแห่งหมาป่านภา นั้นจะมาปรากฎตัวเพียงเพื่อระดับอมตะคนหนึ่ง

“รอสักครู่ เจ้าแห่งหมาป่านภา” อัศวินฟ้าพูดขึ้นพร้อมกับโบกมือ

แท่งน้ำแข็งได้ปรากฏขึ้นที่ฝ่ามือของเขา เนื่องจากเจ้าแห่งหมาป่านภา ได้มาถึงที่นี่ เขาจำเป็นต้องเอาสมบัติของตัวเองออกมาต้อนรับ นรกน้ำแข็งนั้นคือหนึ่งในสมบัติผนึกซึ่งล้ำค่าและสูงส่งอย่างมาก เมื่อรวมกันกับพรสวรรค์ของอัศวินฟ้า พลังของมันจึงถูกใช้ออกมาอย่างเต็มที่

ความคิดของอัศวินฟ้าได้เข้าไปยังนรกน้ำแข็งและล็อคเป้าไปยัง หมาป่านภา แล้วเตะมันออกมาอย่างง่ายดาย

“ออกมา!”

หมาป่านภา สีขาว นั้นไม่อาจที่จะยืนตรงได้และกลิ้งไปมาตามหมู่ดาว

หลังจากที่มองไปรอบๆ ด้วยสายตาคาดหวังของมัน ในตอนที่มันเห็นร่างสีฟ้าและสีม่วงและวังที่ปกคลุมไปด้วยเปลวไฟที่ที่ หมาป่านภา ตัวสีดำ ที่แข็งแกร่งยืนอยู่ มันก็ได้นึกถึงตำนานของเผ่าพันธุ์ หมาป่านภา มันไม่อาจที่จะเชื่อสายตาตัวเอง

“ผู้นำ!” ซิโบวา พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น

ผู้นำ ในตำนานของเผ่าพันธุ์ หมาป่านภา!

ผู้นำนิรันดร์!

“อัศวินม่วง หมาป่านภา นี้แข็งแกร่งแค่ไหนกัน?” หมาป่านภา ตัวสีดำ มองไปยังอัศวินม่วงที่อยู่ไกลออกไป

แม้ว่าอัศวินม่วงและเจ้าแห่งหมาป่านภา นั้นจะมีความแค้นเคืองกันแต่อัศวินนั้นต้องแสดงความเคารพออกมา เจ้าแห่งหมาป่านภา นั้นไม่ใช่แค่ เจ้าแห่งจักรวาล ทั่วไปที่มีสมบัติอันประเมินค่าไม่ได้

“เจ้าแห่งหมาป่านภา” อัศวินม่วงพูดขึ้นมา “ผู้นี้มีพรสวรรค์อยู่บ้าง และมันอยู่อันดับท็อป 5 ในนรกน้ำแข็ง ถ้ามันมีสมบัติที่เหมาะกับตัวมันสามารถเทียบได้กับ จักรพรรดิคงกระพัน อื่นๆ ได้”

“งั้นเหตุใดเจ้าถึงต้องขังมันไว้เมื่อรู้ถึงการพัฒนาของมัน?” เจ้าแห่งหมาป่านภา ยังคงบ่นออกมา

“มันคือนรกน้ำแข็งของข้าที่ขังมันไว้” อัศวินฟ้าพูดขึ้นมาโดยแสดงออกถึงความหงุดหงิดอย่างชัดเจน

เจ้าแห่งหมาป่านภา ได้มองไปยังอัศวินฟ้า

ครืน!

แรงที่มองไม่เห็นได้พุ่งเข้าใส่อัศวินฟ้าที่ซึ่งตัวกระเด้งออกไป

“ใครให้เจ้าพูด?” เสียงนั้นสั่นเครือด้วยความโกรธ ความเย็นชาได้ปรากฏขึ้นในสายตาซึ่งทำให้อัศวินม่วงนั้นกลัวอย่างมาก

“เจ้าแห่งหมาป่านภา!” อัศวินม่วงกรีดร้องออกมา

“ใจเย็น เพราะเจ้า ข้าจึงไม่ได้ทำร้ายเขา” เจ้าแห่งหมาป่านภา สงบจิตใจตัวเองลง “นี่เป็นเพียงการลงโทษเล็กน้อย”

อัศวินฟ้าบินกลับมาหาอัศวินม่วง เขาโกรธเคืองแต่ก็ต้องเก็บมันไว้ได้ อัศวินม่วงยิ้มออกมาและพูดขึ้น “เจ้าแห่งหมาป่านภา ข้าได้ปล่อยคนของท่านไปแล้ว หากท่านต้องการที่จะหาเรื่องกับข้า ท่านมาหาข้าที่นรกน้ำแข็งได้และข้าก็อาจจะเชิญเพื่อนบางคนมา”

“ข้าไม่สน”

เจ้าแห่งหมาป่านภา มองไปยังอัศวินม่วงก่อนจะมองไปที่ ซิโบวา

ซิโบวา พูดขึ้นมา “ผู้นำ มันมีมนุษย์ในนรกน้ำแข็งและเขาก็มีเหรียญสัตว์เทพอสูร”

มันไม่กล้าที่จะบอกว่ามันคือคนที่มอบเหรียญให้มนุษย์นั้นไป มันกลัวว่าจะทำให้ผู้นำเผ่าพันธุ์โกรธเคืองหากได้ยินแบบนั้นเข้า

“เหรียญสัตว์เทพอสูร?” เจ้าแห่งหมาป่านภา มองไปยังอัศวินม่วง “ให้มนุษย์นั้นออกมาและข้าจะเอาเขาไปกับข้าด้วย”

เจ้าแห่งหมาป่านภา พูดขึ้นมา

มันถือเป็นการตกลงที่ดีที่จะได้เหรียญมาในการใช้แค่คำพูด เหรียญนั้นคือทรัพยากรที่มีจำกัดต่อเผ่าพันธุ์

“มนุษย์?” อัศวินม่วงและอัศวินฟ้ามองตากันและตระหนักได้ว่าพวกเขาตกที่นั่งลำบาก อัศวินม่วงส่ายหน้า “มันไม่มีมนุษย์”

“เจ้ายังกล้าบอกข้าว่าไม่มีอีกรึ!” เสียงนั้นระเบิดออกมาจนทำให้มิติเริ่มบิดเบี้ยวไปด้วยคลื่นพลัง “แน่นอน เจ้ารู้ว่ามีมนุษย์อยู่ด้านใน!”

“ไม่ มันไม่มี!” อัศวินม่วงพูดขึ้นพร้อมกับส่ายหน้าต่อ

อัศวินทั้งสองนั้นย่อมไม่กล้าที่จะส่งมอบมนุษย์ให้ พวกเขาได้ทำการติดต่อไปยังท่านผู้ยิ่งใหญ่ และยืนยันว่ามนุษย์ผู้นี้คือศิษย์ที่เขาตั้งความหวังไว้สูงมาก ทุกคนรู้ว่าท่านผู้ยิ่งใหญ่ นั้นแข็งแกร่งแค่ไหน แม้แต่เจ้าแห่งหมาป่านภาก็ไม่มีค่าหากเทียบกับเขา พวกเขาอาจจะรอดไปได้หากผิดใจกับ หมาป่านภา

แต่แม้แต่โรงเรียนเทพอสูรบรรพกาลก็ไม่อาจจะปกป้องพวกเขาได้หากผิดใจกับท่านผู้ยิ่งใหญ่!

“ไม่มีมนุษย์” อัศวินฟ้าได้พูดขึ้นพร้อมกับส่ายหน้า “หากมีข้าผู้นี้ต้องจำได้ มันเคยมีมนุษย์มาก่อนแต่เขาตายไปนานแล้ว”

เจ้าแห่งหมาป่านภา มองไปยังอัศวินม่วงและอัศวินฟ้าด้วยท่าทีตกใจ

เขาไม่เชื่อว่าพวกนี้ไม่เต็มใจที่จะส่งตัวมนุษย์มา ซิโบวา ที่ยืนอยู่ด้านข้างก็มองไปยังผู้นำ ของตัวเองและรอคอยท่าที ถ้าเขายอมแพ้ มันก็จะพูดสิ่งที่คล้ายกันกับอัศวินทั้งสอง ไม่งั้นแล้วมันก็จะบอกไปคนละเรื่อง

“น่าสนใจ” เจ้าแห่งหมาป่านภา พูดขึ้นมา “มนุษย์นั้นเป็นใครกัน? เขาดูเหมือนจะไม่ใช่คนทั่วไป” เจ้าแห่งหมาป่ายืนอยู่ตรงหน้าวัง แล้วมองไปยังอัศวินทั้งสอง “ผู้ยิ่งใหญ่ ของมนุษย์นั้นส่งผลกับเจ้าทั้งสอง จนพวกเจ้ากล้าที่จะปฏิเสธข้าอย่างงั้นรึ? ถ้ามันดีต่อมนุษย์ แน่นอนว่าข้าต้องหาเรื่อง! ส่งมนุษย์นั่นมา!”

เจ้าแห่งหมาป่านภา มองไปที่พวกนั้น “ไม่งั้นข้าจะไปเอาเขามาด้วยตัวเอง!”

“ผู้นำ! พวกเขากำลังโกหก! ข้าเพิ่งเห็นมนุษย์เมื่อตะกี้!” ซิโบวาตะโกนขึ้นมา

“เจ้าได้ยินข้ารึเปล่า?” เจ้าแห่งหมาป่านภามองไปยังอัศวินทั้งสอง

“เจ้าแห่งหมาป่านภา!” อัศวินม่วงพูดขึ้นด้วยความหงุดหงิด “ท่านจะสู้กับพวกเราเพียงเพราะมนุษย์คนเดียวอย่างงั้นรึ?”

“ข้าคิดว่าท่านควรถอยไปซะดีกว่า!” อัศวินฟ้าพูดขึ้นมา

พวกเขาแอบแจ้งไปยัง ท่านผู้ยิ่งใหญ่ ที่ซึ่งมีทักษะที่น่าเหลือเชื่อในการติดต่อแล้วแต่ ท่านผู้ยิ่งใหญ่ นั้นเพียงตอบกลับแค่ว่า “ส่งมนุษย์ให้เขาและอย่าเข้าไปยุ่งเกี่ยว อย่าบอกเรื่องความสัมพันธ์ของข้ากับเขา”

“ส่งมนุษย์มาให้ข้า!” เจ้าแห่งหมาป่านภา ยังคงยืนกราน “ไม่ว่าใครจะหนุนหลังเขา ข้าก็ไม่กลัว แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ก่อตั้งสำนักขวานยักษ์ก็ตาม!”

อัศวินม่วงและอัศวินฟ้ามองหน้ากัน พวกเขาสงสัยว่าทำไม ท่านผู้ยิ่งใหญ่ ถึงได้บอกให้พวกเขานิ่งเฉยและไม่เผยความสัมพันธ์

ออกไป เจ้าแห่งหมาป่านภา แน่นอนว่าต้องถอยหากได้ยินชื่อของท่านผู้ยิ่งใหญ่ แต่ทำไม ท่านผู้ยิ่งใหญ่ ถึงได้บอกแบบนั้น?

“ได้” อัศวินม่วงพยักหน้า “เราจะปล่อยเขาออกมา”

******

ลึกเข้าไปด้านทิศตะวันออกของนรกน้ำแข็ง

หลัวเฟิง นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นและรอ ผู้นำเมืองปฐมนคร

ครืน!

ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่ามีแรงที่บีบคั้นเขา มิติตรงหน้าเขาแตกออก เขาโดนบีบออกมาโดยไม่อาจต่อต้านได้

หลัวเฟิง กางปีกของเขาออกและบินอยู่ท่ามกลางหมู่ดาว

มันต้องเป็นอาจารย์ นี่คือสิ่งที่ หลัวเฟิง คิด

แต่เขาก็ต้องตะลึงกับสิ่งที่เห็น อัศวินม่วงและอัศวินฟ้านั้นยืนอยู่ไกลๆ และในอีกด้านนั้นมีวังขนาดใหญ่ที่รายล้อมไปด้วยเปลวไฟ พลังที่แผ่ออกมานั้นเหนือกว่าวังลอยฟ้าที่ หลัวเฟิง เคยเห็นมาก่อน เจ้าแห่งหมาป่านภา ตัวสีดำ นั้นมองมายัง หลัวเฟิง และที่ยืนอยู่ข้างๆ นั้นก็คือ หมาป่านภา ตัวสีขาว

มันคือ หมาป่านภา ของนรกน้ำแข็ง หลัวเฟิง คิดกับตัวเอง

“มนุษย์” ซิโบวา พูดขึ้นแล้วมองเยาะเย้ยไปยัง หลัวเฟิง “เหรียญนั้นเก็บไว้กับเจ้าแค่ชั่วคราวและตอนนี้เหรียญและชีวิตของเจ้าก็จะโดนพรากทิ้ง”

เจ้าแห่งหมาป่านภา มองไปยัง หลัวเฟิง “ดูเหมือนว่าเจ้าจะมีคนหนุนหลังที่แข็งแกร่ง” เขาพูดขึ้น “โชคร้ายที่เจ้าต้องตายในวันนี้และไม่อาจจะฟื้นคืนชีพได้”

อาจารย์อยู่ไหนกัน? เขาควรที่จะมาถึงตั้งนานแล้ว

“ตายซะ!” เจ้าแห่งหมาป่านภา พูดอย่างไม่ใส่ใจ

เสียงนั้นกระจายตัวออกไปและแผ่ไปยังสิ่งมีชีวิตที่โดนขังในนรกน้ำแข็ง หลัวเฟิง และ ซิโบวา ก็ได้ยินมัน อัศวินทั้งสองและเจ้าแห่งหมาป่านภา เองก็ได้ยินมันด้วย

ท่ามกลางนรกน้ำแข็ง มีแม่น้ำจากท้องฟ้าซึ่งยาวหลายปีแสงปรากฏออกมาและครอบคลุมนรกน้ำแข็งเอาไว้ มันเหมือนยาวไม่รู้จบ ราวกับว่าเปิดทางเข้าสู่อีกมิติขึ้นมา

ที่แม่น้ำนั้นมีสมบัติมากมายหลั่งใหล แต่ละอันล้วนแต่แทรกซึมมิติได้

“มันคือแม่น้ำพันสมบัติ!” อัศวินม่วงร้องขึ้นมาด้วยความสับสน

“แม่น้ำพันสมบัติ!” อัศวินฟ้าพูดขึ้นและมองไปยังเจ้าแห่งหมาป่านภา

เจ้าแห่งหมาป่านภา นั้นตะลึง เขาคำรามออกมาพร้อมเผยกรงเล็บ “ผู้นำเมืองปฐมนคร! ทำไมเจ้าไม่โผล่หน้ามาเพราะเจ้าเองก็อยู่ที่นี่แล้ว?”

ไฟรอบตัวเขาแผ่ออกไปทั่วทุกที่แต่มันก็ดับลงโดยแรงจากแม่น้ำ วังนั้นเริ่มที่จะสั่นเครือราวกับจะพังลงมาในอีกไม่กี่นาที