บทที่ 997 : ข้าพยายามอย่างเต็มที่แล้ว! (ต้น)
เมื่ออาหลิงน้อยใกล้จะเลือนหายไป พลันเยี่ยฉวนลุกพรวดขึ้นนั่ง ชายหนุ่มรีบจับแขนอาหลิงน้อยไว้ ทำให้เด็กสาวล้มลงสู่อ้อมแขนของเขา และร่างของนางยามนี้เดี๋ยววูบวาบสลับไปมาประหนึ่งกำลังจะสลายไปในทันที!
เมื่อเห็นสิ่งที่ปรากฏต่อหน้า เยี่ยฉวนถึงกับตาค้างอย่างตกตะลึง เขาหันขวับมองไปที่แม่นางเยว่ด้วยแววตาตื่นกลัวและสีหน้าตระหนกตกใจสุดขีด!
ครั้งที่บุกเดี่ยวไปลุยชุมนุมผู้คุมกฎ แม้ต้องเผชิญกับความตายเขากลับไม่หวาดเกรงเลยสักนิด!
ทว่าเวลานี้ความกลัววูบเข้าจับขั้วหัวใจ!
กลัวว่าจะต้องสูญเสียเด็กสาวตัวน้อยที่อยู่ตรงหน้า!
เยว่มองอาหลิงน้อยเงียบๆ ก่อนจะหลับตาลงพร้อมกับส่ายหน้าไปมา
เยี่ยฉวนมิรู้จะทำประการใด นอกจากรีบถ่ายพลังชี่ของแหล่งวัตถุพื้นฐานที่เขาเพิ่งดูดซับมากลับส่งไปยังอาหลิงน้อย พลันแม่นางเยว่พูดขึ้นว่า “ถ้าเจ้าทำอย่างนั้นจะทำให้ตายทั้งคู่!”
ชายหนุ่มไม่ใส่ใจคำบอกกล่าว พลังในกายาของแหล่งวัตถุพื้นฐานพลังชี่ไหลเข้าสู่ร่างอาหลิงอย่างเป็นบ้าเป็นหลัง
ถึงกระนั้นใบหน้าของเขากลับกลายเผือดซีดอย่างน่ากลัวในทันทีทันควัน!
อีกด้านหนึ่ง สุนัขอสูรทำท่ากระอึกกระอักอยากจะพูดอะไรบางอย่าง ทว่ากลับนิ่งไปเป็นครั้งที่สอง ในที่สุดมันได้แต่ถอนหายใจหนักๆ ออกมา
ทันใดนั้นเยว่บอกทันทีว่า “มีทางที่จะช่วยนางได้อยู่อีกวิธี!”
เยี่ยฉวนเงยมองเยว่ทันที และฝ่ายหลังกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เจ้าสามารถดึงเอาพลังจากแหล่งวัตถุพื้นฐานในโลกมาใช้งาน แต่ข้าไม่ได้พูดถึงแหล่งวัตถุพื้นฐานธรรมดาทั่วไป ทว่าเป็นแหล่งวัตถุพื้นฐานจากกฎเต๋าแห่งสวรรค์!”
อีกฝ่ายถามกลับรัวเร็ว “ข้าจะดึงเอามาได้อย่างไร?”
แม่นางเยว่มองหน้าเขาตรงๆ “เจ้ารู้ไหมว่ากฎเต๋าแห่งสวรรค์คืออะไร?”
เยี่ยฉวนเขม้นมองคนพูดพลางถามย้ำ “ข้าจะดึงพลังของมันได้อย่างไร?”
คนตรงหน้าสั่นศีรษะ “ถ้าเจ้าบังคับเพื่อดึงเอาพลังกฎเต๋าแห่งสวรรค์ ก็จะต้องสยบเจ้าสิ่งนั้นให้ได้ นั่นมิใช่พลังกล้าแกร่งธรรมดาๆ เวลานี้เจ้ายังไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้ออย่างแน่นอน”
ชายหนุ่มกัดฟันคำราม “แต่ข้าต้องลองดู!”
สภาพจิตใจของเยี่ยฉวนยามนี้ ไม่อาจควบคุมอารมณ์ได้อีกต่อไป
เขารู้สึกหวาดกลัวอย่างแท้จริง!
มิใช่กลัวความตาย ทว่ากลัวว่าคนในครอบครัวและมิตรสหายที่มีอยู่จะล้มหายตายจากต่างหาก!
เยว่จ้องหน้าเยี่ยฉวนเขม็ง “ถ้าฝืนดึงพลังชี่แหล่งวัตถุพื้นฐานจะต้องโทษอาญาเทวทัณฑ์ เจ้าไม่มีทางต้านทานได้แน่ แม้แต่ข้าเองยังไม่กล้าต้านทานพลังของมัน ไม่สิ ต้องบอกว่าจะไม่ขอเผชิญหน้ากับสิ่งนั้นเด็ดขาด เข้าใจหรือยัง?”
เยี่ยฉวนกล่าวอย่างเจ็บปวด “แม่นางเยว่โปรดบอกมาตามตรงได้ไหม? ข้าจะรับผิดชอบต่อผลที่จะตามมาทุกอย่าง ได้โปรด”
แม่นางเยว่มองหน้าชายหนุ่มนิ่งอยู่ชั่วขณะ ในที่สุดนางทำท่าโบกมือข้างขวาขึ้นไปด้านบน ฉับพลันชั้นบรรยากาศที่ว่างเปล่าแยกออกจากกัน จากนั้นปรากฏมัดก้อนสีม่วงเข้มของแหล่งวัตถุพื้นฐานพลังชี่ให้เห็น
พลังชี่แหล่งวัตถุพื้นฐานที่บริสุทธิ์อย่างยิ่ง!
เยี่ยฉวนเอื้อมมือขวาออกไปไขว่คว้าสิ่งที่อยู่ในอากาศ จากนั้นแหล่งวัตถุพื้นฐานพลังชี่สีม่วงเข้มพุ่งลงมาที่ชายหนุ่มกับอาหลิงน้อย! ภายหลังจากที่อาหลิงน้อยได้ดูดซับพลัง ร่างเล็กๆ ก็เริ่มกระจ่างชัดขึ้นทีละน้อยและเป็นไปอย่างเชื่องช้า!
เมื่อเห็นว่าเป็นเช่นนั้น เยี่ยฉวนมีท่าทีผ่อนคลายลงทันที ทว่าขณะต่อมาบนท้องฟ้าบังเกิดพลังบดขยี้ที่มองไม่เห็น
เป็นพลังบดขยี้สยบฟ้าดิน!
ชายหนุ่มแหงนหน้ามองท้องฟ้าว่างเปล่าเบื้องบน ก้อนเมฆสีดำทะมึนเคลื่อนเข้ารวมตัวกัน ภายในก้อนเมฆแผ่นหนาปรากฏสายฟ้าสีแดงฉานแวบวาบประหนึ่งอสรพิษสีโลหิต
อาญาเทวทัณฑ์!
ขณะจ้องมองไปที่สายฟ้าสีแดงฉาน เจ้าสุนัขอสูรมีสีหน้าเคร่งขรึมลงถนัดตา “แม้แต่อาญาสวรรค์ของยอดฝีมือขั้นไขว่คว้าเต๋าชั้นรู้แจ้งก็ไม่ได้หนักหน่วงนัก ไม่ใช่หรือ?”
อีกด้านหนึ่งเยว่กล่าวด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน “พวกเขามีสองขั้วที่ต่างกัน เจ้ารู้ไหมว่าอาญาเทวทัณฑ์หมายถึงอะไร? มนุษย์ปุถุชนถึงจุดที่บรรลุขั้นพลัง เมื่อนั้นพวกเขาจะได้รับโทษแห่งอาญาเทวทัณฑ์ ความจริงแล้วจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นก็ได้ เพราะท้ายที่สุดสวรรค์มิได้โหดร้ายจนเกินไปอยู่ดี ตั้งแต่ครั้งโบราณกาลมีผู้คนที่ออกมาต่อต้านความเชื่อแห่งเต๋า! ถ้าเหล่ายอดฝีมือในโลกร่วมแรงเป็นหนึ่งคงไม่ยากที่จะล้มความเชื่อนั้น ดังนั้นอาญาสวรรค์จึงลงโทษไม่หนักหน่วงนัก ทว่าเสมือนบททดสอบที่ทำพอเป็นพิธี คนดำรงอยู่ได้ด้วยความแข็งแกร่งของตัวเองหาใช่โชคชะตาฟ้าลิขิตเป็นตัวตัดสิน ทว่าอาญาเทวทัณฑ์หมายถึงสวรรค์อยากจะให้เจ้าตายไงล่ะ”
สุนัขอสูรย้อนถามด้วยความข้องใจ “ทำไม?”
เยว่พูดขรึมๆ “แหล่งวัตถุพื้นฐานแห่งโลกเปรียบเสมือนเส้นเลือดที่หล่อเลี้ยงกฎเต๋าแห่งสวรรค์ อาจยอมให้มนุษย์ดึงเอาพลังแหล่งวัตถุพื้นฐานไปบ้าง ทว่าได้เพียงแหล่งวัตถุพื้นฐานพลังชี่ทั่วไป อย่างไรก็ตาม แกนหลักนั้นอยู่ที่แหล่งวัตถุพื้นฐานของกฎเต๋าแห่งสวรรค์ ไม่มีใครดึงเอาพลังไปได้ยกเว้นสุดยอดฝีมือเฉกเช่น ผู้นำสูงสุดแห่งจักรวาลดวงดาว พวกเจ้าอาจใช้วิธีต่างๆ นานาบีบบังคับดึงเอาพลัง ทว่าต้องต้านทานต่ออาญาเทวทัณฑ์ให้ได้ ข้าเองก็ต้านทานไม่ไหว! อืม……แต่แค่ตอนนี้เท่านั้น เข้าใจไหม?”
สุนัขอสูรเงียบเสียงไป
ตอนนี้จู่ๆ ปรากฏพลังลมหายใจแข็งแกร่งนับสิบกระจายอยู่รอบบริเวณ และผู้นำคือปรมาจารย์คูแห่งชุมนุมผู้คุมกฎ!
ชั่วพริบตานั้นบนท้องฟ้ากว้างว่างเปล่า ผู้นำสูงสุดแห่งจักรวาลดวงดาวและถังเหยี่ยนปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง!
ผู้นำสูงสุดแห่งจักรวาลดวงดาวเหล่ตามองไปยังเยี่ยฉวนด้านล่าง “เจ้าแอบลักลอบขโมยพลังแหล่งวัตถุพื้นฐานของกฎเต๋าแห่งสวรรค์สินะ……เหอะ!”
ไม่ใกล้ไม่ไกล ถังเหยี่ยนนิ่วหน้าเล็กน้อย “เจ้าเยี่ยฉวนจะทำอะไร?”
มนุษย์ผู้ใดลักลอบเข้าไปในแหล่งวัตถุพื้นฐานของกฎเต๋าแห่งสวรรค์และขโมยเอาไปใช้ ผู้นั้นจะถูกกฎเต๋าแห่งสวรรค์หมายหัว
กฎเต๋าแห่งสวรรค์คืออะไร?
นี่คือจิตวิญญาณของจักรวาลแห่งนี้!
แม้ว่าจะนำแหล่งวัตถุพื้นฐานของกฎเต๋าแห่งสวรรค์ไปใช้ได้ก็ตาม แต่ในทุกๆ ปีจะต้องมีการตกลงกันว่าสามารถนำออกไปใช้ได้มากน้อยเพียงใด ไม่อาจฝืนบังคับเอาตามใจชอบ!
ขัดต่อกฎเต๋าแห่งสวรรค์งั้นหรือ?
อาจเห็นว่านี่เป็นเพียงเรื่องตลก!
คนที่ไม่เคยสัมผัสกฎเต๋าแห่งสวรรค์……ย่อมไม่เคยรู้ถึงความน่าสะพรึงกลัวของสิ่งนี้
โดยไม่มีใครคาดคิดว่าเยี่ยฉวนจะฝืนบังคับเอาพลังแหล่งวัตถุพื้นฐานของกฎเต๋าแห่งสวรรค์มาใช้ เขาจะถูกลงโทษโดยอาญาเทวทัณฑ์อย่างแน่นอน และถ้าชายหนุ่มต้านทานอาญาเทวทัณฑ์ไม่ได้……จะต้องดับสูญไปในที่สุด ถ้ารับได้จะพบกับจุดจบที่น่าสลดยิ่งกว่า!
ผ่านมาก็หลายปีแล้วที่มีคนฝ่าฝืนกฎเต๋าแห่งสวรรค์!
บริเวณโดยรอบ บรรดายอดฝีมือแห่งชุมนุมผู้คุมกฎไม่ได้ขยับเคลื่อนไหวแต่อย่างใด ทว่าคอยจับตาดูชายหนุ่มอยู่เงียบๆ
ยามนี้ทุกคนต่างอดทนอดกลั้น!
เยี่ยฉวนกำลังฝ่าฝืนกฎเต๋าแห่งสวรรค์ และเวลานี้ทุกคนทำได้แต่รอดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น!
ห่างออกไปไม่ไกลนัก สตรีผู้หนึ่งปรากฏตัวขึ้นมาอย่างเงียบเฉียบ
ที่แท้เป็นจ้าวมู่
สายตาของคนที่เพิ่งเข้ามาเหลือบมองไปที่ท้องฟ้าพลางขมวดคิ้วน้อยๆ ต่อมาเบนสายตากลับมาที่เยี่ยฉวน แววตาบอกว่ากำลังครุ่นคิดบางประการ
ขณะนั้นเยี่ยฉวนผุดลุกขึ้นยืน ร่างกายยังอ่อนแรงยู่บ้างทว่ายังยืนไหว!
เขาต้องต้านรับบทลงโทษจากอาญาเทวทัณฑ์ด้วยตัวเอง!
เขาต้องเผชิญหน้ากับทุกสิ่งด้วยตัวของตัวเอง!
