1059. ข้ารู้จักประทับฝ่ามือนี้ด้วย!

สตรีชุดชมพูหน้าซีด เม็ดเหงื่อทั่วหน้าผาก ร่างกายอ่อนแอยิ่งแต่ความเสียหายจากการค้นความทรงจำไม่ได้หนักหนาสาหัส นางจึงฟื้นฟูขึ้นมาได้เล็กน้อย

หวังหลินถอนหายใจ เขาได้รับคำตอบที่ต้องการเกี่ยวกับเซียนสตรีฟ้ากระจ่างแล้ว แม้จะไม่สมบูรณ์แต่ด้วยไหวพริบของหวังหลินก็พอจะมองเห็นปัญหาได้

ขบคิดเล็กน้อย กวาดสายตาไปหาปราสาทและพบตำแหน่งใช้งาน

“หลังเปิดค่ายกลนี้ เจ้าสองคนสามารถเข้าสู่ชั้นที่แปดได้ หลังจากนั้นก็ขึ้นอยู่กับตัวเจ้าเองแล้ว!” หวังหลินกระตุ้นค่ายกลเคลื่อนย้ายและหายวับไป

แม้จะไม่ได้ฆ่าสตรีวัยกลางคนแต่เขาก็ทำลายความลับของตัวเองทั้งหมดที่นางเห็น เขาทิ้งกฏเกณฑ์ไว้ในจิตใจนางด้วย หากนางมาก่อกวนเขาอีก สามารถทำให้จิตใจแตกสลายได้เลยทีเดียว

เมื่อหวังหลินเข้าสู่ชั้นที่แปด พลันได้ยินเสียงดังคะนองจากระยะไกลและสัมผัสพลังดั้งเดิมปั่นป่วน

ชั้นที่แปดมืดสนิทและห่อหุ้มอยู่ในหมอกสีดำ ป้องกันหวังหลินไม่ให้แพร่กระจายสัมผัสวิญญาณออกไปไกล แต่ยังมีเสียงดังโผล่ออกมาและมีเสียงโกรธเกรี้ยวเลือนลาง

เสียงนั้นคล้ายจะเป็นของหลิงเทียนโฮว

หวังหลินสายตาเคร่งเครียด หลังจากฟังอยู่นาน หวังหลินก็ล่าถอย แต่ขณะนั้นหมอกสีดำเบื้องหน้าก็หมุนปั่น หลิงเทียนโฮวพุ่งออกมาด้วยสภาวะย่ำแย่ ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว บนหน้าอกมีรอยฝ่ามือสีดำทะลุเข้าไปในเสื้อผ้า เขาวิ่งออกมา หมอกสีดำพวกนั้นเคลื่อนเข้าหารอยฝ่ามือบนหน้าอกเขา

ร่างเงาหนึ่งไล่ล่าอยู่ตามหลัง มันก่อตัวเป็นมารยักษ์โดยการใช้หมอกสีดำและกำลังจะกลืนกินเขา

หลิงเทียนโฮวหวาดกลัวหนักกว่าเดิมแต่กัดฟันแน่นและหันตัวกลับ อ้าปากพ่นพลังดั้งเดิมออกไป ปรากฏรอยแยกอวกาศขึ้นมา เจ้ากิเลนแดงพุ่งเข้าใส่เงาปิศาจ

ร่างเจ้ากิเลนถูกปกคลุมไปด้วยรอยบาดแผลเช่นเดียวกันพร้อมทั้งมีโลหิตซึมออกมาจำนวนมาก แววตาหลิงเทียนโฮวเจ็บปวดใจแต่ไม่ใช่เวลามาคิดเยอะนัก พลางร้องตะโกน “สังเวยโลหิต!”

พลันตีใส่กลางหน้าผากตนเอง กระบี่ดั้งเดิมซึ่งเหลืออยู่สองเล่มจึงลอยออกมาด้านหลัง พวกมันไม่ได้พุ่งใส่ปิศาจแต่พุ่งใส่เจ้ากิเลน

กิเลนร้องเสียงโหยหวนแต่ไม่ได้ต่อต้าน มันยอมให้กระบี่สองเล่มแทงเข้ามาใส่ โลหิตพุ่งสาดกระจายจำนวนมากปกคลุมพื้นที่รอบๆพันฟุต

“วิญญาณอสูร ปรากฏ!” ร่างกิเลนระเบิดทันที สายฝนโลหิตตกลง วิญญาณกิเลนปรากฏขึ้นจากร่างกายที่แตกสลาย

วิญญาณกิเลนร้องคำราม เสียงคำรามได้ยินถึงจิตวิญญาณดั้งเดิม พอมันถึงหูหวังหลินจึงเหมือนกับสายฟ้าดังคึกคะนอง

วิญญาณกิเลนร้องคำรามพุ่งใส่เงามาร มันเริ่มกัดเพื่อพยายามหยุดไม่ให้ไล่ล่าเจ้านาย หลิงเทียนโฮวมองโลหิตกิเลนทั้งหมดด้วยสายตาแดงฉาน หัวใจเจ็บปวด!

กิเลนตัวนี้ติดตามเขามานาน มันจึงเป็นเหมือนเลือดเนื้อเชื้อไข แต่ตอนนี้เขาต้องฆ่ามันด้วยตัวเองเพื่อใช้โลหิตมาสังเวยเพิ่มการเติบโตทางวิญญาณ

หลิงเทียนโฮวผนึกฝ่ามือและชี้ออกไป โลหิตทั้งหมดไหลเข้าไปในอากาศและรวมกันเข้าหาจุดที่กิเลนกำลังต่อสู้กับเงามาร ภายในโลหิตแฝงร่องรอยสีทองจนทำให้หมอกสีดำมากกว่าครึ่งแตกสลาย

“หวังหลินช่วยข้าด้วย ที่นี่อันตรายนัก มันไม่ใช่ที่ที่คนเพียงคนเดียวจะอยู่รอดได้ ข้าจะอธิบายเจ้าทีหลัง!” เหตุผลที่หลิงเทียนโฮวเลือกจะหนีมาถึงตรงนี้เป็นเพราะเขาตรวจเจอใครบางคนกำลังเข้ามา ในหมู่คนที่ยังไม่ได้เข้ามา คนที่น่าจะมีคุณสมบัติมากที่สุดที่เข้ามาเป็นคนแรกก็คือหวังหลิน!

หลังจากเข้ามาในชั้นที่แปด หวังหลินได้เห็นหลิงเทียนโฮวตกอยู่ในสภาวะย่ำแย่ทันทีและกระทั่งทำลายกิเลนของตัวเอง หวังหลินรู้สึกแย่กับเรื่องที่เกิดขึ้นกับผู้คนที่เข้ามาในชั้นที่แปด

เขาต้องถามสักคนว่าเกิดอะไรขึ้น หวังหลินเผยสายตามุ่งมั่นและก้าวเท้าออกจากหมอกมืด กระโดดขึ้นไปไม่เสียเวลาพูดคุยกับหลิงเทียนโฮวและกำลังจะใช้วิชาออกมา

“สรรพวิชาใช้ประโยชน์กับมัน!! มันจะกลืนกินไปด้วย!” หลิงเทียนโฮวร้องตะโกน ขณะเดียวกันตบกระเป๋า กระบี่แดงเล่มเล็กปรากฏขึ้นในฝ่ามือและโยนออกไปตรงๆ จากนั้นร้องตะโกนอย่างเจ็บปวดใจ “ระเบิด!”

กระบี่พลันแตกสลายกลายเป็นพลังทำลายล้างเข้าใส่เงามาร เจ้ามากรีดร้องเสียงแหลมทันที

สำหรับหวังหลินแล้ว มารตนนี้เป็นมารโบราณชัดๆ! แต่ค่อนข้างแปลก แม้จะคล้ายกับเศษมารแต่ก็ต่างกัน!

มีดวงดาวอยู่ในตาซ้ายของมารโบราณตนนี้! ทั้งหมดมีแปดดาว เจ็ดดวงในนั้นหมองหม่น มีเพียงหนึ่งที่ส่งพลังมารทรงพลังมหาศาลออกมา

วินาทีนี้มารโบราณเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ดวงดาวในตาซ้ายกำลังหมุน หนึ่งดาวส่องสว่างมากขึ้นเรื่อยๆพร้อมกับพลังมารแข็งแกร่งโผล่ออกมาให้ความรู้สึกน่าขนลุก

ร่างมารโบราณกระพริบวูบวาบและหลบหนีกิเลนอย่างไม่คาดคิด มันพุ่งตรงใส่หลิงเทียนโฮว หวังหลินหรี่ตาแคบ แขนขวากำหมัดและส่งกำปั้นออกไป

ร่างเงาเทพโบราณปรากฏขึ้นมาแต่ก็ต้องขอบคุณหมอกสีดำมันจึงไม่ชัดเจนมากนัก ขณะที่โยนกำปั้นออกไป เจ้ามารโบราณตกตะลึงและพลันหันกลับมา มันจ้องหวังหลินและล้มเลิกการไล่ล่าหลิงเทียนโฮว จากนั้นเปลี่ยนกลายเป็นเงาพุ่งหาหวังหลิน

เห็นได้ชัดว่ามันรู้ที่หวังหลินมีกลิ่นอายเทพโบราณ

หวังหลินเคลื่อนไหว สัญลักษณ์หยินหยางสีขาวสลับดำปรากฏขึ้นเบื้องหลัง ยื่นแขนขวาออกไป ควันสีขาวและดำผสมปนเปเข้าด้วยกัน สมบัติที่หวังหลินผสานกับเขตแดนปรากฏขึ้นมา แส้แห่งเวรกรรม!

หวังหลินสะบัดแขนเกิดเสียงปะทุออกมา จากนั้นแส้กระเทาะเปิดออกยืดยาวเป็นแสงสีทอง

เมื่อเจ้ามารเข้ามาใกล้ แส้แห่งเวรกรรมร่อนลงไปใส่อีกฝ่าย มันชะงักทันที พลังมารจำนวนมากพ่นออกมาจากตำแหน่งที่แส้ผ่านไป มันกรีดร้องอย่างเจ็บปวด ดวงตาแดงฉานและกำลังจะพุ่งเข้าไปอีกครั้ง

แต่แส้หวังหลินเคลื่อนไหวอีก สะบัดดังเพี๊ยะ ร่อนใส่มารโบราณจนมันสั่นเทา หวังหลินไม่หยุดแค่นั้นและสะบัดใส่อย่างต่อเนื่องจนมันเริ่มหวาดกลัวและต้องล่าถอย

แต่หลังจากถอยไปได้หลายร้อยฟุต มารโบราณหดตัวลงจนมีขนาดเท่าประทับฝ่ามือและหวีดหวิวเข้าหาหวังหลิน

“หวังหลินจงระวังไว้ ประทับมารนั่นสามารถทะลวงการป้องกันได้หมด!” หลิงเทียนโฮวตกตะลึงกับประทับฝ่ามือ อาการบาดเจ็บบนหน้าอกเขาก็เพราะฝ่ามือนั่น

พอหวังหลินเป็นประทับมาร ดวงตาส่องสว่างเจิดจ้า ประทับฝ่ามือยักษ์ทำให้เขาเกิดความรู้สึกคุ้นเคย ยิ่งมันเข้าใกล้หวังหลินยิ่งดวงตาส่องสว่างและยกแขนขวาขึ้น ความรู้สึกที่เห็นประทับฝ่ามือในแดนสวรรค์พิรุณปรากฏขึ้นในใจ!

‘ข้ารู้จักประทับฝ่ามือนี้ด้วย!’ ตอนนั้นระดับบ่มเพาะหวังหลินไม่ได้สูงส่งนัก แต่ตอนนี้เขาอยู่ในขั้นส่องสวรรค์สูงสุดและมีร่างเทพโบราณ ความคิดเรื่องประทับฝ่ามือในแดนสวรรค์พิรุณเต็มไปทั่วจิตใจและแทนที่ทุกสิ่งทุกอย่าง ดูเหมือนมันจะคงอยู่ชั่วนิรันดร์และเปลี่ยนกลายเป็นอำนาจส่งเข้าไปในแขนขวา พุ่งออกไปข้างหน้า

ประทับฝ่ามือนี้ทำให้โลกเปลี่ยนสี เสียงดังสนั่นกึกก้อง หมอกสีดำทั้งหมดถูกผลักกลับไปราวกับโดนสายลมรุนแรงผลักดัน

อำนาจที่แฝงอยู่ในประทับฝ่ามือนี้คืออำนาจอันสง่าผ่าเผยราวกับคำว่า “ทุกอย่างในโลกอยู่ใต้อาณัติข้า” ฝ่ามือนี้เปลี่ยนกลายเป็นประทับฝ่ามือยักษ์ปกคลุมฟ้าดิน แฝงแรงกดดันมิอาจอธิบายได้ผลักออกไปข้างหน้า

พริบตานั้นมันก็ชนเข้ากับเงาของมารโบราณ เกิดเสียงดังคะนองสนั่นสะเทือนสวรรค์จนทั้งผืนดินต้องสั่นเทา ประทับฝ่ามือมารแตกสลายเสียงดังปังและเปลี่ยนกลายเป็นมารโบราณ ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวพลางป้องกันและกำลังหนี

แต่ฝ่ามือหวังหลินไม่ได้หายไปไหนและกวาดเข้าใส่อย่างบ้าคลั่ง หมอกสีดำทั้งหมดในชั้นแปดเริ่มถูกผลักไปด้านหลังอย่างไม่คาดคิด ฝ่ามือนี้เปิดเป็นเส้นทางกว้างใหญ่ ปิศาจโบราณไม่อาจหนีไปไหนได้และถูกฝ่ามือไล่ทัน มันร้องโหยหวน ขณะที่ร่างกายแตกสลาย ดวงตาซ้ายกระพริบวาบหลุดออกมาและลอยตรงไป

ประทับฝ่ามือไม่หยุดและเคลื่อนหน้าต่อไป อารามทั้งหมดระหว่างทางพังทลายจนในที่สุดก็ชนเข้ากับขอบเขตปราสาทตำแหน่งใจกลาง

เสียงดังสนั่น ปราสาทมากกว่าครึ่งถูกทำลาย เผยให้เห็นแท่งเทียน 99 แท่งอยู่ข้างใน! เมื่อฝ่ามือชนเข้าใส่ แท่งเทียนซึ่งเหลือหนึ่งในสองที่เผาไหม้อยู่ มันสั่นไหวอย่างรุนแรงจนเปลวเพลิงมอดดับ

ที่เหลืออยู่หนึ่งแท่งแสดงท่าทีแตกดับแต่ก็ยังดิ้นรนเผาไหม้

หลิงเทียนโฮวจ้องมองทุกอย่างด้วยความตกตะลึงและสูดลมหายใจหนาวเหน็บเข้าไป จ้องมองหวังหลินอย่างไม่เชื่อสายตา พายุความหวาดกลัวปรากฏขึ้นในใจ