บทที่ 401

เจ้าโง่ผู้นี้! 4

เพียงแต่เมื่อต่อสู้กันไปนานๆ กู้ซีจิ่วก็ค่อยๆ สังเกตเห็นจุดนี้ได้

ความจริงแล้วเมื่อก็เธอยังไม่แน่ใจนัก หากมิใช่ถูกบีบคั้นจนถึงที่สุด เธอก็คงไม่เสี่ยงอันตรายเช่นนี้…

โชคดีที่เธอทำสำเร็จ! ใช้วิชาเคลื่อนย้ายในพริบตาหลบหนีสำเร็จแล้ว!

เนื่องจากเกรงว่าจะถูกเจ้าสองตัวนั้นไล่ตามมาทัน เธอจึงเคลื่อนย้ายไปค่อนข้างไกล ไม่ได้สังเกตสภาพภูมิประเทศไว้ล่วงหน้า…

และด้วยความเลินเล่อเล็กน้อยนี้เองที่เกือบจะพรากชีวิตน้อยๆ ของ เธอไป!

สถานที่ที่เธอปรากฎตัวขึ้นอีกครั้งคือเหนือแม่น้ำเล็กที่มีไอสีเขียวครามผุดขึ้นมา!

แม่น้ำสายนั้นกลิ่นฉุนบาดจมูก มีกลิ่นกำมะถันเข้มข้น เมื่อกู้ซีจิ่วปรากฎตัวขึ้นเหนือแม่นํ้าแห่งนี้ เธออยู่ห่างจากผิวนํ้าประมาณสิบกว่าเมตรเท่านั้น!

อีกทั้งเธอไม่มีวิชาเหาะเหินเดินอากาศ เมื่อปรากฎตัวกลางอากาศเช่นนี้จึงไร้สิ่งยึดเหนี่ยว ย่อมลอยตัวอยู่ไม่ได้ ร่างกายพลันร่วงหล่นลงไป…

‘ด้านล่างคือกรดพิษ! ตกลงไปท่านตายแน่!’ หยกนภาร้องตะโกน! ตกใจจนอกสั่นขวัญแขวนไปทั้งร่างหยก

กู้ซีจิ่วไม่มีเวลามาสนใจมัน เมื่อเห็นว่าจะตกลงไปแล้ว ในครรลองสายตาเห็นว่าอีกฝั่งคล้ายจะมีพฤกษาเขียวอยู่ต้นหนึ่ง เธอไม่ทันได้คิดให้ถี่ถ้วน พลันตวัดข้อมือ เชือกเส้นหนึ่งพุ่งไปพันต้นไม้นั้น อย่างรวดเร็วดุจสายฟ้าแลบ…

เธอแม่นยำอย่างยิ่ง เชือกรัดพันด้านบนได้ทันกาล แต่ถึงอย่างไร เธอก็อยู่ใกล้ผิวน้ำยิ่งนัก ถึงแม้จะดึงเชือกได้ทันเวลา รั้งร่างกายให้ทะยานขึ้น แต่เท้าทั้งสองข้างก็ยังแตะถูกผิวนํ้าอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

เธอปิดตาลงทันที เตรียมตัวถูกสายน้ำหลอมละลายสองเท้าแล้ว แต่นึกไม่ถึงว่าปลายเท้ากลับชะงัก คล้ายว่าเธอจะเหยียบถูกขอนไม้ท่อนหนึ่งในแม่น้ำเข้า ปลายเท้าจมลงไปนิดๆ เธอกระตุกเชือกแล้ว เหินกายขึ้น พุ่งฉิวไปยังอีกฝั่ง

“อ๊ะ…” จู่ๆ ก็มีเสียงอุทานดังมาจากฝั่งตรงข้าม ‘พฤกษาเขียว’ ที่ถูกเชือกของเธอพันไว้ซวนเซออกมาด้านหน้า

ในยามนี้เอง กู้ซีจิ่วก็ดึงเชือกพุ่งทะยานเข้าไปเช่นกัน!

จนถึงยามนี้กู้ซีจิ่วถึงรู้ว่าสิ่งที่ถูกเธอรัดมิใช่ต้นไม้อันใดทั้งนั้น แต่เป็นคนชุดเขียวผู้หนึ่ง!

เนื่องจากเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเร็วบิ่ง เธอยังไม่ทันได้มองให้ชัดว่าเป็นคนเช่นใด ร่างกายก็พุ่งฉิวเข้าไปแล้ว และกระแทกเข้ากับหน้าอกของคนชุดเขียวที่ซวนเซออกมาสองก้าวพอดีอย่างเลี่ยงไม่ได้!

‘พลั่ก!’ เธอพุ่งเข้าไปในอ้อมแขนของคนผู้นั้นปานกระสุนปืน แรงปะทะไม่น้อย คนผู้นั้นถูกเธอกระแทกจนเซถอยหลังไปหลายก้าว โอบเธอไว้แล้วล้มลงพื้นเสียงตังตึง…

เหตุการณ์ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นภายในชั่วพริบตา นับตั้งแต่กู้ซีจิ่วปรากฎตัวขึ้นเหนือแม่น้ำจนกระทั่งดึง เชือกเหินขึ้นฝั่ง นับรวมทั้งหมดแล้วเป็นช่วงเวลาสั้นๆ สามสี่วินาทีเท่านั้น

ยามที่ทุกอย่างสิ้นสุดลง ตัวเธอก็นั่งทับอยู่บนเอวอีกฝ่าย ริมฝีปากดุจบุปผาประทับอยู่บนคางคนชุดเขียว อยู่ห่างจากริมฝีปากแดงเรื่อของอีกฝ่ายเพียง 0.1 มิลลิเมตร!

กู้ซีจิ่วตกตะลึง

ปฏิกิริยาตอบสนองของเธอรวดเร็วยิ่ง ทว่ายามนี้กลับมึนงงไปชั่วขณะ!

เมื่อกี้เธอเห็นอยู่ชัดๆ ว่าเป็นต้นไม้สูงชะลูดต้นหนึ่ง แล้วจู่ๆ กลายเป็นคนได้อย่างไร?

ปีศาจพฤกษา? ภูตพฤกษา?

เธอวิเคราะห์ตามความเคยชินที่มีมาตลอด โดยเฉพาะเมื่ออยู่ในป่าทมิฬที่อันตรายและมีโอกาสตายได้ทุกเมื่อ เธอยิ่งระแวดระวังทุกฝีก้าว หากเป็นเมื่อก่อน ปฏิกิริยาแรกเมื่อเธอชนผู้อื่นคือการลุกยืนแล้วขออภัย แต่ยามนี้ปฏิกิริยาแรกของเธอคือเงยหน้าและยื่นมือไปบีบลำคออีกฝ่ายไว้ทันที…

“แค่ก!” ฝ่ายที่ถูกเธอบีบคอไอออกมา ในที่สุดเธอก็ได้เห็นรูปลักษณ์ของอีกฝ่ายชัดๆ แล้ว นิ้วมือพลันชะงักไป “เป็นเจ้า!”

คนผู้นั้นปากแดงฟันขาว รูปโฉมสง่าสุภาพ สวมอาภรณ์เขียวสะโอดสะองดั่งต้นอวี้ ดวงหน้าอ่อนเยาว์ยังมีเค้าหนุ่มน้อยอยู่ ดุจบัณฑิตทรงภูมิที่จะเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อสอบไล่

กู้ซีจิ่วจำคนผู้นี้ได้ เป็นคนที่ยื้อแย่งแข่งขันกับองค์ชายหรงฉู่ในโรงประมูลผู้นั้น ‘คุณชายหนึ่งตำลึง’ ที่ขายหญ้าวิเศษให้เธอห้าหมื่นตำลึง!