ตอนที่ 1577
ตัดรากเหง้าสายโลหิต
สิ่งมีชีวิตทั้งปวงต่างก็ยอมจำนน สิ่งมีชีวิตทุกรูปแบบในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวทั้งปวงกำลังโขกศีรษะให้กับเมิ่งฮ่าว ร่วมกันเป็นสักขีพยานในความจริงที่ว่า เขาอยู่ในฐานะที่สามารถจะท้าทายต่อสู้กับเจตจำนงแห่งหลัวเทียนได้อย่างแท้จริง
ผู้ฝึกตนแห่งชางหมางพ่ายก็กำลังโขกศีรษะด้วยเช่นกัน จิตใจพวกมันเต็มไปด้วยความรู้สึกอันเข้มข้นที่มีต่อเมิ่งฮ่าว เจ้าสำนักและคนอื่นๆ ต่างก็รู้สึกเช่นเดียวกัน
“สวรรค์…กำลังจะเปลี่ยนไปแล้ว…” เจ้าสำนักคิด หอบหายใจออกมา ดวงตาสาดประกายขึ้นด้วยแสงอันเจิดจ้า
ในตอนนี้เองที่ทันใดนั้นเสียงแค่นเย็นชาก็ดังก้องไปทั่วทั้งท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวแห่งความว่างเปล่าไร้ขอบเขต ดูเหมือนว่าจะดังออกมาจากทุกแห่งหน จากสิ่งมีชีวิตทั้งปวง จากดาวทุกดวง
จากดินแดนกว้างใหญ่ทั้งหมด จากกระแสน้ำวนทุกแห่ง จากฝุ่นละอองทั้งหลาย
พร้อมกับเสียงแค่นนี้ กฎธรรมชาติแห่งท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวก็บิดเบี้ยวไปมา ในชั่วพริบตาแสงก็เริ่มหมุนวนไปมาทั่วทุกทิศทาง และเริ่มรวมตัวเข้าด้วยกันอยู่ที่เบื้องหน้าเมิ่งฮ่าวในรูปแบบของคนผู้หนึ่ง!
มันมีขนาดใหญ่โตเป็นอย่างยิ่ง ราวกับว่าท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวเป็นร่างกายของมัน ดวงดาวเป็นดวงตาทั้งสองข้าง และโลกทั้งหมดก็เป็นกระดูก ตอนแรกเป็นภาพอันเลือนราง แต่เมื่อมองไปแค่แวบเดียวก็ดูน่าตกใจอย่างถึงที่สุด เกิดเป็นแรงกดดันอันน่าเหลือเชื่อบดขยี้ลงมายังผู้ฝึกตนทั้งปวง
อย่างไรก็ตามเงาร่างนั้นก็เริ่มหดตัวเล็กลงอย่างรวดเร็ว เวลาเดียวกันนั้นแรงกดดันก็เพิ่มขึ้น ผู้ฝึกตนทั้งปวงกระอักโลหิตออกมาและสั่นสะท้านไปทั้งร่างอย่างเห็นได้ชัด เส้นผมเมิ่งฮ่าวพลิ้วไสวไปมาอยู่รอบๆ ศีรษะ และเสื้อผ้าก็โบกสะบัดเป็นระลอกคลื่น
ในที่สุดเงาร่างที่เบื้องหน้าก็มีความสูงเพียงแค่หนึ่งหมื่นจ้างเท่านั้น และจากนั้นก็เหลือเพียงแค่สิบจ้าง ขณะที่มันหดตัวลงไปอย่างต่อเนื่อง ก็เริ่มมองเห็นได้อย่างชัดเจนขึ้น
มันคือ…บุรุษหนุ่มผู้หนึ่ง!
บุรุษหนุ่มผู้นั้นสวมใส่ชุดยาวที่ถูกตกแต่งด้วยท้องฟ้าซึ่งเต็มไปด้วยหมู่ดาว มีเส้นผมที่ยาวเงางามลอยพลิ้วไปมาอยู่รอบๆ ตัว พร้อมทั้งคิ้วที่เฉียงขึ้นไปอย่างคมกริบ ดูหล่อเหลาอย่างถึงที่สุด และจาก
อย่างไรก็ตามเงาร่างนั้นก็เริ่มหดตัวเล็กลงอย่างรวดเร็ว เวลาเดียวกันนั้นแรงกดดันก็เพิ่มขึ้น ผู้ฝึกตนทั้งปวงกระอักโลหิตออกมาและสั่นสะท้านไปทั้งร่างอย่างเห็นได้ชัด เส้นผมเมิ่งฮ่าวพลิ้วไสวไปมาอยู่รอบๆ ศีรษะ และเสื้อผ้าก็โบกสะบัดเป็นระลอกคลื่น
ในที่สุดเงาร่างที่เบื้องหน้าก็มีความสูงเพียงแค่หนึ่งหมื่นจ้างเท่านั้น และจากนั้นก็เหลือเพียงแค่สิบจ้าง ขณะที่มันหดตัวลงไปอย่างต่อเนื่อง ก็เริ่มมองเห็นได้อย่างชัดเจนขึ้น
มันคือ…บุรุษหนุ่มผู้หนึ่ง!
บุรุษหนุ่มผู้นั้นสวมใส่ชุดยาวที่ถูกตกแต่งด้วยท้องฟ้าซึ่งเต็มไปด้วยหมู่ดาว มีเส้นผมที่ยาวเงางามลอยพลิ้วไปมาอยู่รอบๆ ตัว พร้อมทั้งคิ้วที่เฉียงขึ้นไปอย่างคมกริบ ดูหล่อเหลาอย่างถึงที่สุด และจากกลิ่นอายที่กระจายออกมานั้น ก็ดูเหมือนว่ามันจะเป็นราชันของสิ่งมีชีวิตทั้งปวง
ภายใต้สายตาของมัน สิ่งมีชีวิตทั้งปวงต่างก็ต้องกราบกรานสักการะ ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมา
แต่เมื่อเมิ่งฮ่าวมองไปยังบุรุษหนุ่มผู้นี้ ก็สามารถจะรับรู้ได้ถึง…กลิ่นอายแห่งความตายอย่างเลือนลาง!
บุคคลผู้นี้ก็คือหลัวเทียนนั่นเอง!
แน่นอนว่ามันไม่ใช่ร่างจริงของหลัวเทียน มันคือร่างจำแลง ร่างจริงของหลัวเทียนไม่อาจจะผ่านเข้ามาในความว่างเปล่าไร้ขอบเขตได้ ร่างจริงของมันอยู่ตรงด้านนอกความว่างเปล่าไร้ขอบเขต แต่ร่างจำแลงของหลัวเทียนนี้ก็ใกล้เคียงกับร่างจริงเป็นอย่างมากในแง่ของพลัง บางทีนี่อาจจะเป็นการปรากฏตัวที่แข็งแกร่งทรงพลังมากที่สุด เป็นสิ่งที่ไม่เคยแยกออกจากร่างจริงของมันมาก่อนโดยสิ้นเชิง
มันไม่เคยปรากฏกายขึ้นมาเช่นนี้ ถึงจะพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อกำจัดเมิ่งฮ่าวไป แต่ก็ไม่อาจจะทำอะไรได้ ดังนั้นจึงต้องปรากฏขึ้นมาด้วยตนเอง ถึงเวลาที่มันจะต้องเริ่มต่อสู้กับเมิ่งฮ่าวแล้ว
สิ่งที่ดีที่สุดก็คือน่าจะชนะในการต่อสู้นี้ แต่ถ้ามันพ่ายแพ้…ข้อมูลที่เรียนรู้มาได้ก็จะเป็นประโยชน์ต่อร่างจริงของมัน ถึงแม้ว่าหลังจากนี้ร่างจริงจะอ่อนแอลงไปมากขึ้นก็ตาม ก็ยังคงทำให้มันได้สิ่งที่จำเป็นต่อชัยชนะครั้งหน้า
“เจ้าไม่ควรจะบรรลุถึงขั้นนี้” ร่างจำแลงหลัวเทียนกล่าวขึ้น ด้วยสีหน้าเย็นชาเต็มไปด้วยท่าทางที่ดูเก่าแก่โบราณอย่างถึงที่สุด
เมิ่งฮ่าวมองไปยังบุรุษหนุ่ม ดวงตาสาดประกายขึ้นด้วยแสงอันลึกล้ำขณะที่กล่าวว่า “ตลอดเวลาที่ผ่านมา เมิ่งโหม่วไม่เคยคิดจะต่อสู้กับเจ้า มีแต่เจ้าที่ลงมือซ้ำแล้วซ้ำเล่า ตอนนี้ข้าอยู่เหนือสูงสุดแล้ว ไม่ต้องการจะต่อสู้กับเจ้าจนถึงตายจริงๆ หลัวเทียน ข้าอาจจะไม่ต้องสนใจร่างจริงของเจ้าที่อยู่ตรงด้านนอกความว่างเปล่าไร้ขอบเขต แต่ภายในความว่างเปล่าไร้ขอบเขตแห่งนี้ ข้าไม่ต้องการให้สวรรค์อีกแห่งมาอยู่เหนือศีรษะ!”
“ที่เจ้ามีตัวตนอยู่ได้ ก็เพราะว่าต้องเกิดมาเพื่อข้า” ร่างจำแลงหลัวเทียนกล่าว พร้อมกับส่ายหน้าไปมา
“ถ้าเจ้าไม่มาหาข้า ข้าก็ต้องไปหาเจ้าอยู่ดี พวกเราถูกลิขิตให้…คงอยู่เพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น ถ้าเจ้าไม่แทนที่ข้า ข้าก็ต้องกลืนกินเจ้าไป!”
ดวงตาหลัวเทียนสาดประกายขึ้นด้วยความต้องการสังหาร แต่ลึกลงไปข้างในคือความอ้างว้างอย่างลึกล้ำ จนดูเหมือนว่าจะประกอบไปด้วยความทรงจำอย่างไร้จุดสิ้นสุด
“เหตุการณ์ไม่น่าจะกลับกลายเป็นเช่นนี้ เจ้าไม่ควรจะบรรลุถึงขั้นนี้ เดิมที…เจ้าน่าจะเป็นแหล่งพลังให้ข้าถือกำเนิดขึ้นมาใหม่อีกครั้ง” พร้อมกับเสียงถอนหายใจ บุรุษหนุ่มยกมือขวาขึ้นมาชี้ตรงไปยังเมิ่งฮ่าว
“แต่เมื่อเจ้าต่อต้าน ข้าก็จะทำให้ทุกสรรพสิ่งตกอยู่ในความปั่นป่วนวุ่นวาย!”
“อสูรที่แท้จริงทั้งปวงซึ่งปรากฏขึ้นในโลกแห่งการฝึกตนนี้คือสายโลหิตของข้า เป็นโลหิตแห่งหลัวเทียน (ทุกชั้นฟ้า) ซึ่งสามารถจะลงโทษเจ้าได้!”
ในทันทีที่คำพูดหลุดออกมาจากปากของร่างจำแลงหลัวเทียน แรงสั่นสะเทือนก็วิ่งผ่านไปทั่วร่างเมิ่งฮ่าว และโลหิตทั้งหมดภายในร่างก็เริ่มเดือดพล่านจนไม่อาจจะควบคุมได้
เลือดเนื้อกระดูกทั้งหมดของเมิ่งฮ่าวมาจากตระกูลทุกชั้นฟ้า เขาคือสายโลหิตทุกชั้นฟ้า และเป็นเซียนทุกชั้นฟ้า เนื่องจากทั้งหมดนั้น แค่หลัวเทียนดีดนิ้วออกไป ก็ทำให้สิ่งเหล่านั้นทั้งหมดระเบิดขึ้น
หยดโลหิตนับไม่ถ้วนไหลซึมออกมาจากรูขุมขุนของเมิ่งฮ่าว ทำให้เสื้อผ้ากลายเป็นสีแดงไปในทันที แต่ก็ยังคงลอยตัวอยู่ที่นั่น แน่นิ่งไม่ไหวติงโดยสิ้นเชิง
“ถ้าเจ้าไล่ตามร่องรอยสายโลหิตข้ากลับไป มันมีต้นกำเนิดมาจากเจ้าจริงๆ แต่ในตอนที่ข้าบรรลุเหนือสูงสุด ก็ไม่ได้ก้าวหน้าไปแค่ร่างกายเท่านั้น ยังมีวิญญาณและ…โลหิตของข้าอีกด้วย” ในตอนนี้โลหิตที่กำลังเดือดพล่านได้บรรลุถึงจุดสูงสุดไปแล้ว เวลาเดียวกันนั้นเงาร่างขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นที่ด้านหลัง ตอนแรกยังดูเลือนราง แต่ก็มองเห็นได้ชัดเจนขึ้นอย่างรวดเร็ว และในที่สุดก็เห็นได้ชัดว่าเป็นภาพขนาดใหญ่ของเมิ่งฮ่าว
คล้ายกับเป็นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ที่กำลังลอยตัวอยู่ในท้องฟ้าซึ่งเต็มไปด้วยหมู่ดาว ร่างกายเต็มไปด้วยห่วงโซ่ต่างๆ มากมาย แต่ในทันทีที่ปรากฏตัว
ขึ้น พันธนาการเหล่านั้นทั้งหมดก็เริ่มสั่นไหวไปมา ราวกับว่าแทบจะแตกกระจายออกไป
ขณะที่ห่วงโซ่ต่างๆ เหล่านั้นถูกทำลายไป ก็เห็นได้ชัดว่าพวกมันมีการเชื่อมต่ออยู่กับร่างจำแลงของหลัวเทียน
“เมื่อโลหิตข้าอยู่เหนือสูงสุด ก็สามารถจะรับรู้ได้ว่ามีการเชื่อมต่ออยู่อย่างเลือนลางในนั้น ข้าเฝ้ารอคอยที่จะได้เผชิญหน้ากับเจ้าโดยตรงอยู่ตลอดเวลา และจากนั้นสิ่งที่เชื่อมต่อข้ากับเจ้าไว้ก็จะถูกตัดไปอย่างสมบูรณ์!”
ดวงตาเมิ่งฮ่าวสาดประกายขึ้นด้วยแสงเจิดจ้า ยกมือขวาขึ้นมา และจากนั้นก็สับลงไปที่เบื้องหน้า
ท่าสับลงไปนั้นทำให้ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวเริ่มกลายเป็นใบมีดอันคมกริบ เปล่งประกายระยิบระยับด้วยแสงอันเจิดจ้าแห่งสวรรค์ กรีดเฉือนลงไปยังความว่างเปล่าที่อยู่ระหว่างเมิ่งฮ่าวและร่างจำแลงหลัวเทียน
ทันใดนั้นห่วงโซ่ที่ผูกมัดเงาร่างขนาดใหญ่ตรงด้านหลังก็เริ่มสั่นสะท้าน เสียงกระหึ่มขนาดใหญ่ดังก้องขึ้น ขณะที่พวกมันเริ่มแตกกระจายกลายเป็นเสี่ยงๆ
เงาร่างตรงด้านหลังเมิ่งฮ่าวกวาดแขนออกเป็นวงกว้าง เสียงแตกร้าวกระจายออกไปทั่วทุกทิศทาง ขณะที่ห่วงโซ่ต่างๆ ถูกทำลายไป จากนั้นเงาร่างขนาดใหญ่ก็เริ่มมีขนาดใหญ่มากขึ้น ราวกับว่าได้หลุดพ้นเป็นอิสระออกมาจากเครื่องพันธนาการบางอย่าง นี่คืออิสระที่แท้จริง!
อิสรภาพและเสรีภาพคือเต๋าของเมิ่งฮ่าว ในตอนนี้เขาได้ตัดการเชื่อมต่อกับหลัวเทียนไปทั้งหมดแล้ว ในตอนนี้เต๋าของเขากำลังพุ่งขึ้นไปจนถึงระดับสูงสุด
นับจากวันนี้เป็นต้นไป เขาก็คือเขา ต้นกำเนิดสายโลหิตของตนเองถูกตัดขาดออกไปแล้ว ทำให้ได้รับอิสรภาพที่แท้จริง!