ตอนที่ 1140
เซียนทุกชั้นฟ้าตลอดไป
ที่ด้านนอกของอาณาจักรขุนเขาทะเลคือความว่างเปล่าอันมืดมิดไร้ขอบเขต ภายในนั้นมีอาณาจักรสายลมที่กำลังพุ่งขึ้นมาด้วยความรวดเร็วอย่างเหลือคณาอยู่ในตอนนี้ ความว่างเปล่าบิดเบี้ยวและกระเพื่อมไปมา ส่งผลให้เกิดเป็นระลอกคลื่นพุ่งออกไปในทั่วทุกทิศทาง
ค่อยๆ เริ่มรับรู้ได้ว่าที่ห่างไกลออกไปตรงด้านบนในความว่างเปล่า มีเกราะป้องกันที่มองไม่เห็นอยู่บางอย่าง โดยปกติแล้วมันจะมองไม่เห็น แต่ตอนนี้เมื่ออาณาจักรสายลมใกล้เข้ามา ระลอกคลื่นก็เริ่มกระจายออกไปเหนือเกราะป้องกันนั้น เป็นเกราะป้องกันที่ดูคล้ายกับเป็นร่างแหขนาดใหญ่ และในตอนนี้เริ่มมองเห็นเป็นลมพายุกระจายยืดยาวออกไปในทั่วทุกทิศทาง
ร่างแหยักษ์นั้นมองเห็นได้แค่เลือนรางเท่านั้น และถูกปกคลุมไว้ด้วยสายฟ้าจำนวนมาก กำลังเต้นไปมาอยู่ในท่ามกลางเสียงฟ้าร้องคำรามที่ดังกระหึ่มขึ้นมา
อีกด้านหนึ่งของร่างแหยักษ์เป็นความปั่นป่วนวุ่นวายที่สาดประกายเจิดจ้าขึ้น และเห็นได้ชัดว่าเป็นโลกอีกแห่งหนึ่ง
ร่างแหยักษ์นั้นปกคลุมไปทั่วทั้งอาณาจักรขุนเขาทะเล แน่นอนว่ามัน…เป็นสิ่งที่จำกัดอาณาเขตและผนึกไว้อย่างแน่นหนา
ในเวลาเดียวกันนั้น ที่ด้านนอกของอาณาจักรสายลมมีลำแสงลูกทรงกลมที่ส่องประกายเจิดจ้า กำลังพุ่งกระแทกโจมตีกันไปมาอย่างต่อเนื่อง ขณะที่เป็นเช่นนั้นความว่างเปล่าก็แตกกระจายออกไป และจากนั้นก็ก่อตัวขึ้นมาใหม่อย่างรวดเร็ว
ทันใดนั้นเสียงเก่าแก่โบราณก็พูดออกมาจากหนึ่งในลูกทรงกลมแห่งแสง และเสียงของมันก็ฟังดูเหน็ดเหนื่อยอ่อนล้า “ไห่เมิ่ง (ทะเลความฝัน) เจ้ายังไม่หายจากอาการบาดเจ็บดี ข้าอาจจะไม่สามารถเอาชนะเจ้าได้ แต่ข้าสามารถจะตรึงเจ้าไว้สักระยะได้อย่างแน่นอน ทำไมเจ้าถึงทำให้ข้าต้องยุ่งยากด้วย?”
เสียงที่อ่อนล้านั้นไม่ได้มาจากผลของการต่อสู้ แต่บุคคลผู้นี้มีชีวิตอยู่มาอย่างยาวนาน นานมากแล้ว และพลังชีวิตของมันกำลังมืดสลัวลงไป
“เจ้าต่างหากที่เป็นคนทำให้ข้าต้องลำบาก, หรูฟง! (สายลม)” ไห่เมิ่งจื้อจุนกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา
“ข้าคืออดีตราชันแห่งอาณาจักรสายลม หลังจากที่กลายเป็นหนึ่งในราชันจักรพรรดิในโลกแห่งเซียน ผ่านมานานหลายปี ในที่สุดข้าก็จะนำโลกของข้าให้หลุดพ้นเป็นอิสระ หรือว่าจะเป็นความผิดด้วย?”
“เมื่อหลายปีก่อนสามพันอาณาจักรกบฏก็กล่าวเช่นนี้ด้วยเช่นกัน!”
เกิดเป็นเสียงระเบิดดังก้องออกมา ขณะที่คนทั้งสองต่อสู้กันต่อไป ถึงแม้จะดูเหมือนว่าสองลูกทรงกลมแห่งแสงกำลังกระแทกกันไปมาครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ถ้ามองดูให้ละเอียด ก็จะเห็นว่าทุกครั้งที่พวกมันเชื่อมต่อเข้าหากัน ก็จะเต็มไปด้วยพลังที่สามารถทำให้สวรรค์ต้องแตกกระจายปฐพีพังทลายลงไปได้ แม้แต่ความว่างเปล่าก็ยังต้องถูกทำลายไป ถ้าผู้แข็งแกร่งอาณาจักรเต๋ามาดูอย่างใกล้ชิดมากเกินไป พวกมันคงจะได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัสด้วยระลอกคลื่นเหล่านั้น หรือบางทีอาจจะถูกสังหารไปก็เป็นได้
ขณะที่คนทั้งสองต่อสู้กันไปมา ร่างแหที่ด้านบนก็เริ่มเข้ามาใกล้อาณาจักรสายลมมากขึ้นไปเรื่อยๆ เริ่มมองเห็นลมพายุที่อยู่ด้านในได้ชัดเจนมากขึ้น ยิ่งไปกว่านั้นสามารถจะมองเห็นภาพของเงาร่างที่แตกต่างกันเป็นจำนวนมาก กำลังเฝ้ารอคอยอยู่ที่ด้านหลังของร่างแหยักษ์นั้น
หนึ่งในเงาร่างเหล่านั้นมีรูปร่างคล้ายกับยักษ์ พร้อมกับดวงตาที่สาดประกายเจิดจ้า เงาร่างอื่นๆ เป็นสัตว์อสูรบางอย่าง โดยมีร่างกายเป็นอสรพิษและศีรษะเป็นมังกร ทุกลมหายใจที่พ่นออกมาของมันก็จะมีกลุ่มเมฆปรากฏขึ้น
หนึ่งในเงาร่างเหล่านั้นสวมใส่ชุดเกราะนักรบสีทอง ราวกับว่ามันคือนักรบเซียน ถือกระบี่ขนาดใหญ่อยู่ในมือข้างหนึ่ง ขณะที่คอยเฝ้าสังเกตดูการต่อสู้ที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ตรงอีกด้านของร่างแหยักษ์
ยังมีเงาร่างอื่นอีก แต่มองเห็นได้อย่างเลือนราง เป็นชายชราที่นั่งอยู่บนหลังวัวสีขาว เห็นได้ชัดว่ามันกำลังถอนหายใจออกมา
ที่อยู่ห่างไกลออกไปเป็นยักษ์สามหัวหกแขนมีสีดำสนิท พร้อมกับกลิ่นอายอันน่ากลัวอย่างน่าตกใจยิ่ง
บุคคลเหล่านี้คือผู้แข็งแกร่งอันทรงพลังทั้งหมดจากสามสิบสามสวรรค์ และมายังที่แห่งนี้เพื่อเฝ้าสังเกตดูการเคลื่อนที่เข้ามาใกล้ของอาณาจักรสายลม รวมทั้งเฝ้าดูการต่อสู้ระหว่างไห่เมิ่งและหรูฟง
ไม่มีใครพุ่งผ่านร่างแหมาให้ความช่วยเหลือ พวกมันแค่มองดูเท่านั้น ราวกับว่าพวกมันกำลังตัดสินใจว่า ราชันจักรพรรดิสายลม ซึ่งในอดีตได้ทำให้เกิดเป็นการทำลายล้างอย่างไร้จุดสิ้นสุดของสามสิบสามสวรรค์ จะเป็น…ผู้ทรยศที่แท้จริงหรือไม่!!
ถ้าใช่ พวกมันก็จะยอมให้อาณาจักรสายลมออกมาจากอาณาจักรขุนเขาทะเล และกลายเป็นสวรรค์ที่สามสิบสี่!
นอกจากสังเกตดูการต่อสู้ระหว่างราชันจักรพรรดิสายลมและไห่เมิ่งจื้อจุนแล้ว พวกมันยังได้มองไปยังดินแดนแห่งอาณาจักรสายลมที่ใกล้เข้ามาอีกด้วย ดังนั้นพวกมันจึงสามารถจะมองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ในที่แห่งนั้นได้อย่างชัดเจน รวมทั้งการรู้แจ้งที่เกี่ยวข้องกับกฎธรรมชาติและแก่นแท้ ที่กำลังเกิดขึ้นโดยเมิ่งฮ่าวและคนอื่นๆ
หนึ่งในเงาร่างมากมายเหล่านั้น ซึ่งมีสามหัวหกแขนพร้อมกับแววตาที่เย็นชาและน่ากลัว ดูเหมือนว่ากำลังให้ความสนใจเป็นพิเศษกับ…เมิ่งฮ่าว!
คำพูดของจักรพรรดิยังคงดังก้องออกไปทั่วทั้งวิหารในดินแดนสายลม เต้าเทียนและคนอื่นๆ ได้รับความรู้แจ้งเพิ่มมากขึ้นอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเต้าเทียน มันไม่อาจจะทนได้ถ้าต้องพ่ายแพ้ให้กับเมิ่งฮ่าว และดวงตาก็กลายเป็นสีแดงก่ำ ถึงแม้มันจะรู้ดีว่าไม่ควรจะรับกระแสปราณของอาณาจักรสายลมมาจากจักรพรรดิมากนัก แต่ก็ยังคงกัดฟันแน่น
“กระแสปราณ!” มันร้องตะโกนขึ้นมา จักรพรรดิหัวเราะและโบกสะบัดมือ
เต้าเทียนเริ่มดูเจิดจ้ามากยิ่งขึ้น ราวกับว่ามันกลายเป็นต้นกำเนิดของแสงอันไร้ขอบเขต ยากที่จะบอกได้ถึงความแตกต่างระหว่างตัวเต้าเทียนเอง และลำแสงที่อยู่รอบๆ ตัวมัน แสงเหล่านั้นไหลผ่านเข้าไปในร่างมัน ทำให้ดูเหมือนว่าร่างของมันเองถูกสร้างขึ้นมาจากแสง
เกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังก้องออกไป เต้าเทียนแหงนหน้าขึ้นและกู่ร้องออกมา สัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของมันพุ่งออกไปอย่างบ้าคลั่งมากกว่าเดิมถึงสิบเท่า ในชั่วพริบตาก็บรรลุถึงสองพันแก่นแท้
และตัวเลขนั้นก็เพิ่มขึ้นด้วยความรวดเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ!
สองพันสี่ร้อย!
สองพันหกร้อย!
สองพันแปดร้อยแก่นแท้!
เต้าเทียนเริ่มบ้าคลั่ง พลังของมันแตกต่างไปจากคนอื่นๆ ทั้งหมด และสายลมอันทรงพลังก็หมุนวนอยู่รอบๆ ตัว ดวงตาสาดประกายขึ้นด้วยแสงแปลกๆ และร่างมันก็สั่นสะท้านขึ้นมาอย่างรุนแรง ราวกับว่ามันได้ค้นพบเส้นทางของตัวเอง เป็นเส้นทางที่มุ่งตรงไปยังเต๋าของมันเอง
ในเวลาเดียวกันนั้นหลินชงก็โยนความระมัดระวังตัวทิ้งไปในสายลม และร้องตะโกนขอกระแสปราณมากขึ้นอีก เสียงหัวเราะของจักรพรรดิดังก้องออกมา
ขณะที่มันโบกสะบัดมือ ทำให้แสงมากกว่าเดิมพุ่งลงมาบนร่างหลินชง หลินชงกำลังสั่นสะท้านและเส้นเลือดเขียวก็โผล่ขึ้นมาบนหน้าผาก จากนั้นก็ปลดปล่อยเวทผู้ยิ่งใหญ่ของตัวเองออกไป และสวรรค์ก็สั่นสะท้าน ความรวดเร็วในการรู้แจ้งของมัน เป็นอันดับสองรองจากเต้าเทียนเท่านั้น มันพุ่งขึ้นจากสองพันแก่นแท้ไปจนถึงสองพันห้าร้อยแก่นแท้อย่างรวดเร็ว
ที่ตามมันมาติดๆ คือหานชิงเหลย ซึ่งบรรลุถึงสองพันแก่นแท้อย่างรวดเร็ว
ผู้ฝึกตนลำดับขั้นจากขุนเขาที่ห้ากัดฟันแน่น และร้องตะโกนขอกระแสปราณเพิ่มขึ้นด้วยเช่นกัน เสียงหัวเราะของจักรพรรดิดังก้องออกไปอย่างต่อเนื่อง เกิดเป็นแสงตกลงมามากขึ้นกว่าเดิม และความรวดเร็วในการรู้แจ้งของเด็กหนุ่มก็ปะทุขึ้น ทำให้มันทะลวงผ่านไปถึงสองพันแก่นแท้อย่างรวดเร็ว
มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ยังคงลังเลอยู่ซึ่งก็คือ…อวี่เหวินเจียน มันมองเห็นเมิ่งฮ่าวไม่ได้ร้องขอกระแสปราณ และจริงๆ แล้วก็ได้ปฏิเสธไปด้วยสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของเขาเอง เมื่อพิจารณาถึงความคุ้นเคยที่มันมีต่อเมิ่งฮ่าวแล้ว ทำให้มันรู้สึกได้ว่าการที่เขาตัดสินใจเช่นนั้น ต้องมีเหตุผลที่ดีอย่างแน่นอน
ด้วยความรู้สึกที่ยังคงขัดแย้งกันเอง มันกัดฟันแน่น ดวงตาสาดประกายขึ้นด้วยความมุ่งมั่น ขณะที่ไม่ยอมจะร้องขอกระแสปราณ กลับพึ่งพาเพียงแค่สิ่งที่มันได้รับความรู้แจ้งมาแล้วเท่านั้น
เวลาผ่านไปมากกว่าสิบอึดใจ ทันใดนั้นเมิ่งฮ่าวก็สั่นสะท้าน และดวงตาก็เต็มไปด้วยแสงอันเจิดจ้าอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ และทุกสิ่งทุกอย่างก็สั่นสะเทือน สายฟ้าฟาดลงมา ขณะที่กลิ่นอายของโลกแห่งนี้ทั้งหมดดูเหมือนว่าจะถูกดูดเข้าไปในร่างเขา
เกิดเป็นเสียงกระหึ่มกึกก้องดังขึ้นขณะที่ร่างเขามีขนาดสูงมากขึ้น ตอนนี้เขามีความสูงมากกว่าเจ็ดสิบจ้างและกำลังสูงขึ้นไปเรื่อยๆ! พลังอันน่าเหลือเชื่อพุ่งออกมาจากภายในร่าง
สามพันแก่นแท้!
ในตอนนี้ เมิ่งฮ่าวบรรลุถึงความรู้แจ้งทั้งหมด…สามพันแก่นแท้!!
ไม่มากไปกว่านั้น และไม่น้อยไปกว่านั้น!
ในตอนนี้ราวกับว่าเปลวไฟเต๋าทั้งสามพันกำลังลุกโชนอยู่ในจิตใจเมิ่งฮ่าว สาดส่องไปที่เส้นทางของเขา กระจายเต็มอยู่ในจิตใจ ขจัดความสับสนทั้งหมดของเขาออกไป
ทั่วทั้งร่างเมิ่งฮ่าวสาดประกายเจิดจ้าด้วยแสงสีฟ้า ซึ่งเป็นแสงที่เป็นตัวแทนของระดับความเคารพสูงสุด เป็นตัวแทนของ…เซียนทุกชั้นฟ้า!
การเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่เกิดขึ้นอยู่ภายในร่างเมิ่งฮ่าว ตอนนี้ผลเนี่ยผานลูกที่สองได้หลอมรวมเข้าไปในทุกส่วนของกระดูก, โลหิต, วิญญาณ, ทุกสิ่งทุกอย่างในร่างเขาโดยสิ้นเชิง! มันถูกดูดซับเข้าไปอย่างสมบูรณ์!
มันไม่ได้แยกออกจากร่างเขามานานแล้ว และจะไม่มีทางโผล่ออกมาจากหน้าผากเขาอีกต่อไป ตอนนี้เขาคือเซียนทุกชั้นฟ้าตลอดไป เป็นอิสระจากขีดจำกัด ไม่ว่าในเวลาใดหรือที่แห่งใด เขาสามารถจะปลดปล่อย…พลังอันยิ่งใหญ่ของเซียนทุกชั้นฟ้าออกมาได้อย่างเต็มรูปแบบ!
เมิ่งฮ่าวแหงนหน้าขึ้นและกู่ร้องออกมา ขณะที่ร่างกายมีขนาดใหญ่มากขึ้น ในที่สุดเขาก็มีความสูงถึงหนึ่งร้อยจ้าง กลายเป็นยักษ์ขนาดใหญ่ร่างหนึ่ง แต่จากนั้นจู่ๆ ร่างเขาก็เริ่มหดเล็กกลับลงไป
บางทีมันอาจจะไม่ได้หดเล็กลง แต่เป็นการบีบอัด!
การบีบอัดนี้ทำให้เกิดเป็นเสียงแตกร้าว ดังกระจายออกมาจากภายในร่าง แสงสีฟ้าเจิดจ้าพุ่งกระจายออกมา และพลังของเมิ่งฮ่าวก็ยังคงพุ่งขึ้นไปอย่างต่อเนื่อง เช่นเดียวกับพื้นฐานฝึกตนของเขา!
ชีพจรเซียนทั้งหนึ่งร้อยยี่สิบสามจุดของเขาหลอมรวมเข้าด้วยกัน ก่อตัวเป็นชีพจรเพียงแค่จุดเดียวอยู่ภายในร่าง ถ้ามองไปเพียงแค่แวบแรก ก็ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้แตกต่างไปจากผู้ฝึกตนธรรมดาทั่วไป เขามีรูปร่างหน้าตาที่ปกติธรรมดาเหมือนเช่นเคย แต่จริงๆ แล้วก็มีสัญญาณแห่งการเปลี่ยนแปลงที่สมบูรณ์!
เมิ่งฮ่าวดูเหมือนเดิม แต่โดยพื้นฐานแล้วเขาแตกต่างออกไปโดยสิ้นเชิง
สามารถกล่าวได้ว่าในตอนนี้ เมิ่งฮ่าวได้บรรลุถึงก้าวสำคัญบนเส้นทางแห่งเซียนของตนเอง
เซียน!
เซียนทุกชั้นฟ้า!
เมิ่งฮ่าวส่งเสียงกู่ร้องที่ดังก้องไปมาอย่างยาวนาน ทำให้โลกแห่งนี้ทั้งหมดต้องสั่นสะเทือน ฝานตงเอ๋อร์, เป้ยอวี้ และผู้ฝึกตนลำดับขั้นอื่นๆ จากอาณาจักรขุนเขาทะเล ต่างก็สั่นสะท้านไปตามๆ กัน เมื่อพวกมันมองไปยังเมิ่งฮ่าว ก็ราวกับว่าพวกมันกำลังมองไปยังเทพศักดิ์สิทธิ์, เซียนผู้วิเศษ เป็นไปไม่ได้ที่พวกมันจะดูแคลนเขาอีกต่อไป และยังถูกกระตุ้นให้รู้สึกว่าต้องกราบกรานสักการะต่อเขาอีกด้วย
ยากที่จะบอกได้ว่าใครกระทำเป็นคนแรก
แต่ในที่สุดคนทั้งหมดรวมทั้งฝานตงเอ๋อร์ และผู้ฝึกตนจากอาณาจักรขุนเขาทะเล ต่างก็คุกเข่าลงไปและโขกศีรษะให้กับเขา
ในตอนนี้เมิ่งฮ่าวถูกห้อมล้อมไว้ด้วยเสาแห่งแสงสีฟ้า ที่พุ่งสูงขึ้นไปในหมู่เมฆ ถึงแม้ว่าจะมีความปั่นป่วนวุ่นวายอย่างรุนแรงเพียงใดก็ตาม ตอนนี้เมิ่งฮ่าวได้กลายเป็นจุดศูนย์กลางของความสนใจไปแล้วโดยสิ้นเชิง
แม้แต่ผู้ฝึกตนลำดับขั้นก็ยังได้รับผลกระทบนี้ แสงแปลกๆ ปรากฏขึ้นในแววตาของจ้งอู๋หยา และมันกำลังสั่นสะท้าน จักรพรรดิอ้าปากค้าง ถึงแม้ว่ามันจะตาบอดไปแล้ว และมองเห็นได้แต่ความมืดมิดเท่านั้น แต่ทันใดนั้นมันก็มองเห็นแสงสีฟ้า และเงาร่างที่อยู่ข้างในนั้น!
ในเวลาเดียวกันนั้น ตรงด้านนอกของอาณาจักรสายลม ในอาณาเขตที่อยู่นอกลมพายุของร่างแหยักษ์ เงาร่างที่อยู่ในกลุ่มเมฆที่ฟุ้งกระจายไปมา กำลังร้องอุทานออกมาด้วยความตื่นตระหนก
“แสงสีฟ้านั่น…”
“เซียนทุกชั้นฟ้า!”
“ข้าไม่อยากเชื่อเลยว่าจะมี…เซียนทุกชั้นฟ้าอยู่จริงๆ ในอาณาจักรขุนเขาทะเล!!”
“เป็นไปไม่ได้! สายโลหิตแห่งเซียนทุกชั้นฟ้าถูกกำจัดไปนานแล้ว แล้วจะมีอีกคนปรากฏขึ้นมาได้อย่างไร!?”
“คนผู้นี้เป็นใคร…?” เสียงร้องด้วยความตกตะลึงและไม่อยากจะเชื่อ ได้ยินออกมาจากด้านนอกของร่างแหขนาดใหญ่ สายตาทุกคู่ในตอนนี้กำลังจ้องมองไปยังเมิ่งฮ่าว ที่กำลังยืนอยู่ที่นั่นในอาณาจักรสายลม
เงาร่างสามหัวหกแขนสีดำสนิทมองไป ด้วยสายตาที่สาดประกายขึ้นด้วยเปลวไฟแห่งความเกลียดชัง
แม้แต่หรูฟงและไห่เมิ่งก็ยังต้องมองออกไปในท่ามกลางการต่อสู้ของคนทั้งสองอย่างช่วยไม่ได้ จ้องมองไปยังแสงสีฟ้าที่กำลังสาดประกายขึ้นไปยังกลุ่มเมฆทั้งหมด
ดูเหมือนว่าแสงสีฟ้าจะประกาศให้คนทั้งหมดรับรู้ว่า…เซียนทุกชั้นฟ้าได้ปรากฏขึ้นอีกครั้งในอาณาจักรขุนเขาทะเล, ในโลกแห่งเซียนนี้!!
“ไม่เลว” ราชันจักรพรรดิสายลมกล่าวขึ้นอย่างครุ่นคิด ละสายตากลับมา
“มันไม่เพียงแต่จะเป็นเซียนทุกชั้นฟ้าเท่านั้น” ไห่เมิ่งจื้อจุนกล่าวเสียงราบเรียบ จากนั้นก็โบกสะบัดมือ ทำให้สายลมขนาดใหญ่พุ่งขึ้นไป ขณะที่นางทำการต่อสู้ต่อไป