ตอนที่ 399 เข้าร่วมสมาคมการค้า

ลู่เจียวพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นก็อธิบายว่า “ไม่ใช่ของข้าคนเดียว แต่เปิดร่วมกับผู้อื่น”

ลู่เจียวกล่าวจบ ก็กวักมือเรียกจ้าวหลิงเฟิงมาแนะนำกับทุกคน “ข้าเปิดร่วมกับท่านจ้าว วันหน้างานในโรงผลิตก็มอบให้ท่านจ้าวดูแล หากทุกท่านคิดร่วมมืออันใดก็ไปเจรจากับท่านจ้าวได้”

จ้าวหลิงเฟิงรู้จักกับหันถง ไม่รู้จักอีกสองคน หันถงจึงแนะนำทั้งสองคนให้จ้าวหลิงเฟิง

คหบดีหลิวรู้จักกับจ้าวหลิงเฟิง พอได้ฟังก็รีบก้าวเข้ามาดึงจ้าวหลิงเฟิงไปคุยอีกทาง

ประมุขตระกูลอวี้เดินตามไป คิดจะไปดูว่ามีตรงไหนพอจะหาโอกาสทางการค้าให้กับตระกูลอวี้ได้หรือไม่

หันถงก้าวเข้ายืนข้างลู่เจียว มองลู่เจียวกล่าวว่า “พี่สะใภ้นี่ไม่เห็นข้าเป็นคนกันเองเลย ร่วมมือกับผู้อื่นแต่ไม่ร่วมมือกับข้า”

ลู่เจียวยิ้มตาหยีมองเขา “ร่วมมือกับเจ้า เจ้าจะปกป้องสามโรงผลิตนี้ได้หรือ”

วาจาเดียวทำเอาหันถงอึ้งสนิท

น้ำมัน เวชสำอางและยาเป็นการค้าที่ดึงดูดใจทุกคน หากไร้ความสามารถก็คงปกป้องสามสินค้านี้ไว้ไม่ได้จริงๆ

แต่เขาสามารถร่วมมือกับพวกนางได้ หันถงถามอย่างสนใจว่า “ในเมื่อพวกเจ้าเปิดโรงผลิตยา วันหน้าก็ต้องเลือกซื้อสมุนไพรใช่ไหม ตระกูลข้าก็มีร้านค้าสมุนไพรมีชื่อ หากพวกเจ้าต้องการ พวกเราก็ส่งสินค้ามาให้ถึงที่ได้ อีกอย่างตระกูลข้าก็มีพื้นที่ปลูกสมุนไพรได้”

ลู่เจียวรีบยิ้ม “ได้สิ อวิ๋นจิ่นบอกนายอำเภอหูแล้ว ไว้จัดตั้งสมาคมการค้าเสร็จ ก็จะส่งเสริมให้ชาวบ้านปลูกสมุนไพรกัน”

หันถงรีบเอ่ยอย่างยินดีว่า “อันนี้ไม่เลว”

เขากล่าวจบก็มองลู่เจียวอย่างแปลกใจ “พี่สะใภ้ ข้าพบว่าพี่สะใภ้เป็นคนมหัศจรรย์จริง มักทำให้ผู้อื่นประหลาดใจอยู่เรื่อย”

หันถงเพิ่งกล่าวจบ เซี่ยอวิ๋นจิ่นก็มองเขาอย่างไม่พอใจ เขายื่นมือไปดึงมือลู่เจียวแล้วกล่าวกับหันถงว่า “เอาละ นายอำเภอหูจะขึ้นกล่าวแล้ว พวกเรารีบหาที่นั่งกันเถอะ”

คนในห้องโถงล้วนหาที่นั่งเรียบร้อย นายอำเภอหูด้านหน้ากับขุนนางในที่ว่าการอำเภออีกสองสามคนก็นั่งลง

มือปราบจ้าวนำมือปราบชุดใหม่ของที่ว่าการอำเภอยืนประจำสองข้าง

เซี่ยอวิ๋นจิ่นไม่ได้นั่งกับทางพวกนายอำเภอหู แต่หาที่นั่งกับลู่เจียวสองคน

หันถงเองก็รีบหาที่นั่ง ทุกคนนั่งเรียบร้อย นายอำเภอหูก็เริ่มกล่าวเปิดงาน

“วันนี้เชิญพ่อค้าทุกท่านมาที่นี่ ก็เพื่อหารือกับทุกท่านเรื่องหนึ่ง ข้าคิดจะจัดตั้งสมาคมการค้าอำเภอชิงเหอ ไม่ทราบว่าทุกท่านยินยอมจะเข้าร่วมสมาคมหรือไม่”

นายอำเภอหูกล่าวจบ ก็มีคนหนึ่งถามว่า “ร่วมแล้วได้ประโยชน์อะไรบ้าง”

พ่อค้าแสวงหาผลกำไร หากไร้ผลประโยชน์ พ่อค้าทั่วไปก็ย่อมไม่มาทนลำบาก

นายอำเภอหูรีบยิ้ม “เข้าร่วมย่อมได้ประโยชน์มากมาย ประการแรก เมื่อสมาคมจัดตั้งขึ้น วันหน้าราชสำนักมีประกาศอันใดที่เป็นผลดีต่อการค้า ข้าก็จะได้แจ้งทุกคนในสมาคมได้ทราบในทันที หากต้องการดำเนินการเรื่องอันใด ข้าก็จะพิจารณาให้สิทธิคนในสมาคมเราก่อน”

“ไม่แค่ข้า แม้แต่พ่อค้าในสมาคมเองหากต้องการคนร่วมมือหรือคิดจะหาผู้ช่วยอันใดก็มาหาผู้ร่วมมือในสมาคมได้ เช่นนี้ไม่ใช่ว่าสะดวกกว่าหรือ”

วาจานายอำเภอหูทำให้บรรดาผู้ฟังเริ่มหวั่นไหว แต่ในจำนวนนี้ก็มีคนฉลาดเอ่ยขึ้นว่า “เช่นนั้นหากเข้าร่วมสมาคมก็ต้องเคารพระเบียบข้อบังคับใช่หรือไม่”

แม้ว่าพวกเขาเป็นพ่อค้าเล็กๆ ในอำเภอชิงเหอ แต่ก็รู้ว่าทางเมืองใหญ่ก็มีสมาคมการค้าเช่นนี้

สถานที่เช่นนี้ไม่ใช่เพียงดำรงอยู่เฉยๆ ย่อมต้องมีเงื่อนไขเรียกร้อง

คนผู้นี้กล่าวจบ สีหน้านายอำเภอหูก็พลันเคร่งขรึม มองบรรดาพ่อค้าในห้องโถง กล่าวว่า “จากการตรวจสอบ ข้าพบว่าสินค้าในอำเภอชิงเหอแพงกว่าอำเภออื่น หากเข้าร่วมสมาคม วันหน้าก็ไม่อาจขึ้นราคาตามอำเภอใจ ห้ามรังแกชาวบ้านตามอำเภอใจ ห้ามทำการค้าผิดกฎหมายตามอำเภอใจ เข่ารวมสมาคมแล้วก็ต้องปฏิบัติตามระเบียบข้อบังคับเหล่านี้อย่างเคร่งครัด หากข้าพบว่าทำผิด ก็จะมีโทษ”

นายอำเภอหูกล่าวจบ ทุกคนก็พากันวิพากษ์วิจารณ์ คนตระกูลใหญ่ทั้งสี่วิจารณ์รุนแรงที่สุด

“สมาคมการค้าถือสิทธิ์อันใดให้พวกเราตรึงราคาไว้ พวกเราก็แค่ขายของเท่านั้น ถึงกับมีคนมาควบคุม นี่มันไร้อิสระเกินไปแล้ว”

“ใช่ เข้าร่วมสมาคมการค้าก็เหมือนเอาภูเขาใหญ่มาวางทับบนศีรษะ วันหน้ามีคนคอยจับจ้องอยู่ตลอดเวลา จะยังมีอิสระอีกหรือ”

“ตระกูลเราไม่อยากเข้าร่วมเข้าร่วมสมาคมการค้า ไม่ได้ประโยชน์อันใด แต่เสียประโยชน์กองพะเนิน”

พอคนตระกูลใหญ่ทั้งสี่พูด หลายคนในที่นั้นก็คิดจะถอย

นายอำเภอหูรีบกล่าวว่า “ข้าไม่ได้คิดบังคับทุกท่าน แต่ข้าจำเป็นต้องบอกทุกท่านเรื่องหนึ่ง ก่อนหน้านี้รองนายอำเภอหยางกับเผิงจู่ปู้รับสินบนสองแสนกว่าตำลึง เรื่องนี้อ๋องเยียนทรงรับทราบแล้ว อ๋องเยียนให้ความใส่พระทัยในเรื่องนี้มาก หากอ๋องเยียนถามถึงเรื่องนี้แล้วพบว่าสินค้าอำเภอชิงเหอเราสูงกว่าอำเภออื่น เกรงว่าตระกูลพ่อค้าอำเภอชิงเหอก็คงต้องถูกอ๋องเยียนคิดบัญชี อ๋องเยียนเมตตาราษฎร ไม่อาจทนเห็นราษฎรทนทุกข์ได้”

จ้าวหลิงเฟิงได้ฟังคำพูดนายอำเภอหูก็อดเม้มปากไม่ได้ หากนายอำเภอมีบุคคลหนุนหลังย่อมต้องรุ่งเรืองแน่ รู้จักพูดจาจริง

พ่อค้าที่เหลือพอได้ฟังนายอำเภอหูก็อึ้งไปทันที ไม่มีคนกล้าบอกว่าไม่เข้าร่วม

แต่ก็ไม่มีคนยืนขึ้นบอกว่าเข้าร่วม

ลู่เจียวเห็นทุกคนนิ่ง ก็มองไปทางเซี่ยอวิ๋นจิ่น เซี่ยอวิ๋นจิ่นพยักหน้าให้นางเล็กน้อย ลู่เจียวรีบยืนขึ้นเอ่ยคำแรก “ข้ายินดีเข้าร่วมสมาคมการค้าชิงเหอ”

พอลู่เจียวเอ่ยปาก ตระกูลเถียนก็เอ่ยปาก “ตระกูลข้าก็ยินดีเข้าร่วมสมาคมการค้าชิงเหอ”

ตระกูลหันก็ตามมาอีกหนึ่ง “ตระกูลข้าก็ยินดีเข้าร่วมสมาคมการค้าชิงเหอ”

ตระกูลอวี้กล่าวตาม “ข้าก็ยินดีเข้าร่วม”

คหบดีหลิวเห็นทุกคนเข้าร่วม เขาเองก็ตะโกนตามอย่างไม่ยอมตกขบวน “ตระกูลข้าก็ยินดีเข้าร่วมสมาคมการค้าชิงเหอ”

……

สุดท้ายคนที่ยินดีเข้าร่วมสมาคมการค้าชิงเหอก็ถึงกับมากกว่าคนที่ไม่ยินดีเข้าร่วม

นายอำเภอหูเห็นสภาพการณ์เช่นนี้ ก็ดีใจอย่างมาก มองทุกคนตรงหน้าด้วยสีหน้าเบิกบานใจ

ดีที่ไม่ทำให้เขาเสียหน้า ตระกูลใหญ่ทั้งสี่ไม่ยินดีเข้าร่วมสมาคมการค้าก็ไม่ต้องเข้าร่วม เขายังคิดจัดการพวกเขาอยู่

นายอำเภอหูคิดไปพลางกล่าวน้ำเสียงหนักแน่น “เอาละ จากนี้สมาคมการค้าพวกเราก็จะจัดตั้งคณะกรรมการ เลือกประธานสมาคมการค้าและรองประธาน ขอให้คนที่ไม่ใช่สมาชิกสมาคมการค้าพวกเรากลับไปก่อน”

คนสี่ตระกูลใหญ่สบตากันแล้วก็กัดฟันกรอด ลุกขึ้นยืนแสดงท่าทีทันที “พวกเรายินดีเข้าร่วมสมาคมการค้าชิงเหอ”

ตระกูลใหญ่ทั้งสี่เข้าร่วมแล้ว เช่นนี้พ่อค้าที่เป็นพวกเดียวกับพวกเขาก็พากันแสดงท่าทีขอเข้าร่วมสมาคมการค้าชิงเหอด้วย

นายอำเภอหูกลับไม่พอใจ หากสีหน้ายังนิ่ง มองคนตระกูลใหญ่ทั้งสี่ ถามว่า “พวกเจ้าแน่ใจหรือว่าผู้ใหญ่ในตระกูลจะเห็นด้วย”

วันนี้คนสี่ตระกูลใหญ่ล้วนพวกลูกหลานในตระกูลมาร่วม วาจาพวกเขาไม่อาจเป็นตัวแทนวงศ์ตระกูลได้ อย่าได้พอกลับไป ผู้ใหญ่ในตระกูลจะไม่เห็นด้วย