บทที่ 273 ตาต่อตา ตายเป็นตาย! (ต้น)
กองกำลังจอมโจร! เสียงประกาศของเยี่ยฉวนพาให้ทุกคนสีหน้ากระอักกระอ่วน
จอมโจรเหรอ? แม้แต่ลู่ป้านจวงยังถึงกับอึ้งไปพักใหญ่ ท่าทางพูดไม่ออกบอกไม่ถูก……เยี่ยฉวนมองคนโน้นทีคนนี้ที ที่สุดก็ยิ้มแหย “ไม่ดีหรือ?” ทุกคนทำอ้ำๆ อึ้งๆ มองหน้าเยี่ยฉวนแววตาเป็นไปด้วยคำถาม ชื่อดีไหมงั้นหรือ?
ทหารรับจ้างกองกำลังจอมโจร! ฟังพิลึก! ภายหลังจากเงียบงันกันไปพักใหญ่ เป็นลู่ป้านจวงตัดบทดื้อๆ “ชื่อกองกำลังจอมโจร ก็ดีเหมือนกัน!” ในเมื่อหญิงสาวผู้เป็นพี่ใหญ่ไร้ข้อกังขา จึงลงตัวที่ชื่อนี้โดยปริยาย
ลู่ป้านจวงชำเลืองมาทางเยี่ยฉวนหากมิได้พูดอะไร ไม่มีใครล่วงรู้สิ่งที่นางคิดภายในใจ เยี่ยฉวนเป็นคนแปลกแต่เขาก็กลายเป็นคนที่ได้รับความไว้วางใจจากทุกคน! ขณะเยี่ยฉวนเองก็ไว้วางใจลู่ป้านจวงและพวกของนางเหมือนกัน นับจากผ่านเหตุการณ์ร่วมเป็นร่วมตายกันมาหลายต่อหลายครั้ง!
พลันศิลาถ่ายทอดสัญญาณที่เยี่ยฉวนเกิดแรงสั่น ทันใดนั้นเสียงของใครคนหนึ่งดังออกมา “ระวังตัว!” ระวังตัว! ชายหนุ่มนิ่วหน้าขณะขยับจะพูด พลันเหลือบเห็นความเคลื่อนไหวขึ้นท่ามกลางกองทหารม้าหนัก บุรุษผู้หนึ่งเดินออกมาข้างหน้า
ชายหนุ่มวัยรุ่นอายุราวยี่สิบเศษแต่งกายสีดำทั้งชุด ที่ขมับทั้งสองข้างเป็นสีขาวดุจดังหิมะเหมือนสีขาวของดอกโหยวถงฮวา มือข้างขวาซึ่งไขว้ไว้ด้านหลังจับกระชับกระบี่เล่มยาว กระบี่ยาวเกือบครึ่งจั้งกว้างเพียงสองนิ้วมือ แสงวาววามส่องประกายออกมาจากคมกระบี่
ผู้ฝึกกระบี่! เมื่อเห็นคนที่เพิ่งเข้ามาถนัด เซี่ยโหวเต้าหรี่ตาลงแววตามีประกายเคร่งแว่บขึ้นเบาบาง หลู่ซวนเชี่ยน! ผู้ที่ได้ขึ้นชื่อเป็นทำเนียบผู้เยี่ยมยุทธ์อันดับสี่แห่งแผ่นดินชิง! ทั้งยังเป็นปรมาจารย์กระบี่! เมื่อเป็นดังนี้ เท่ากับว่าในลานมีปรมาจารย์กระบี่ถึงสองคน!!!
หลู่ซวนเชี่ยนค่อยๆ ก้าวตรงเข้าหาเยี่ยฉวนและทุกคนอย่างช้าๆ พลันมีเสียงเซี่ยโหวเต้าเอ่ยขัดขึ้น “เจ้าคนเดียวรับมือสิบสองคนนั่นไม่ได้แน่!” หลู่ซวนเชี่ยนชะงักนิ่งชำเลืองมองคนพูด “แสดงว่าเจ้าคิดคอยคนมาช่วย งั้นสิ?” เซี่ยโหวเต้านิ่วหน้าอย่างขัดใจ เมื่อได้ยินวาจาของหลู่ซวนเชี่ยนว่าให้ “เจ้ามันใช้ไม่ได้ ถึงเป็นแค่สุนัขรับใช้ไงล่ะ!”
จากนั้นก็หันกลับไม่สนใจท่าทีของอีกฝ่ายอีกต่อไป เดินตรงเข้าหาเยี่ยฉวนและกลุ่มคนอีกด้าน ส่วนเซี่ยโหวเต้าก็ได้แต่เข่นเขี้ยวมองตามหลังคนที่เดินจากไปหน้าตาบูดบึ้ง
หลู่ซวนเชี่ยนเดินอาดๆ มาหยุดยืนที่เบื้องหน้าคนทั้งกลุ่ม สายตาจ้องแน่วมองเยี่ยฉวน “มาสู้กับข้า!” ท้าดวลตัวต่อตัว!
เยี่ยฉวนหันมาเผชิญหน้าคนที่เข้ามา “พวกของเจ้ายังไม่มาเลยนี่!” หลู่ซวนเชี่ยนยังจ้องแน่วยืนยันเจตนาเดิม “ข้ามาสู้กับเจ้าเพียงคนเดียว” เยี่ยฉวนพยักหน้ารับรู้ จากนั้นจึงกระโดดลงจากหลังสุนัขป่าสีดำและเดินเข้าหาหลู่ซวนเชี่ยน
ฉับพลันร่างของหลู่ซวนเชี่ยนหายวาบไปจากที่ พร้อมกับปรากฏแสงกระบี่พุ่งตรงมาที่จุดกึ่งกลางหว่างคิ้วของเยี่ยฉวนพอดิบดี เป็นแสงกระบี่ที่ทั้งฉับไวและเงียบเชียบ ถึงกระนั้นแสงกระบี่กลับหยุดชะงักในระยะห่างจากเป้าหมายที่กึ่งกลางหว่างคิ้วของเยี่ยฉวนเพียงครึ่งนิ้ว ด้วยกระบี่ของเยี่ยฉวนออกสกัดกั้น
ตู้ม! สิ้นเสียงระเบิด พลันร่างของทั้งเยี่ยฉวนและหลู่ซวนเชี่ยนผงะถอยกลับไป ณ จุดเดิมของตน บัดนี้คนสองคนยืนประจันหน้าห่างกันราว 18 จั้ง พื้นดินที่บริเวณโดยรอบคนทั้งคู่บังเกิดรอยแตกร้าวราวโยงใยไปทั่ว
หลังจากทั้งสองฝ่ายนิ่งงัน ข้างหลู่ซวนเชี่ยนดึงกระบี่ออกจากฝักขณะเดินเข้าหาเยี่ยฉวน เห็นได้ชัดว่าทุกที่ที่ก้าวย่างกระบี่ในมือของคนสั่นสะท้านรุนแรง ขณะเดียวกัน พลังแห่งปณิธานกระบี่และแรงผลักดันแห่งกระบี่แผ่ซ่านออกโดยรอบอีกทั้งพลังหนาแน่นขึ้นทุกขณะ เมื่อหลู่ซวนเชี่ยนเข้ามาใกล้ในระยะห่างเพียงสิบจั้งใกล้จะถึงตัวเยี่ยฉวน พลังปณิธานกระบี่และแรงผลักดันอันประหลาดล้ำปรากฏรายล้อมรอบตัว!
พลังแห่งปณิธานกระบี่และแรงผลักดันแห่งกระบี่ยังส่งอิทธิพลทำให้พื้นที่รอบเยี่ยฉวนและคนหนุ่มหลู่ซวน
เชี่ยนในรัศมี 45 จั้งเกิดการปริแตกร้าวเป็นแนวยาว ปณิธานกระบี่และแรงผลักดันแห่งกระบี่อันล้ำเลิศเหนือกว่าขั้นสันโดษและสูงส่งจนถึงขั้นผสานเทพ!
พลังยังส่งออกเพิ่มขึ้นๆ! เหยี่ยลี่และคนอื่นต่างจับตามองภาพที่ปรากฏเบื้องหน้าด้วยความไม่สบายใจ ปรมาจารย์กระบี่! หลู่ซวนเชี่ยน ชายหนุ่มคนนั้นเป็นปรมาจารย์กระบี่ที่แท้จริง ทั้งความกล้าแกร่งของเขาหาใช่เรื่องเสแสร้ง!
ในเวลานั้นเขาและทุกคนมีความรู้สึกต่อแผ่นดินชิงแตกต่างไปจากภาพที่เคยคิดไว้ แม้แผ่นดินชิงจะไม่ยิ่งใหญ่เท่าดินแดนศักดิ์สิทธิ์ใจกลางแผ่นดินใหญ่ที่พวกเขาจากมา แต่ก็ใช่ว่าจะไร้ยอดฝีมือชนิดหาตัวจับได้ยากเสียทีเดียว สายตาของเหยี่ยลี่รวมทั้งคนอื่นๆ หันมามองเยี่ยฉวนแววตากังวลอย่างไม่ปกปิด!
ขณะที่สีหน้าของเยี่ยฉวนไม่แสดงความรู้สึก อีกทั้งกระบี่หลิงซิ่วก็สงบเยือกเย็น ไร้อาการไหวหวั่นผันแปรแม้แต่น้อย!
ขณะต่อมาหลู่ซวนเชี่ยนถลันเข้าหาและเมื่อใกล้จะถึงตัวเยี่ยฉวนอยู่รอมร่อห่างเพียงไม่เกินหนึ่งจั้ง ในจังหวะนั้นเขาปลดปล่อยพลังปณิธาณกระบี่และแรงผลักดันแห่งกระบี่อันมหัศจรรย์ออกมาอย่างเต็มที่! พลันเงื้อกระบี่ขึ้นจากนั้นก็ตวัดฟาดลงตรงเป้าหมายที่เยี่ยฉวนเบื้องหน้ารวดเร็ว
กระบี่ออกปะทะรุนแรงในพลังขั้นผสานเทพแต่ไม่ถึงกับขั้นผนึกยุทธ์ เป็นพลังก้ำกึ่งระหว่างสองพลังนั้น! เยี่ยฉวนตวัดกระบี่จามลงฉับพลันเช่นเดียวกัน ถึงแม้จะฝึกกายาไร้เทียมทาน ทว่าพลังกระบี่ออกปะทะลงต่อหน้าต่อตาก็เป็นอะไรที่กระบี่หลิงซิ่วยากจะทนทาน
เขาจึงเลือกทำได้เพียงออกต้านทานเท่านั้น ณ ตอนนี้ และเป็นการออกต้านทานซึ่งเขาเชื่อมั่นว่ามันจะคุ้มค่า! เยี่ยฉวนจึงสะบัดกระบี่ออกหนึ่งครั้ง ท่ามกลางสายตาของทุกคน
หนึ่งกระบี่ชี้ชะตา! ชายหนุ่มทุ่มพลังสุดตัว พลังออกปะทะของเยี่ยฉวนเมื่อเทียบกับหลู่ซวนเชี่ยนจะเห็นว่าแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ด้วยพลังออกปะทะของหลู่ซวนเชี่ยนค่อยเป็นค่อยไป พลังถูกรวบรวมอย่างช้าๆ ก่อนจะระเบิดออกอย่างรุนแรง ในขณะที่พลังออกปะทะของเยี่ยฉวนผลักออกรุนแรงปานภูเขาไฟระเบิดปลดปล่อยหินร้อนลาวาถาโถม!
กระนั้นกระบี่ทั้งสองก็ปะทะกันตรงๆ อย่างรุนแรง! ตู้ม! ร่างของสองบุรุษผงะแยกออกทันทีที่กระบี่ปะทะพลังกระบี่ ชี่จำนวนมหาศาลระเบิดปานพายุฝนโหมกระหน่ำลงที่คนทั้งสอง มิหนำซ้ำพลังกระบี่ชี่ยังฉีกแยกพื้นดินจนแหลกละเอียดเป็นเถ้าธุลีฟุ้งกระจาย……
เวลานี้เนื้อตัวร่างกายของหลู่ซ่วนเชี่ยนปรากฏร่องรอยบาดแผลจากคมกระบี่ชี่ไปทั่วร่าง เพียงไม่นานโลหิตไหลซึมจากปากแผลและไหลอาบจนแดงฉาน โดยเฉพาะแขนขวาห้อยร่องแร่งด้วยถูกพลังกระบี่ชี่ตัดจนเกือบขาด!
ที่ตรงกันข้ามนั้น เยี่ยฉวนกลับปรากฏบาดแผลเพียงเล็กน้อยแทบไม่เห็นร่องรอยความเสียหายเลยด้วยซ้ำ! เนื้อหนังของเยี่ยฉวนสกัดกั้นพลังกระบี่ชี่ที่ถูกปลดปล่อยได้เกือบทั้งหมด! ขณะนี้เขาจึงอยู่ในตำแหน่งที่ได้เปรียบเหนือฝ่ายตรงข้าม!
หลู่ซวนเชี่ยนเขม้นมองคนที่อยู่เบื้องหน้าแน่แน่ว ซึ่งในตอนนั้นเยี่ยฉวนเคลื่อนเข้ามาจนประชิดพร้อมกับกดคมกระบี่ในมือเข้าที่ลำคอของหลู่ซวนเชี่ยน อีกฝ่ายมองเยี่ยฉวนนิ่งด้วยดวงตาปราศจากแววหวั่นหวาด เสียงพึมพำทว่าฟังชัดถ้อยชัดคำ “ข้ายอมแพ้” พร้อมกันค่อยหลับตาลงช้าๆ
ถึงกระนั้นเยี่ยฉวนไม่มีการเคลื่อนไหวต่อ เขากลับดึงกระบี่กลับและหันหลังเดินห่างออกไป ย้อนกลับไปสมทบกับลู่ป้านจวงและคนอื่นยังที่เดิมของตนเอง หลู่ซวนเชี่ยนลืมตา สายตาที่มองตามหลังเยี่ยฉวนบอกว่าข้องใจยิ่ง “ทำไม?”
— จบตอน —
