บทที่ 688 ใจสื่อถึงกัน

นางก็ค่อนข้างกลัวอยู่บ้าง

กู้ซีจิ่วมองนางแวบหนึ่ง ตอบนางเพียงสองประโยค ‘ถ้าสู้ไม่ได้พวกเราอาจต้องตาย! ดังนั้นต้องสู้! พบพานศัตรูบนทางแคบผู้กล้า

หาญถึงเป็นฝ่ายมีชัย เจ้าเชื่อฟังข้าทุกอย่างก็พอ!’

ทว่าเชียนหลิงอวี่กลับเลือดลมพลุ่งพล่าน ‘กลัวบ้าบออันใดอย่างมากแค่ตายเท่านั้น! ซีจิ่วก็บอกแล้ว ยามอยู่เป็นยอดคน ยาม

ตายเป็นยอดผี ยี่สิบปีให้หลังย่อมถือกำเนิดเป็นผู้ห้าวหาญอีกครั้ง! แค่สู้เท่านั้น!’

หลานไว่หูสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ถูกอารมณ์ของสหายข้างกายกระตุ้นขึ้นมา ‘ได้ พวกเราสู้!’

คนมาพร้อมหน้าแล้ว เวลาก็ใกล้จะถึงแล้ว เยี่ยนเฉินลุกขึ้นมากล่าวกฎการประลองหนึ่งรอบ กฎของครั้งนี้มีการเปลี่ยนแปลง

นอกจากใช้พิษ ใช้กู่ ใช้อาวุธลับแล้ว วรยุทธ์อื่นๆ ทั้งสองฝ่ายสามารถใช้ได้ทั้งสิ้น

เมื่ออ่านกฎจบ เขาก็โบกมือให้สัญญาณ “เริ่มได้แล้ว!”

ทั้งหกคนแยกย้ายไปประจำตำแหน่ง ขณะที่กู้ซีจิ่วกำลังจะประสานหมัดเอ่ยตามธรรมเนียม เล่อชิงซิ่งที่อยู่ด้านนั้นก็เอ่ยขึ้นมาแล้ว “กู้ซีจิ่ว สรุปแล้วก่อนหน้านี้เจ้ามองพวกเราทำไม?”

กู้ซีจิ่วนึกไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะยังไม่ลืมคำถามนี้ จึงพูดไม่ออกไปชั่วขณะ มองอีกฝ่ายแวบหนึ่งแล้ว เอ่ยคำตอบออกมา “ข้ากำลังมองว่าพวกเจ้าสองพี่น้องสรุปแล้วเป็นฝาแฝดไข่ใบเดียวกัน หรือว่าเป็นฝาแฝดไข่คนละใบ”

เล่อชิงซิ่งและเล่อจื่อซิ่ง ต่างงุนงง

ฝูงชนก็งุนงงเช่นกัน ทุกคนล้วนฟังไม่เข้าใจ

มีเพียงหลงซือเย่ที่สำลักนํ้าชาเล็กน้อย อดไม่ได้ที่จะมองกู้ซีจิ่วแวบหนึ่ง พลางส่ายหน้าน้อยๆ แต่มุมปากกลับค่อยๆ หยักเป็นรอยยิ้มอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่

เมื่อกี้กู้ซีจิ่วพููดทุกอย่างไปตามสัญชาตญาณ ตอนนี้ถึงรู้ว่าหลุดคำศัพท์ยุคปัจจุบันออกไป ยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ กระแอมไอคราหนึ่ง แล้วเปลี่ยนประเด็น “ล้วนกล่าวกันว่าฝาแฝดจะสื่อสารรู้ใจ ดังนั้นข้าจึงอดไม่ได้ที่มองให้มากหน่อย ไม่มีเจตนาอย่างอื่น ไม่จำเป็นต้องเก็บไปใส่ใจ”

“ฝาแฝดไข่ใบเดียวกัน และฝาแฝดไข่คนละใบคืออะไร?” เล่อชิงซิ่งไม่ยอมเลิกรา

กู้ซีจิ่วรู้ว่าพวกเขาไม่เข้าใจ จึงหลอกไปเรื่อย “คือระดับความรู้ใจอย่างหนึ่ง รู้ใจกันมากก็คือแฝดไข่ใบเดียวกัน แฝดไข่คนละไข่ก็คือตรงกันข้าม…”

ฝูงชนมีท่าทางแบบที่แท้ก็เป็นเช่นนี้ ทว่าหลงซือเย่กลับสำลักอีกครั้ง มองกู้ซีจิ่วพลางส่ายหัวอย่างจนปัญญา

กู้ซีจิ่วขึงตาใส่เขาแวบหนึ่ง เตือนเขาว่าอย่าเปิดโปงเธอ…

ถึงแม้คนทั้งสองจะไม่ได้เปิดปากสนทนากัน แต่สบตากันครั้งเดียวก็เข้าใจอย่างชัดเจนว่าอีกฝ่ายต้องการสื่ออะไร ช่างทิ่มแทงหัวใจผู้ที่ตั้งใจมองอยู่เหลือเกิน!

ตี้ฝูอีกำมือแน่นอีกครั้ง เขาฟังไม่ออกว่าสรุปแล้วกู้ซีจิ่วพูดถึงอะไร แต่เห็นได้ชัดว่าหลงซือเย่เข้าใจ เขารู้สึกว่าตนถูกกีดกันไว้ด้านนอกอีกครั้ง…

ความรู้สึกเช่นนี้แย่มาก แถมเขายังได้ยินกระแสเสียงที่สองคนนั้นส่งหากันด้วย…

หลงซือเย่อมยิ้มมองดูกู้ซีจิ่ว ในที่สุดก็ส่งกระแสเสียงหา ‘หลอกลวง! เธอเป็นจอมหลอกลวง! ฝาโลงอาจารย์วิชาชีววิทยาของเธอปิดไม่สนิทแล้ว’

กู้ซีจิ่วยิ้มมุมปากแวบหนึ่ง ส่งกระแสเสียงตอบเขา ‘ไม่เป็นไรต่อให้อาจารยวิชาชีววิทยาของปีนออกมาจากโลงก็ทะลุมิติมาไม่ได้หรอก’

‘พูดยาก! ไม่แน่นะเขาอาจทะลุมาได้ในชั่วลมหายใจเดียว แล้วทุบเธอให้น่วม!’

‘เฮ้อ มือที่ไม่มีแม้แต่แรงจะมัดไก่ของเขาคงทุบฉันไม่ได้หรอก…คุณอย่าช่วยเขาก็พอ’

‘ว่ากันตามจริงแล้วการที่เธออธิบายเรื่องฝาแฝดไข่ใบเดียวกันแบบนี้ฉันก็อยากจะฟาดเธอเหมือนกัน ดีร้ายยังไงฉันก็เคยเป็นครูฝึกของเธอ วิชาแพทย์ของเธอก็เป็นฉันสอนให้’

‘โอ้ งั้นคุณบอกได้ไหมว่าพวกเขาเป็นไข่ใบเดียวกัน หรือ ไข่คนละใบ?’

‘นี่ยังต้องถามอีกเหรอ? ไข่ใบเดียวกันสิ ฝาแฝดที่เหมือนกันขนาดนี้เห็นได้ชัดว่าเกิดจากการปฏิสนธิในไข่ใบเดียวกัน…’

‘ฉันจำได้ว่าโดยทั่วไปแล้ว ฝาแฝดที่ปฏิสนธิ จากไข่ใบเดียวกันจะเป็นเพศเดียวกัน แต่พวกเขากลับเป็นครรภ์หงส์มังกร’

‘บางครั้งก็มีครรภ์หงส์มังกรที่เกิดจากการปฏิสนธิในไข่ใบเดียวกัน เพียงแต่ค่อนข้างหายากเท่านั้นเอง เธอมองพวกเขาพี่น้องให้ละเอียดสิ พี่ชายมีรูเล็กๆ ที่หูข้างซ้าย น้องสาวมีที่หูข้างขวา เธอมองรูปร่างมือของพวกเขาสิเหมือนกันเป๊ะ แค่ขนาดต่างกันเท่านั้น ข้อต่อมือซ้ายของพี่ชายใหญ่หนามีพลังเห็นได้ชัดว่าใช้กระบี่มือซ้าย ส่วนน้องสาวมือขวาแข็งแรง ข้อนิ้วเหมือนปล้องไผ่ นางใช้กระบี่มือขวา…’

หลงซือเย่ช่างสมกับเป็นหมอ คุ้นเคยกับวิชายุทธ์ของโลกนี้อย่างยิ่ง แค่อ้างอิงจากลักษณะท่าทางและตำแหน่งของตัวคนก็สามารถเดาวิชายุทธ์ของอีกฝ่ายได้แล้ว วิเคราะห์ให้เธอได้คล่องปาก

——————————————————————

[1] อาเหมิงแห่งรัฐอู๋ หมายถึง คนที่ไม่รู้ความ ทำอะไรไม่เป็น