ตอนที่ 1326 มาแล้วหรือ…

ณ หลุมศพของผู้เฒ่าเมี่ยเซิง ชั้นสองที่เป็นแผ่นดินนี้ แผ่นดินที่นี่เหมือนกับผืนฟ้าข้างบนที่มีการเปลี่ยนแปลงมากมาย มีผิวดินที่ต่างกัน มีภูเขาสูง มีที่ราบ มีเหวลึก มีแม่น้ำและทะเลสาบ ทั้งยังมีมหาสมุทรกว้างใหญ่ สภาพดินต่างๆ อยู่บนแผ่นดินนี้ มองไปเหมือนเห็นทั้งโลก

ภูเขาไฟที่อยู่ไกลออกไปปะทุขึ้น ตอนที่หินหนืดไหลลงมา มีหมอกดำแผ่กระจายไปรอบๆ จุดที่ซูหมิงลงมาก็คือ ภูเขาไฟปะทุนี้

เขาไม่ได้สนใจภูเขาไฟ แต่ยกมือขวากดไปยังพื้นดิน ทันใดนั้นวิญญาณเหล่านั้นต่างพุ่งไปยังพื้นดิน กลายเป็นน้ำวนหนึ่งหมุนโคจรอย่างรวดเร็วดุจดั่งกรวย ตอนที่ปะทะกับผิวดินยังทำให้พื้นดินสั่นสะเทือน เกิดรอยร้าวขึ้นจำนวนมาก

สำหรับซูหมิงแล้ว เขาไม่ต้องรู้ว่าจะลงไปชั้นล่างอย่างไร เพราะเขาใช้วิธีการของตัวเองทำลายปราการทุกอย่างได้ ในฟ้าดินนี้มีคนที่ทำแบบนี้ได้ไม่มาก และซูหมิง มีคุณสมบัติในการทำเช่นนี้

เขาเป็นผู้แข็งแกร่งที่สุดในยุคนี้ หลังจากเข้าใจความลับต่างๆ มากมาย แม้จะยังสับสนในอนาคต แต่กลับไม่มีความกลัวแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามกลับเปี่ยมล้นไปด้วยความมุ่งมั่นในการต่อสู้

ยามนี้แผ่นดินสั่นไหว รอยแยกยืดยาวออกไปอย่างรวดเร็ว แผ่นดินเกิดเสียงระเบิดดังก้อง ซูหมิงยืนอยู่บนภูเขาไฟ จากตอนนั้นที่เขาปรากฏตัว ภูเขาไฟที่ปะทุ ก็ไม่ปะทุอีก เหมือนว่าการปรากฏตัวของเขาทำให้ภูเขาไฟไม่กล้าปะทุ

กระทั่งสัตว์ร้ายเหลือคณานับที่มีบนแผ่นดินชั้นสองยังพากันตัวสั่นและซ่อนตัว ไม่กล้าเผยกลิ่นอายพลังใดๆ การมาของซูหมิงสร้างแรงกดดันต่อสัตว์ร้ายเหล่านี้รุนแรงยิ่ง ทำให้พวกมันรู้สึกถึงอันตรายแห่งความตาย

เพียงครึ่งก้านธูปก็เกิดเสียงครึกโครมดังก้องไปโดยรอบ เกิดช่องโหว่ยักษ์ขึ้นท่ามกลางแผ่นดินใหญ่สั่นสะเทือน พริบตาที่เกิดช่องโหว่นี้ มีกลิ่นอายพลังของจักรวาลกว้างใหญ่แผ่มาจากในช่องโหว่นั้น ทันทีที่สัมผัสถึงกลิ่นอายของจักรวาล กว้างใหญ่ ซูหมิงหรี่ตาลงในทันใด

กลิ่นอายพลังนี้มาพร้อมกับดวงจิตที่ไม่ใช่ของซางเซียงอย่างชัดเจน ดวงจิตนี้ยุ่งเหยิง หากมิใช่เพราะซูหมิงเคยเห็นจากในอภินิหารกาลเวลามาแล้วก็คงยากจะรู้ว่ากลิ่นอายพลังนี้…คือพลังของจักรวาลกว้างใหญ่นอกซางเซียง

ซูหมิงมองช่องโหว่นั้น หลังตรึกตรองอยู่ชั่วขณะแล้วถึงสะบัดแขนเสื้อตัวใหญ่แล้วเดินเข้า มาปรากฏตัวอีกทีอยู่ที่ชั้นสามของหลุมศพผู้เฒ่าเมี่ยเซิง

แทบเป็นขณะเดียวกับที่ซูหมิงเข้าไป จื่อรั่วกัดฟันงามแล้วตามเข้าไปในช่องโหว่เช่นกัน

ที่นี่คือชั้นสามของหลุมศพผู้เฒ่าเมี่ยเซิง และก็เป็นชั้นสุดท้าย ซ้ำยังเป็นจุดที่มี วงแหวนอาคมเคลื่อนย้าย โดยรอบกว้างใหญ่ ดูสุดลุกหูลูกตา ซูหมิงรู้สึกคุ้นเคยยิ่งกับจักรวาลกว้างใหญ่นี้ มันเหมือนกับจักรวาลกว้างใหญ่ที่เขาเห็นจากในอภินิหารกาลเวลาอย่างยิ่ง

แต่ก็มีความต่างกัน ในจักรวาลกว้างใหญ่นี้มีกลิ่นอายพลังของซางเซียง ดังนั้นจึงไม่ใช่จักรวาลกว้างใหญ่จริงๆ เห็นได้ชัดว่าที่นี่คือ แดนที่มีสายน้ำและอากาศรวมกัน

นี่ทำให้ซูหมิงนึกถึงภาพฝาผนังที่เห็นจากวิชาย้อนเวลาภายในพระราชวังใหญ่ ผุพังในโลกเผ่าจิตโบราณ ชาวเผ่าจิตโบราณในอดีตคนนั้นก็เข้ามาที่หลุมศพของ ผู้เฒ่าเมี่ยเซิงเช่นกัน เขาถูกวงแหวนอาคมเคลื่อนย้ายของชั้นสามส่งออกไปข้างนอก ได้เห็นว่าในมวลอากาศมีช่องโหว่อยู่ ได้เห็นผู้เฒ่าเมี่ยเซิงมาจากจักรวาลกว้างใหญ่นอกช่องโหว่

‘ถ้าอย่างนั้น หลุมศพของผู้เฒ่าเมี่ยเซิงที่ว่านี้ก็น่าจะมีอยู่ก่อนที่ผู้เฒ่าเมี่ยเซิงจะมาถึง แต่เพราะเหตุใด…จื่อรั่วถึงบอกว่าสร้างหลุมศพนี้ให้ผู้เฒ่าเมี่ยเซิง

อีกทั้งยังมีหลุมศพถึงสี่แห่ง…’ ซูหมิงขมวดคิ้ว เขามองจื่อรั่วที่ตามมาข้างๆ นางตามมาตลอดทาง แต่กลับไม่ช่วยอะไรเลย ต่อให้คุ้นเคยกับที่นี่ แต่ด้วยวิธีทำลายสองชั้นของซูหมิง ความจริงแล้วไม่ต้องมีคนคุ้นเคยกับที่นี่ก็ได้

ซูหมิงรู้สึกว่าจื่อรั่วคนนี้ปัญญาอ่อนเล็กน้อย แต่ความจริงแล้วนางฉลาดหลักแหลม ตอนนี้เห็นสายตาซูหมิงจึงเข้าใจความคิดซูหมิงทันที รู้ว่าตลอดทางมานี้ตนไม่ได้แสดงความสามารถอะไรเลย หากเป็นอย่างนี้ต่อไป เกรงว่าซูหมิงจะไม่ให้ตนติดตามต่อ

‘อยากจะครอบครองเขาก็ต้องให้เขารู้ถึงความสามารถของข้า’ จื่อรั่วไม่รอให้ ซูหมิงพูด ดวงตานางขยับประกายวาวพร้อมยกมืองามขึ้นทำสัญลักษณ์มือชี้ไปข้างหน้า ฉับพลันนั้นปรากฏร่างจิ้งจอกขึ้นข้างหลัง นั่นคือจิ้งจอกขาว มันปรากฏกายแล้วพลันเงยหน้าขึ้นส่งเสียงร้อง

สิ้นเสียง มีเส้นเล็กสีขาวปรากฏขึ้นตรงหน้านาง เส้นนี้บิดเบี้ยวพร้อมกับยืดยาวไปจนกลายเป็นวงกลมหนึ่งอย่างรวดเร็ว ในเวลาเดียวกันจิ้งจอกขาวยังคงร้องต่อไป หางมันกลายเป็นสองหาง จากนั้นเป็นสาม สี่ ห้า…

จนเมื่อจิ้งจอกมีครบเก้าหางแล้ว เส้นสีขาวนั้นแยกออกเป็นเก้าเส้นตรงหน้าจื่อรั่ว พวกมันตัดสลับและยืดยาวออกไปล้อมเป็นวงแหวนอาคมหนึ่ง

ต่อมาวงแหวนอาคมหดตัวลงกลายเป็นลูกกลมสีขาวเท่ากำปั้น ขณะเดียวกันมีลำแสงสีขาวเก้าสายขยับวูบวาบออกมา ขยายไปยังมวลอากาศรอบๆ ผ่านไปพักหนึ่งเมื่อ แสงหายไป ลูกกลมสีขาวขยายใหญ่ออกไปข้างนอก พริบตาเดียวก็มีขนาดหลายจั้ง

ซูหมิงมองวงแหวนอาคมนี้ตั้งแต่ปรากฏจนตอนนี้ขยายใหญ่ขึ้นอย่างขบคิด เส้นขาวที่รวมเป็นวงแหวนอาคมนี้เหมือนเป็นส่วนหนึ่งของกฏที่นี่ อภินิหารที่ไม่ว่า อยู่ที่ใดก็จะดึงกฏของที่นั่นออกมาได้ชนิดนี้มีความลึกลับและมหัศจรรย์อยู่

“นี่คืออภินิหารพรสวรรค์ของเผ่าจิ้งจอกสวรรค์ของข้า ผู้อาวุโสดูให้ดี” จื่อรั่ว หน้าซีดขาวเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าการใช้อภินิหารนี้ที่นี่ไม่ง่ายสำหรับนาง เมื่อพูดจบ จื่อรั่วยกมืองามขึ้นชี้ไปยังวงแหวนอาคมที่รวมจากเส้นเล็กสีขาวตรงหน้า

เมื่อชี้ไป วงแหวนอาคมขนาดหลายจั้งนั้นสั่นไหวก่อนบิดเบี้ยวอีกครั้งกลายเป็นภาพเกือบสามมิติ ชายแดนรอบๆ เป็นเส้นแบ่งโลกของภาพนี้ ตรงกลางมีจุดสีขาว จุดหนึ่ง โดยรอบเป็นหมอกขมุกขมัว

นี่ไม่ใช่วงแหวนอาคม แต่เป็นภาพโครงสร้างของชั้นสาม!

อภินิหารของเผ่าจิ้งจอกสวรรค์คือ การแสดงสถานที่ใดก็ตามให้ปรากฏอยู่ตรงหน้าอย่างชัดเจน และจุดที่จื่อรั่วชี้คือ จุดสีขาวตรงกลางภาพโครงสร้างนี้

แทบเป็นช่วงที่จื่อรั่วชี้ไป ภาพโครงสร้างขนาดหลายจั้งนี้ขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง ภายใต้การขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จุดสีขาวตรงกลางนั้นจึงเผยมาชัดเจน ตรงนั้น… คือ วงแหวนอาคมหนึ่ง

“ไปตรงนั้น” ซูหมิงพลันกล่าวขึ้น

จื่อรั่วพยักหน้า นางยกมืองามขึ้นชี้ไปยังวงแหวนอาคมตรงกลางที่ถูกขยายใหญ่ขึ้น ทันใดนั้นซูหมิงสังเกตเห็นว่าโดยรอบเกิดพลังเคลื่อนย้ายขึ้น พลังนี้เพิ่งปรากฏก็แผ่กระจายไปรอบๆ เกิดเสียงโครมดังขึ้นพร้อมกับเขมือบร่างซูหมิงกับจื่อรั่วไป

ตอนที่ปรากฏตัวอีกครั้ง ใต้เท้าเขาเป็นวงแหวนอาคมเก่าแก่แห่งหนึ่ง จื่อรั่วอยู่ข้างๆ หน้าซีดขาวกว่าเดิม ชั้นนี้พูดได้ว่านางเป็นตัวสำคัญ อันดับแรกคือใช้อภินิหารของเผ่าจำลองภาพโครงสร้างของที่นี่ขึ้นมา จากนั้นเคลื่อนย้ายซูหมิงมาที่นี่ วิชาที่เคลื่อนย้ายในโลกใดก็ได้แบบนี้ ต่อให้เป็นซูหมิงก็ยังเห็นไม่บ่อยนัก

หลังซูหมิงพยักหน้าให้จื่อรั่วด้วยสีหน้าชื่นชมเล็กน้อยแล้วก็ก้มหน้าสังเกต วงแหวนอาคมโบราณใต้เท้า เขาไม่รู้เลยว่าพอจื่อรั่วเห็นสีหน้าชื่นชมของเขาแล้วก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที

ความรู้สึกนั้นเหมือนกับได้กินยาบำรุงชั้นดีบางอย่าง ทำให้ในใจนางเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เหมือนกับว่าการได้รับการชมจากซูหมิงคือความสำเร็จในก้าวแรก

‘ไม่ช้าก็เร็ว ข้าจะต้องได้เจ้ามาครองแน่!’ จื่อรั่วกำหมัดสาบานในใจ นางสาบานเช่นนี้มาไม่น้อยครั้งตลอดทาง ภายในใจแน่วแน่มากขึ้นเรื่อยๆ

“นี่คือวงแหวนอาคมเคลื่อนย้ายที่ส่งไปที่ที่ห่างไกล อายุของมันน่าจะอย่างน้อย ก็หลายหมื่นปีแล้ว” จื่อรั่วเห็นซูหมิงสังเกตวงแหวนอาคม นางจึงกวาดสายตามองแล้วพูดขึ้นด้วยเสียงนุ่มนวล

“เจ้าเข้าใจวงแหวนอาคมด้วยรึ?” ซูหมิงเงยหน้ามองจื่อรั่วแวบหนึ่ง

“เข้าใจเพียงผิวเผินเท่านั้น” แม้จื่อรั่วจะตอบไปเช่นนี้ แต่กลับมีสีหน้ามั่นใจ ซูหมิงเห็นดังนั้นก็คิดว่าแม้หญิงคนนี้จะปัญญาอ่อนอยู่เล็กน้อย แต่ก็มีความน่ารัก ของนางอยู่

“ลองพูดมา” ซูหมิงมองจื่อรั่ว เขาไม่มีความรู้ด้านวงแหวนอาคมลึกซึ้งนัก สู้หู่จื่อไม่ได้ อีกทั้งเห็นจากความมั่นใจของนางแล้ว เหมือนว่าน่าเชื่อถือได้มากอยู่

“วงแหวนอาคมแบ่งเป็นเยอะมาก วงแหวนอาคมเคลื่อนย้ายคือชนิดหนึ่งที่ค่อนข้างพิเศษในนั้น แต่ไม่ว่าจะเป็นวงแหวนอาคมเคลื่อนย้ายอะไร ผลของมันก็มีแค่เคลื่อนย้าย” ตอนที่จื่อรั่วพูดถึงวงแหวนอาคม ใบหน้านางมีราสีแห่งความมั่นใจ ทำให้ความงามเพิ่มมากขึ้นหลายส่วน

“ในเมื่อเป็นการเคลื่อนย้าย เว้นแต่จะไม่มีสถานที่ที่กำหนดเป็นพิเศษ มิเช่นนั้นแล้ว ล้วนต้องมีอีกแห่งหนึ่ง สองจุดเชื่อมด้วยกันถึงกลายเป็นการเคลื่อนย้าย

ในนั้นแบ่งเป็นทางเดียวกับสองทาง มองจากโครงสร้างวงแหวนอาคมนี้แล้ว มันคือวงแหวนอาคมเคลื่อนย้ายที่ซับซ้อนยิ่งกว่า ที่มันซับซ้อน ความจริงแล้วก็เพื่อ อำพรางว่าทิศทางการเคลื่อนย้ายที่นี่เป็นแบบสองทางหรือไม่

ท่านดูที่วงแหวนอาคมนี้ แม้มันจะโบราณ แม้จะซับซ้อน แต่ความจริงแล้วจะเห็นได้จากวงจรกลับของมัน นี่คือวงแหวนอาคมเคลื่อนย้ายสองทาง! ดูตรงโครงสร้างใน วงแหวนอาคมนั่น ตอนนั้นคนที่วางวงแหวนอาคมนี้อยากจะปกปิดความจริง เลยใช้ความซับซ้อนกับสิ่งอื่นๆ มาอำพราง ความจริงแล้ว…ระยะห่างของวงแหวนอาคมเคลื่อนย้ายนี้ ราวๆ…หืม?” จื่อรั่วมองวงแหวนอาคมไปพลางพูดไปพลาง ทันใดนั้นนางกลับเงียบไป

“นี่คือวงแหวนอาคมแห่งพื้นผิวโลก! วงแหวนอาคมเคลื่อนย้ายนี้จะพาคนในนี้ไปยังอีกโลกหนึ่ง นี่…แปลก โลกนี้ไม่ใช่ของฝ่ายเงามืดรุ่งอรุณกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์หวนคืน และก็ไม่ใช่มหาโลกสามรกร้าง…” จื่อรั้วคิ้วขมวดขึ้นเรื่อยๆ ขณะพึมพำ ซูหมิงด้านข้างดวงตาเป็นประกาย

“เปิดวงแหวนอาคม เคลื่อนย้ายไปแล้วก็จะรู้เองว่าไปที่ใด”

จื่อรั่วพยักหน้า มีซูหมิงอยู่ข้างกาย ต่อให้เจออันตรายอะไร นางก็มั่นใจว่าอีกฝ่ายจะจัดการได้ ได้ยินดังนั้นจึงยกมือขวาขึ้น ข้างหลังปรากฏจิ้งจอกขาวเก้าหาง เมื่อกดมือขวาไปยังวงแหวนอาคมแล้ว จิ้งจอกเก้าหางนั้นกลายเป็นแสงสีขาวเก้าสาย หลอมรวมเข้าไปในวงแหวนอาคมทันที

เกิดเสียงครึกโครมดังขึ้น แสงสว่างจ้าเปล่งสว่างไปรอบๆ จนจมร่างซูหมิงกับจื่อรั่ว ครู่ต่อมาเมื่อแสงอ่อนลง ตอนที่ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ วงแหวนอาคมยังอยู่ แต่ซูหมิงกับจื่อรั่วในนั้นหายไปแล้ว

“มาแล้วหรือ…” ภายในโลกที่สี่ ตรงช่องโหว่ไปสู่จักรวาลกว้างใหญ่ มีเสียงพึมพำดังแว่วมาจากเรือโบราณที่ซ่อนอยู่