ตอนที่ 775

สู้!

เวทตัวอักษรแห้งเหี่ยว ได้ดูดซับพลังคำสาปแช่งของโลกันต์เฉาเก้าเสื่อมโทรมไปถึงแปดในสิบส่วน มันเป็นสัญลักษณ์เวทที่ทรงพลังมากที่สุดเท่าที่เขาเคยมีมา และเมื่อพลังของมันกระจายคำสาปแช่งออกไป ก็สามารถจะสังหารได้แม้แต่ขั้นสูงสุดค้นหาเต๋าก็ตามที

เมิ่งฮ่าวตระหนักดีถึงความจริงข้อนี้

อย่างไรก็ตาม มันใช้ได้ผลเพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น หลังจากนั้นสัญลักษณ์เวทก็จะมืดสลัวลงไป เมิ่งฮ่าวจึงตัดสินใจที่จะใช้โอกาสเพียงครั้งเดียวนี้ สังหารเด็กชายชุดแดงไป

สีเทาเต็มอยู่ในโลกแห่งนี้ และเด็กชายชุดแดงก็แผดร้องเสียงโหยหวนออกมา คนทั้งหมดต่างก็ได้ยิน และพวกมันต่างก็สั่นสะท้านและประหลาดใจไปโดยสิ้นเชิง

สามารถมองเห็นเด็กชายชุดแดงตกอยู่ภายในคำสาปแช่งสีเทา เสื้อผ้าของมันฉีกขาด เส้นผมกลายเป็นสีขาวและร่วงหล่นลงมาจากศีรษะ ผิวหนังมันแห้งเหี่ยวลงไป โลหิต, กระดูก, อวัยวะภายใน และวิญญาณ ต่างก็แห้งเหี่ยวไปทั้งหมด

เมื่อได้เห็นเด็กชายแผดร้องเสียงโหยหวน เมิ่งฮ่าวก็ถามเสียงราบเรียบ “เจ้าเจ็บปวด? ชิงเอ๋อร์ไม่อยากให้ข้าต้องเห็นนางเจ็บปวดในรอบหลายวันที่ผ่านมานี้ นางพยายามกล้ำกลืนฝืนทนอย่างถึงที่สุด”

“เจ้าคิดหรือไม่ว่า หญิงสาวที่เปราะบางเช่นนางจะสามารถอดทนความเจ็บปวดอย่างน่าตกใจเช่นนี้ได้อย่างไร?”

คนทั้งหมดในสนามรบต่างก็ได้ยินคำพูดของเขา และทำให้ความเย็นชาอันเข้มข้นพุ่งขึ้นมาอยู่ในจิตใจพวกมัน

“ข้าก็เคยเจ็บปวดเช่นนั้นด้วย” เมิ่งฮ่าวกล่าวอย่างช้าๆ ต่อไป “ตอนนี้ ถึงเวลาของเจ้าแล้ว”

เสียงแผดร้องอย่างน่ากลัวของเด็กชายเริ่มรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ สั่นสะท้านไปทั่วทั้งร่าง พยายามที่จะทำการระเบิดแรกก่อตั้งศักดิ์สิทธิ์ของมันเอง แต่ก็ไม่อาจจะทำได้ แรกก่อตั้งศักดิ์สิทธิ์ของมันเริ่มแห้งเหี่ยวลงไป เช่นเดียวกับวิญญาณของมัน

ตลอดในช่วงเวลาสั้นๆ นี้ มันได้พบกับความเจ็บปวดอย่างที่ไม่อาจจะอธิบายออกมาได้ ฟันของมันหลุดร่วงลงไป และในที่สุดมันก็ไม่มีแม้แต่แรงที่จะแผดร้องออกมา…สุดท้ายมันก็กลายเป็นแอ่งน้ำสีเหลือง

มันแห้งเหี่ยวจนตายไป!

หลังจากที่มันตาย พลังคำสาปแช่งสีเทาที่พุ่งขึ้นไปในท้องฟ้าก็ลอยกลับมายังฝ่ามือของเมิ่งฮ่าว กลายเป็นตัวอักษร ‘枯’ (คู = แห้งเหี่ยว) อีกครั้ง แต่สัญลักษณ์เวทก็ไม่ได้สาดแสงวาววับเหมือนก่อนหน้านี้ มันมืดเลือนลางลงไปครึ่งหนึ่ง

พลังคำสาปแช่งครึ่งหนึ่งยังคงมีอยู่หลังจากที่สังหารเด็กชายชุดแดงไปแล้ว จากจุดนี้ก็สามารถมองเห็นพลังอันน่ากลัวของคำสาปแช่งนี้ได้

ในตอนนี้ ทั่วทั้งสนามรบต่างก็เงียบสงบลงไปโดยสิ้นเชิง แม้แต่การต่อสู้ระหว่างปรมาจารย์ซ่ง และผู้แข็งแกร่งขั้นสูงสุดค้นหาเต๋าอีกคนก็หยุดลง และพวกมันต่างก็มองมาด้วยสีหน้างุนงง

หลังจากที่เงียบไปชั่วขณะ ผู้ฝึกตนดินแดนทางเหนือก็ระเบิดเสียงแผดร้องออกมา

“ปรมาจารย์แห่งสำนักหลิงไถ (แท่นวิญญาณ)…ตายไปแล้ว?”

“ปรมาจารย์แห่งสำนักหลิงไถ อยู่ในขั้นสูงสุดค้นหาเต๋า! ท่าน…ท่านเพิ่งจะถูกสังหารไป!!”

ในเวลาเดียวกันนั้น ผู้ฝึกตนดินแดนด้านใต้ต่างก็คึกคักมีชีวิตชีวาขึ้นมาในทันที ดูเหมือนจะมีพลังวังชาเพิ่มขึ้น กลับมาโจมตีด้วยความแข็งแกร่งมากขึ้นกว่าเดิม!

การต่อสู้ที่ด้านล่างได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง สำหรับผู้แข็งแกร่งขั้นสูงสุดค้นหาเต๋าแห่งดินแดนทางเหนือ พวกมันต่างก็สั่นสะท้านอยู่ภายในใจ นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่การบุกเข้ามาในดินแดนด้านใต้ ที่ผู้ฝึกตนขั้นสูงสุดค้นหาเต๋าได้ตายไป

ชายชราในชุดหนังสัตว์มีดวงตาที่แดงก่ำ เด็กชายชุดแดงเป็นหนึ่งในสหายสนิทของมัน พร้อมกับเสียงแผดร้องอย่างมีโทสะ มันพุ่งตรงไปยังเมิ่งฮ่าว

ที่ห่างออกไปด้านข้างเป็นสองชายชรา ที่ดูหน้าตาเหมือนกันโดยสิ้นเชิง ยกเว้นเสื้อผ้าสีดำขาวที่แตกต่างกัน พวกมันพุ่งตรงไปยังเมิ่งฮ่าวพร้อมกับชายชราชุดหนังสัตว์นั้น

ดวงตาของร่างจริงที่สองแวบขึ้น ขณะที่เคลื่อนที่ไปขัดขวางพวกมันไว้ เสียงระเบิดดังก้องออกไป เมื่อมันเริ่มต่อสู้อย่างดุเดือดกับฝาแฝดดำขาว

ชายชราในชุดหนังสัตว์กำลังบ้าคลั่ง มันพ่นโลหิตออกมาจากปาก และขยับสองมือร่ายเวท ทำให้ผิวหนังของมันทั้งหมดเปลี่ยนสีไปในทันที กลายเป็นสีน้ำเงินไปอย่างรวดเร็ว และความเร็วของมันก็เพิ่มขึ้นเป็นหลายเท่า พุ่งผ่านร่างจริงที่สอง และมุ่งหน้าตรงไปยังเมิ่งฮ่าว ต่อยหมัดอันทรงพลังของมันออกไป

“ตาย!!”

เมิ่งฮ่าวค่อนข้างจะอยู่ใกล้ ใบหน้าซีดขาว และโลหิตก็กำลังไหลซึมออกมาจากปาก นี่เป็นครั้งแรกที่เขาใช้แค่พลังของตนเองเท่านั้น ไม่ได้ใช้พลังของร่างจริงที่สอง เพื่อโจมตีและสังหารผู้ฝึกตนขั้นสูงสุดค้นหาเต๋า

ขณะที่ชายชราในชุดหนังสัตว์ใกล้เข้ามา เมิ่งฮ่าวก็ยื่นมือขวากดลงไปที่พื้น ทันใดนั้น กระแสน้ำวนขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นภายในกองกำลังของดินแดนทางเหนือ

กระแสน้ำวนนั้นไม่ได้เป็นสีทองอีกต่อไป แต่เป็นสีดำ ดูคล้ายกับเป็นปากขนาดใหญ่ พร้อมที่จะกลืนกินทุกสิ่งทุกอย่างเข้าไป ฉับพลันนั้นเสียงแผดร้องโหยหวนก็ได้ยินออกมาจากผู้ฝึกตนดินแดนทางเหนือที่ถูกจับอยู่ด้านใน พวกมันแห้งเหี่ยวลงไปอย่างรวดเร็ว และพื้นฐานฝึกตนก็ลอยออกมาจากปากและจมูก แม้แต่วิญญาณของพวกมันก็ยังสั่นสะท้าน จนแทบจะถูกดูดออกไปได้ทุกเมื่อ

ตูม!!

อย่างน่าตกใจ กระแสน้ำวนเช่นนั้นอีกเจ็ดแห่ง ได้ปรากฏขึ้นทั่วทั้งสนามรบ!

กระแสน้ำวนขนาดใหญ่เจ็ดแห่ง ปกคลุมผู้ฝึกตนดินแดนทางเหนือไว้เกือบสามหมื่นคน ดูดเอาพลังออกมาจากเลือดเนื้อของพวกมัน จากนั้นก็พุ่งตรงไปยังเมิ่งฮ่าวและหลอมรวมเข้าไปในร่างเขา

พลังจากพื้นฐานฝึกตนของพวกมันก็เป็นเช่นเดียวกัน!

เมิ่งฮ่าวหลับตาลง และเมื่อกระทำเช่นนั้น พื้นฐานฝึกตนของเขาก็พุ่งขึ้นไป ทันใดนั้นเขาก็กลายเป็นสิ่งที่ดูคล้ายกับเป็นดาวตก ที่พุ่งตรงไปโจมตียังชายชราในชุดหนังสัตว์อย่างรวดเร็ว

ขณะที่บินฝ่าอากาศไป ดวงตาเมิ่งฮ่าวก็ลืมขึ้นมาในทันที ใบหน้ากลุ่มหมอกสีดำฉับพลันนั้นก็ก่อตัวขึ้นเป็นฝ่ามือขนาดใหญ่ กระแทกลงไปยังชายชราผู้นั้น

เสียงระเบิดอย่างน่าตกใจดังเต็มอยู่ในอากาศ!

ชายชราสั่นสะท้านกระเด็นไปทางด้านหลังด้วยความตกตะลึง โลหิตพ่นกระจายออกมาจากปากมัน ในเวลาเดียวกันนั้น เสียงแผดร้องอย่างน่าอนาถใจก็ดังก้องออกมาอย่างต่อเนื่องจากด้านล่าง มีผู้คนไม่น้อยที่อยู่ภายในกระแสน้ำวนได้แห้งเหี่ยวและตกตายไป

เมิ่งฮ่าวพุ่งถอยไปด้านหลัง กัดปลายลิ้นเล็กน้อย พ่นโลหิตออกมา ทันทีที่โลหิตกระจายออกมา มันก็ขยายตัวออก กลายเป็นทะเลสาบแห่งโลหิต!

โลหิตที่ประกอบอยู่ในนั้น ไม่ได้เป็นแค่พลังจากปราณและโลหิตของเมิ่งฮ่าวเท่านั้น แต่ยังเป็นพลังจากปราณและโลหิตของผู้ฝึกตนสามหมื่นคนที่ถูกดูดอยู่ในกระแสน้ำวน พลังทั้งหมดนั้นกลายเป็นทะเลสาบ ที่ส่งเสียงดังกระหึ่มตรงไปยังชายชราในชุดหนังสัตว์

สีหน้าชายชราสลดลง มันดึงมือกลับไป ซึ่งเริ่มขยายขนาดใหญ่ขึ้นและมีกระดูกที่แหลมคมงอกออกมา จากนั้นมันก็ต่อยออกไป และเสียงระเบิดอย่างน่าตกใจก็ดังก้องออกมา ทะเลสาบแห่งโลหิตแตกกระจายออกเป็นเสี่ยงๆ

ในตอนนี้ กลุ่มหมอกสีดำซึ่งปกคลุมอยู่รอบๆ ร่างเมิ่งฮ่าว ก็พุ่งตรงไปโจมตีอีกครั้ง ในช่วงเวลาสั้นๆ นี้ เสียงระเบิดได้ดังก้องออกมาอย่างต่อเนื่อง ขณะที่เมิ่งฮ่าวและชายชราในชุดหนังสัตว์โจมตีกันไปมานับร้อยครั้ง

กลุ่มหมอกที่อยู่รอบตัวเมิ่งฮ่าวเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ปราณ, โลหิต และพลังพื้นฐานฝึกตนจากผู้ฝึกตนที่อยู่ด้านล่าง ราวกับเป็นสายน้ำขนาดใหญ่ที่ไหลเข้าไปในร่างเขา ทำให้เขามีพลังการต่อสู้อย่างน่าตกใจ

“บัดซบ! ทำลาย!” ชายชราแผดร้อง มันระมัดระวังต่อตัวอักษร ‘แห้งเหี่ยว’ ของเมิ่งฮ่าวอยู่ตลอดเวลา แต่ก็ไม่เคยจะคาดคิดว่าแม้เมิ่งฮ่าวจะไม่ได้ใช้สัญลักษณ์เวทนั้น ก็ยังเป็นเรื่องยากที่จะจัดการได้ ในที่สุดมันก็ตบไปที่หน้าอก และเริ่มเผาไหม้พลังชีวิตของตนเอง ขณะที่มันโจมตีมาพร้อมกันทั้งสองมือ

สองหมัดถูกต่อยออกมา ทำให้อากาศแตกกระจาย ท้องฟ้ามืดสลัวลง ดวงตาเมิ่งฮ่าวสาดประกายด้วยแสงอันเย็นเยียบ เขาไม่กล่าวอะไรออกมา และไม่หลบเลี่ยงด้วยเช่นกัน แต่กลับพุ่งตรงไป พึ่งพาพื้นฐานฝึกตน, กายเนื้อ, ขุนเขาที่เก้า และทุกสิ่งทุกอย่างของตนเอง เป็นการโจมตีที่ประกอบด้วยความบ้าคลั่ง, เจตจำนงแห่งมาร หลอมรวมเข้ากับปราณ, โลหิต และพื้นฐานฝึกตนที่ดูดซับมาจากกระแสน้ำวนทั้งเจ็ด ทั้งหมดนี้หลอมรวมเข้าไปในฝ่ามือที่กระแทกลงไปในครั้งเดียว

ผลการต่อสู้กำลังจะปรากฏขึ้นอีกครั้ง!

“ยังไม่ยอมตายไปอีก?!?!” ชายชราคิด แม้ขณะที่มันล่าถอยออกไป ก็ยังต้องกระอักโลหิตออกมา

เมิ่งฮ่าวลอยละลิ่วปลิวไปทางด้านหลังด้วยเช่นเดียวกัน และร่างกายก็ระเบิดขึ้น อาณาจักรความเป็นนิรันดร์มีปฏิกิริยาขึ้นมาในทันที แต่โชคร้ายที่พลังแห่งความเป็นนิรันดร์มีเหลืออยู่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น มันเหือดแห้งหายไปอย่างรวดเร็วในช่วงที่เขาต่อสู้กับพลังคำสาปแช่ง ตอนนี้พลังนั้นไม่เพียงพอที่จะรักษาเขาได้อย่างสมบูรณ์

เมื่อได้เห็นเช่นนี้ ก็ทำให้ดวงตาของชายชราแวบประกายรังสีสังหารออกมา

“ตาย!” มันร้องออกมา ยื่นแขนออกไปที่เบื้องหน้า ไม่ใช่หมัดแต่ทำท่าคล้ายกับกรงเล็บ ขณะที่มันกระโดดออกไป อากาศที่อยู่รอบตัวมันก็แตกกระจายไป อย่างน่าตกใจยิ่ง มันกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่คล้ายกับวิหคขนาดใหญ่!

มันดูคล้ายกับเป็นคุนเผิง มีจะงอยปากที่เรืองแสงอันเย็นเยียบ และกรงเล็บที่สามารถฉีกสวรรค์หั่นปฐพีให้ขาดออกไปได้ มันพุ่งตรงไปยังเมิ่งฮ่าวด้วยความรวดเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ ราวกับเป็นริ้วแสงที่แวบฝ่าอากาศไป

สายลมอันรุนแรงพุ่งมาปะทะใบหน้าเมิ่งฮ่าว ขณะที่เขายกมือขวาขึ้นเผยให้เห็นกระถางสายฟ้าอยู่บนฝ่ามือ

กระถางเริ่มแวบแสงขึ้นมา และเมิ่งฮ่าวก็มองลงไปยังผู้ฝึกตนวิญญาณแรกก่อตั้งแห่งดินแดนทางเหนือที่ด้านล่าง ทันใดนั้น เมิ่งฮ่าวก็หายตัวไป จากนั้นผู้ฝึกตนวิญญาณแรกก่อตั้งที่ดุร้ายผู้นั้นก็ปรากฏขึ้นในจุดที่เมิ่งฮ่าวเพิ่งจะอยู่เมื่อครู่นี้ และเมิ่งฮ่าวก็ไปอยู่ตรงตำแหน่งของมันที่ด้านล่าง

เคลื่อนร่างย้ายตำแหน่ง!

ผู้ฝึกตนวิญญาณแรกก่อตั้งมองเห็นแสงเจิดจ้าแวบขึ้นผ่านสายตาไป และทันใดนั้นมันก็ขึ้นไปอยู่ในกลางอากาศ ทำให้ต้องตกตะลึงขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ ก่อนหน้านี้ มันกำลังเตรียมตัวจะฟาดฝ่ามือลงไปที่หน้าอกของผู้ฝึกตนดินแดนด้านใต้ แต่ตอนนี้มันกำลังลอยตัวอยู่กลางอากาศ

ฉับพลันนั้นความรู้สึกถึงวิกฤตอันร้ายแรงก็พุ่งขึ้นมาในจิตใจ ขณะที่มันมองเห็นวิหคยักษ์อันดุร้ายกำลังบินตรงมาที่มันด้วยความรวดเร็วอย่างที่ไม่อาจจะอธิบายออกมาได้ เป็นเรื่องยากที่มันจะหลบเลี่ยงได้ทัน แม้แต่วิญญาณแรกก่อตั้งของมันก็ยังต้องขวัญหนีดีฝ่อ เมื่อเห็นว่ามันคงจะต้องแตกกระจายออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยแล้ว

ตูม!

วิหคยักษ์กระแทกเข้าไปในร่างมัน ส่งผลให้โลหิตพุ่งกระจายออกไปทั่วทุกทิศทาง เสียงแผดร้องด้วยโทสะดังเต็มอยู่ในท้องฟ้า ขณะที่วิหคยักษ์เริ่มเลือนลางหายไป และชายชราก็ปรากฏกายขึ้นมาอีกครั้ง มันจ้องมองลงไปบนพื้น ดวงตาสาดประกายด้วยรังสีสังหาร

“เมิ่งฮ่าว!” มันแผดร้องออกมาด้วยความคั่งแค้น อีกครั้งที่มันกลายเป็นวิหคยักษ์ พุ่งลงไปยังพื้นดินท่ามกลางสายลมอันดุร้ายรุนแรง

ที่ด้านล่าง เมิ่งฮ่าวยืนอยู่ในท่ามกลางกองกำลังขนาดใหญ่ของผู้ฝึกตนดินแดนทางเหนือ ในท่ามกลางพวกมัน ดูเหมือนว่าเขาจะปรากฏกายขึ้นอย่างสะเปะสะปะ ก่อนที่พวกมันจะทันได้มีปฏิกิริยาใดๆ เขาก็ชี้นิ้วลงไปบนพื้น

เวทยิ่งใหญ่อสูรโลหิต!

ตูม!

กระแสน้ำวนขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น โดยมีเมิ่งฮ่าวเป็นจุดศูนย์กลาง โอบล้อมไปยังผู้คนนับพันในทันที สำหรับผู้ฝึกตนดินแดนด้านใต้ที่ถูกจับตัวได้ พวกมันรู้สึกว่ามีพลังอันอ่อนโยนยกตัวพวกมันขึ้น และโยนพวกมันออกไปจากกระแสน้ำวนนี้

เมิ่งฮ่าวยังคงอยู่ภายในกระแสน้ำวน เส้นผมสีขาวพริ้วไสวไปมา อีกครั้งที่เขาชี้นิ้วลงไป และดวงตาก็เต็มไปด้วยความเย็นเยียบอย่างดุร้าย

“ปราณและโลหิต”

เสียงกระหึ่มได้ยินมา ขณะที่ผู้ฝึกตนดินแดนทางเหนือที่อยู่ภายในกระแสน้ำวนเริ่มแผดร้องอย่างโหยหวนออกมา มองเห็นได้ว่าพวกมันกำลังแห้งเหี่ยวลงไปอย่างรวดเร็ว ไม่ว่าพวกมันจะมีพื้นฐานฝึกตนอยู่ที่ระดับใดก็ตามที

พลังปราณและโลหิตจำนวนมากไหลเข้าไปในร่างเมิ่งฮ่าว ร่างกายเขาเริ่มแข็งแกร่งมากขึ้นกว่าเดิม และอาการบาดเจ็บภายในก็ได้รับการรักษาอย่างรวดเร็ว อันเนื่องมาจากพลังที่ถูกยืมมา

“เส้นลมปราณ!” เมิ่งฮ่าวพูดขึ้นอีกครั้ง

ตูม!

เสียงกรีดร้องโหยหวนได้ยินมามากยิ่งขึ้น จากผู้คนนับพันที่ติดอยู่ภายในกระแสน้ำวน ตอนนี้พวกมันเป็นแค่ร่างที่ผอมแห้งมีเพียงผิวหนังที่ติดกระดูกเท่านั้น ปราณและโลหิตถูกดูดออกไป สิ่งเดียวที่ยังเหลืออยู่ ก็คือพื้นฐานฝึกตนของพวกมัน ซึ่งได้กลายเป็นกลุ่มหมอกสีขาว และเริ่มไหลซึมออกมาจากดวงตา, จมูก, ปาก และหู ดวงตาพวกมันปูดโปน และสีหน้าก็เริ่มว่างเปล่า พวกมันกลายเป็นอัมพาตไปโดยสิ้นเชิง สิ่งเดียวที่สามารถจะทำได้คือสั่นสะท้านและแผดร้องออกมา

พื้นฐานฝึกตนของพวกมันไหลออกไป และถูกเมิ่งฮ่าวดูดซับเข้าไป ทำให้พื้นฐานฝึกตนของเขาพุ่งสูงขึ้น ยิ่งไปกว่านั้นบาดแผลของเขาก็ได้รับการรักษาด้วยเช่นกัน

ในตอนนี้ ชายชราในรูปร่างของวิหคยักษ์ กำลังพุ่งลงมาที่เขา ส่งเสียงแผดร้องที่เต็มไปด้วยความต้องการสังหาร

“วิญญาณ!” เมิ่งฮ่าวร้องตะโกนคำพูดสุดท้ายออกไป

เขากำลังจะทะลวงผ่านเวทยิ่งใหญ่อสูรโลหิตระดับห้าขึ้นไปแล้ว!

เมื่อไหร่ที่เขาทำได้ ก็จะสามารถควบคุมบางสิ่ง ที่แม้แต่ร่างจริงที่สองของเขาก็ไม่อาจจะควบคุมได้ เป็นบางสิ่งที่พิเศษซึ่งปรมาจารย์อสูรโลหิตได้สร้างขึ้นมาให้กับเขาโดยเฉพาะ…หุ่นเชิดเซียนเทียม!!