บทที่ 1061 ปลามังกรสวรรค์ ไปกับข้า

และชั่วขณะที่ดวงตาของไห่เฉินต้าจุนฉายแววดูแคลนพร้อมๆ กับที่สายเบ็ดของป๋ายเสี่ยวฉุนเหวี่ยงลงไปในบ่อสวรรค์และเพิ่งจะจมลงไปใต้น้ำนั้นเอง ทันใดนั้นเสียงน้ำกระเพื่อมก็ดังขึ้นแผ่วเบาเพราะปลามังกรสวรรค์ตัวหนึ่งที่ยาวหนึ่งจั้งกว่าพุ่งเข้ามางับตะขอทันทีทันใด…

ปลาตัวนั้นงับแรงเกินไป ทั้งยังกลืนลงท้องคล้ายกลัวว่าตะขอจะหลุดหายไปอย่างไรอย่างนั้น ท่ามกลางความปิติยินดีของป๋ายเสี่ยวฉุน เขารีบลุกขึ้นยืนแล้วเหนี่ยวคันเบ็ดกลับอย่างแรง ปลามังกรสวรรค์ที่ยาวหนึ่งจั้งกว่าตัวนั้นก็ถูกกระชากมาตามสายเบ็ด พอถูกดึงพ้นจากผิวน้ำก็ทำให้ลูกน้ำจำนวนมากแตกกระจาย เกล็ดสีทองบนร่างของมันที่อยู่ใต้แสงแดดส่องประกายแสงระยิบระยับจับตา

ลูกน้ำที่อยู่รอบๆ ส่องแสงหลากสีเช่นกัน เป็นเหตุให้ภาพเหตุการณ์ทุกอย่างนี้ดึงดูดความสนใจจากคนไม่น้อยที่อยู่ห่างไปไกลได้ทันที และป๋ายเสี่ยวฉุนก็จับปลามังกรสวรรค์ตัวนั้นมาได้อย่างราบรื่น ตอนนี้หน้าเขาบานเป็นกระด้ง เตรียมจะเก็บปลามังกรสวรรค์ที่ตกได้ลงถุงเก็บของด้วยความดีอกดีใจ

ทุกอย่างนี้เกิดขึ้นเร็วเกินไป เร็วจนทุกคนคิดว่าตัวเองตาฝาด ผู้คนมองตาค้างปากอ้ากว้าง ในสมองของไห่เฉินต้าจุนเกิดเสียงดังอื้ออึง เขาแทบไม่กล้าเชื่อสายตาตัวเอง หลังจากยกมือขึ้นขยี้ตาแรงๆ มองบ่อน้ำที่ยังมีริ้วคลื่นกระเพื่อมไม่หาย มองท่าทางฮึกเหิมของป๋ายเสี่ยวฉุน ผู้เฒ่าก็สูดลมหายใจ ตาค้างไปทันใด

“เอ๊ะ เมื่อครู่นี้เจ้าพูดว่าอะไรนะ?” ป๋ายเสี่ยวฉุนที่อารมณ์คึกคักได้ที่รู้สึกเพียงว่าตนช่างอัจฉริยะ ปลามังกรสวรรค์พวกนี้กล้ามาดูถูกตน ตอนนี้เพียงตนใช้วิธีการเล็กๆ น้อยๆ ก็ทำให้ปลามังกรสวรรค์พวกนี้ยอมเชื่อฟังแต่โดยดี ด้วยความฮึกเหิม เขาก็พลันไพล่นึกไปถึงคำพูดประโยคสุดท้ายที่ผู้เฒ่าข้างกายซึ่งคล้ายจะเชี่ยวชาญด้านการตกปลาพูดค้างไว้ จึงเอ่ยถามด้วยความใคร่รู้

“ข้า…” หัวใจของไห่เฉินต้าจุนเต้นกระหน่ำรัวแรง ตอนนี้ในสมองยังคงมีเสียงอึงอลดังไม่เลิก ต้องสูดลมหายใจเข้าลึกติดต่อกันหลายครั้งถึงจะพอสงบสติอารมณ์ได้บ้าง พอได้ยินคำถามของป๋ายเสี่ยวฉุน เขาก็ลูบจมูกตัวเองเก้อๆ แล้วหัวเราะแห้งๆ กลบเกลื่อน

“คือว่า…เจ้าพระยาทงเทียนโชคไม่เลวเลยทีเดียว” ระหว่างที่พูดผู้เฒ่าคนนี้ก็รีบโยนตะขอเบ็ดตกปลาลงไปในน้ำ จุดที่โยนไปคือตำแหน่งเดียวกับที่ป๋ายเสี่ยวฉุนตกปลาได้เมื่อครู่นี้อย่างไม่มีผิดเพี้ยน

ใจเขาก็ยิ่งตื่นเต้น มองเห็นว่าตอนนี้ใต้น้ำมีปลามังกรสวรรค์มารวมตัวกันหลายตัว แต่ละตัวล้วนมีท่าทางร้อนรน ทว่าพวกมันกลับไม่แม้แต่จะชายตามองตะขอของเขา…

ป๋ายเสี่ยวฉุนได้ยินคำพูดของผู้เฒ่าที่อยู่ตรงหน้าก็ยิ่งลำพองใจ หลังจากกระแอมหนึ่งครั้งก็โยนตะขอกลับลงไปในบ่อน้ำอีกครั้ง ตำแหน่งที่โยนเป็นคนละจุดกับตะขอของผู้เฒ่า คราวนี้เขาโยนมาตรงบ่อน้ำที่อยู่ตรงหน้าไห่เฉินต้าจุนพอดี

แทบจะวินาทีเดียวกับที่ตะขอตกปลาของป๋ายเสี่ยวฉุนร่วงลงไป ผู้เฒ่ารีบกลอกตาหันไปมอง ลมหายใจของเขาถี่รัวเล็กน้อย ทว่าต่อมาเขากลับต้องเบิกตากว้างทันใด

เขามองเห็นว่าปลามังกรสวรรค์แต่ละตัวพากันบึ่งเข้าหาตะขอตกปลาของ

ป๋ายเสี่ยวฉุนราวกับคลุ้มคลั่ง ถึงขนาดทำให้ผิวน้ำเกิดเป็นลูกคลื่น แถมปลามังกรสวรรค์ยังเหมือนแย่งชิงกันอย่างดุเดือด ทุกตัวระเบิดพละกำลังทั้งหมดที่มี เวลาเพียงแค่พริบตาเดียวก็มีปลามังกรสวรรค์ที่แข็งแรงตัวหนึ่งงับเข้าที่ตะขอตกปลา หากมองอย่างละเอียดจะเห็นได้ว่าดวงตาของมันคล้ายจะแฝงความดีใจเอาไว้ด้วย…

ภาพนี้ทำให้ไห่เฉินต้าจุนรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่าเปรี้ยงลงกลางศีรษะ เกือบจะถือคันเบ็ดเอาไว้ไม่อยู่ ร้องอุทานเสียงหลง กระโดดเหยงขึ้นมาทั้งตัว

“เป็นไปไม่ได้!!”

ชีวิตนี้เขาไม่เคยรู้สึกเหมือนฟ้าถล่มดินทลายอย่างวันนี้มาก่อนเลย เพราะว่าภาพทั้งหมดที่เห็นตรงหน้าอยู่เหนือการจินตนาการของเขา พลิกคว่ำจิตวิญญาณของเขาให้คะมำหงาย

เขานั่งอยู่ตรงนี้มาหนึ่งร้อยปีกว่าแล้ว แล้วก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เคยเห็นใครตกปลามังกรสวรรค์ได้มาก่อนเสียเลย ทว่าทุกครั้งที่เห็น ปลามังกรสวรรค์เหล่านั้นกลับจะต้องเลือกตะขอตกปลาอย่างพิถีพิถันเสียก่อน แล้วค่อยงับลงไปด้วยท่าทางเกียจคร้านราวกับกำลังทำบุญทำทาน แทนที่จะพูดว่าตกปลาก็ไม่สู้พูดว่าปลามังกรสวรรค์อยากเปลี่ยนที่อยู่ เปลี่ยนทาสปลาคนใหม่เสียดีกว่า…

ทว่าทุกอย่างที่เขาเห็นในวันนี้ทำให้จิตวิญญาณของไห่เฉินต้าจุนพลิกคว่ำกลับตาลปัตร นี่มันคือการตกปลาเสียที่ไหน นี่มันเหมือนว่า…ปลาพวกนั้นต้องการเอาใจป๋ายเสี่ยวฉุน กลัวว่าจะงับตะขอไม่โดนชัดๆ …

ไห่เฉินต้าจุนเหมือนคนวิญญาณหลุดออกจากร่าง ชี้ไปที่บ่อน้ำ มองป๋ายเสี่ยวฉุนแล้วอ้าปากเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง ทว่ากลับพูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว

บัดนี้พวกคนที่อยู่ห่างไปไกลซึ่งจับตามองมาตรงจุดนี้ก็พากันตะลึงพรึงเพริด แต่ละคนจิตใจสั่นสะเทือนไม่ต่างกัน ภายใต้เสียงสวบๆๆ ที่ดังต่อเนื่อง ไม่นานรอบๆ ก็มีคนมามุงดูหลายสิบคน และเสียงฮือฮาก็ระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวทันใด

“มีคนตกปลามังกรสวรรค์ขึ้นมาได้จริงๆ หรือนี่!!”

“สวรรค์ ไม่ใช่แค่ตัวเดียว แต่ตกได้ติดกันถึงสองตัว!!”

“นี่มันดวงแบบไหนกัน ทำไมถึงได้ดวงดีพลิกฟ้าแบบนี้!!”

“ไม่ใช่ดวงดี แต่เพราะมีวาสนากับปลามังกรสวรรค์ต่างหาก!!” เสียงจอแจจากคนรอบด้านดังขรมไปหมด หากเปลี่ยนมาเป็นเวลาอื่นต้องทำให้ปลามังกรสวรรค์ที่อยู่ในบ่อรู้สึกหนวกหูจนแยกย้ายกันไปแน่นอน ทว่าวันนี้ปลามังกรสวรรค์ในบ่อไม่เพียงแต่ไม่ลดน้อยลง กลับยังทำให้คนตาดีร้องอุทานเสียงหลงขึ้นมาด้วย

“พวกเจ้าดูตรงนั้น…คุณพระช่วย ปลามังกรสวรรค์เยอะขนาดนี้เชียว ทำไม…ทำไมพวกมันถึงมากันหมดเลย!!”

เมื่อคำพูดของเขาดังจบ ทุกคนก็พากันเงยหน้าขึ้น ทันใดนั้นพวกเขาก็ถูกภาพเหตุการณ์ที่อยู่ในบ่อน้ำเบื้องหน้าสั่นคลอนจิตวิญญาณอย่างสิ้นเชิง เห็นเพียงว่าผิวน้ำของบ่อสวรรค์เกิดลูกคลื่นซัดต่อกันเป็นทอดๆ ปลามังกรสวรรค์แต่ละตัวที่อยู่ในน้ำพุ่งกรูกันเข้ามาจากสี่ด้านแปดทิศราวกับเป็นบ้า…

กวาดตามองปราดๆ ปลามังกรสวรรค์ที่อยู่ใต้น้ำเกรงว่าคงมีมากหลายพันตัว ก่อกลายมาเป็นภาพอันยิ่งใหญ่เกรียงไกรที่ทำให้ทุกคนที่ได้เห็นสูดลมหายใจเสียงดังเฮือกๆ กันไม่หยุด

ส่วนไห่เฉินต้าจุนนั้นตอนนี้ตะลึงตาค้างไปเรียบร้อยแล้ว เขามองผิวน้ำ แล้วก็มองมายังป๋ายเสี่ยวฉุนที่กำลังเก็บปลามังกรสวรรค์ตัวที่สองลงถุงเก็บของก็ให้รู้สึกว่าทุกอย่างในวันนี้ล้วนเต็มไปด้วยความพิลึกพิลั่นและน่าเหลือเชื่อ

ป๋ายเสี่ยวฉุนเองก็ตกใจเหมือนกัน มองพวกปลามังกรสวรรค์ในบ่อน้ำที่เหมือนจะคลุ้มคลั่ง เขาก็ตระหนักได้ว่าฤทธิ์ของยาหลอนประสาทอาจจะมากกว่าที่ตัวเองคาดการณ์ไว้

แถมก่อนหน้านี้เขายังโยนยาลงบ่อทุกวัน แล้วจู่ๆ สองสามวันมานี้กลับไม่โยนลงไปอีกจึงเหมือนการหักดิบอย่างหนึ่ง เกรงว่าปลามังกรสวรรค์พวกนี้คงหิวโหยกันมานานมากแล้ว วันนี้พอได้กลิ่นอายของยาหลอนประสาทบางส่วนที่ติดอยู่บนตะขอตกปลาก็ย่อมบ้าคลั่งเป็นธรรมดา

“เหมือนว่าข้าจะเล่นใหญ่ไปหน่อยแล้ว…” ป๋ายเสี่ยวฉุนเริ่มวิตก

แต่พอคิดว่ายาหลอนประสาทไร้สีไร้กลิ่น ทั้งยังถูกปลามังกรสวรรค์พวกนี้ดูดซับไปนานแล้ว ต่อให้ตรวจสอบก็คงไม่เจอเบาะแสอะไร จะอย่างไรซะถึงแม้ทิศทางของการหลอมยาในโลกทงเทียนกับแผ่นดินเซียนนิรันดร์กาลจะเหมือนกัน ทว่าโครงสร้างกับไม่เหมือนกันเลยแม้แต่น้อย

ที่สำคัญที่สุดก็คือป๋ายเสี่ยวฉุนมิอาจตัดใจทิ้งพวกปลามังกรสวรรค์ที่แต่ละตัวมีชะตาต้องกันกับตนจนแทบจะกระโดดเข้ามาอยู่ในท้องตนพวกนี้ไปได้ ดังนั้นเขาจึงกัดฟันกรอดแล้วเหวี่ยงตะขอลงไปในบ่อน้ำเป็นครั้งที่สาม

บัดนี้สายตาจากคนทั้งหมดที่อยู่รอบด้านล้วนจ้องตามตะขอนั้นไปติดๆ ไห่เฉินต้าจุนก็ยิ่งหายใจค้าง จ้องตะขอตกปลาของป๋ายเสี่ยวฉุนตาไม่กะพริบ

ภาพที่เกินจริงยิ่งกว่าสองครั้งก่อนหน้านี้พลันปรากฏสู่สายตาของทุกคน ชักนำให้เกิดเสียงฮือฮาด้วยความแปลกใจจนทำให้ที่แห่งนี้เหมือนกลายมาเป็นตลาดสด

ไห่เฉินต้าจุนก็ยิ่งเหมือนถูกฟ้าผ่าติดๆ กัน โซซัดโซเซถอยไปข้างหลังหลายก้าว ตอนที่มองมายังป๋ายเสี่ยวฉุนก็ทำท่าเหมือนคนเห็นผีอย่างไรอย่างนั้น!

เห็นเพียงว่าตะขอที่ถูกป๋ายเสี่ยวฉุนโยนลงไปเป็นครั้งที่สาม ยังไม่ทันแตะโดนผิวน้ำก็มีปลามังกรสวรรค์หลายสิบตัวพุ่งกระโจนเข้ามาหาด้วยตัวเอง

ท่ามกลางลูกน้ำที่สาดกระจายเป็นวงกว้าง ปลามังกรสวรรค์หลายสิบตัวที่ลอยคว้างอยู่กลางอากาศต่างสะบัดหางปัดๆ อย่างบ้าคลั่ง คล้ายต้องการใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดผลักให้คู่ต่อสู้กระเด็นออกไปเพื่อที่จะได้ช่วงชิงตะขอนั้นมาเหมือนกำลังขึ้นสังเวียนต่อสู้กันจริงๆ

อีกทั้งใต้น้ำยังมีปลามังกรสวรรค์มากกว่าเดิมเริ่มกระโจนแหวกผิวน้ำออกมาเช่นกัน ระดับความน่าตกใจของภาพเหตุการณ์นี้ทำให้ทุกคนตะลึงลานกันไปหมด ยังดีที่ในที่สุดก็มีปลามังกรสวรรค์ตัวหนึ่งกลายมาเป็นผู้ชนะคนสุดท้าย มันมีท่าทางลำพองใจสุดขีด ทั้งยังงับตะขอค้างไว้อย่างตื่นเต้น

ไม่ว่าป๋ายเสี่ยวฉุนจะดึงตะขอกลับอย่างไร มันก็ไม่ยอมปล่อยปาก ต้องเสียเวลาอยู่พักใหญ่กว่าป๋ายเสี่ยวฉุนจะดึงตะขอออกจากปากมันมาได้

เพราะปลามังกรสวรรค์ตัวนี้ดื้อดึงอยู่นาน กลิ่นของยาหลอนประสาทบนตะขอจึงหายเกลี้ยงไปนานแล้ว หาไม่แล้วเกรงว่าปลามังกรสวรรค์ตัวนี้ก็คงไม่ยอมปล่อยปากออกง่ายๆ

หลังจากทุกคนที่อยู่รอบด้านเงียบงันกันไปครู่สั้นๆ เสียงระเบ็งเซ็งแซ่ที่ดังรุนแรงเกินกว่าก่อนหน้านี้ก็พลันระเบิดออกมา

“นี่…นี่คือการตกปลา?”

“ข้าไม่เคยเห็นใครมีชะตาต้องกันกับปลามังกรสวรรค์เช่นนี้มาก่อนเลย…”

“เรื่องนี้มีปัญหา ต้องมีปัญหาแน่นอน!!” เสียงฮือฮาเป็นดั่งลูกคลื่นที่ซัดออกไปสี่ทิศ ป๋ายเสี่ยวฉุนร้อนตัว ยิ่งหันไปเห็นไห่เฉินต้าจุนที่เหมือนสะเทือนอารมณ์อย่างหนักจนยืนบื้ออยู่กับที่ เขาก็รีบเก็บปลามังกรสวรรค์ลงไปแล้วเตรียมจะยุติการตกปลาครั้งนี้ด้วยความเสียดาย

“เพื่องับตะขอ…พวกมันถึงกับ ตีกันเลยหรือ?!” ไห่เฉินต้าจุนมองป๋ายเสี่ยวฉุนด้วยสายตามึนงง แล้วก็มองไปยังตะขอตกปลาราคาแพงของตนที่โยนลงไปในน้ำซึ่งไม่มีปลาตัวไหนใยดี…ก็ให้รู้สึกว่าตัวเองที่ตกปลามาหนึ่งร้อยกว่าปีเหมือนไม่ได้ตกปลาอยู่ในบ่อสวรรค์เดียวกันกับป๋ายเสี่ยวฉุนอย่างไรอย่างนั้น…

พอเห็นว่าป๋ายเสี่ยวฉุนเตรียมจะจากไป ลมหายใจของไห่เฉินต้าจุนก็พลันถี่กระชั้น รีบกระโจนออกไปขวางป๋ายเสี่ยวฉุนเอาไว้ พอป๋ายเสี่ยวฉุนมองมาอย่างระแวดระวัง ไห่เฉินต้าจุนที่ดวงตาทั้งคู่แดงก่ำก็จ้องมายัง…คันเบ็ดตกปลาในมือของป๋ายเสี่ยวฉุน

“สหายนักพรตป๋าย คันเบ็ดนี้ของเจ้า ขายหรือไม่!”