ตอนที่ 1128

เต๋าเดิมแท้?

ทั้งเมิ่งฮ่าวและชายชราชุดดำต่างก็ต่อยหมัดสังหารเทพออกไป!

มันคือหมัดสุดท้ายของสามหมัดผู้ฝึกตนกายเนื้อ ซึ่งประกอบไปด้วยเจตจำนงแห่งการทำลายล้าง, ความสมัครใจในการแผดเผาตัวเองเพื่อกลายเป็นปีศาจ และรูปธรรมของเจตจำนงแห่งการสังหารเทพเจ้า มันคือ…หมัดสังหารเทพ!

ยิ่งไปกว่านั้น เพราะว่าเมิ่งฮ่าวได้รวบรวมกระแสลมปราณของอาณาจักรสายลมไว้ภายในร่าง จึงมีเจตจำนงแห่งสวรรค์อยู่ในนั้นด้วยเช่นกัน ทำให้กลายเป็นสุดยอดหมัดแห่งการโจมตีของอาณาจักรแห่งจักรพรรดิเซียน

สำหรับบุรุษชุดดำ หมัดสังหารเทพของมันมาจากประสบการณ์การต่อสู้นองเลือดมานับไม่ถ้วน มันฝึกฝนเจตจำนงแห่งการสังหารมาจนกระทั่งเห็นได้ชัดว่า…สามารถจะสังหารเทพได้อย่างแท้จริง และหลอมรวมเจตจำนงนั้นเข้ากับหมัดที่โจมตีมาของมัน เมื่อมันต่อยออกไปก็ทำให้สวรรค์ต้องสะท้านปฐพีต้องสะเทือน และสายลมอันรุนแรงก็พุ่งขึ้นมา

คนทั้งสองพุ่งผ่านอุโมงค์ราวกับเป็นสายฟ้า ต่อยหมัดออกไปปะทะกันโดยตรง

เสียงกระหึ่มอย่างน่าตกใจจนทำให้ทุกสรรพสิ่งต้องสั่นสะเทือนดังก้องขึ้นมา และก่อนที่หมัดของคนทั้งสองจะพุ่งเข้ามาปะทะกัน อุโมงค์ก็แทบจะถูกฉีกกระชากออกเป็นเสี่ยงๆ ราวกับว่ามันกำลังถูกฉีกให้ขาดออกโดยหัตถ์ยักษ์ทั้งสอง

โลหิตพ่นกระจายออกมาจากปากเมิ่งฮ่าว แต่รังสีสังหารของเขากำลังพุ่งขึ้นไป เขาพุ่งตรงไปพร้อมกับเสียงกระหึ่มจนกระทั่งคนทั้งสองปะทะเข้าหากันอย่างแท้จริง

นี่คือหมัดสังหารเทพ กำลังพุ่งตรงไปปะทะเข้ากับ หมัดสังหารเทพ!

ตูมมมมมมม!

พื้นที่บริเวณรอบๆ คนทั้งสองระเบิดออก แรงสั่นสะเทือนขนาดใหญ่วิ่งผ่านไปทั่วร่างเมิ่งฮ่าว และโลหิตก็พ่นกระจายออกมาจากปากอีกครั้ง แต่พลังที่คุ้นเคยอย่างที่ยากจะอธิบายออกมาได้จากชายชราชุดดำกำลังพุ่งตรงมาที่เขา ไหลผ่านเข้ามาจากแขนข้างขวา และจากนั้นก็กระจายเต็มไปทั่วร่าง จนดูเหมือนว่ามันกำลังจะระเบิดออกไป

สองตะเกียงวิญญาณกายเนื้อแห่งอาณาจักรโบราณที่อยู่ในดวงตาทั้งคู่ของเมิ่งฮ่าวแวบประกายขึ้น และจากนั้นก็ส่องแสงอันเจิดจ้าออกมา อาณาจักรความเป็นนิรันดร์เริ่มทำงานขึ้น และพื้นฐานฝึกตนของเขาก็ระเบิดเป็นพลังออกไป ทั้งหมดนี้เพื่อตอบโต้กลับไปยังพลังสังหารเทพ

ในท่ามกลางเสียงกระหึ่มอันเข้มข้น โลหิตไหลซึมออกมาจากดวงตา, หู, จมูก และปากของเมิ่งฮ่าว พลังขนาดใหญ่ผลักดันให้เขาพุ่งถอยไปทางด้านหลังอย่างไม่ลดละ ก่อนจะในที่สุดก็ไปหยุดอยู่ตรงหน้าปากทางเข้าของห้องลับ

อย่างไรก็ตามร่างของชายชราชุดดำก็สั่นสะท้านด้วยเช่นกัน โลหิตไหลซึมออกมาจากปาก ขณะที่โซเซถอยไปทางด้านหลังเจ็ดถึงแปดก้าว เมื่อมันมองขึ้นไป ดวงตาก็สาดประกายขึ้นด้วยแสงแปลกๆ และร่างมันก็โค้งตัวลงคล้ายกับเป็นคันศรที่พร้อมจะปลดปล่อยลูกธนูออกไป จากนั้นมันก็ขยับตัวเคลื่อนไหว พุ่งผ่านอุโมงค์ไปด้วยความรวดเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ ในชั่วพริบตาก็เข้ามาใกล้ปากทางเข้าห้องลับตรงที่เมิ่งฮ่าวกำลังยืนอยู่

ขณะที่มันใกล้เข้ามา ก็มองเข้าไปในห้องลับ เห็นนกแก้วและผีโต้ง รวมทั้งแท่งน้ำแข็งสีโลหิตได้อย่างเต็มตา

“เจ้ามาที่นี่เพื่อของสิ่งนั้น” มันกล่าวขึ้นอย่างช้าๆ โบกสะบัดชายแขนเสื้อออกไป แทบจะในทันใดนั้นลำแสงก็พุ่งออกมาจากชายแขนเสื้อของมัน ก่อตัวเป็นสัญลักษณ์เวทพุ่งผ่านเมิ่งฮ่าว และมุ่งหน้าตรงไปยังแท่งน้ำแข็งสีโลหิต

เมิ่งฮ่าวเริ่มหอบหายใจออกมา และดวงตาก็สาดประกายขึ้นด้วยแสงอันเย็นชา เขาชี้นิ้วออกไป ปลดปล่อยเวทผนึกอสูรรุ่นแปดตรงไปยังชายชราที่ใกล้เข้ามา

เวทผนึกอสูรรุ่นแปดกลายเป็นเส้นใยที่มองไม่เห็น ม้วนพันไปยังร่างของชายชราในทันที มันหยุดชะงักนิ่งไป แต่หลังจากนั้นชั่วขณะ ร่างกายมันก็เริ่มขยายใหญ่ขึ้น และบังคับให้ตนเองเป็นอิสระออกมาจากเวทผนึกนั้น

ในทันทีที่มันกระทำเช่นนั้น เมิ่งฮ่าวก็ขยับมือร่ายเวท และปลดปล่อยเวทแห่งเต๋าไปบนสัญลักษณ์เวทสีโลหิตที่กำลังลอยตรงไป ก่อนที่มันจะทันเข้าไปใกล้แท่งน้ำแข็งสีโลหิต ก็กระจายหายไป

ดวงตาชายชราสาดประกายขึ้น และทันใดนั้นมันก็กล่าวขึ้นมาด้วยเสียงที่เก่าแก่โบราณ “เต๋าถูกแยกออกเป็นแท้และเทียม มีทั้งเต๋าของปลอมและเต๋าของแท้…เต๋าของข้า มาจากนอกขุนเขาทะเล เป็นเต๋าเหนือเต๋า!”

ขณะที่มันพูด ก็ใช้มือขวาวาดเป็นรูปวงกลมอยู่ในอากาศตรงเบื้องหน้า เมื่อวาดเสร็จอากาศก็ตกอยู่ในความปั่นป่วนวุ่นวาย

พลังขับไล่อันเข้มข้นปรากฏขึ้นอีกครั้ง ในเวลาเดียวกันนั้นก็มีลำแสงพุ่งออกมาจากด้านในของวงกลม เป็นแสงสีม่วงซึ่งดูเหมือนว่าจะสามารถบดขยี้เวททั้งหมดได้ และแสงนั้นก็พุ่งตรงไปยังเมิ่งฮ่าว

เวทแห่งเต๋าของเมิ่งฮ่าวถูกบดขยี้ไปในทันที และกระจายหายไปอย่างไร้วี่แวว จากนั้นแสงสีม่วงก็เริ่มจางหายไป แต่ก่อนที่มันจะหายไปโดยสิ้นเชิง ก็กลายเป็นมือสีม่วงทำท่าคว้าจับตรงไปยังเมิ่งฮ่าว

เกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังก้องขึ้น ขณะที่เมิ่งฮ่าวต่อสู้กลับไปด้วยพลังทั้งหมดที่สามารถจะรวบรวมขึ้นมาได้ โลหิตพ่นกระจายออกมาจากปาก และต้องถอยไปทางด้านหลัง ที่ด้านหลังของเขารอยแตกร้าวกำลังกระจายออกไปทั่วทั้งแท่งน้ำแข็งสีโลหิต

ขณะที่ได้ยินเสียงแผดร้องคำรามดังออกมาจากด้านในอย่างแผ่วเบา เป็นเสียงร้องคำรามด้วยโทสะอย่างเร่งร้อน

ในตอนที่ถอยไปทางด้านหลัง สีหน้าเมิ่งฮ่าวก็เปลี่ยนเป็นดุร้ายขึ้น ตลอดหลายปีที่เขาทำการฝึกฝนตนเอง เขาเคยเผชิญพบกับเหตุการณ์อันตรายมามากมาย ส่วนใหญ่แล้วเขาสามารถจะม้วนกวาดพวกมันไปได้และกลายเป็นผู้ที่ได้เปรียบ ถึงแม้ว่าอาจจะไม่เหมาะสมที่จะเรียกเขาว่าผู้ไร้พ่าย แต่สามารถจะกล่าวได้ว่ามีคู่ต่อสู้น้อยคนนักที่จะเทียบกับเขาได้

หลังจากที่มาถึงอาณาจักรสายลม เขาก็ม้วนกวาดตรงไปในทำนองเดียวกันอย่างที่ไม่อาจจะหยุดยั้งลงได้ เขาต่อสู้กับหานชิงเหลย, หลินชง หรือแม้แต่สังหารผู้ฝึกตนลำดับขั้นไปหนึ่งคน แต่จากนั้นก็ต้องพบกับเต้าเทียนที่แข็งแกร่งอย่างน่าเหลือเชื่อ และพลังที่ไม่อาจจะหยุดลงได้ของเขาก่อนหน้านี้ก็สะดุดไป

จากนั้นเขาก็มายังชนเผ่าที่สาม และในช่วงของการต่อสู้ก็ถูกบังคับให้ตกอยู่ในสถานการณ์เช่นตอนนี้ ทำให้จิตใจเมิ่งฮ่าวพลิกกลับกลาย จิตใจที่เย่อหยิ่งของเขารู้สึกห่อเหี่ยวลง และความเชื่อมั่นในตนเองก็ลดน้อยลงไป

“ข้าอยู่ในลำดับขั้น ข้าคือเมิ่งฮ่าว ผู้เป็นนายน้อยแห่งตระกูลฟาง!”

“ในช่วงชีวิตการฝึกตนของข้า ข้าได้รับความรู้แจ้งมาอย่างมากมาย และได้ผลประโยชน์จากโชควาสนามาไม่น้อย แม้แต่เต้าเทียนก็เพียงแค่สะกดข่มข้าได้ชั่วคราวเท่านั้น ข้าสามารถเอาชนะ…ได้ทุกคน! แม้แต่เจ้า, จ้งอู๋หยา!”

ดวงตาเมิ่งฮ่าวกลายเป็นสีแดงก่ำเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอย หยุดคิดที่จะล่าถอย แต่เริ่มพุ่งตรงไปยังชายชราชุดดำแทน

ขณะที่ทำเช่นนั้น ร่างกายก็แวบขึ้น กลายเป็นวิหคยักษ์สีทอง พุ่งตรงไปยังชายชราคล้ายกับเป็นริ้วสีทอง และจากนั้นก็ใช้กรงเล็บกรีดเฉือนลงไปยังร่างมันอย่างดุร้าย

ชายชราชุดดำถอนหายใจ วาดรูปวงกลมอยู่ในอากาศอีกครั้งและผลักดันให้พุ่งตรงไปข้างหน้า เปลวไฟสีม่วงลุกไหม้ขึ้น กลายเป็นวงแหวนแห่งไฟลอยตรงไปยังเมิ่งฮ่าว

“เต๋าของเจ้าคือเต๋าปลอม ไม่จำเป็นต้องเอามาแสดงให้ข้าเห็น”

ชายชรากล่าวเสียงราบเรียบ แทบจะทำลายอุโมงค์ที่อยู่ด้านหลังเมิ่งฮ่าวไป ผู้ฝึกตนสีโลหิตและชายชราชุดดำคนอื่นๆ กำลังใกล้เข้ามา ตอนนี้เมิ่งฮ่าวติดอยู่ในกับดักโดยสิ้นเชิง ไร้เส้นทางหลบหนีใดๆ

“เต๋าอยู่ในวิถีแห่งจิตใจ จ้งอู๋หยา แล้วมันจะถูกแยกเป็นของปลอมและของจริงได้อย่างไร?! ช่างมีจิตใจที่คับแคบนัก!” วิหคยักษ์สีทองพุ่งตรงไปยังวงแหวนสีม่วงแห่งไฟ เมื่อกระแทกเข้าหากัน เปลวไฟสีม่วงก็สาดประกายเจิดจ้าขึ้น และเต๋าร่างวิหคสีทองของเมิ่งฮ่าวก็ดูเหมือนว่ากำลังจะจางหายไป ในที่สุดวิหคยักษ์สีทองก็หายไปอย่างรวดเร็ว และเมิ่งฮ่าวก็กลายร่างมาเป็นมนุษย์ธรรมดา ใบหน้าซีดขาวและกระอักโลหิตออกมากองโต

เขารู้สึกตกใจเมื่อพบว่าไม่อาจจะเอาชนะเวทแห่งเต๋าสีม่วงนี้ได้

“เมื่อเต๋าปลอมมาเผชิญหน้ากับเต๋าจริง เต๋าปลอมก็จะกลายเป็นภาพลวงตาไป และเต๋าจริงก็จะยิ่งมีตัวตนมากขึ้น” ชายชรากล่าว วาดวงกลมขึ้นมาอีกหนึ่งวง และเป็นสีม่วงด้วยเช่นกัน แต่ครั้งนี้ไม่มีเปลวไฟสีม่วง กลับเป็นวงแหวนสีม่วงแห่งสายฟ้าแทนเกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังก้องขึ้น ขณะที่วงแหวนสีม่วงทั้งสองวงพุ่งตรงมายังเมิ่งฮ่าว

“เจ้าเข้าใจแล้วหรือไม่?” ชายชราถามเมิ่งฮ่าว

เสียงแตกร้าวได้ยินออกมาจากแท่งน้ำแข็งสีโลหิต ซึ่งอยู่ในห้องลับด้านหลังเมิ่งฮ่าว รอยแตกร้าวกระจายออกไปทั่วทั้งพื้นผิวของมันมากยิ่งขึ้น กลิ่นอายแห่งเซียนกำลังกระจายออกมา และมีความเข้มข้นมากขึ้น เสียงแผดร้องคำรามที่ดังออกมาจากด้านในยิ่งกระชั้นเร่งร้อนและได้ยินชัดเจนมากขึ้น

ช่วงวิกฤตได้มาถึง ความมุ่งมั่นเต็มอยู่ในดวงตาเมิ่งฮ่าว ขณะที่ยกมือขวาขึ้น ต่อยหมัดสังหารเทพออกไปอีกครั้ง ครั้งนี้ดูเหมือนว่าเขาจะทุ่มออกไปจนสุดตัว ถึงแม้ว่ากำลังได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัส แต่ก็ต่อยออกไปถึงสามหมัดอย่างต่อเนื่อง

สองหมัดแรกพุ่งไปปะทะกับสองวงกลมสีม่วง และหมัดที่สามพุ่งลงไปยังพื้นของอุโมงค์!

เสียงระเบิดอันเข้มข้นดังก้องออกไป หมัดสังหารเทพเป็นพลังสูงสุดที่เขาสามารถจะปลดปล่อยออกมาด้วยกายเนื้อ ถึงแม้ว่าวงแหวนสีม่วงจะทำให้เต๋าหายไปได้ แต่พวกมันก็ไม่อาจจะทำอะไรกับความแข็งแกร่งของกายเนื้อได้

วงกลมสีม่วงทั้งสองแตกกระจายไปในทันที ด้วยสองหมัดแรกของเมิ่งฮ่าวที่โจมตีไป เมื่อหมัดที่สามของเขากระแทกลงไปบนอุโมงค์ ทุกสิ่งทุกอย่างก็เริ่มพังทลายลงไป ฝุ่นละอองจำนวนมากปลิวคละคลุ้ง บดบังสายตาของเมิ่งฮ่าวไปโดยสิ้นเชิง

ในเวลาเดียวกันนั้น เมิ่งฮ่าวก็พุ่งถอยหลังกลับเข้าไปในห้องลับ!

แสงระยิบระยับกระจายเต็มอยู่ในห้องนั้น ขณะที่เห็นได้ชัดว่าเป็นผลกระทบที่เกิดขึ้นมาจากอุโมงค์ด้านนอกที่พังทลายลงไป แต่ก็ไม่มีอะไรถูกทำลายไปอย่างเด่นชัด รูปปั้นยังคงอยู่ที่นั่น และแท่งน้ำแข็งสีโลหิตในตอนนี้ก็ดูเลือนรางลงไปโดยสิ้นเชิง มองไม่เห็นค้างคาวสีโลหิตอยู่ที่ด้านในอีกต่อไป สิ่งเดียวที่พอจะมองเห็นได้คือกลุ่มหมอกสีแดงขุ่น

รอยร้าวจำนวนมากกระจายออกไปบนพื้นผิวของแท่งน้ำแข็ง และกลิ่นอายของอาณาจักรเซียนอันเข้มข้นกำลังกระจายออกมา อันที่จริงในตอนนี้กลิ่นอายนั้นอยู่ในขั้นสูงสุดของอาณาจักรเซียน เสียงร้องคำรามเริ่มมีความกระวนกระวายใจมากขึ้น ราวกับว่าอ๋าวเฉี่ยนกำลังวิตกเกี่ยวกับความปลอดภัยของเมิ่งฮ่าว

นกแก้วและผีโต้งต่างก็เพ่งสมาธิไปที่การช่วยเหลืออ๋าวเฉี่ยนให้ทำการครอบครองได้สำเร็จ พวกมันไม่อาจจะเพ่งความสนใจไปที่เมิ่งฮ่าวได้ และไม่อาจจะทำอะไรที่จะไปรบกวนการทำงานของพวกมันได้

เมื่อเมิ่งฮ่าวผ่านเข้ามาในห้องลับ เสียงแตกร้าวก็ได้ยินออกมาจากแท่งน้ำแข็งมากขึ้น และกลิ่นอายก็ยิ่งมีความเข้มข้นขึ้น

เมิ่งฮ่าวเริ่มหอบหายใจออกมา เขาไม่มีเวลาที่จะตรวจสอบสถานการณ์โดยละเอียด เวลาคือปัจจัยสำคัญ เนื่องจากความวุ่นวายทั้งหมดซึ่งเกิดขึ้นจากการพังทลายลงมาของอุโมงค์ ทำให้เขาสามารถจะยื้อเวลาได้อีกเล็กน้อย ผลเนี่ยผานลูกที่สองปรากฏขึ้นอยู่บนฝ่ามือ เนื่องจากเขาได้รับบาดเจ็บ จึงไม่ต้องการจะดูดซับมันเข้าไปอีก แต่ตอนนี้ก็ดูเหมือนว่าจะไร้ทางเลือกใดๆ อีกแล้ว

เมิ่งฮ่าวสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ ยกผลเนี่ยผานขึ้นมาและกดลงไปบนหน้าผาก ทันใดนั้นเสียงกระหึ่มก็ดังก้องไปทั่วทั้งร่างกาย และพลังของเขาก็พุ่งขึ้นไป ร่างกายขยายขนาดใหญ่ขึ้น และแสงสีฟ้าของอาณาจักรเซียนทุกชั้นฟ้าก็กระจายอยู่รอบๆ ตัว

ในที่สุด ทั่วทั้งห้องลับก็เต็มไปด้วยแสงสีฟ้า และพลังของเมิ่งฮ่าวก็พุ่งทะยานขึ้นอย่างรวดเร็ว

ในตอนนี้เองย้อนกลับไปในอุโมงค์ที่พังทลายลงมา ผู้นำบุรุษชุดดำปัดฝุ่นออกจากเสื้อผ้า และเริ่มเดินตรงมาเพื่อที่จะบรรลุถึงห้องลับ

สิบลมหายใจผ่านไป และจากนั้นก็ได้ยินเสียงระเบิดขนาดใหญ่ดังก้องขึ้น ฝุ่นละองลอยฟุ้งออกไปทั่วทุกทิศทาง ขณะที่ชายชราชุดดำพุ่งเข้าไปในห้องลับราวกับเป็นแสงที่แวบขึ้น

ในเวลาเดียวกันนั้น เมิ่งฮ่าวก็มองขึ้นไป เขาถูกปกคลุมด้วยแสงสีฟ้า และตอนนี้ก็อยู่ในอาณาจักรเซียนทุกชั้นฟ้าแล้ว ดวงตาเต็มไปด้วยความต้องการต่อสู้อย่างเข้มข้น ก้าวเท้าตรงไปและต่อยหมัดสังหารเทพออกไปอีกครั้ง!

ตอนนี้หมัดนั้นมีความแข็งแกร่งกว่าก่อนหน้านี้มากนัก เดิมทีชายชราชุดดำไม่ได้ให้ความสนใจมากนัก แต่ตอนนี้สีหน้ามันสลดลง และหยุดชะงักนิ่ง จากนั้นมันก็ต่อยหมัดสังหารเทพออกมาด้วยเช่นกัน

เสียงระเบิดขนาดใหญ่ดังก้องออกมา ขณะที่คนทั้งสองกระแทกเข้าหากันในกลางอากาศ ครั้งนี้เมิ่งฮ่าวไม่ได้ถอยไปทางด้านหลัง คนที่ถอยออกไปคือชายชราชุดดำ สีหน้ามันเต็มไปด้วยความตกตะลึง ในเวลาเดียวกันนั้นเมิ่งฮ่าวก็ส่งเสียงแผดร้องคำรามออกมา คล้ายกับเป็นมังกรพิโรธขณะที่พุ่งตรงเข้าไปต่อสู้

อีกครั้งที่เขาพึ่งพาแต่เพียงวิธีการต่อสู้ที่มักจะใช้ออกมา เขายึดครองความได้เปรียบและเริ่มสะกดข่มคู่ต่อสู้ไว้!