บทที่ 133 ไม่กล้าหวนหลับไปคิดถึงอดีต
“เรื่องราวสามารถย้อนกลับไปเมื่อสองพันปีก่อนหน้านี้ มีผู้บำเพ็ญตบะสูงส่งสองคน ได้บังเอิญครอบครองก้อนหินที่สามารถเชื่อมต่อวิญญาณได้ หลังจากนั้นพวกเขาก็พบว่าหินก้อนนี้สามารถกักเก็บกระแสพลังของมนุษย์ แล้วยังสามารถเก็บดวงวิญญาณมนุษย์ได้ด้วย
พวกเขาคิดจะใช้วิธีนี้ในการเอาวิญญาณของตนเองไปบรรจุไว้ภายใน ดังนั้นจึงทำเป็นไข่มุกสองเม็ด ชื่อว่ามุกหลิววั่ง หากหลังจากนั้นพวกเขาพบว่าการเป็นอมตะช่างน่าเบื่อเกินไป จึงใส่เพียงตบะบำเพ็ญทั้งหมดที่มีลงในมุกหลิววั่ง เก็บไว้ให้คนรุ่นหลัง
แล้วตนเองกลับลาโลกไปยังแดนสุขาวดี
หนึ่งพันปีก่อนหน้านี้หลานเซียวประมุขตระกูลหลาน คิดจะรวมแผ่นดินเป็นหนึ่ง ดังนั้นเขาจึงหลอกใช้ชิวจือเว่ยประมุขตระกูลเยี่ยที่หลงรักเขาอย่างลึกล้ำ ชิวจือเว่ยช่วยเขาบุกราชวงศ์ ช่วยเขาตีเขาเทียนปี้
ในตอนนั้นเกิดเรื่องขึ้นมากมาย ทำให้หลานเซียวเกิดสั่นคลอน แต่เดิมเขาไม่อยากฆ่าชิวจือเว่ยให้ตายในตอนสุดท้าย แต่เพราะด้วยความไม่ตั้งใจ ไปๆ มาๆ เขาก็ใช้วิชาต้องห้ามหล่อหลอมศพที่มีชีวิตขึ้นมาตนหนึ่ง
ชิวจือเว่ยเริ่มฆ่าสังหารคนภายในเขาเทียนปี้ แต่มีเพียงคนเดียวที่ไม่ยุ่งคือหลานเซียว เมื่อคนตระกูลหลานเร่งเดินทางมากถึงก็ผนึกพวกเขาเอาไว้ในมุกหลิววั่ง รอจนวิญญาณของชิวจือเว่ยได้รับการขัดเกลาจนสะอาดแล้ว ถึงจะสามารถปลดผนึกออกมาใหม่อีกครั้งได้
มุกหลิววั่งร่อนเร่มานานแรมตราบจนวันนี้ในเวลาพันปีให้หลัง ตอนนั้นมีจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางท่านหนึ่งที่คอยดูแลมุกหลิววั่งจนถึงตอนนี้ หลังจากผนึกของชิวจือเว่ยถูกปลดออก นายท่านผู้นั้นก็ปล่อยให้มุกหลิววั่งร่อนเร่อยู่ข้างนอก ให้พวกเขาคลายเคราะห์กรรมเมื่อหนึ่งพันปีก่อนหน้านี้ เคราะห์กรรมระหว่างสองตระกูล
หลังจากนั้นมุกหลิววั่งก็เลือกหลานเยี่ยนายน้อยตระกูลหลานและชิวเย่ว์นายน้อยตระกูลเยี่ยเป็นนาย เหมือนกับสวรรค์ลิขิตไว้ เคราะห์กรรมกลับมาตกอยู่ในคนสองตระกูลอีกครั้งหนึ่ง ตอนนั้นชิวหลีน้องชายประมุขตระกูลเยี่ยเกิดสติเลอะเลือนเสมือนผีเข้าสิง ใจคิดอยากครอบครองมุกหลิววั่งรวมแผ่นดินเป็นหนึ่ง จึงฆ่าท่านประมุข จากนั้นก็จับหลานเยี่ยและชิวเย่ว์เอาไว้ บังคับให้พวกเขามอบมุกหลิววั่งออกมา
แม้ชิวเย่ว์จะรู้ว่ามุกหลิววั่งคืออะไร แต่กลับใช้งานไม่เป็น อีกทั้งเขายังตกอยู่ในภวังค์ความเจ็บปวดและเคียดแค้นจากการที่บิดามารดาโดนฆ่า ส่วนหลานเยี่ยนั้นยังไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่ามุกหลิววั่งคืออะไร
พวกเขาถูกจับอยู่ในคุกห้องเดียวกัน ถูกทรมานเหมือนไม่ใช่มนุษย์อยู่ทุกวัน เวลาผ่านไปนานเข้าชิวหลีก็รู้สึกว่าทำเช่นนี้ไม่เห็นผล จึงคิดจะควักหัวใจของเขานำเอามุกหลิววั่งออกมา ชิวเย่ว์รับคมมีดแทนหลานเยี่ยไปทีหนึ่ง จากนั้นหลานเยี่ยก็ระเบิดพลังออกมา
หลานเยี่ยนั้นเป็นลูกชายของเทพธิดาศักดิ์สิทธิ์เขาเทียนปี้ ในร่างกายนั้นมีพลังวิญญาณของทางมารดาและพลังวิญญาณของมุกหลิววั่งอยู่ด้วยกัน หากระเบิดออกมาย่อมไม่ใช่เรื่องเล็กเป็นแน่ เขาช่วยชิวเย่ว์เอาไว้ ฆ่าผู้คนมากมาย ในที่สุดก็กลับมายังตระกูลหลาน
ประมุขตระกูลหลานและฮูหยินใช้ตบะบำเพ็ญไปกว่าครึ่งถึงจะควบคุมหลานเยี่ยไว้ได้ ส่วนชิวเย่ว์ที่ได้สติขึ้นมาหลังจากนั้นก็ไม่มีสติสัมปชัญญะ เหมือนกับร่างไร้วิญญาณร่างหนึ่ง หลานเยี่ยจึงคอยอยู่พูดคุยกับเขาทุกวัน ถึงทำให้เขามีความทรงจำและได้สติความคิดขึ้นมา
ชิวเย่ว์ที่ตื่นขึ้นมาได้พูดขอบคุณกับหลานเยี่ย เพราะถูกกดดันมานานและไร้ซึ่งความหวังทำให้หลานเยี่ยเกิดระเบิดขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง ประมุขตระกูลหลานไม่มีวิธีรับมือเลยแม้แต่น้อย ทำได้เพียงแค่ให้ชิวเย่ว์เปิดทางเชื่อมระหว่างมุกหลิววั่งให้เชื่อมต่อกัน ควบคุมหลานเยี่ยเอาไว้ผ่านความมุ่งมั่นของชิวเย่ว์
ชิวเย่ว์ทำตาม ต่อให้หลังจากนั้นความเป็นความตายของพวกเขาต้องขึ้นอยู่ด้วยกัน ต่อให้ความทรงจำของหลานเยี่ยจะถูกปิดผนึกไปด้วย ต่อให้ความทรงจำหลังตื่นขึ้นมาของหลานเยี่ยต้องเปลี่ยนไปทั้งหมด ชิวเย่ว์กลายเป็นองครักษ์ของเขา เป็นองครักษ์ที่โตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก
วันเวลาหลังจากนั้นกลับเงียบสงบเปี่ยมด้วยความสุข เมื่อหลานเยี่ยสบโอกาสก็จะลากชิวเย่ว์แอบหนีจากตระกูลหลานไปเล่นสนุกที่เมืองหลวง มีครั้งหนึ่งจู่ๆ หลานเยี่ยก็เกิดความคิดประหลาด คิดจะสร้างองค์กรของตนเองแห่งหนึ่งเอาไว้ในเมืองหลวง นามว่าหล่านเย่ว์ (จันทร์เสี้ยว) สัญลักษณ์แสดงตัวตนเป็นป้ายคำสั่งชิ้นหนึ่งและจี้คอพระจันทร์เสี้ยว” เมื่อหลานเฟิงพูดถึงตรงนี้ก็เงยหน้าขึ้นมองที่คอของหลานเยี่ยทีหนึ่ง ตรงนั้นยังมีจี้หล่านเย่ว์ห้อยอยู่