ตอนที่ 205-1

การพังทลายของเศษซากโบราณ ท่านอามีเรื่องมงคลแล้ว!

ในหินสีดำ นํ้าวนนั่นก็เหมือนเป็นประตูบานหนึ่ง เมื่อเปิดประตูออก ก็เผยให้เห็นวัตถุสีดำที่ดูลึกลับอยู่ด้านใน แต่ว่า มู่ชิงเกอกลับไม่สามารถทำอะไรกับมันได้

เพียงแค่เข้าใกล้ นางก็จะถูกของสสารสีดำนั้นทำร้ายบาดเจ็บ พลังจิตถูกดูดกลืน

‘ทำอย่างไรดี?’

มู่ชิงเกอจ้องมองหินสีดำก้อนนั้น ขมวดคิ้วขึ้น

ในเมื่อพบของที่ซือมั่วต้องการแล้ว ไม่ว่าจะอย่างไร นางก็จะหาวิธีเอาออกไปให้ได้

“ข้าไม่สามารถสัมผัสได้หากใช้สื่อกลางละ?” มู่ชิงเกอพึมพำกับตัวเอง

ทันใดนั้น ในใจของนางก็เด็ดเดี่ยวขึ้น เอ่ยว่า “เอาทุกอย่างเข้าไปในช่องว่าง!”

นี่เป็นวิธีที่เสี่ยง เพราะว่านางไม่รู้ว่าหลังจากเอาวัตถุลึกลับสิ่งนี้เข้าไปในช่องว่างแล้ว จะนำอะไรมาให้ แต่ว่านางก็ยังจะทำเช่นนี้

มู่ชิงเกอครุ่นคิด ปล่อยหยวนหยวนออกมา

“ลูกพี่ท่านแม่ มีอะไรจะสั่งการ?” แค่เพียงหยวนหยวนโผล่ออกมาก็ไปออเซาะออดอ้อนกับมู่ชิงเกอในทันที ร่างในชุดสีชมพูที่ดูน่ารักนี้ ถึงแม้ว่าจะเข้ากับลักษณะของหยวนหยวนอยู่ แต่ว่า…ดูเหมือนจะตุ้งติ้งเกินไปหน่อยหรือเปล่า?

มุมปากของมู่ชิงเกอกระตุกเล็กน้อย เอ่ยกับเขาว่า “เจ้าไปข้างนอก บอกให้พวกมั่วหยางถอยออกไปหน่อย”

“รับรองว่าจะจัดการอย่างดีขอรับ!” หยวนหยวนยืนตัวตรง เท้าแนบชิด ก่อนจะหายตัวเป็นควันไปต่อหน้ามู่ชิงเกอ

อย่างรวดเร็ว หยวนหยวนก็กลับคืนมา เอ่ยกับมู่ชิงเกอว่า “ลูกพี่ท่านแม่ พวกเขาได้ถอยออกไปแล้ว”

มู่ชิงเกอพยักหน้า เก็บหยวนหยวนกลับ

แล้วก็พูดคุยกับเหมิงเหมิง ‘เมื่อครู่เหตุใดการสื่อสารระหว่างพวกเราถึงขาดหาย?’

‘เพราะว่าเจ้านายเข้าไปสู่อีกช่องว่างหนึ่ง ช่องว่างนั้นมีความสามารถในการตัดขาด’ เหมิงเหมิงรีบอธิบายคำตอบออกมา

ไม่ได้สนใจกับปัญหานี้มากจนเกินไป มู่ชิงเกอบอกเหมิงเหมิงว่า ตัวเองจะทิ้งของชิ้นใหญ่เข้าไปในช่องว่าง แล้วก็เริ่มเก็บหินก้อนใหญ่ๆ เล็กๆ ทันที

ทันใดนั้นก้อนหินเล็กใหญ่ภายในทะเลถ่ายทอดยุทธ์พวกนั้นก็ค่อยๆ ทยอยหายเข้าไปในช่องว่างของมู่ชิงเกอ ส่วนภายในช่องว่าง เหมิงเหมิงก็มองไปที่ก้อนหินที่ตกลงมาจากท้องฟ้าไม่หยุดพวกนั้นอย่างตกตะลึง! “เจ้านาย โหดเกินไปแล้ว! นี่คือจะถอนขนห่านเลยหรือไง! ไม่! แทบจะโกนขนห่านจนเกลี้ยงแล้ว!”

บ่นแล้ว หลังจากเหมิงเหมิงได้สติกลับมาก็ยังคงรีบจัดการกับบรรดาก้อนหินที่มู่ชิงเกอทิ้งเข้ามาในช่องว่างอยู่ดี

ก้อนหินหลายพันก้อนถูกมู่ชิงเกอเก็บเข้าไปในช่องว่างทั้งหมด

ในทะเลถ่ายทอดยุทธ์เหลือแค่เพียงทรายสีขาว แล้วก็มีเพียงร่องรอยที่เคยถูกก้อนหินใหญ่กดทับ

“เช่นนั้นต่อจากนี้ก็เหลือแต่เจ้าแล้ว!” จัดการด้านนอกสำเร็จ มู่ชิงเกอก็หันกายกลับมามองหินสีดำ

มู่ชิงเกอครุ่นคิด เอากระดิ่งที่เอวทิ้งเข้าไปในช่องว่าง

หินสีดำพอไม่มีกระดิ่ง ก็เกิดสั่นไหวขึ้น พลังอันรุนแรงถูกแผ่ออกมาจากหินสีดำ

ดวงตาทั้งคู่ของมู่ชิงเกอหดตัว เปิดทางเข้าช่องว่าง เตรียมจะเก็บหินสีดำ

แต่ว่า ยังไม่ต้องให้นางเคลื่อนไหว ช่องว่างก็ปรากฏกลิ่นอายของซือมั่วจากกระดิ่ง ทำเอาหินสีดำกระโดดเข้าไปในช่องว่างของมู่ชิงเกอด้วยตัวมันเอง

ฉากที่เข้าไปในตาข่ายกับดักเองของมันก็ทำเอามู่ชิงเกอมุมปากกระตุกรีบปิดปากทางเข้าช่องว่าง

ครืน ครืน ครืน—–

ทันใดนั้น มู่ชิงเกอก็รู้สึกว่าภายในช่องว่างของตนเองเกิดการสั่นไหวอย่างรุนแรง

เสียงอันตื่นตะลึงของเหมิงเหมิงดังเข้ามา ‘เจ้านาย ท่านเอาอะไรทิ้งลงมาเนี่ย!’

มู่ชิงเกอกะพริบตา ในใจคิดว่า หรือว่าช่องว่างเกิดเรื่องแล้ว?

เพียงแต่ว่า นางยังไม่ทันได้ทำความเข้าใจ ก็รู้สึกว่าพื้นดินเริ่มสั่นสะเทือน เหมือนเกิดแผ่นดินไหวขึ้น

มีรอยแตกปรากฏขึ้นต่อหน้านาง ทำลายพื้นที่ ที่นางเหยียบ

“กลิ่นอายหายไปแล้ว!” นอกเศษซากโบราณ ซือมั่วกำกระดิ่งในมือ ขมวดคิ้วขึ้น

เขาหลับตาคิดคำนวณในใจรอบหนึ่ง เบิกดวงตาขึ้น เปล่งประกายแสงวาววับ ทันใดนั้นเอง เขาก็หายไปจากที่เดิม

ภายในเศษซากโบราณ ทั่วทั้งพื้นดินสั่นสะเทือนไม่หยุด มู่ชิงเกอรีบพุ่งออกมา ในใจคิดว่า ‘หรือว่าเป็นเพราะข้าเอาของไปแล้วถึงได้ทำให้เกิดการตอบสนองที่ใหญ่โตขนาดนี้?’

ในตอนนั้นนางก็ยังไม่สามารถหาคำตอบได้

มู่ชิงเกอออกมาก็มองเห็นมั่วหยางและคนอื่นๆ กำลังรออย่างร้อนใจ

เมื่อมองเห็นนางไม่เป็นอะไรในใจของพวกเขาก็ลอบถอนหายใจอย่างโล่งอกรีบล้อมเข้าไป

“คุณชาย!”

“คุณชาย!”

“คุณชาย!”

ถูกองครักษ์เขี้ยวมังกรล้อมไว้ตรงกลาง มู่ชิงเกอพยักหน้า สั่งการพวกเขาว่า “ออกจากที่นี่ก่อนค่อยว่ากัน”

พวกเขาพุ่งไปทางเขาวงกต แต่ว่า เมื่อไปถึงแล้วกลับพบว่า พื้นดินแตกร้าว อาคารพังทลาย ไม่เพียงแค่ทะเลถ่ายทอดยุทธ์ดูเหมือนจะมีผลต่อเนื่องไปทั่วทั้งเศษซากโบราณ

‘เป็นอย่างนี้ได้อย่างไร? ข้าเพียงแค่เอาก้อนหินไม่กี่ก้อนไปก็เท่านั้นเอง!’ มู่ชิงเกอพูดในใจ

‘แค่ก แค่ก เจ้านาย ที่ท่านเอามานั้นเป็นเพียงไม่กี่ก้อนงั้นหรือ? เป็นหลายพันก้อนมากกว่า!’

“ออกไปก่อนค่อยพูดกันเถอะ” มู่ชิงเกอขบริมฝีปาก นำไปทางเขาวงกต

ทางที่ดีที่สุดก็คือพวกเขาสามารถย้อนกลับไปทางเดิม เพื่อออกจากเศษซากโบราณให้ได้

ใช่แล้ว ยังมีคนอื่นๆ อีก!

พวกเขาจะสามารถหนีออกมาได้อย่างปลอดภัยหรือไม่? แปดคนอยู่ภายในเขาวงกต วิ่งอย่างบ้าคลั่ง เพิ่งจะเรียนรู้ท่าก้าวดาราก่อกำเนิดก็ได้ใช้ในสถานการณ์จริงแล้ว! ท่านี้ไม่ต้องเปลืองพลังจิตอาศัยเพียงพละกำลังก้าวย่างไป ถือเป็นไพ่ตายสำหรับการหลบหนีที่ดีทีเดียว!

แน่นอนหากใช้สำหรับลอบฆ่าก็ดีเยี่ยม!

มู่ชิงเกอนำองครักษ์เขี้ยวมังกร อิงตามความทรงจำ วิ่งไปในเขาวงกต แต่ว่าการลั่นสะเทือนของพื้นดิน ทำให้เขาวงกตเริ่มพังทลาย เส้นทางถูกตัดขาด พวกเขาหมดหนทางที่จะใช้เส้นทางเดิมกลับไปได้ทำได้เพียงไปตามทาง วิ่งตามความรู้สึก

ทันใดนั้นก็พบกับคนอีกกลุ่มหนึ่ง

มู่ชิงเกอชะงักฝีเท้าในทันที อีกฝ่ายก็หยุดเช่นเดียวกัน

“มู่ชิงเกอ!”

“เจียงหลี!”

อยู่ดีๆ ก็พบหน้ากัน ทำเอาทั้งสองคนรู้สึกประหลาดใจอยู่เล็กน้อย

แต่น่าเสียดาย ตอนนี้ไม่ใช่เวลารำลึกความหลัง ทั้งสองคนสบตากันแวบหนึ่ง ทั้งสองกลุ่มรวมเป็นหนึ่ง วิ่งพุ่งไปอีกเส้นทาง

“เกิดอะไรขึ้น? อยู่ดีๆ เหตุใดเศษซากโบราณถึงพังทลายลงได้?” เจียงหลีทั้งวิ่งทั้งถาม

มู่ชิงเกอขบริมฝีปาก ไม่ได้ตอบ

ในความเป็นจริง นางก็รู้สึกผิดอยู่บ้าง

เห็นนางไม่ตอบ เจียงหลีก็ใช้ดวงตาสีทองเหลือบมองนาง เอ่ยเดาว่า “คงไม่ใช่ว่าเจ้าไปสัมผัสของอะไรบางอย่างใช่ไหม?”

มู่ชิงเกอกำลังจะตอบนางว่าพูดถูกแล้ว

แต่ยังไม่ทันได้พูดออกมา ท้องฟ้าก็มีเสียงพังทลายดังเข้ามา ทั่วทุกพื้นที่ก็สั่นอย่างรุนแรงมากยิ่งขึ้น เศษซากโบราณเริ่มพังทลายลง

หากยังไม่หนีออกไป พวกเขาก็จะถูกฝังทั้งเป็นไว้ที่นี่

“เศษซากโบราณกำลังพังทลาย ทุกคนรีบมุ่งออกมาที่ปากทางนี้!” ในขณะนั้นเอง บนท้องฟ้าก็มีเสียงของซือมั่วดังขึ้น

มู่ชิงเกอตอบสนองก่อนใคร นางเงยหน้าขึ้นไปบนฟ้า มองเห็นแผ่นท้องฟ้าที่แตกหักแผ่นนั้น กลายเป็นสายนํ้าวนขนาดใหญ่ ด้านในดูเหมือนว่าจะมีรูสีดำ ไม่ได้คิดอะไรมากมาย มู่ชิงเกอเอ่ยกับเจียงหลีว่า “ไป!”

จากนั้น นางก็กระโดดจากพื้นขึ้นไปที่นํ้าวนนั้น

เงาร่างของนาง เห็นได้ชัดเจนบนท้องฟ้า

ชุดสีแดงสด ดุจดังลูกไฟ พุ่งเข้าไปในนํ้าวน ทำให้คนที่กระจายตัวอยู่ในเศษซากโบราณทั้งหมดล้วนแต่มองเห็น

มั่วหยางนำองครักษ์เขียวมังกรไล่ตามมู่ชิงเกอไป เจียงหลีก็กัดฟัน นำคนของแคว้นกู่วู่ พุ่งไปที่นํ้าวนบนท้องฟ้า จากนั้น คนในเศษซากโบราณก็ทยอยพากันกระโดดเข้าไปในนํ้าวน ใครก็คิดไม่ถึงว่า ไม่ง่ายดายเลยที่จะได้เข้ามาในเศษซากโบราณ การเดินทางเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น ก็ต้องมาหนีอย่างทุลักทุเลเช่นนี้เสียแล้ว

อุบัติเหตุนี้มาอย่างกะทันหัน ทำให้คนไม่ทันได้ตั้งตัว มู่ชิงเกอที่กระโดดเข้ามาในนํ้าวนก่อนใคร รู้สึกเพียงแต่ว่า ภายในชั่วเวลาพริบตาก็ตกลงจากอากาศ

ยังไม่ทันได้ตั้งตัวควบคุมร่างกาย ก็มีมือใหญ่มือหนึ่งโอบกอดเอวของนาง ดึงนางเข้าไปในอ้อมกอดอันอบอุ่น

กลิ่นหอมอันคุ้นเคย ชุดสีขาวที่คุ้นเคย ทำให้มู่ชิงเกอรู้สึกวางใจ ปล่อยตัวอิงแอบภายในอ้อมอกของชายผู้นั้น ซือมั่วโอบกอดมู่ชิงเกอ ทะนุถนอมปกป้องนางไว้ในอ้อมอก ค่อยๆ ร่อนลงอย่างนุ่มนวล ท่าทางที่ดูดุจดังไร้คนอื่นๆ อยู่ด้วยนั้น ก็ทำเอากู่หยาที่ยืนอยู่คนเดียวรู้สึกเหมือนโดนทำร้าย ในสายตาของซือมั่วนั้นมีแค่เพียงมู่ชิงเกอ หลังจากรับมู่ชิงเกอแล้ว ก็ไม่สนใจคนที่ออกมาตามหลังอีก กู่หยาเดิม ก็ไม่ได้คิดที่จะสนใจ แต่เมื่อคิดว่าทางออกถูกท่านประมุขสร้างขึ้นอย่างกะทันหัน อาจจะมีเหตุไม่คาดฝัน เกิดการพังทลาย สิ่งที่จะต้อนรับคนเหล่านั้นก็อาจจะเป็นการถูกกลืนจากช่องว่างที่มากมายนับอนันต์ ดังนั้น เขายังคงจำเป็นต้องสนใจ

แน่นอน สาเหตุที่สำคัญที่สุดก็คือ ภายในนั้นมีคนจำนวนไม่น้อยที่มีความสัมพันธ์ไม่ตื้นเขินกับมู่ชิงเกอ

หากว่าคนเหล่านั้นเกิดตายในนั้น แล้วมู่ชิงเกอเอาความรับผิดชอบมาไว้ที่เขา แล้วเขาจะไปร้องไห้กับใครได้?

กู่หยาที่อดสู ทำได้เพียงยอมรับชะตา เฝ้าดูปากทางออก คอยรับร่างที่สูญเสียการควบคุม พาพวกเขาไปในที่ที่ปลอดภัย

ที่ออกมากับมู่ชิงเกอติดๆ นั้นคือองครักษ์เขี้ยวมังกรที่มั่วหยางนำมา จากนั้นก็คือเจียงหลีกับขุนนางหญิงและองครักษ์ของแคว้นกู่วู่…

รูสีดำฝั่งนี้พ่นคนออกมาไม่หยุด อีกฝั่งหนึ่งมู่ชิงเกอก็ได้ถูกซือมั่วพาไปที่ที่ห่างไกลที่หนึ่ง