บทที่ 454
ล้วนเป็นเพียงเมฆาเลื่อนลอย 9
เช่นนี้จึงทำได้เพียงสู้สุดชีวิต มันเชี่ยวชาญการต่อสู้อยู่บ้าง มิเช่นนั้นคงไม่สามารถต่อสู้กับพวกเตาซิงหยางได้เนิ่นนานเพียงนั้น
แต่ศพพิษทั้งสองที่อยู่เบื้องหน้าดุร้ายเกินไป แถมพิษที่ปล่อยออกมาจากกรงเล็บของพวกมันก็เป็นอันตรายต่อมัน เพียงครู่เดียวก็วิงเวียนตาลาย การเคลื่อนไหวแข็งทื่อขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อเห็นมันกำลังจะดับดิ้นใต้กรงเล็บของศพพิษทั้งสอง เงาร่างมนุษย์พลันปรากฎขึ้นทันที แสงดาบดั่งธารน้ำตก พลังวิญญาณไหลวนเวียน บีบให้ศพพิษสองตัวนั้นถอยไปสองก้าว
เจ้านาย!
เจ้านายมาช่วยมันแล้ว!
เจ้านายไม่ได้ไม่เหลียวแลมัน เสี่ยงชีวิตกลับมาช่วยมันอีกครั้ง!
ดวงตาของเพรียกวายุที่เดิมทีปิดลงอย่างสิ้นหวังพลันเปล่งประกายขึ้นมา!
“พบศัตรูในหนทางแคบ ผู้ที่กล้ากว่าถึงจะมีชัย! ถ้าไม่สู้! ก็ต้องตาย! เพรียกวายุ สัตว์วิญญาณที่ติดตามข้าไม่มีพวกขี้ขลาด!” เสียงกู้ซีจิ่วดังเข้าหูมัน “ถ้าอยากรอดชีวิต ก็ต้องสู้เท่านั้น!”
เลือดลมเพรียกวายุเดือดพล่านแล้ว! มันเชิดหน้ากู่ร้อง เจตจำนงต่อสู้ปะทุขึ้นรอบกาย
ใช่แล้ว สู้ก็ตาย ไม่สู้ก็ตาย แล้วมันจะหดหัวเหมือนเต่าไปทำไมเล่า?!
ลู่อู๋ก็เบิกดวงตากลม จ้องมองศพพิษสองตัวนั้น อุ้งเท้าน้อยๆ กำแน่น
ส่วนเจ้าหอยยักษ์มันคือหน่วยจู่โจม ขยายร่างให้มีขนาดเท่าเรือนหลังเล็กๆ ทันที ฝาของมันอ้าๆ หุบๆ ดุจใบพัด ไล่หนีบศพพิษทั้งสองทันที!
สองสัตว์หนึ่งหอยผนวกด้วยกู้ซีจิ่ว เริ่มเข้าโจมตีศพพิษทั้งสอง
ในการต่อสู้ กู้ซีจิ่วได้จัดขบวนค่ายรูปแบบง่ายๆ ตามทักษะที่ฝ่ายตนถนัด
ต้องบอกเลยว่ากู้ซีจิ่วเป็นผู้เชี่ยวชาญการบัญชาการโดยแท้ ขบวนค่ายที่เธอจัดตั้งขึ้นมาอย่างฉุกละหุกสามารถแสดงศักยภาพของแต่ละคนออกมาได้เต็มที่ เมื่อเป็นเช่นนี้ กำลังรบทางฝ่ายเธอจึงเพิ่มสูงขึ้นหลายเท่า!
การโจมตีด้วยการหนีบของเจ้าหอยยักษ์ร้ายกาจมาก ฝาหอยทั้งสองของมันไร้เทียมทาน เล็บของศพพิษแข็งดุจแร่เหล็ก ยามที่กรงเล็บพิษข้างหนิงของกู้เทียนฉิงข่วนโดนรอยแยกของเจ้าหอยยักษ์โดยบังเอิญ ไม่เพียงแต่จะถูกเจ้าหอยยักษ์หนีบจนเล็บกุดเท่านั้น ยังถูกหนีบจนแขนขาดไปข้างหนึ่งด้วย…
ครั้งนี้เจ้าหอยยักษ์มีผลงานใหญ่ แสนภาคภูมิใจ ชูแขนขาดๆ ข้างนั้นไปทางกู้ซีจิ่วหัวเราะฮ่าๆ เสียงดัง “เจ้านาย ข้าตัดแขนนางได้…”
เอ่ยยังไม่ทันจบ มันก็พลิกคว่ำเสียงดังตึง
ที่แท้มันถูกพิษจากโลหิตพิษที่อยู่บนแขนข้างนั้น…
เจ้าหอยยักษ์เป็นกำลังรบที่สำคัญ พอมันถูกพิษ ฝ่ายกู้ซีจิ่วก็เสียเปรียบทันที
กู้เทียนฉิงเสียแขนไปข้างหนึ่งไม่เพียงกำลังรบไม่ลดลง กลับดูเหมือนจะบ้าคลั่งกว่าเดิมด้วยซ้ำ โจมตีกู้ซีจิ่วว่องไวยิ่งกว่าเดิม
ยิ่งไปกว่านั้นคือ แขนข้างที่ขาดของนางงอกขึ้นมาใหม่อย่างรวดเร็ว กู้ซีจิ่วมองเห็นแขนข้างนั้นของนางงอกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ภายในระยะเวลาสั้นๆ…
สามารถงอกแขนใหม่ได้ ถ้าตัดหัวจะสามารถงอกใหม่ได้เหมือนกันหรือไม่?!
กู้ซีจิ่วปรับกลยุทธ์ใหม่อีกครั้ง หลังจากเสี่ยงภัยกับกรงเล็บติดกันหลายหน ในที่สุดก็ฟันคอหรงเหยียนได้!
ดาบนี้ของเธอต่อให้เป็นก้อนเหล็กก็สามารถฟันขาด แต่คอของหรงเหยียนแข็งเกินไป แข็งยิ่งกว่าโคตรเพชรเสียอีก ผลคือดาบนี้ฟันเข้าเพียงครึ่งเดียว โลหิตสีหมึกทะลักออกมา ดาบในมือกู้ซีจิ่วประหนึ่งพบเจอกรดกำมะถันรุนแรง กร่อนจนเหลือแต่ซากทันที…
คอหรงเหยียนเอนเอียงไปครึ่งหนึ่ง แต่กลับทำให้เขาคลั่งกว่าเดิม โจมตีกู้ซีจิ่วราวกับบ้าคลั่ง
ในมือกู้ซีจิ่วไม่มีอาวุธแล้ว ซ้ำยังถูกเจ้าสองตัวนี้โจมตีพร้อมกัน จึงหลบได้ไม่ทันกาล ถูกเล็บของกู้เทียนฉิงข่วนเข้าที่ไหล่!
ในแง่ของอาการบาดเจ็บ บาดแผลนี้ไม่หนักหนา กรีดจนเลือดซึมเท่านั้น แต่พิษร้ายแรงนัก กู้ซีจิ่วชาไปทั้งไหล่ทันที! ครั้นมองเห็นกรงเล็บนั้นกำลังยื่นเข้ามาตรงหน้าเธอ เธอหลับตาลง
ที่แท้วันนี้เธอต้องตายอยู่ที่นี่…