1019. สวรรค์ 3

ผีเสื้อห้าสีกระพือปีกปลดปล่อยผงห้าสี หวังหลินชี้ใส่หมิงไฮ่ผู้อยู่ด้านหลังทะเลเพลิง ผีเสื้อห้าสีเคลื่อนไปข้างหน้าและกระพืออีกปีกครั้ง

สายลมไร้รูปลักษณ์สามารถสลายพลังแห่งกฏทั้งหมดพลันก่อตัวขึ้นในทะเลทรายสีดำ!

วินาทีที่ผีเสื้อห้าสีปรากฏตัว หมอกรอบหมิงไฮ่ถูกสายลมกรรโชกเข้าโจมตีและพัดออกไปไกล

เมื่อสายหมอกหายไป เกราะสีเทาและร่างท่อนบนภายในชุดเกราะก็เผยตนออกมา

หมิงไฮ่มองผีเสื้อห้าสีด้วยแววตาสับสน คล้ายจะยกเลิกการต่อต้านเมื่อมองไปที่มัน

ผีเสื้อห้าสีกระพือปีกเคลื่อนมาข้างหน้า เกราะของหมิงไฮ่ส่วนหนึ่งแตกสลายกลายเป็นเศษเสี้ยวและถูกผลักกลับไป

ผีเสื้อบินเข้ามาและกระพือปีกต่อเนื่อง เกราะของหมิงไฮ่เริ่มแตกกระจายเกิดเสียงคะนองต่อเนื่อง!

บนหมวกเกราะพลันเปิกรอยร้าวขนาดใหญ่หลุดร่วงจากใบหน้า จึงเผยให้เห็นเส้นผมสีดำหยาบและใบหน้าที่จมลงไป

ลักษณะที่เผยออกมาเป็นชายอายุวัยกลางคน บนคิ้วขวามีรอยแผลเป็น หากมองใกล้ๆรอยแผลนี้แทบเจาะทะลุถึงกะโหลกและมีเศษสีดำอยู่ข้างใน!

ควันสีดำระเบิดออกมาจากเศษนั้นและเข้าไปในศีรษะหมิงไฮ่เรื่อยๆ

หมิงไฮ่ถอนสายตาจากผีเสื้อ ดวงตาเผยแสงชั่วร้าย สัมผัสรอยแผลเป็นบนใบหน้าและพึมพำ “ข้ายังไม่ตาย…”

ร่างกระพริบวูบวาบและพุ่งใส่หวังหลิน แขนขวาสร้างผนึกชี้ใส่ท้องฟ้า เปลวเพลิงในพื้นที่โหมกระหน่ำอย่างบ้าคลั่งราวกับกำลังถูกอัญเชิญ พวกที่กลืนกินอักขระรูนทรงเพชรจึงพุ่งเข้ามา

หวังหลินพุ่งออกไปเช่นกันพร้อมแววตาเย็นเยียบและสร้างผนึกด้วยสองฝ่ามือ กัดปลายลิ้นพ่นโลหิต ใช้แขนขวาวาดอักขระโลหิตร่อนลงใส่ผีเสื้อห้าสี!

‘ราชรถสังหารเทพทุกตัวมีอยู่ห้าผนึก หลังจากราชรถคันที่สามเปิดใช้งานมันก็เปลี่ยนกลายเป็นรังไหมให้กำเนิดผีเสื้อตัวนี้ อย่างไรก็ตามยังมีอีกห้าผนึกบนผีเสื้อ ต้องปลดปล่อยทั้งหมดห้าผนึกเท่านั้นข้าถึงจะควบคุมราชรถคันนี้ได้อย่างสมบูรณ์และใช้พลังที่แท้จริงของสมบัติที่สร้างจากปรมาจารย์เทียนเป่าขึ้นมาถึงจะสามารถสังหารเทพได้!’

‘การเปลี่ยนกลายเป็นผีเสื้อถือว่าเป็นผนึกแรก ตอนนี้ผนึกที่สอง จดปลดปล่อย!’ ศรโลหิตร่อนลงบนผีเสื้อทำให้มันสั่นสะท้านรุนแรง สีที่หกเริ่มปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็ว!

หมิงไฮ่เคลื่อนไหวรวดเร็ว โบกแขนซึ่งเต็มไปด้วยเปลวเพลิง หลังเข้ามาใกล้หวังหลินได้จึงสะบัดปล่อยเปลวเพลิงใส่เบื้องหน้าหวังหลินโดยไม่ลังเล ส่วนหวังหลินนั้นเรียกเตาหลอมเทพโบราณ หายตัววับและปรากฏอยู่เบื้องหลังหมิงไฮ่

สายตาเย็นเยียบกดฝ่ามือขวาเข้าใส่แผ่นหลังหมิงไฮ่อย่างรุนแรง ชุดเต๋าร่วงโรยกระพริบวาบ เจตนาชั่วร้ายเต็มไปทั่วบริเวณ แสงสีเทาส่องประกายขึ้นบนฝ่าเท้าหมิงไฮ่

หมิงไฮ่เผยรอยยิ้มขนลุก อ้าแขนออกปล่อยปราณสวรรค์มารออกมาก่อให้เกิดคลื่นกระแทกกระจายอย่างรวดเร็ว!

แสงสีเทาใต้ฝ่าเท้าหายไปอย่างรวดเร็ว คลื่นกระแทกทรงพลังเข้าใส่หวังหลิน หวังหลินรีบถอยแต่ขณะเดียวกันก็พ่นศรโลหิตออกมาใส่ผีเสื้อที่ห่างออกไปไม่ไกล

“ปลดปล่อยผนึกที่สาม!”

การเปิดสามผนึกถือเป็นขีดจำกัดของหวังหลินตอนนี้แล้ว!

ผีเสื้อสั่นสะท้าน พริบตาเดียวมันก็เปลี่ยนกลายเป็นผีเสื้อเจ็ดสี!

แสงเจ็ดสีกระพริบวูบวาบวทำให้ผีเสื้องดงามยิ่งกว่าเดิม เพียงแค่มันกระพือปีก แป้งเจ็ดสีปรากฏเบื้องหน้าหวังหลินและลอยไปข้างหน้าเบาๆ!

หมิงไฮ่หันกลับมาสะบัดแขนขวาทำให้เกิดทะเลเพลิงพุ่งใส่หวังหลินอีกครั้ง ทะเลเพลิงนี้ห่างจากเขาเพียงพันฟุตเท่านั้นและเข้ามาใกล้หวังหลินในไม่ช้า

คลื่นความร้อนพัดเข้าใส่หวังหลิน ผิวหนังแตกร้าวยิ่งกว่าเดิมแต่หมอกโลหิตโผล่ออกมาไม่มากนัก หวังหลินรู้สึกวิงเวียนเนื่องจากเสียเลือดมากเกินไป

แม้กระทั่งวิญญาณดั้งเดิมก็อ่อนแอลง แต่เนื่องจากมีเกราะหนังเทพโบราณ วิญญาณดั้งเดิมจึงไม่ได้รับความเสียหาย อีกทั้งเกราะนี้ก็มาจากเทพโบราณแปดดาว ร่างหวังหลินเพียงแค่ห้าดาวเท่านั้น!

แม้กระทั่งหมิงไฮ่ก็ยังตกตะลึง เขาเยาะเย้ยพลางใช้ฝ่ามือซ้ายสร้างผนึกชี้ใส่พื้นดิน จากนั้นยื่นมือออกเข้าหาความว่างเปล่า ทันใดนั้นทรายทั้วหมดหลอมละลายกลายเป็นของเหลวสีดำเริ่มรวมกันในมือหมิงไฮ่

ณ วินาทีนี้ผีเสื้อเจ็ดสีกระพือปีกและเข้าใกล้หมิงไฮ่อย่างรวดเร็ว ผงเจ็ดสีก่อตัวเป็นพายุพุ่งเข้าใส่หมิงไฮ่ไปด้วย!

หมิงไฮ่ดวงตาส่องสว่างขึ้น คว้าของเหลวสีดำที่รวมกันในมือซ้ายและโยนขึ้นไป ของเหลวขึ้นไปกลางอากาศและก่อตัวเป็นม่านพลังป้องกัน!

ทว่าขณะที่ม่านพลังจะถูกสร้างขึ้น ผีเสื้อเจ็ดสีพุ่งผ่านพายุและเจาะเข้าใส่ม่านพลังทำให้ของเหลวถูกผลักกลับไปหาหมิงไฮ่พร้อมกับพายุด้วย!

ขณะนี้เปลวเพลิงห่างออกไปไม่เกินห้าร้อยฟุต หวังหลินนำเตาหลอมเทพโบราณออกมาในจังหวะวิกฤติและปรากฏตัวด้านหลังหมิงไฮ่ในพริบตา แขนขวารีบชี้ไปข้างหน้า!

หมิงไฮ่ขมวดคิ้ว พลังปราณชั่วร้ายข้างในร่างปะทุขึ้นอีกครั้ง ทว่าขณะที่มันกำลังระเบิด หวังหลินเผยแววตาเย็นเยียบและร้องตะโกน “หยุด!”

ครั้งนี้หวังหลินไม่ได้ต้องการโจมตีให้หมิงไฮ่บาดเจ็บแต่เพื่อให้เขาสับสน ดังนั้นจึงเลือกจะหาโอกาสที่ดีที่สุดในการใช้วิชายับยั้ง!

เพียงเอ่ยหนึ่งคำพูด ราวกับมีเส้นด้ายนับไม่ถ้วนเข้าห่อหุ้มรอบหมิงไฮ่ เขาหยุดชั่วขณะโดยไม่คาดคิด หากไม่รวมที่หวังหลินมีร่างเทพโบราณ เขาก็เป็นเพียงเซียนขั้นส่องสวรรค์ชั้นกลางเท่านั้น การใช้วิชายับยั้งเข้าต่อต้านเทียบในระดับขั้นชำระสวรรค์นั่นหมายความว่าเขาจะต้องเจอกับพลังตีกลับรุนแรง แต่หวังหลินไม่สนใจอีกแล้ว!

วินาทีที่ร่างหมิงไฮ่หยุดชะงัก พายุเจ็ดสีก็มาถึง มันไม่ได้โจมตีร่างหมิงไฮ่แต่พุ่งเข้าใส่แผลบนคิ้วขวา!

พายุเจ็ดสีเข้าไปในรอยแผลนั้น!

เสียงคำรามบ้าคลั่งดังออกมาจากปากหมิงไฮ่ เขากุมหัว เริ่มดิ้นรนและถอยตัวอย่างรวดเร็ว

หวังหลินไม่ได้ไล่ตามแต่ดึงสมบัติทั้งหมดกลับมา เมื่อวิชาเผาสวรรค์มาถึงหวังหลินก็ดึงวิญญาณของไสยเวทย์และตราประทับผนึกเทพกลับมาแล้ว จากนั้นก็พุ่งตรงใส่หอคอยทมิฬ!

เปลวเพลิงจากวิชาเผาสวรรค์โผล่เข้าใส่หวังหลินในทุกทิศทาง ภายใต้คลื่นความร้อนนั้นเสื้อผ้าหวังหลินติดไฟขึ้นมาแต่แสงสีฟ้าในตาขวาดับไฟให้มอดอย่างรวดเร็ว

หวังหลินกัดฟันแน่น เตาหลอมเทพโบราณปรากฏขึ้นอีกครั้งเคลื่อนเขาไปข้างหน้าในหนึ่งพันฟุตในชั่วพริบตา จากนั้นก้าวเท้าเข้าไปในหอคอยทมิฬ เหตุผลที่เขาเข้ามาในหอคอยแห่งนี้เป็น เปลวเพลิงจะเผาไหม้โลกและหลอมละลายทะเลทรายจนไม่มีสิ่งใดเหลืออยู่ แต่หอคอยไม่ขยับเขยื้อนเลย ไม่มีเพลิงใดเข้ามาข้างในได้

กระนั้นเปลวเพลิงก็รวดเร็วเกินไป วินาทีที่หวังหลินเดินเข้ามาในหอคอย เปลวเพลิงก็กวาดผ่านมา คลื่นความร้อนจากเปลวเพลิงตีเข้าใส่แผ่นหลังหวังหลิน!

หวังหลินรู้สึกเจ็บปวด ความร้อนตรงเข้าใส่ร่างกาย โชคดีที่เป็นเพียงเศษความร้อนมันจึงไม่ส่งผลกระทบอะไรมากนัก หวังหลินนำเม็ดยาออกมาและกลืนเข้าไปจำนวนมาก

จากนั้นมองออกไปไกลและเห็นทะเลเพลิงอยู่ทุกที่ ทะเลทรายสีดำไม่มีอยู่อีกแล้ว ท้องฟ้าตอนนี้ว่างเปล่าจนเผยผิวดุจกระจกเรียบลื่น

เสียงกรีดร้องเจ็บปวดของหมิงไฮ่ดังออกมาไกล กุมศีรษะตัวเองและร้องอย่างต่อเนื่อง หวังหลินมองเห็นแสงเจ็ดสีในคิ้วขวาของหมิงไฮ่ได้อย่างชัดเจน แสงเจ็ดสีกระพริบวาบราวกับต้องการปิดผนึก

ทว่าขณะที่รอยแผลกำลังโดนผนึก เศษสีดำในแผลเป็นได้ถูกควันเจ็ดสีล้อมรอบ ตัดการไหลเวียนของพลังมาร ดวงตามึนงงราวกับตื่นขึ้นมาจากฝันร้าย แต่ใบหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวดไม่มีที่สิ้นสุด เขาเหวี่ยงศีรษะมองขึ้นไปที่พื้นผิวดุจกระจกด้านบนและเผยรอยยิ้มห่อเหี่ยวใจ

“ท่านจักรพรรดิเทพ หมิงไฮ่ไม่จงรักภักดี เนื่องด้วยความโลภของข้าจึงเปลี่ยนกลายเป็นมาร ข้าสมควรตาย!” เปลวเพลิงพรั่งพรูออกมาไม่มีที่สิ้นสุดและล้อมรอบตัวเขา หลังจากเปลวเพลิงหายไป เขาก็กลายเป็นเถ้าถ่าน ทิ้งไว้แต่เพียงผีเสื้อเจ็ดสีลอยผ่านทะเลแห่งเปลวเพลิงและกลับมาด้านข้างหวังหลิน

หวังหลินเป็นพยานรู้เห็นเรื่องทั้งหมด เขาพอจะเดาว่าเกิดอะไรขึ้น หลังจากถอนหายใจออกมาพลันสังเกตว่าเปลวเพลิงไม่เข้ามาในหอคอย จากนั้นจึงเิร่มตรวจสอบหอคอยแห่งนี้

ผ่านไปสักพัก ดวงตาส่องสว่างขึ้นและตบกระเป๋า ศีรษะที่เขาเก็บไว้เมื่อคราวก่อนลอยอยู่เบื้องหน้า

หวังหลินเผยแววตามีแสงประหลาดและพึมพำ “ข้าไม่คิดว่าวิชาเทพชี้ทางจะมีประโยชน์ในที่แบบนี้!”

“คนทั้งหมดนี้มีพลังมาร หากข้าใช้มันเป็นเครื่องนำทาง ข้าจะสามารถเปิดเส้นทางออกจากที่นี่ได้!”

หวังหลินโบกแขนขวา ศีรษะทั้งหมดแตกสลาย จากนั้นฝ่ามือสร้างผนึก ทุกสิ่งทุกอย่างผสานเข้าด้วยกันก่อเกิดเป็นวังวนสีแดงเข้ม ทางเดินค่อยๆเปิดขึ้นเบื้องหน้าหวังหลิน

“หืม?” หวังหลินหรี่ตาแคบและสังเกตบางอย่างผิดปกติได้ ขณะที่วังวนกำลังหมุน พลังมารหนาแน่นผุดออกมาจากภายใน

ขณะนั้นเขาได้ยินเสียงตู้ม เสียงคล้ายวังวนที่พึ่งพังทลายเข้าไป!

หวังหลินมองเข้าไปและตกตะลึง!

เขาเห็นห้องโถงเต็มไปด้วยพลังมาร ในห้องโถงมีบัลลังก์ขนาดใหญ่และมีคนผู้หนึ่งกำลังนั่ง!