ตอนที่ 949

ผนึก! ผนึก! ผนึก!

“ฆ่า!”

มู่ชิงเกอสวมชุดเกราะสีแดงเพลิงทั้งร่าง วิ่งนำเข้าไปในแอ่งกระทะ หลังจากที่ทะเลแห่งความจริงหายไป เมื่อนางขยับ เทพมารนับหมื่นที่ตามมาต่างก็ร้องตะโกนวิ่งเข้าไปเช่นกัน

ทะเลแห่งความจริงที่ถูกสูบนํ้าจนแห้งกลายเป็นสนามรบแห่งแรกที่เผ่าเทพมารเผชิญหน้าสู้รบกับ เผ่าฝู

เผ่าฝูที่ตกลงมาก่อนคือโถวถัวตัวผอมสูงที่แยกร่างเป็นตัวประหลาดตัวเล็กสีเขียวได้ และยังมียักษ์ตัวใหญ่โตมโหฬาร

เมื่อพวกเขาลงมาแล้วก็เริ่มโจมตีทันที

ตัวประหลาดตัวเล็กสีเขียวนับไม่ถ้วน แยกร่างออกมาจากตัวโถวถัว วิ่งอย่าบ้าคลั่งไปรอบด้านส่วนยักษ์ก็ร้องคำรามออกมาไม่หยุด บดขยี้ เปิดทางทั้งหมด

หลังจากนั้น คนที่กระโดดลงมาจากหลุมดำก็คือคนเผ่าฝูที่มีอักษรฝูสีแดงและอักษรฝูสีดำเหล่านั้น

กองทัพใหญ่เผ่าฝู ตกลงมาต่อเนื่องไม่ขาดสาย เร็วอย่างยิ่ง ก้นสมุทรทะเลแห่งความจริงก็เต็มไปด้วยคนเผ่าฝู เผ่าเทพมารหมื่นคนอยู่ในนั้น ดูน้อยนิดอย่างเห็นได้ชัด

ความแตกต่างที่ชัดเจนเช่นนี้ทำให้ผลลัพธ์ในสงครามครั้งนี้ ยากจะคาดเดา

“เผ่าฝูเยอะเพียงนี้จะสู้อย่างไร!” ในความวุ่นวาย มีเผ่าเทพคนหนึ่งกล่าวด้วยความหวาดกลัว

ข้างกายเขาเป็นคนเผ่ามารหนึ่งคน เขาใช้มีดฟันเจ้าตัวเขียวที่เข้ามาใกล้ ละสายตามองคนที่อยู่ข้างกายแล้วหัวเราะร่ากล่าว “อยากสู้เช่นไร ก็สู้เช่นนั้น อย่างไรเสียตายช้าตายเร็วก็ต้องตาย ไม่สู้ต่อสู้อย่างสุดกำลัง ให้พวกกากเดนเผ่าฝูเหล่านี้รู้ว่าพวกเราเผ่าเทพมารไม่ใช่คนที่ควรยุแหย่”

คำพูดของเขา ขับไล่ความกลัวของมิตรร่วมรบข้างกายออกไป ทั้งสองสบตากันปราดหนึ่ง ภาพเหตุการณ์ที่เผ่าเทพมารละทิ้งความแค้นในอดีต ร่วมกันต่อสู้ภาพนี้ไม่ได้ปรากฎมานานเพียงใดแล้ว

“ไม่ต้องไปสนใจตัวประหลาดตัวเล็กเหล่านั้น ฆ่าโถวถัวตัวผอมสูง สังหารยักษ์ก็พอ! เมื่อพบคนเผ่าฝูก็โจมตีอักษรฝูกลางหน้าผากพวกเขาเต็มแรง!” มั่วหยางชูอาวุธสูง ตะโกนเสียงดังเด็ดขาด ส่งเสียงออกไปอย่างต่อเนื่อง

องครักษ์เขี้ยวมังกรกระโดดอยู่ในสนามรบไม่หยุด ตั้งใจเลือกลงมือกับโถวถัว ทุกครั้งที่ปราบได้ ก็กวาดล้างพื้นที่ได้หนึ่งส่วน

ทว่า ต่อให้พวกเขาจะฆ่าเร็วกว่านี้ก็เร็วไม่เท่าเผ่าฝูที่ตกลงมา

จำนวนที่ต่างกันมากอย่างยิ่ง ยุทธวิธีแปลกประหลาด อีกทั้งความฆ่ายากของเผ่าฝูทำให้คนปวดหัวอย่างถึงที่สุด

เผ่าเทพมารพากันเลียนแบบวิธีโจมตีขององครักษ์เขี้ยวมังกร ดึงเผ่าฝูที่ตกลงมาในทะเลแห่งความจริงอย่างสุดชีวิต ไม่ให้พวกเขามีโอกาสปีนออกมาจาก ‘แอ่งกระทะ’ แห่งนี้

คำพูดของมู่ชิงเกอยังคงดังก้องอยู่ในหู

แม้นพวกเขาตายก็ไม่อาจปล่อยให้เผ่าฝูเหยียบเข้ามาในแผ่นดินหลินชวนได้

ข้างกายมู่ชิงเกอ มีศพของคนเผ่าฝูล้มลงหนึ่งกอง อักษรฝูแตกซ่าน ศพเหล่านี้กลายเป็นละอองโลหิต หายวับไปกับตา

นางเงยหน้า มองหลุมดำที่คนเผ่าฝูแอบเข้ามาอย่างต่อเนื่องไม่ขาดสายหลุมนั้น ในดวงตายิงแสงที่ดุเดือดออกไป

เผ่าฝูมาเร็วยิ่งกว่าที่นางคาดการณ์ไว้ แผ่นดินเทพมารฝั่งนั้นก็ไม่มีทางมาถึงได้ทันเวลา นางต้องคิดหาวิธีดึงพวกเขาไว้ และยังต้องคิดหาวิธีปิดหลุมดำหลุมนั้น มิเช่นนั้น สงครามครั้งนี้ก็ยากจะต่อสู้

“กรร!”

ทันใดนั้น ตรงหน้ามู่ชิงเกอก็มีเงาดำใหญ่ยักษ์หนึ่งเงาตกลงมา ยักษ์หนึ่งตัวกำลังชูกำปั้นมหึมาผ่าอากาศเข้ามา โจมตีไปที่ศีรษะของนาง

ดวงตาทั้งคู่ของมู่ชิงเกอหดลงอย่างรวดเร็ว กระโดดขึ้นหลบหนีไปอย่างว่องไว เงาร่างแยกออกเป็นหมื่นเป็นพันทำให้คนยากจะคาดเดา

กำปั้นของยักษ์ ตกลงข้างๆ แรงหมัดที่แข็งกล้าโจมตีคนทั้งหมดในบริเวณนั้นออกไปโดยไม่แบ่งฝักฝ่าย ทว่า เมื่อต่อยไม่โดน ยักษ์ก็ร้องคำรามด้วยความโกรธ แกว่งหมัดไปยังมู่ชิงเกออีกครั้ง

มู่ชิงเกออยู่ข้างหน้าเขา ตัวเล็กอย่างถึงที่สุด สูงเพียงแค่หน้าแข้งมันเท่านั้น

ท่ามกลางหมัดที่แกว่งไกวไม่หยุดของยักษ์นางหลบอย่างต่อเนื่อง กระโดดขึ้นไปบนชั้นฟ้า นางหมุนตัวกลางอากาศ มือขวากำหมัด โจมตีขมับของยักษ์อย่างโหดเหี้ยม

ยักษ์คิดอยากจะยกมือบัง แต่กลับถูกมู่ชิงเกอแทรกออกมาจากช่องแคบ

นางต่อยหมัดในมือออกไป เงามังกรปรากฎตัว หัวมังกรที่ดุร้ายร้องคำราม พุ่งชนขมับของยักษ์อย่างโหดเหี้ยม

“โฮก!”

ยักษ์ส่งเสียงร้องเจ็บปวดออกมาหนึ่งครา ร่างสั่นไหวล้มลงไปข้างหลัง

กะโหลกศีรษะของเขาปรากฎรอยแตกสีทองแผ่ขยายไปทั่วร่างอย่างรวดเร็วราวกับแตกลาย

มู่ชิงเกอวาดขาเตะ เตะร่างที่ใหญ่ยักษ์ของเขาจนลอยออกไป ตกลงไปในกลุ่มคนเผ่าฝูที่เพิ่งจะตกลงมาจากหลุมดำ

โครม!

ร่างของยักษ์ล้มลงไปแล้วจึงระเบิดออก

การระเบิดที่ไม่ทันตั้งตัวนี้ทำให้คนเผ่าฝูที่เพิ่งจะลงมา ไม่ทันได้ตอบสนองก็ถูกกระแทกออกไปจนล้มเกลื่อน แน่นอน พลานุภาพนี้ไม่อาจทำลายอักษรฝูกลางหน้าผากของพวกเขาได้พวกเขาไม่ต้องห่วงชีวิต

ทว่า ในตอนนี้เอง แสงทองหนึ่งสายก็พุ่งเข้าไปในนั้น ฉวยโอกาสตอนที่คนเผ่าฝูเหล่านี้ไม่ทันตั้งตัว โจมตีอักษรฝูกลางหน้าผากพวกเขาอย่างต่อเนื่องราวกับสายฟ้า

เสียงร้องโอดครวญดังออกมาไม่หยุด

คนเผ่าฝูที่เพิ่งจะลงมา ยังไม่ทันได้เปิดฉากโจมตีของพวกเขาก็สลายหายไปแล้ว

บนพื้น กวาดเรียบจนเป็นพื้นที่ว่างอย่างรวดเร็ว

เมื่อแสงสว่างสีทองที่ลอบโจมตีสายนั้นปรากฎ หยวนหยวนก็ตบมือยืนอยู่ตรงนั้น บนใบหน้ารูปไข่ที่งดงามเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา มู่ชิงเกอพุ่งขึ้นไปยังหลุมดำบนท้องฟ้าแล้ว ท่ามกลางการร่วงลงมา มีคนอักษรฝูสีดำพุ่งออกมาขัดขวางมู่ชิงเกอ หยวนหยวนเหลือบตาขึ้นมอง ในดวงตามีความเจ้าเล่ห์แวบผ่าน กลายร่างเป็นทวนหลิงหลงอีกครั้ง หลบอยู่ข้างๆ เตรียมลอบโจมตีทุกเมื่อ

เขาวางแผนจะคุ้มกันตรงนี้ลงมากี่คนก็ฆ่าให้หมด

คนนับหมื่นของเผ่าเทพมารสกัดกั้นสุดแรง แต่ก็ยังคงไม่มีทางดึงจังหวะก้าวที่วิ่งพุ่งไปข้างนอกของเผ่าฝูไว้ได้

ไม่นานนักก็มีเผ่าฝูวิ่งไปถึงขอบแอ่งกระทะแล้ว

ทว่า ตอนที่เผ่าฝูเหล่านี้กระโดดขึ้นมาด้วยความดีใจ คิดจะวิ่งเข้าไปในแผ่นดินหลินชวนผืนนี้พวกเขากลับทันมองเห็นเพียงภาพข้างนอกแอ่งกระทะแวบเดียว จากนั้นอักษรฝูกลางหน้าผากก็ถูกทำลาย ตายอย่างไรยังไม่รู้

ฉากฉากนี้สั่นสะเทือนสงครามที่กำลังดำเนินอยู่

ตอนที่ไป๋สี่นำองครักษ์เขี้ยวมังกร ฮวาเยวี่ย โย่วเหอปรากฎตัว คนของฝั่งเผ่าเทพมารต่างก็ตาลุกวาว

ไป๋สี่นำคนทั้งหมดวิ่งลงมาโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย

และข้างหลังพวกเขา ยังตามมาด้วยกองทัพของแคว้นฉิน ธงของกองทัพตระภูลมู่ก็อยู่ในนั้นเช่นกัน

“ฆ่า!”

เหล่าแม่ทัพพลทหารของหลินชวน ไม่สนความเป็นความตาย วิ่งตามเข้าไปในก้นสมุทรทะเลแห่งความจริง เข้าสู่สงคราม ที่ไม่ใช่เพียงแค่บริเวณเดียว แต่กระจายอยู่หลากหลายบริเวณ

แทบจะในเวลาเดียวกัน กองทัพของแต่ละแคว้นต่างก็วิ่งเข้ามาจากชายฝั่งทะเลแห่งความจริงที่ใกล้ที่สุด มีคนหลั่งไหลเข้าไปในนั้นไม่ขาดสาย มองดูจากที่ไกลๆ ทะเลแห่งความจริงที่แห้งเหือดก็คล้ายถูกเติมเต็มขึ้นมาอีกครั้ง

มู่ชิงเกอจัดการคนอักษรฝูสีดำที่สกัดนางไว้อยู่ เมื่อหันหน้ากลับมา มองธงอักษรมู่ในมหาสมุทรมนุษย์นั้นก็ทำให้นางกังวลขึ้นมาทันที

ทว่า นางไม่ได้หันหลังกลับไปขัดขวางการเสี่ยงอันตรายของคนในครอบครัว แต่กลับเม้มปากแน่น เก็บสายตากลับมา พุ่งไปยังหลุมดำนั้นต่อ

บนพื้นดินที่ยุบตัวลึกผืนนี้ คนทั้งหมดเงยหน้าขึ้นมอง ต่างก็มองเห็นสีสดงดงามแสบตาราวกับดวงอาทิตย์พุ่งไปยังหลุมดำอย่างไม่คิดถอยหลับ คิดอยากจะหยุดสงครามครั้งนี้ที่ต้นตอ

เปรี้ยงงง!

ที่ครอบโปร่งใสไร้รูปร่างทรงโค้งพุ่งขึ้นมาจากทิศเจ็ดทิศ เชื่อมต่อกันกลางอากาศ

เมื่อเจ็ดแห่งนี้เชื่อมต่อกันแล้วก็สามารถปิดผนึกที่นี่ ไม่ให้คนของเผ่าฝูพุ่งลงมาในแผ่นดินหลินชวนได้หากว่าสำเร็จ คนทั้งหมดที่ต้านทานอยู่ที่นี่ก็จะลดความกดดันมหาศาลลงได้

ชั่วขณะ คนทั้งหมดต่างเงยหน้า มองแสงสว่างไร้รูปร่างเจ็ดสายนั้น