หลานเฟิงประคองหลานเยี่ย ให้หลานเยี่ยสามารถขับย้ายพลังวิญญาณเดิมได้ การขับย้ายครั้งนี้ทำให้ในอนาคตไม่อาจใช้พลังวิญญาณได้อีก มิเช่นนั้นจะเป็นเหมือนหลานชิง ใช้พลังวิญญาณดั้งเดิมจนหมด หลังจากที่ใช้พลังวิญญาณธรรมดาจนหมดไปอีก ก็เป็นเพียงคนตายหนึ่งคนเท่านั้น

พลังวิญญาณสีฟ้าเข้มค่อยๆ เข้าครอบคลุมหัวใจของหลานเยี่ยเอาไว้ เลือดเริ่มไหลข้าลง หลานเยี่ยเองก็ดีขึ้นมา พลังวิญญาณดั้งเดิมหยดสุดท้ายถูกใช้จนหมด หัวใจของหลานเยี่ยไม่มีเลือดไหลออกมาแล้ว แต่เพราะใช้พลังวิญญาณดั้งเดิม แล้วยังบาดเจ็บ ในช่วงเวลาสั้นๆ หลานเยี่ยไม่อาจลุกขึ้นได้

หลานเยี่ยนอนอยู่ในอ้อมกอดหลานเฟิง เห็นใบหน้าของหลานเฟิงถูกตนเองทำให้เปื้อนด้วยรอยเลือด เหมือนกับแมวลาย หลานเยี่ยอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

“ข้าไม่เป็นไร หลานเฟิงเจ้าอย่า…” ตอนที่พวกเขาคิดว่าไม่มีเรื่องอะไรแล้วนั้น จู่ๆ หลานเยี่ยก็ผลักหลานเฟิงออก หลานเฟิงยังคงหลงอยู่ในภวังค์เรื่องเมื่อครู่นี้ ก็เห็นว่าเขตม่านพลังเบื้องหน้าหลานเยี่ยถูกทำลายลง ร่างกายที่แต่เดิมดีขึ้นมาแล้วของหลานเยี่ยล้มลงไปโดยสมบูรณ์

ตรงข้ามคือชิวฉือที่ยกมือขึ้นมา เขาได้เปลี่ยนตนเองให้เป็นจิ้งจอกราตรีนายหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว ในเสี้ยวนาทีสุดท้ายคิดจะตายไปพร้อมกับหลานเฟิง แต่คิดไม่ถึงว่าหลานเยี่ยจะออกมารับแทนเขา

หลานเยี่ยใช้พลังวิญญาณสุดท้ายในการตั้งเขตม่านพลังข้างหน้าภายในพริบตา แต่กลับถูกชิวฉือทำลายลง การบูชายัญจบลง ชิวฉือล้มไปแล้ว หลานเยี่ยเองก็ล้มลง แววตาสุดท้าย ในดวงตาของหลานเยี่ยเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด มองดูหลานเฟิงที่ไม่รู้ว่าต้องทำเช่นไร

หลานเยี่ยตกอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด พลังวิญญาณหมดสิ้น ตอนที่หลานเยี่ยสูญสิ้นลมหายใจ หลานเฟิงกุมหน้าอกของเขาเอาไว้ มุกหลิววั่งวิ่งออกมานอกร่างกาย ช่องทางที่สิ้นหวังระหว่างพวกเขาทั้งสองคน

หลานเฟิงกลั้นลมหายใจสุดท้ายเอาไว้ คลานไปถึงข้างกายหลานเยี่ย

“เสี่ยวเยี่ย อย่ากลัว ข้ามา… หาเจ้าแล้ว” พูดจบก็ล้มลงไป คนทั้งสองที่รักกันกอดกันไว้แน่น เสมือนเสี้ยวนาที เสมือนนิจนิรันดร์

ชิวลั่วมองดูมู่หลีที่นิ่งเงียบไร้ลมหายใจในอ้อมอก ไม่มีคำพูดใดๆ เจียงหลิงมองดูภาพที่เหมือนกับละครวุ่นวายอยู่อีกทางหนึ่ง ไม่รู้ว่าควรต้องทำเช่นไร ใครบอกเขาได้หรือไม่ว่าเขาควรทำเช่นไร

เจียงหลิงวิ่งไปดูคนสองคนที่กอดกันแน่นอยู่บนพื้น

“ท่านประมุขๆ ท่านตื่นขึ้นมาเถิด ท่านหัวหน้าแม่ทัพ ท่านตื่นเถิด พวกท่านไปหมดแล้ว ตระกูลหลานจะทำเช่นไร ประชาชนตระกูลหลานควรทำเช่นไร พวกท่านรีบตื่นขึ้นมาเถิด”

เจียงหลิงเขย่าร่างทั้งสองคนด้วยอาการสั่นสะท้าน พูดจาวกวนไปมา ไม่ได้หันไปสนใจอีกทางหนึ่ง ชิวลั่วที่ยกกระบี่ขึ้นปาดคอของตนเอง หยดเลือดสาดกระเซ็นไปโดนใบหน้าของเจียงหลิง เจียงหลิงยกมือขึ้นลูบสิ่งที่อยู่บนหน้าตัวเอง

จากนั้นบนมือก็เต็มไปด้วยเลือดสีแดงสด ทางนั้นชิวลั่วฆ่าตัวตายไปแล้ว ไปยังดินแดนอีกฝั่งหนึ่งพร้อมมู่หลี

การกระตุ้นอย่างรุนแรงทำให้เจียงหลิงไม่มีสติ สุดท้ายก็บ้าคลั่งไป ความทรงจำย้อนกลับไหลริน เขาหยิ่งผยองทะนงตนจนถูกตระกูลเยี่ยจับไป จากนั้นก็ถูกปล่อยออกมา และยังถูกแจ้งว่าเป็นหลานเฟิงที่ช่วยเขาไว้

แต่เดิมคิดจะสามารถโตขึ้นได้อีกหน่อย มั่นคงได้อีกหน่อย เพื่อตอบแทนคนที่มีบุญคุณต่อตนเองทั้งหมด แต่ตอนนี้ ตายแล้ว ตายไปหมดแล้ว เหลือเพียงคนไร้ประโยชน์ ให้ใช้ชีวิตอย่างไร้จุดหมาย

เจียงหลิงกุมหัววิ่งหนีออกไปไกล วิ่งไปพลางหัวเราะเสียงดังไปพลาง เป็นความยินดีหรือโศกเศร้ากันแน่?

ห่างออกไปไกลคนชุดขาวค่อยๆ เดินเข้ามา มองดูคนสี่คนที่นอนอยู่บนพื้น ถอนหายใจออกมา

หลานอวี่มาดูเห็นสถานการณ์เช่นนี้ก็รีบไปแจ้งอวี่มั่วและเทียนซี ทั้งสองคนที่รีบเร่งมาเห็นว่าชังหลานปรากฏตัวขึ้นที่นั่น คลุมผ้าขาวให้ทั้งสี่คน

“ท่านชังหลาน ท่านมีวิธีช่วยพวกเขาใช่หรือไม่” เทียนซีถามออกมาอย่างไม่มั่นใจ ชังหลานมองเขาทีหนึ่งแล้วจากไป