№ 410 คิดก่อกบฏรึ?

“พวกท่าน พวกท่านคิดจะก่อกบฏรึ?”

ผู้นำทหารคนหัวหน้าชี้เฟิ่งจิ่วอย่างโกรธเคืองพลางตะโกนเสียงสั่น ทว่าเพิ่งสิ้นเสียงเขา ก็เห็นร่างหนึ่งแวบเข้ามาจับข้อมือเขาพลิกไปด้านข้างและหักลง ได้ยินแต่เสียงกระดูกหักดังชัดเจนกลางค่ำคืน สิ่งที่ตามมาคือเสียงกรีดร้องแหลมของผู้นำทหารคนนั้น

“อึก! อ๊าก!”

เสียงแหลมที่ร้องโหยหวนลอยเข้าหูเหล่าทหารรักษาพระองค์ ทำให้พวกเขาที่กำลังตื่นตกใจชักกระบี่ข้างเอวออกมาตามสัญชาตญาณ แต่ในเวลานี้เอง ผู้นำของพวกเขาล้มลงบนพื้นอย่างรุนแรง ได้ยินเพียงเสียงร้องอู้อี้ แม้แต่เสียงกรีดร้องรุนแรงยังเงียบลงตามมา

เห็นคนที่นอนแน่นิ่งบนพื้น ซ้ำยังมีองครักษ์ตระกูลเฟิ่งที่ท่าทางดุร้ายพร้อมไอสังหารคนนั้น พวกเขารู้สึกขลาดกลัว เหงื่อไหลออกท่วมและไม่กล้าเข้าไป

“เห็นรึยัง? คนที่ไม่เคารพนายท่านของข้าจะมีจุดจบเช่นนี้!”

หนึ่งในแปดหัวหน้าองครักษ์กวาดตามองทหารรักษาพระองค์รอบข้างด้วยแววตาดุดัน สุดท้ายก็จับจ้องบนร่างผู้นำทหารอีกคนหนึ่งที่ถอยหลังไปทั้งสีหน้าขาวซีด

“ไม่ได้ยินที่นายท่านข้าถามรึ บอกมา! ใครให้อำนาจพวกเจ้ามาปิดล้อมจวนตระกูลเฟิ่ง?”

ได้ยินคำพูดนี้ ผู้นำทหารคนนั้นสูดหายใจเข้าลึก นึกถึงว่านี่คือบัญชาของผู้ครองแคว้น จึงพลันมีความกล้าขึ้นมาบ้าง เขายืดกายตั้งตรง สายตามององครักษ์คนนั้นพลางเอ่ยเสียงดังว่า “แน่นอนว่าเป็นคำสั่งของท่านผู้ครองแคว้น!”

“ไร้สาระ!”

เฟิ่งจิ่วแค่นเสียงหยัน “ท่านปู่เฟิ่งข้าเป็นขุนนางผู้บุกเบิกคนสำคัญของแคว้นแสงสุริยัน ท่านพ่อก็เป็นแม่ทัพพิทักษ์แคว้น แม้ยามนี้ตระกูลเฟิ่งเราส่งมอบอำนาจต่อแล้ว ชื่อเสียงเกียรติยศก็ไม่อาจมีใครมาลบล้างได้ ผู้ครองแคว้นฉลาดล้ำนัก ภายใต้สถานการณ์ที่ท่านปู่ข้าหายตัวไป ท่านพ่อยังหมดสติไม่ฟื้น จะทำเรื่องรังแกผู้หญิงอ่อนแอเช่นข้าได้อย่างไร?”

เสียงเธอกังวานทรงพลัง ทุกคำสรรเสริญมู่หรงป๋อ ทว่ามีคมมีดแฝงอยู่ทุกประโยค ความก้าวร้าวดุดันทำให้ผู้นำทหารคนนั้นถอยห่างอย่างไม่อาจต้านทาน ตกอยู่ในสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออกทันที

หากยอมรับว่าเขารับคำสั่งมาจากผู้ครองแคว้นจริง นั่นเท่ากับบอกว่าผู้ครองแคว้นโหดร้ายไร้คุณธรรม รังแกหลานสาวขุนนางคนสำคัญผู้บุกเบิกแคว้นและบุตรสาวแม่ทัพพิทักษ์แคว้นในสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าเฟิ่งหายตัวไป อีกทั้งเฟิ่งเซียวยังหมดสติไม่ฟื้นไม่ใช่หรือ?

หากไม่ยอมรับว่านี่เป็นคำสั่งของผู้ครองแคว้น ก็จะกลายเป็นว่าเขาทำเรื่องโดยพลการ หักหลังนายสบโอกาสรังแกตระกูลเฟิ่งไม่ใช่หรือ? ข้อกล่าวหาใหญ่โตเช่นนี้ เขารับผิดชอบไม่ไหว…

นึกถึงตรงนี้ เขาก็เหงื่อไหลซก หน้าซีดเผือด สำนึกเสียใจอยู่บ้างที่รับภารกิจตึงมือเช่นนี้มา นี่เป็นเรื่องที่ทำดีไปไร้ผลดีตอบโดยแท้ มิน่าถึงไม่มีใครแย่งทำ คนโง่เขลาเช่นพวกเขาจึงรับคำสั่งพาทหารรักษาพระองค์มาด้วยความดีอกดีใจ

ผู้หญิงอ่อนแอ?

บริเวณไม่ไกล หลังจากพวกผู้นำตระกูลเกิ่งที่อาศัยความมืดยามค่ำคืนไม่เดินออกมาได้ยินคำพูดเฟิ่งจิ่ว ในดวงตาก็มีแววยิ้มหัวเอ่อล้น สายตาจับจ้องร่างสีแดงแพรวพราวที่มั่นใจและอวดดีนั้น

เมื่อก่อนผู้เฒ่ายังไม่พูดอะไร ตลอดมาพวกเขาตระกูลเกิ่งจึงไม่เคยสนใจเรื่องนี้ แม้สนใจก็ได้เห็นคุณหนูใหญ่ตระกูลเฟิ่งที่คนร่ำลือกันน้อยครั้งนัก เดิมทีพวกเขาก็นึกว่านางเป็นผู้หญิงบอบบาง แต่จากที่เห็นคืนนี้กลับได้รู้ว่าคุณหนูใหญ่เฟิ่งท่านนี้ไม่ใช่ลูกพลับอ่อนที่ใครๆ จะมาบีบคั้นได้

เห็นนางพูดจา ทำเรื่องให้ใหญ่โตขึ้นได้อย่างง่ายดาย ทำให้เหล่าทหารรักษาพระองค์ไม่กล้าลงมือ ลำพังแค่วิธีการและความกล้าหาญเช่นนี้ แม้แต่ผู้นำของบางตระกูลยังต้องถอนใจที่ไม่อาจเทียบได้

เดิมทีจะลองดูก่อนว่าต้องช่วยเหลือหรือไม่ แต่เห็นสถานการณ์ตอนนี้ เหมือนว่านางจัดการเองก็เหลือเฟือแล้ว ทว่าเวลานี้เอง กลับมีเสียงเย็นเยือกที่เจือโทสะดังมา…

………………………….