ตอนที่ 960 ฆ่าเขา!

ผู้นำเมืองปฐมนคร นั้นมีฐานะที่สูงส่งทั้งในเผ่าพันธุ์มนุษย์และพันธมิตรหง หลากหลายเรื่องนั้นจะรายงานโดยตรงไปยังเขาผ่าน

ข้อความแต่มันมีขั้นลำดับแตกต่างกันมากมายในจดหมายและเขาจะอ่านเพียงแค่จดหมายเร่งด่วน ภายใต้เงื่อนไขปกติแล้วเขาจะอ่านอันอื่นๆ ในตอนที่เขาว่างเท่านั้น

เงาสังหาร รับหน้าที่ในหน่วยข้อมูลขององค์กรจักรวาลเสมือนและพันธมิตรหง เขาคือหนึ่งในผู้ยิ่งใหญ่ในจักรวาล ข่าวของ หลัวเฟิง ในฐานะดาบสายน้ำ นั้นเป็นที่รู้ถึงพวกระดับสูงของมนุษย์ แน่นอนว่า เงาสังหาร ก็รู้เรื่องนี้ด้วย

“อะไรนะ?” ผู้นำเมืองปฐมนคร พูดขึ้นด้วยความแปลกใจ “เขาชนะ 2,979 ครั้งจาก 3,000 ครั้งงั้นรึ ?”

“ใช่ ผู้นำเมือง” เงาสังหาร พูดด้วยความเลื่อมใส

“ข้าไม่คิดว่าเขาจะทำได้ถึงขนาดนี้” ผู้นำเมืองปฐมนคร ตื่นเต้นขึ้นมา

พวกระดับสูงจาก 90 ล้านคนในหมู่ศิษย์นั้นเท่าเทียมกัน หลัวเฟิง นั้นสามารถแพ้หรือชนะได้ในตอนที่เขาไปสู้

“หลัวเฟิง นั้นมีอนาคตที่สดใส” เงาสังหาร ได้ยิ้มออกมา

“ฮ่า ฮ่า….สู้อีกกว่า 26,000 ครั้ง!” ผู้นำเมืองปฐมนคร หัวเราะออกมา และเสียงของเขาก็ดังก้องไปทั่ววัง “ถ้าเขายังรักษาอัตราชนะนี้ไว้ได้ คงมีแต่พระเจ้าที่รู้ว่าเขาจะได้คะแนนเพียงใด เขาสามารถแลก 100 คะแนนกับการสืบทอดหนึ่งครั้งและเขาจะได้รับการสืบทอดนับครั้งไม่ถ้วน จากสำนักเทพอสูรบรรพกาล นั้นอาจจะบ่มเพาะ ผู้ยิ่งใหญ่ของเผ่าพันธุ์มนุษย์ขึ้นมาก็ได้”

ไม่มีใครสงสัยแม้แต่เผ่าพันธุ์ปีศาจ, เผ่าพันธุ์คุก และผู้แข็งแกร่งอื่นๆ ในจักรวาลที่ต่างก็คิดว่าหากไม่มีคนหยุด ดาบสายน้ำ ไว้ เขาจะต้องเป็น ผู้ยิ่งใหญ่ของมนุษย์! สิ่งมีชีวิตอันน่ากลัว! ไม่มีใครบอกได้ว่ามันต้องใช้เวลาแค่ไหน นั่นเป็นเหตุผลที่คนอื่นๆ ต้องฆ่าเขาก่อนที่เขาจะไปถึงระดับนั้นได้

“ผู้นำเมืองปฐมนคร ไม่ใช่แค่ หลัวเฟิง จะได้รับการสืบทอดหลายครั้งด้วยโอกาสชนะเช่นนี้แต่เขายังแสดงให้เห็นถึงความเข้าใจกฎอันลึกซึ้งด้วย” เงาสังหาร พูดพร้อมกับโค้งเล็กน้อย “เผ่าพันธุ์แมลง, ปีศาจและหุ่นยนต์นั้นต้องส่งคนมาฆ่าเขาแน่…ก่อนที่ หลัวเฟิง จะเป็นอัศวินอวกาศ ผู้นำเมือง เราควรทำยังไงกับเรื่องนี้กันดี?”

“ฆ่าเขารึ?” ผู้นำเมืองปฐมนคร พยักหน้าและพูดขึ้นมา “เผ่าพันธุ์ปีศาจ, แมลงและหุ่นยนต์นั้นมีหลากหลายวิธีที่จะทำแบบนั้นแต่ศิษย์ของข้าตอนนี้อยู่ในสำนักเทพอสูรบรรพกาล และพวกมันก็ไม่อาจทำอะไรกับเรื่องนี้ได้ ทางเดียวที่พวกนั้นจะทำได้คือต้องขอให้ศิษย์ที่แข็งแกร่งนั้นฆ่า หลัวเฟิง ซะ”

“ใช่” เงาสังหาร พยักหน้า

สำนักเทพอสูรบรรพกาล นั้นไม่อาจที่จะทำให้พวกเขาขุ่นเคืองได้ เผ่าพันธุ์ระดับสูงอย่างเผ่าพันธุ์ปีศาจนั้นยอมให้ หลัวเฟิง เป็นผู้ยิ่งใหญ่ดีกว่าจะยอมเสี่ยงส่งคนไปจัดการที่สำนักนั้น

“ข้าจะจัดการเอง” ผู้นำเมืองปฐมนคร พูดขึ้นมา “และจงเชื่อในตัวศิษย์ของข้า”

“ข้าขอตัว” เงาสังหาร พูดพร้อมกับโค้งให้

“ไปได้” ผู้นำเมืองปฐมนคร พยักหน้าตอบรับ

เงาสังหาร ได้กลายเป็นคนรับหน้าที่หน่วยข้อมูลของ พันธมิตรหง เพราะเขามาจากองค์กรจักรวาลเสมือน การแบ่งปันข้อมูลของจักรวาลเสมือนนั้นมีประสิทธิภาพที่น่ากลัวจนทำให้เผ่าพันธุ์อื่นๆ ในจักรวาลได้เอาสายลับเข้ามาอยู่ภายในและใช้วิธีจำแนกการสื่อสาร แม้ว่ามันจะมีการขัดข้องบ่อยๆ และมีค่าใช้จ่ายจำนวนมากก็ตาม

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงเป็นคนรับหน้าที่ดูแลข้อมูลของพันธมิตรหง ได้อย่างรวดเร็วหลังจากที่รับหน้าที่ดูแลข้อมูลในองค์กรจักรวาลเสมือน อำนาจของเขานั้นมหาศาลจนเทียบได้กับผู้นำบางคนภายใน พันธมิตรหง

******

เผ่าพันธุ์แมลง, ปีศาจและหุ่นยนต์นั้นได้หยุดทำการสังเกตการณ์

เผ่าพันธุ์แมลงนั้นมีแผนที่จะจัดการฆ่า หลัวเฟิง แล้ว

ด้านในจักรวาลเสมือนของเผ่าพันธุ์แมลง

รอบๆ ก้อนเมฆและหมอกนับไม่ถ้วนนั้นมีเกาะอันสวยงามแห่งหนึ่งลอยอยู่ด้านบน มีราชินีตระกูลแมลงที่โผล่ขึ้นมาทีละตัวๆ ทุกตัวล้วนแต่มีปีกที่สวยงามเหมือนกับผีเสื้อและร่างกายที่โปร่งใสเหมือนกับคริสตัล ในตอนที่พวกมันบินไปมา ร่างกายของพวกมันนั้นสวยงามจนน่าใจหาย จนเผ่าพันธุ์อื่นๆ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอยากปกป้องพวกมัน

“ดูสิ มันคือคนของเผ่าพันธุ์อื่น” หนึ่งในราชินีพูดขึ้น

“มันคือตระกูล คองวอน จากพันธมิตรเผ่าพันธุ์แมลง” อีกตัวพูดขึ้น

ราชินีตระกูลแมลงมองไปยังร่างที่มีหนังภายนอกที่โดดเด่น มันสวมหน้ากากใส่เกราะสีดำ ซึ่งเป็นนักรบจากตระกูล คองวอน ที่มายังใจกลางเกาะแห่งนี้ บนเกาะนั้นมีวังที่ทำขึ้นมาจากไม้อยู่

ประตูถูกเปิดออกและนักรบก็ได้เดินเข้าไปโดยที่ไม่โดนทหารกันเอาไว้

“สวัสดี เจ้าแห่งจักรวาล ข้าจูกวาง จากตระกูล คองวอน” ร่างที่ใส่หน้ากากพูดขึ้นพร้อมโค้งให้

บนบัลลังก์ไม้ในวังนั้นมีสิ่งมีชีวิตสวยงามที่สามารถตรึงทุกวิญญาณเอาไว้นั่งอยู่ รอบๆ ตัวเธอนั้นมาหมอกหลากสีรายล้อมเอาไว้

“อัศวิน จูกวาง” เธอพูดขึ้น เสียงของเธอนั้นดังชัดเจนและไพเราะ “เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าต้องการให้เจ้าทำอะไรให้ข้า?”

“ข้ารู้” จูกวาง ตอบกลับด้วยความเคารพ

“เจ้ามีอะไรจะพูดหรือไม่?” ผู้ที่นั่งบนบัลลังก์พูดขึ้นมา

“เจ้าแห่งจักรวาล เลือกข้าเพราะอย่างแรกข้านั้นเป็นศิษย์” จูกวาง พูดขึ้นมา “อย่างที่สองข้าได้ตัดสินใจที่จะยอมแพ้ในเส้นทางสัตว์เทพอสูรเพราะข้ามีการพัฒนาที่ไม่ดีพอและข้าได้วางแผนที่จะเลือกเส้นทางอวกาศและเวลา อย่างที่สามข้ามีร่างกายอื่นและสุดท้ายในฐานะหนึ่งในตระกูล คองวอน ข้านั้นมีการควบคุมจิตใจที่ดี มันถือว่ามีความเหมาะสมที่สุดที่ข้าจะทำการฆ่า ดาบสายน้ำ”

“ใช่ เจ้านั้นคือผู้ที่เหมาะที่สุดในพันธมิตรเผ่าพันธุ์แมลง” ผู้ที่อยู่บนบัลลังก์พูดขึ้นมา “แต่เจ้าต้องชดใช้ไปเยอะ การเสียหนึ่งในร่างอัศวินอวกาศนั้นจะเสียหายกับเจ้าอย่างมาก นอกจากนี้แล้วเจ้ายังเสียโอกาสในการสืบทอดและก้าวเข้าไปในเส้นทางของสำนักเทพอสูรบรรพกาล ไปตลอดกาล”

จูกวาง ยังคงยืนนิ่งและฟังด้วยความเคารพ

“พันธมิตรจะชดเชยทุกอย่างที่เจ้าเสียไป” สิ่งมีชีวิตที่สวยงามพูดขึ้นมา “เจ้ามีแผนในการฆ่าเขาหรือไม่?”

“จากที่ข้ารู้ ดาบสายน้ำ นั้นรับการท้าทายทุกอย่างและเขาอยู่ในวังในเวลาที่เหลือ” จูกวาง พูดขึ้นมา “เหล่าศิษย์นั้นมีสิทธิ์เด็ดขาดในการควบคุมวังของตน หากใครรุกล้ำทะเลสาบห้าสีนั้นจะโจมตีผู้ที่บุกรุกและทำการฆ่าทันที ข้าทำได้แค่รอให้มนุษย์นั้นก้าวออกมา”

“เจ้าจะล่อเขาออกมาหรือไม่?” ผู้ที่อยู่บนบัลลังก์พูดขึ้นมา

“วิธีที่น่าเบื่อที่สุด…แต่เป็นวิธีที่ดีที่สุดด้วย…คือการรอให้มนุษย์ผู้นั้นออกมาเอง” จูกวาง พูดด้วยความเคารพ

สิ่งมีชีวิตบนบัลลังก์มองมายัง จูกวาง และยิ้ม “เจ้านั้นใจเย็นแต่ข้าต้องเตือนเจ้าว่าเจ้าควรที่จะควบคุมจิตวิญญาณเขาดีกว่า ดาบสายน้ำนั่น เมื่อเจ้าควบคุมจิตวิญญาณเขาได้ มนุษย์ไม่อาจจะย้อนเวลากลับและฟื้นคืนชีพเขาขึ้นมา แน่นอนหากเจ้าเลือกที่จะฆ่าเขาได้โดยตรงได้ หากเจ้าไม่อาจควบคุมจิตวิญญาณเขาได้”

“ได้” จูกวาง ตอบกลับด้วยความเคารพ

******

เกาะบัวฮิเนียล

จูกวาง เดินไปช้าๆ ในตอนที่ศิษย์คนอื่นๆ ต่างก็รักษาระยะห่างกับเขาไว้ โดยแสดงความเคารพให้กับอัศวินอวกาศที่ซึ่งต้องการความเคารพจากผู้อื่น จูกวาง พอใจกับเรื่องนี้แต่เขาก็ต้องคิ้วขมวดเมื่อเขาเห็นวังที่ห่างออกไปซึ่งทำให้นึกถึงเผ่าพันธุ์มนุษย์

“ข้าคืออัศวินอวกาศที่นี่” เขาพูดขึ้น “แต่เพื่อสิ่งมีชีวิตในตระกูลและพันธมิตรเผ่าพันธุ์แมลงแล้ว ข้าเทียบกับมนุษย์ผู้นี้ไม่ได้ วิธีเดียวที่จะฆ่า ดาบสายน้ำ คือต้องให้ตัวเองถูกทะเลสาบห้าสีนั้นฆ่า เรื่องที่น่ากลัวที่สุดคือการถูกคุมขังในการใช้ชีวิตลับๆ หรือต้องอยู่ในเขตของอาณาจักรแมลงไปตลอด ไม่งั้นแล้วเผ่าพันธุ์มนุษย์อาจจะฆ่าข้าเพื่อแก้แค้นให้กับผู้มีพรสวรรค์นี้…บัดซบ!”

จูกวาง รู้สึกหมดหวังและหมดหนทาง แม้แต่ตระกูลเขาก็ไม่อาจจะขัดขืนคำสั่งของเผ่าพันธุ์แมลงได้นี่ไม่ต้องนับถึงตัวเขา บางทีเขาอาจจะแข็งแกร่งหากนับความสามารถเฉพาะตัวแต่เขานั้นเทียบไม่ได้กับสิ่งมีชีวิตระดับสูงของจักรวาล

******

สองวันต่อมา

เงาที่เหมือนกับงูได้ยืนอยู่บนยอดเขาและได้มองลงไปข้างล่าง

“เสียสละตัวเองเพื่อฆ่าเขา…เจ้าแห่งหมาป่านภา สัญญาว่าจะเอาข้ากลับมาด้วยการย้อนเวลาแต่ข้าจะเสียโอกาสในการเลือกเส้นทางสัตว์เทพอสูรไปตลอดกาลแม้ว่าข้าจะได้รับการชุบชีวิตขึ้นมาใหม่ อีกอย่างแล้วข้าจะถูกไล่ล่าโดยเผ่าพันธุ์มนุษย์”

เขายังได้ยินเสียงของเจ้าแห่งหมาป่านภา ที่ดังก้องขึ้นมา “ฆ่าเขา!”

เผ่าพันธุ์หุ่นยนต์, ปีศาจและแมลงต่างก็ส่งผู้แข็งแกร่งของตนเองออกมา

แต่พวกเขาต่างก็ส่งอัศวินของเผ่าพันธุ์อื่นดีกว่าจะเสียคนของเผ่าพันธุ์ตัวเอง พวกเขาจะชดใช้ให้เผ่าพันธุ์อื่นๆ ดีกว่าการเผด็จการให้ทำตามความต้องการของพวกเขา นั่นคือราคาของการรักษาพันธมิตรเอาไว้

******

เวลาผ่านล่วงเลยไปและ หลัวเฟิง ก็ได้ทำการต่อสู้วันละ 1,000 ครั้งต่อวัน

นั่นคือกิจวัตรประจำวันของเขา

เผ่าพันธุ์ปีศาจ, แมลงและหุ่นยนต์ต่างก็รอคอยข่าวดี พวกเขาล้วนแต่รู้ว่าพวกมนุษย์รับรู้แล้วว่าพวกเขาพยายามที่จะฆ่า หลัวเฟิง แต่พวกเขาคิดว่านอกซะจากว่า ดาบสายน้ำ นั้นซ่อนตัวอยู่ในวังรึได้รับการคุ้มกันโดยอัศวินอวกาศตลอดเวลาที่ก้าวออกมาจากวังแล้วยังไงก็ต้องมีคนที่ได้รับโอกาสในการฆ่าเขาแน่

ครืน!

ในโลกแห่งการต่อสู้ หลัวเฟิง ที่ใส่เกราะดำ ได้บินอยู่ด้านบนเมืองที่เป็นซาก

เขามีปีกสีดำ ที่หลังและโบกมือของเขาไปมาพร้อมกับที่ลูกบอลสีทองทั้ง 600 ลูกนั้นบินกลับมา

หลังจากผ่านมาเกือบสองปี และสู้มากกว่า 620,000 ครั้ง ในที่สุด หลัวเฟิง ก็

สู้กับผู้ท้าทายทุกคนเสร็จ

“การต่อสู้ทุกอันหมดแล้ว” หลัวเฟิง กระซิบ เขามองไปยังคลื่นพลังเทพที่อยู่ไกลๆ