ตอนที่ 940 : ปล่อยผ่าน

ระดับอมตะที่อ่อนแอ หลัวเฟิง และ ซิโบวา ต่างก็อึ้งเมื่อเห็นแบบนี้ แม่น้ำพันสมบัตินั้นเป็นเหมือนแสงสะท้อนแม่น้ำ บนเงาของดวงดาวซึ่งทำให้ภาพนั้นไม่ชัดเจนแต่วังหมาป่านภา นั้นเกือบจะต้านทานพลังนั้นไว้ไม่อยู่

“นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าได้เห็นแม่น้ำพันสมบัติ!” อัศวินฟ้าถอนหายใจออกมา “มันแข็งแกร่งและไร้เทียมทานจริงๆ ตามตำนานแล้ว แม่น้ำพันสมบัตินี้สร้างขึ้นจากสมบัติที่ประมาณค่าไม่ได้พันชิ้นและหากแยกมันออกจากกัน มันก็จะกลายเป็นสมบัติที่มีเอกลักษณ์ของตนโดยมิอาจที่จะประมาณค่าได้!”

“แยก? ใครที่ทำแบบนั้นได้?” อัศวินม่วงพูดขึ้นมา “การเกิดของแม่น้ำ นี้คือสมบัติที่เพิ่มความแข็งแกร่งให้กันและกัน สมบัติแต่ละอันก็มีข้อเสียของมันและแข็งแกร่งเทียบเท่าได้สมบัติชั้นสูงทั่วไปเท่านั้น มีแค่การอยู่รวมกันเท่านั้นที่ทำให้พวกมันเป็นสมบัติที่ไม่อาจจะประมาณค่าได้ในจักรวาล เจ้าไม่เคยเห็นว่า ผู้นำเมืองปฐมนคร ฆ่าสิ่งมีชีวิตอื่นเช่นใด นี่เป็นเพียงแค่ร่างกายของเขา ร่างจริงของเขานั้นแข็งแกร่งยิ่งกว่านี้”

“ข้าเคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน” อัศวินฟ้าพูดขึ้นพร้อมกับพยักหน้า “ผู้นำเมืองปฐมนคร หนึ่งในร่างกายนั้นอยู่ในจักรวาลหลัก และอีกร่างอยู่ในพื้นที่ลับ ทำหน้าที่ดูแลในองค์กรจักรวาลเสมือน และส่วนดั้งเดิมนั้นก็มีเพื่อไว้การฆ่า”

หลัวเฟิง ไม่ได้ยินที่ทั้งสองนั้นพูดกัน

“อาจารย์นั้นแข็งแกร่งแค่ไหนกัน!” หลัวเฟิง พึมพำ “และนี่เป็นเพียงร่างหนึ่งของเขาเท่านั้น”

หลัวเฟิง มองไปยังภาพฉายของแม่น้ำ และเจ้าแห่งหมาป่านภา ที่ซึ่งพยายามควบคุมวังหมาป่านภา ด้านในภาพฉายซึ่งทำให้ หลัวเฟิง ชื่นชมอาจารย์เขามากกว่าเดิม

ท่านผู้ยิ่งใหญ่ นั้นคิดว่าข้าสามารถเป็น เจ้าแห่งจักรวาล และสามารถใช้หอคอยดวงดาวได้ในอนาคต…แม้แต่ก้าวข้าม ผู้นำเมืองปฐมนครในอนาคตเช่นนั้นรึ? เมื่อคิดแบบนั้น หลัวเฟิง ก็เริ่มมีแรงบันดาลใจขึ้นมา

ผู้นำเมืองปฐมนคร นั้นสามารถกำจัดทุกอย่างในพื้นที่หลายปีแสงแค่เพียงการดีดนิ้ว!

ร่างขนาดใหญ่ที่สูงกว่า 10,000 กม. เดินอยู่บนคลื่นของแม่น้ำ เข้ามาหาเขาพร้อมกับแท่งหินขนาดใหญ่ “เจ้าแห่งหมาป่านภา” ร่างนั้นพูดขึ้นมา “มันช่างอุกอาจที่เจ้าคิดจะฆ่าศิษย์ของข้า”

“นั่นอะไรกัน?” หลัวเฟิง อึ้ง

เขาตื่นเต้นขึ้นมา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นอีกร่างของอาจารย์ มันสูงกว่า 6,000 ไมล์ ที่หัวนั้นมีตาโผลขึ้นมากว่าพันอันและตานั้นดูโปร่งใส เขาเดินอยู่บนคลื่นน้ำด้วยเท้าเปล่าและถือไม้เท้าเก่าๆ มีแค่เสื้อธรรมดาที่ปกคลุมร่างกายที่ซึ่งมีเสียงดังออกมา เส้นด้ายแต่ละเส้นที่ทักทอเสื้อขึ้นมานี้มันดูเหมือนแม่น้ำ ที่กำลังไหล

“นั่น…นั่นใช่สิ่งมีชีวิตพิเศษ หรือไม่?” หลัวเฟิง คิดว่ามันคือสิ่งมีชีวิตพิเศษ ไม่มีเผ่าพันธุ์ไหนในเผ่าพันธุ์มนุษย์ที่ดูเป็นเช่นนี้ ยิ่งกว่านั้นแล้ว มันสูงกว่า 6,000 ไมล์ ถ้าร่างเดิมไม่ได้สูงเช่นนี้ การขยายร่างนั้นก็จะมีแต่ทำให้อ่อนแอลง

“นี่คือ ผู้นำเมืองปฐมนคร!” ซิโบวา อึ้งและต้องยอมรับว่า ผู้นำเมืองปฐมนคร แข็งแกร่งยิ่งกว่าผู้นำ หมาป่านภา ซิโบวา มองไปยัง หลัวเฟิง “เขาสามารถที่จะเรียก ผู้นำเมืองปฐมนคร มาที่นี่ได้อย่างงั้นรึ?”

ในตอนที่ ผู้นำเมืองปฐมนคร เดินเข้าหาทุกคนด้วยไม้เท้าในมือและเสื้อพันสมบัติบนตัว เจ้าแห่งหมาป่านภา ก็แสดงสีหน้าเปลี่ยนไป

“ผู้นำเมืองปฐมนคร เจ้าคาดหวังในมนุษย์ผู้นี้มากจนต้องมาด้วยตัวเองเลยรึไง” เจ้าแห่งหมาป่านภา พูดขึ้นมา

“เจ้าเองก็ไม่ได้มาเพื่อพวกของเจ้างั้นรึ?” ผู้นำเมืองปฐมนคร ถามขึ้นมาแล้วมองไปที่ หมาป่านภา ตัวสีขาว

ไม่ได้มีการเปรียบเทียบขนาดกัน แต่พวกนั้นอย่างน้อยก็น่าจะแข็งแกร่งเทียบเท่ากันได้ สำหรับอัศวินฟ้าและอัศวินม่วง พวกเขากลายเป็นแต่ตัวตนเล็กจ้อยของบทสนทนานี้และถูกมองข้ามโดย ผู้นำเมืองปฐมนครและเจ้าแห่งหมาป่านภา สำหรับ หลัวเฟิง และ ซิโบวา พวกนั้นดูตัวเล็กจ้อยไปมากกว่านั้น

“ข้าไม่ได้มาที่นี่เพราะจงใจ” เจ้าแห่งหมาป่านภา มองไปยัง หลัวเฟิง “เจ้านั้นกลับกัน เจ้ามาเอาสมบัติที่ประมาณค่าไม่ได้ให้กับมนุษย์”

หลัวเฟิง อึ้ง

“อะไรกัน?” อัศวินทั้งสองพูดขึ้นและมองไปยัง หลัวเฟิง ด้วยท่าทีตกใจ

นี่คือข้อมูลใหม่สำหรับพวกเขา

“ให้ข้าตรวจสอบก่อน” เจ้าแห่งหมาป่านภา พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “ดาบสายน้ำรึ? น่าสนใจดี ข้าไม่คิดว่า ระดับห้วงมิติ จะสามารถที่จะปลอมตัวเป็นระดับอมตะด้วยสมบัติที่แท้จริงและมีชื่อเสียงเช่นนี้ได้ ศิษย์คนนี้ของเจ้านั้นไม่เหมือนกับคาดิที่ตายไปเลย มาดูกันว่าเขามีสมบัติอะไร ตามข้อมูลแล้วดาบสายน้ำ นั้นรวดเร็วอย่างมาก ข้าเดาว่าปีกของเขานั้นคือสมบัติ? ข้าพูดถูกหรือไม่ ผู้นำเมืองปฐมนคร?”

อัศวินทั้งสองและ ซิโบวา ต่างก็อึ้ง

ระดับห้วงมิติ? เขาเป็นเพียงแค่ ระดับห้วงมิติ งั้นรึ?

“เขาหนีจากตาเงินได้ด้วยการอยู่ระดับแค่ห้วงมิติ?” ซิโบวา ทึ่ง “มันต้องเป็นสมบัติที่แท้จริงที่ทำให้เขาแข็งแกร่งได้แบบนี้”

“น่าประทับใจจริงๆ” อัศวินม่วงพูดขึ้นมา

“เขาสามารถแข็งแกร่งได้เช่นนี้และมีชื่อเสียงมากมายด้วยการเป็นเพียงแค่ระดับห้วงมิติ” อัศวินฟ้าพูดขึ้นมา “ไม่แปลกใจเลยว่า ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ ถึงให้ค่าเขาสูงนัก”

อัศวินทั้งสองถอนหายใจกันออกมา แน่นอนว่าพวกเขานั้นคงคิดจะเอาสมบัติที่แท้จริงมาหากรู้ว่า หลัวเฟิง นั้นมีมัน แต่พวกเขาคงไม่กล้าที่จะใช้กำลังในการแย่งชิงมันมา

หลัวเฟิง ช็อก เขามองไปยังเจ้าแห่งหมาป่านภา และคิด อาจารย์ ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ นั้นพูดถูก ข้ามีสมบัติที่ประมาณค่าไม่ได้นั้นสามอย่าง หอคอยแห่งดวงดาว, แผนที่ดวงดาวและ ปีกซือหวู๋ แต่ข้าไม่เคยเอามันออกมาแสดงต่อหน้าอาจารย์เลย และพวกสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งก็ไม่น่าที่จะรู้ได้นอกซะจากว่าข้าใช้พลังของพวกมัน เขาสงสัยข้าเพราะข้าเร็วอย่างนั้นรึ?

เจ้าแห่งหมาป่านภา นี้หยั่งรู้ อันที่จริงแล้วสมบัติที่แท้จริงนั้นหลอกได้เพียงแค่อัศวินเท่านั้น

หลัวเฟิง นึกถึงตอนที่พูทิ และอาจารย์ ท่านผู้ยิ่งใหญ่ เห็นตัวตนที่แท้จริงของเขาที่อยู่ระดับ ห้วงมิติ สมบัติที่แท้จริงนั้นไม่ได้รับผลจากการปกปิดออร่าของมัน

******

ผู้นำเมืองปฐมนคร พูดขึ้น “สมบัติทั่วไปนั้นไม่ได้มีค่าและแน่นอนว่าข้าต้องเอามันให้กับรุ่นเยาว์ที่มีพรสวรรค์ของเผ่าพันธุ์ข้า นี่ก็เป็นสิ่งที่พวกผู้แข็งแกร่งต่างๆ ก็ทำ เจ้ารู้รึเปล่าว่าเหตุใดเราเผ่ามนุษย์จึงมีระดับอมตะทั่วไปนั้นน้อยกว่าเผ่าปีศาจ แต่เรานั้นมีอมตะระดับจักรพรรดิมากกว่า? มันเป็นเพราะเรายอมที่จะส่งต่อ แต่พวกเจ้านั้นไม่ เจ้าในฐานะเจ้าแห่งหมาป่านภา ยอมที่จะมอบสมบัติเจ้าให้กับเจ้าตัวเล็กนี่ไหมล่ะ?”

ซิโบวา ตื่นเต้นขึ้นมา สมบัติที่ล้ำค่า? มันจะได้สมบัติที่ล้ำค่าจริงๆ งั้นรึ? มันอดไม่ได้ที่จะมองไปยังผู้นำ แต่จากนั้นมันก็หันสายตาหนีทันที สมบัติที่แท้จริงนั้นมีเพียงแค่ได้รับรางวัลจากผู้นำ เท่านั้นและมันไม่อาจเอ่ยปากขอโดยตรงเลย

“ทุกคนรู้ว่ามนุษย์นั้นรุ่งเรืองเพราะจักรวาลเสมือน” เจ้าแห่งหมาป่านภา คำรามขึ้นมา “และนี่ไม่ใช่ธุระของเจ้าที่จะบอกถึงวิธีการฝึกลูกหลานของข้า ข้าไม่มีเรื่องจะคุยกับเจ้าแล้ว”

เขาพูดจบและได้พา ซิโบวา เข้าไปในวัง

ผู้นำเมืองปฐมนคร หัวเราะออกมาซึ่งทำให้แม่น้ำพันสมบัติและวังหมาป่านภานั้นสั่นไหว เจ้าแห่งหมาป่านภา คำรามออกมาก่อนจะบินหนีออกไปเข้าสู้จักรวาลมืดมิดด้วยความเร็วแสง ปรากฏว่าภายในระยะของแม่น้ำนั้น เจ้าแห่งหมาป่านภา นั้นไม่อาจที่จะวาร์ปตัวเองได้แม้ว่าจะมีวังก็ตาม

“หมาป่านภา นี้ไม่ระวังเอาซะเลย” ผู้นำเมืองปฐมนคร ส่ายหน้าและมองไปยังอัศวินทั้งสอง “ขอบคุณที่ดูแลศิษย์ของข้าสำหรับสองพันปีที่ผ่านมา” เขาพูดขึ้นก่อนจะหายไปพร้อมกับ หลัวเฟิง และแม่น้ำ

“ขอบคุณเรา?” อัศวินฟ้าพูดขึ้นด้วยท่าทีสับสนเล็กน้อย “ข้าได้ยินว่า ผู้นำเมืองปฐมนคร นั้นก้าวร้าวแต่เขากลับขอบคุณเราเช่นนั้นรึ? ทำไมเขาถึงจิตใจดีเช่นนี้ได้?”

“จิตใจดี?” อัศวินม่วงฮึดฮัด “เจ้าพูดแบบนั้นได้เป็นเพราะเจ้าไม่เคยเห็น ผู้นำเมืองปฐมนคร ลงมือฆ่ามาก่อน นายท่านกล้าที่จะพูดออกมาเพราะเขานั้นไม่ระวังแต่เจ้าตระหนักได้รึไม่ว่าเขาหนีไปหลังจากที่พูดเพียงไม่กี่คำ? ในบรรดาขุมพลังทั้งห้าของมนุษย์ องค์กรจักรวาลเสมือนนั้นแข็งแกร่งพอๆ กับสำนักขวานยักษ์ เจ้าคิดว่า ผู้นำเมืองปฐมนคร สามารถควบคุมทั้งองค์กรจักรวาลเสมือนด้วยการที่มีจิตใจดีงั้นรึ? ร่างเดิมของเขาจะโด่งดังในเรื่องการฆ่าฟันได้ยังไงหากว่าเขามีจิตดี?”

อัศวินฟ้ากะพริบตาปริบๆ

“ระวังด้วย” อัศวินม่วงพูดขึ้นมา “สิ่งที่ทรงพลังที่สุดในเผ่าพันธุ์ทั้งหกนั้นล้วนแต่โหดเหี้ยมและพวกเขาสามารถที่จะทำลายเราได้แค่เพียงการกะพริบตาหากมันจำเป็น”

“ข้าเข้าใจแล้ว” อัศวินฟ้าพยักหน้า

******

ด้านในพื้นที่ลับ

หลังจากที่ใช้การเทเลพอทของจักรวรรดิเทพ และการวาร์ป 1 ล้านปีแสง ผู้นำเมืองปฐมนคร ก็ได้มาถึงหนึ่งในเขตลับของมนุษย์ ผู้นำเมืองปฐมนครได้กระโดดขึ้นและเสื้อพันสมบัติของเขาก็ได้เปลี่ยนกลายเป็นแม่น้ำที่ยาวไม่รู้จบล้อมรอบดวงดาวและวังเอาไว้

“แม่น้ำ” หลัวเฟิง พูดขึ้นและมองไปยังดวงดาวและไม่อาจเห็นจุดสิ้นสุดของแม่น้ำได้

“แม่น้ำพันสมบัตินั้นสามารถที่จะเปลี่ยนเป็นทุกอย่างได้และแม่น้ำนี้คือรูปลักษณ์เดิมของมัน” ผู้นำเมืองปฐมนคร ชี้ไปที่มัน “หลัวเฟิง เหตุผลที่ข้าสามารถที่จะข่มขู่อีกฝ่ายได้ก็เพราะแม่น้ำนี่และสมบัติที่ล้ำค่าอย่างนี้ นั้นคือสิ่งที่สำคัญสำหรับเผ่าพันธุ์เรา! เจ้านั้นเป็นคนที่โชคดี บางทีเจ้าอาจจะได้สมบัติที่ล้ำค่าเช่นนี้ในอนาคต”

“ข้าจะพยายามให้มากที่สุด” หลัวเฟิง ตอบ