ตอนที่ 170-4

อาหารของหยวนหยวนจอมตะกละ!

‘ช่างน่าตายนัก! เจ้าทึ่มหยวนหยวน!’ มู่ชิงเกอนัยน์ตาสงบนิ่งแฝงความเป็นกังวล หยวนหยวนไม่อาศัยลอบโจมตีตอนที่พญาเพลิงปาฮวงซูคงหลับใหล แต่ไปปลุก มันให้ตื่นขึ้นมาเสียนี่ ดูแล้วการต่อสู้อันร้ายแรงต่อจากนี้ คงยากที่จะหลีกหนีเสียแล้ว

‘เจ้านาย ถอยออกมาเร็ว’ เหมิงเหมิงส่งเสียงร้องเตือนสติ

มู่ชิงเกอหลบออกมาอยู่ไกลๆ อย่างรวดเร็วตามที่บอก ไม่ให้ตัวเองไปส่งผลกระทบกับการต่อสู้ต่อจากนี้

“เหมิงเหมิง ข้าสามารถออกแรงช่วยหยวนหยวนได้หรือไม่” มู่ชิงเกอเอ่ยถามเสียงจริงจัง

เหมิงเหมิงครุ่นคิดชั่วครู่เอ่ยกับมู่ชิงเกอว่า “การต่อสู้ระหว่างพญาเพลิงทางที่ดีที่สุดคือไม่เข้าไปยุ่ง แต่หากหยวนหยวนได้รับอันตราย เจ้านายก็สามารถยื่นมือเข้าไปได้ แต่ว่าต้องระวังตัวให้มาก พญาเพลิงปาฮวงซูคงเพียงแค่ถูกสัมผัสก็ยากนักที่จะจัดการ”

มู่ชิงเกอพยักหน้าหนักแน่น เม้มปากอยู่ในความเคร่งขรึม ดวงตาสองข้างจ้องไปที่การต่อสู้ไกลๆ นั่น ไม่กล้าจะพลาดสักวินาทีเดียว

พญาเพลิงปาฮวงซูคงถูกหยวนหยวนปลุกตื่นจากการหลับใหล มันที่อยู่ในความโมโหก็ลอยตัวขึ้นมาจากพื้น พุ่งขึ้นมากลางอากาศ มู่ชิงเกอถึงได้ค้นพบว่าทะเลสาบที่แคบยาวนี้มีรูปร่างเป็นมังกร แม้กระทั่งเขามังกรและกรงเล็บมังกรก็ไม่ขาดเลยสักอัน

พญาเพลิงปาฮวงซูคงที่ตื่นขึ้นมา ลอยมากลางอากาศ มันตั้งหลักนิ่งๆ มองหยวนหยวนด้วยความโมโห “พญาเพลิงระดับเทพฮุ้นหยวน!”

นํ้าเสียงทุ้มตํ่าเหี้ยมเกรียม ลอยออกมาจากปากมังกรยักษ์โปร่งแสงกลางอากาศ

“เหอะ! พญาเพลิงปาฮวงซูคง วันนี้ข้าจะกินเจ้า! ข้าต้องเจริญเติบโต!” หยวนหยวนเอามืออวบอ้วนเท้าเอว ใบหน้ายุ้ยๆ เต็มไปด้วยความมั่นอกมั่นใจ

แววตาของพญาเพลิงปาฮวงซูคงสงบนิ่ง เอ่ยขึ้นนิ่งๆ ว่า “รนหาที่ตาย”

พูดจบ มันก็เปล่งเสียงคำรามสะเทือนฟ้าดินออกมา พุ่งเข้าใส่หยวนหยวนตัวน้อย อ้าปากมังกรเผยให้เห็นฟันเขี้ยวอันแหลมคมของมัน

เมื่อเห็นว่าพญาเพลิงปาฮวงซูคงกำลังจะกินหยวนหยวนเข้าไป นัยน์ตาทั้งสองข้างของมู่ชิงเกอพลันเขม็งตึง มือข้างขวาเปล่งประกายแสงสีเงิน กระชับทวนหลิงหลงในมือ

ทันใดนั้น หยวนหยวนก็หายตัวไปด้วยความปราดเปรียว กระโดดออกจากรัศมีการโจมตี โบกสะบัดมือขึ้นหนึ่ง ครั้งปล่อยพญาเพลิงปีศาจไป๋กู่ออกมาจากฝ่ามือตรงเข้าใส่ใบหน้าพญาเพลิงปาฮวงซูคง

พอเห็นฉากนี้มู่ชิงเกอก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาหน่อย พูดรำพึงว่า ‘มังกรยักษ์โปร่งแสงนี่คือร่างแปลงของพญาเพลิงปาฮวงซูคงหรือนี่? เป็นเพลิงแท้ๆ แต่กลับแสร้งเป็น ทะเลสาบ เห็นได้ว่าพญาเพลิงปาฮวงซูคงนี้มีจิตใจกลับกลอกเจ้าเล่ห์

“พญาเพลิงปีศาจไป๋กู่” พญาเพลิงปาฮวงซูคงหลบหนีการโจมตีของหยวนหยวนได้อย่างง่ายดาย นํ้าเสียงฉายชัดถึงความประหลาดใจ “นี่เจ้ากลืนกินพญาเพลิงปีศาจไป๋กู่ไปแล้ว!”

หยวนหยวนเอ่ยขึ้นอย่างได้ใจ “ไม่ผิด! ข้ากลืนมันลงไปแล้ว วันนี้ก็กลืนกินเจ้าลงไปด้วยจะได้เติบโตขึ้นอีกครั้ง ไม่ต้องเป็นเด็กน้อยอีกต่อไป!”

“หลงระเริง! เจ้าเพิ่งจะเริ่มเข้าสู่ช่วงเจริญเติบโต อาจหาญมาท้าทายข้า! วันนี้ข้าจะสังหารเจ้า ส่งเจ้ากลับไปเกิดใหม่!” พญาเพลิงปาฮวงซูคงคำราม เปลวเพลิง กระจ่างชโลมทั่วร่างพุ่งเข้าใส่หยวนหยวน

หยวนหยวนหลบซ้ายหลบขวา ปล่อยพญาเพลิงปีศาจไป๋กู่โจมตีอย่างต่อเนื่อง แต่ผลลัพธ์ที่ได้เพียงแค่นิดหน่อย

หว่างคิ้วของมู่ชิงเกอมีแววเคร่งเครียดอยู่บ้าง เอ่ยกับเหมิงเหมิงว่า “ดูท่าแล้ว หยวนหยวนคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพญาเพลิงปาฮวงซูคง”

เหมิงเหมิงเอ่ยปลอบใจว่า “นายท่านวางใจเถอะ หยวนหยวนเฉลียวฉลาดจะตาย ไม่แพ้ง่ายๆหรอก”

“เปลวเพลิงของพญาเพลิงปาฮวงซูคง ” มู่ชิงเกอกระซิบ

เหมิงเหมิงเอ่ยขึ้นว่า “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร สำหรับสิ่งมีชีวิตอื่นๆ เปลวเพลิงของพญาเพลิงปาฮวงซูคง คงเป็นการคุกคามอย่างหนึ่ง แต่กับหยวนหยวนแล้วก็ไม่มีผลอันใด เขาที่จัดอันดับอยู่เหนือพญาเพลิงปาฮวงซูคง เปลวเพลิงพวกนี้ไม่สามารถทำอะไรเขาได้”

มู่ชิงเกอพยักหน้าเล็กน้อย สองตายังคงจับจ้องการต่อสู้กลางอากาศที่ทวีความดุเดือดรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ไม่กล้าพลาดทุกช่วงเวลา หยวนหยวนยังมีลักษณะเป็นเด็กทารกน้อย ตัวเล็กปราดเปรียว ยังมีพญาเพลิงปีศาจไป๋กู่คอยก่อกวน ทำให้พญาเพลิงปาฮวงซูคงยากที่จะจับตัวเขาได้ แต่ว่าด้วยการหลบหลีกราววิถีเห็บหมัดเช่นนี้ทำให้พญาเพลิงปาฮวงซูคงหงุดหงิดรำคาญใจ

ทันใดนั้นมันก็ส่งเสียงคำราม โอบล้อมรัดร่างหยวนหยวนคล้ายกับจะใช้ร่างตัวเองรัดร่างหยวนหยวนให้ตาย

ครั้งนี้หยวนหยวนไม่ได้หลบหนี ดวงตากระจ่างใสฉายแววตาเจ้าเล่ห์พริบตาหนึ่งยอมให้ร่างมังกรของพญาเพลิงปาฮวงซูคงรัดตัวเอง

“หยวนหยวน!” เมื่อเห็นว่าหยวนหยวนถูกพญาเพลิงปาฮวงซูคงรัดแน่น ดวงตามู่ชิงเกอพลันขึงขัง ส่งเลียงร้องด้วยความกังวล

ทวนหลิงหลงในมือนางสั่นระริกคล้ายกับว่าพร้อมที่จะเข้าร่วมการต่อสู้ตลอดเวลา

“เจ้านายอย่าได้ร้อนใจไป เจ้าตัวน้อยนั่นจงใจ!” เหมิงเหมิงรีบร้อนเอ่ยรั้งมู่ชิงเกอ

“จงใจ?” มู่ชิงเกอขมวดคิ้ว

จากนั้นนางก็เห็นว่าพญาเพลิงปาฮวงซูคงพาร่างของหยวนหยวนบินทะยานสูงขึ้น

สายตาของนางงก็มองขึ้นสูงตาม ในใจเหงื่อออกแทนหยวนหยวน

นี่เป็นครั้งแรกที่นางเห็นการต่อสู้ระหว่างพญาเพลิง ครั้งก่อนที่หุบเขาสงบใจ พญาเพลิงปีศาจไป๋กู่ใกล้จะสลายไปอยู่แล้ว จึงแทบไม่ใช่เรื่องยากที่จะถูกหยวนหยวนกินลงไป

การต่อสู้ครั้งใหญ่ระหว่างพญาเพลิงในครั้งนี้ ทำให้นางตื่นตาตื่นใจ

เปลวเพลิงของพญาเพลิงปาฮวงซูคงไร้รูปไร้สี นางเห็นเพียงว่าพญาเพลิงปีศาจไป๋คู่ที่หยวนหยวนปล่อยออกมา ไปทำลายล้างต้นไม้และพื้นดินของเทือกเขาปาฮวง…

ตูม ตูม ตูม!

บนท้องฟ้าเกิดเป็นเสียงดังสนั่นหวนไหว คล้ายกับฟ้าผ่า

ยิ่งกว่าเสียงฟ้าผ่า เสียงปะทะกันแบบนี้ยิ่งทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัวยิ่งขึ้น คล้ายกับว่าท้องฟ้าจะแยกจากกัน

“โอ๊ย! เจ้าเด็กหน้าเหม็น!” จู่ๆ พญาเพลิงปาฮวงซูคงก็ส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

มู่ชิงเกอตาค้างมองเห็นร่างมังกรโปร่งแสงที่รัดร่างหยวนหยวนคลายออก ร่างเล็กของหยวนหยวนโผล่ออกมา ที่มุมปากของเขาคล้ายกับว่าเปื้อนคาบเมือกใสๆ อะไรบางอย่าง เขาแลบลิ้นออกมาเลีย แสดงท่าทีถึงรสชาติที่หลงเหลืออยู่ในปาก

พญาเพลิงปารวงซูคงโมโหสุดขีด มองไปทางหยวนหยวนด้วยอาการขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน

บนร่างกายของมันแหว่งไปส่วนหนึ่ง บนนั้นปรากฏรอยฟันกัดอย่างเห็นได้ชัด เลือดใสๆ หยดลงบนพื้นไม่ขาดสาย

มู่ชิงเกอได้เห็นอานุภาพของพญาเพลิงปาฮวงซูคงด้วยตาตนเองในตอนนี้เอง

เลือดที่หยดลงบนพื้นกลายเป็นเปลวเพลิงที่ไร้รูปไร้สี ในสายตาของมู่ชิงเกอเห็นเพียงว่าพื้นดินแห่งหนึ่งเกิดการเผาไหม้อย่างไม่มีเหตุผล ไม่มีเปลวเพลิงไม่มีอุณหภูมิ ความร้อน มีเพียงร่องรอยการเผาไหม้ที่พื้นเท่านั้น จากนั้นพื้นที่บริเวณดังกล่าวก็คล้ายกับถูกขุดออกไปอย่างไรอย่างนั้น หายไปต่อหน้านาง หาร่องรอยไม่เจอ

คล้ายกับว่ากลายเป็นความว่างเปล่า

มู่ชิงเกอมองด้วยอาการตกตะลึงอ้าปากค้างทำอะไรไม่ถูก ในใจค่อนข้างจะตกใจ ความสามารถในการฆ่าคน แบบไร้รูปลักษณ์เงียบเชียบของพญาเพลิงปาฮวงซูคงนี้ ช่างทำให้ผู้คนน้ำลายหก

นี่คือไพ่ตายที่ยอดเยี่ยมจริงๆ ถึงกระนั้นพญาเพลิงที่ยังดำรงอยู่ที่แผ่นดินหลินชวนยังคงร้ายกาจถึงเพียงนี้ ถ้าเป็นโลกที่ยิ่งใหญ่กว่านี้ล่ะ? ยกตัวอย่างเช่นโลกแห่งยุคกลาง พญาเพลิงที่อยู่ในโลกยุคกลางจะเป็นอย่างไร? ร้ายกาจเพียงไหน?

ความคิดเหล่านี้ของมู่ชิงเกอ เป็นเพียงชั่ววูบหนึ่งเท่านั้น ส่วนการต่อสู้กลางอากาศก็เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นเช่นกัน

จากที่หยวนหยวนเป็นฝ่ายตั้งรับก็เปลี่ยนเป็นฝ่ายบุกโจมตีเข้าใส่พญาเพลิงปาฮวงซูคง

การต่อสู้ในคราวนี้จนถึงตอนนี้ การแสดงออกของหยวนหยวนรุนแรงดุดัน เป็นการต่อสู้แบบไม่ห่วงชีวิต ต่อสู้กันที่ความโหดเหี้ยม ดูว่าใครจะโหดเหี้ยมกว่ากัน มู่ชิงเกอกลับมาตั้งใจดูอีกครั้ง จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงของเหมิงเหมิงเอ่ยขึ้นลอยๆ ว่า “เจ้านาย เป็นแบบไหน พญาเพลิงก็เป็นแบบนั้นจริงๆ การต่อสู้แบบไม่ห่วงชีวิตของหยวนหยวนนั้นสืบทอดรูปแบบมาจากเจ้านายเต็มๆ!”

มู่ชิงเกอสีหน้าดำทะมึน เอ่ยแย้งในใจว่า ข้าเป็นอย่างนี้ที่ไหน? เวลานางต่อสู้ ปกติจะวางแผนเป็นอย่างดี

ราวกับได้ยินประโยคขัดแย้งของมู่ชิงเกอ เหมิงเหมิงเอ่ยต่อว่า “แม้จะบอกว่ามีแผนการ แต่เวลาเจอคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งกว่าเจ้านาย เจ้านายก็จะใช้วิธีที่ไม่คำนึงถึงอะไรเหมือนกัน”

“จริงหรือ?” มู่ชิงเกอหวนนึกถึงการต่อสู้ของตนเองแต่ก่อน

แน่นอนว่าตอนที่นางเริ่มต้นฝึกพลังพบเจอคู่ต่อสู้ที่เก่งกาจกว่าตนเองมากมาย จุดจบของการต่อสู้ทุกครั้ง นางล้วนอยู่ในสภาพน่าสมเพช แต่ทว่าคู่ต่อสู้ของนางมี สภาพน่าสมเพชมากกว่า ล้วนตายตกกันไปหมด

“ไม่กลัวถึงจะสามารถทวงกลับคืนความกล้าก้าวต่อไปได้ ก็ไม่ใช่ว่ามีอะไรไม่ดี” มู่ชิงเกอเลิกคิ้วกล่าว

“โฮก! พญาเพลิงระดับเทพฮุ้นหยวน เจ้ากับข้าไม่มีความแค้นใดๆ ต่อกัน เจ้าจะกินข้าลงไปจริงๆหรือ?” พญาเพลิงปาฮวงชูคงเว้นระยะห่างกับหยวนหยวน เอ่ย ขึ้นด้วยนํ้าเสียงเหี้ยมโหด

บาดแผลของเขายังไม่ทันหายดี เจ้าหยวนหยวนนี่ก็ยังเด็ก ร่างของเขาก็ใหญ่เทอะทะ ทั้งคู่ปะทะกันก็เหมือนการทะเลาะกันของยักษ์กับคนตัวเล็ก แม้ว่าคนตัวเล็กจะทำอะไรเขาไม่ได้ แต่ว่าตัวมันเองก็ยากที่จะทำให้ให้เจ้าตัวเล็กนี่ได้รับบาดเจ็บถึงชีวิต ภายใต้การออกท่าอันปราดเปรียวของหยวนหยวนทำให้ท่าทางของเขาดูเงอะงะ

หากการต่อสู้นี้ดำเนินต่อไป เกรงว่าจะเป็นเขาที่เหนื่อยตายเสียก่อน

เมื่ออับจนหนทาง พญาเพลิงปาฮวงซูคงจึงคิดที่จะเจรจากับหยวนหยวนดีๆ

แต่ว่าหยวนหยวนไหนเลยจะเจรจากับเขาแต่โดยดี? ต่อให้พญาเพลิงปาฮวงซูคงร้ายกาจเพียงไหนในสายตาของเขาก็เห็นเป็นแค่อาหารอันโอชาเพียงเท่านั้น เป็นเจ้า จะคุยเหตุผลกับอาหารหรือไม่?

“ฮา!” หยวนหยวนส่งเลียงอ้อแอ้ยังไม่สิ้นกลิ่นนํ้านม อ้าปากพ่นพญาเพลิงปีศาจไป๋กู่หุ้มพญาเพลิงปาฮวงซูคงเอาไว้

ดวงตามังกรเห็นเปลวเพลิงสีขาวบีบเข้ามาใกล้ เพียงพริบตาเดียวมันก็ถูกพญาเพลิงปีศาจไป๋กู่ห่อหุ้มไว้

“อ๊าก!” พญาเพลิงปาฮวงซูคงส่งเสียงร้องคำรามดังลั่น เปลวเพลิงกระจ่างระอุขึ้นมาปะทะกับพญาเพลิงปีศาจไป๋กู่ การปะทะกันของพลังสองสายทำให้เทือกเขาปาฮวงเกิดคลื่นพลังจิตเป็นระลอก ทำลายล้างต้นไม้ใบหญ้าที่อยู่รอบๆ

“ในเมื่อเจ้ารนหาที่ตาย! ข้าก็จะสงเคราะห์ให้!” พญาเพลิงปาฮวงซูคงโกรธขึ้นมาจริงๆ แล้ว

ร่างของมันขยายใหญ่ขึ้น และโปร่งใสมากขึ้น

“มันเตรียมจะทำอะไร?” ดวงตาทั้งคู่ของมู่ชิงเกอหดเกร็ง ในใจลึกๆ ของนางรู้สึกกดดัน รู้สึกว่าอากาศรอบตัวช่างน่าอึดอัดจนไม่สามารถหายใจได้

“เจ้านาย พญาเพลิงปาฮวงซูคงจะกลับคืนสู่ร่างที่แท้จริงแล้ว!” เหมิงเหมิงเอ่ย

อะไรนะ!

แววตามู่ชิงเกอฉายแววตึงเครียด มองหยวนหยวนที่อยู่ใจกลางของพญาเพลิงปาฮวงซูคง

แม้นางจะไม่เข้าใจเท่าไรว่าการกลับคืนสู่ร่างที่แท้จริงคืออะไร แต่ว่านางก็สามารถจับสังเกตจากนํ้าเสียงของเหมิงเหมิงได้ว่า นี่ก็กำลังเข้าสู่สถานการณ์อันเลวร้าย นํ้าเสียงของเหมิงเหมิงลอยแว่วมาอีกครั้ง ครั้งนี้เอ่ยขึ้นด้วยความเร็วกว่าเดิม “สรรพสิ่งบนโลกนี้ ร่างที่แท้จริงมีพลังมากที่สุด ร่างที่แท้จริงของพญาเพลิงเป็นเพลิงที่ไร้รูป ไร้ขอบเขต หากพญาเพลิงปาฮวงซูคงแปลงเป็นร่างเปลวเพลิงดั้งเดิมแล้ว พลังย่อมมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า งานเข้าเจ้าหยวนหยวนน้อยแล้ว”

นัยน์ตามู่ชิงเกอฉายแววเคร่งขรึม เอ่ยถามขึ้นว่า “จะช่วยเขาได้อย่างไร?”

“เรื่องนี้ การต่อสู้ระหว่างพญาเพลิง…” เหมิงเหมิงมีอาการลังเล เงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยว่า “เว้นแต่ว่าเจ้านายจะเอาตัวเองเป็นเหยื่อล่อ ดึงความสนใจเบื้องหน้า พญาเพลิงปาฮวงซูคง จากนั้นให้หยวนหยวนลอบโจมตี กลืนกินพญาเพลิงปาฮวงซูคงจากทางด้านหลัง การต่อสู้ฉากนี้จึงจะสิ้นสุด”

“รับทราบ!” มู่ชิงเกอสายตาแน่วแน่ ไม่มีอาการลังเลเลยแม้แต่น้อย

ตอบเหมิงเหมิงแล้วนางก็คว้าทวนหลิงหลงทะยานเข้าไปกลางอากาศ พุ่งตัวเข้าใส่พญาเพลิงปาฮวงซูคง…