บทที่ 84

เปิ่นกงยอมตายเสียดีกว่า

“แถมเจ้ายังแตะต้องข้าด้วย…” องค์หญิงคนงามยังคงร้องทุกข์ต่อไป กู้ซีจิ่วรู้สึกอึ้งอีกหน อย่างมากสุดคือตนแค่อุดปากนาง แล้วใช้กริชในมือจ่อหลังนางเอาไว้เท่านั้น องค์หญิงคนงามอยู่ใกล้เธอมาก ใกล้จนเธอสามารถมองเห็นหยดละอองนํ้าบนแพขนตาของนางได้อย่างชัดเจน โฉมงามผู้นั้นทำราวกับไม่เห็นกริชที่จ่อคออยู่ อีกทั้งยังขยับเข้าไปใกล้กู้ซีจิ่วอีกก้าว พลางเม้มปากยิ้มบางๆ

“องค์หญิงผู้สูงส่งเช่นข้าถูกบุรุษผู้หนึ่งทั้งมองทั้งจับเช่นนี้ ความบริสุทธิ์ย่อมหายไปหมดแล้ว เปิ่นกงยอมตายเสียดีกว่า…”

เห็นชัดว่านางกำลังแสดงออกถึงความอยุติธรรมที่ได้รับ แต่กู้ซีจิ่วกลับคิดว่าอีกฝ่ายนั้นลื่นไหลมาก ทรงเสน่ห์มาก และลึกลับมาก จนทำให้หัวใจเธอสั่นไหวได้หัวใจที่เย็นชามาตลอดพลันอ่อนยวบลง

สตรีในยุคนี้ยังคงหัวโบราณกันอย่างยิ่ง บรรดากุลสตรีในบันทึกจารีตสตรีเหล่านั้นแม้จะถูกบุรุษสัมผัสมือโดยไม่ได้ตั้งใจก็ต้องตัดมือข้างนั้นทิ้งซะ!

พูดอีกอย่างคือ องค์หญิงผู้นี้ถูกเธอทั้งมองทั้งจับเสียครบถ้วน นางจะไม่โกรธจนคิดฆ่าตัวตายได้ยังไง?!

คงน่าเสียดายนักหากโฉมงามผู้ลํ้าเลิศถึงเพียงนี้ต้องมาตกตายไปเพราะความเข้าใจผิดเล็กน้อยเช่นนี้!

มันเป็นเรื่องยากสำหรับกู้ซีจิ่วที่จะรู้สึกว่าตนเองได้กระทำความชั่วร้ายในครั้งนี้ และควรจะแก้ไขมันซะ

เธอตัดสินใจโดยพลันแล้วเอ่ยขึ้น “ข้าเป็นสตรี!”

องค์หญิงคนงามกลอกดวงตา มองสำรวจร่างกายเธอ แล้วหยุดอยู่ที่หน้าอกของเธอเป็นพิเศษ “มองไม่ออกเลย”

ดวงตาของนางฉํ่าวาวไปด้วยหยาดนํ้า ขับเน้นให้อัญมณีรูปทรงนัยน์ตาจิ้งจอกตรงหว่างคิ้วนางดูพร่างพรายขึ้นกว่าเดิม

กู้ซีจิ่วได้แต่หลั่งนํ้าตาอยู่ในใจ ถึงแม้ร่างเล็กๆ นี้ของเธอจะอายุ 13 ปีแล้ว แต่เนื่องจากเมื่อก่อนเคยได้รับความทุกข์ยาก กินไม่อิ่มนอนไม่อุ่น พัฒนาการของร่างกายจึงเลวร้ายมาก จนถึงปัจจุบันนี้ที่กลายเป็นร่างของเธอแล้วก็ยังไม่มีการเติบโตเลย ถ้ามองแค่หน้าอก…ก็ดู ไม่ต่างอะไรกับเด็กผู้ชายเลยจริงๆ

“การเจริญเติบโตของข้าไม่ดีเท่าไหร่…” กู้ซีจิ่วอธิบาย

“แต่ข้าเป็นสตรีจริงๆ นะ หากท่านไม่เชื่อ…” เธอชะงักไปเล็กน้อย

“อย่างไร?” องค์หญิงคนงามมองหน้าเธอ บนขนตายังมีหยดนํ้าเกาะอยู่ เหมือนกับพร้อมจะร่วงหล่นลงมาได้ทุกเมื่อ “เจ้าจะพิสูจน์ยังไง?”

ถ้าหากเธอพิสูจน์ไม่ได้ว่าตัวเองเป็นผู้หญิง ไม่แน่ว่าโฉมงามผู้นี้อาจจะฆ่าตัวตายจริงๆ ก็ได้ คนที่สวยหยาดเยิ้มถึงปานนี้จะต้องมาตกตายไปเช่นนี้ก็เสียของนัก…

แต่กู้ซีจิ่วก็ไม่อยากถอดเสื้อผ้าให้นางดูนี่นา…

กู้ซีจิ่วตัดสินใจอย่างรวดเร็ว คว้าจับมือของอีกฝ่ายไว้ จากนั้นก็นำมาแตะหว่างขาของตนอย่างว่องไวดุจสายฟ้าแลบ แล้วดึงออกอย่างรวดเร็ว “ตอนนี้เชื่อหรือยัง?”

กู้ซีจิ่วสวมกางเกงรัดรูปสีดำ เนื่องจากตอนนี้อยู่ในนํ้า กางเกงจึงเปียกชุ่ม แนบลู่ไปกับร่างกาย ถ้าหากเธอเป็นผู้ชายละก็ ตรงส่วนนั้นจะต้องนูนดันกางเกงขึ้นมา ไม่มีทางเหมือนกับผู้หญิง…

เธอคว้ามืออีกฝ่ายมาแตะตรงส่วนนั้นแล้ว อีกฝ่ายน่าจะรู้สึกได้ว่าตรงส่วนนั้นของเธอไม่มีอะไรอยู่เลย…

ย่อมพิสูจน์ได้ว่าตนคือสตรี

องค์หญิงคนงามเองก็คงคิดไม่ถึงว่าเธอจะกระทำการอุกอาจเช่นนี้จึงนิ่งงัน มองเธอด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา

ดวงตาของนางดุจมหาสมุทรลึกลํ้าสุดจะหยั่งได้ เสมือนมีดวงดารามากมายส่องประกายพร่างพราวอยู่ด้านใน งดงามดั่งภูตพรายก็มิปาน

“ยังไม่เชื่อ” องค์หญิงคนงามพ่นออกมาสามคำก็นิ่งไปเล็กน้อย แล้วเสริมขึ้นมาอีกประโยค “เจ้าอาจจะเป็นขันทีก็ได้” สายตาหยุดอยู่ที่ใบหน้าของกู้ซีจิ่ว “รูปลักษณ์ของเจ้า…ก็ไม่คล้ายสตรี”

บนหน้าเธอมีวัตถุแปลงโฉมอยู่ ตอนนี้ใบหน้าจึงเป็นสีม่วงอมแดงแบบคนสุขภาพดี คิ้วยาวจรดจอนผม องคาพยพทั้งห้าบนใบหน้าก็ดูคมเข้ม เหมือนบุรุษ ไม่อ่อนหวานเหมือนสตรี แค่ไม่มีเครื่องเพศของบุรุษเท่านั้นเอง…

ไม่แปลกใจเลยที่อีกฝ่ายจะคิดว่าเธอเป็นขันที!