1134. ต้าเสินปรากฏตัว
มังกรโลหิตรับรู้ถึงหวังหลินได้โดยธรรมชาติ แต่ในสายตามันเซียนคนนี้เป็นแค่มดแมลง คงตายจากความมืดมิดก่อนที่มันจะได้เข้าใกล้เสียอีก
ยามที่หวังหลินอยู่ภายในระยะห่างจากมังกรโลหิตเพียงพันฟุต ความมืดมิดเข้าปกคลุมมิติว่างอีกครั้ง แต่ครานี้แตกต่างออกไปเพราะความมืดมิดนี้ทำให้ชายชราชุดดำให้ความสนใจหวังหลินเป็นครั้งแรก!
ทั้งหมดก็เพราะหวังหลิน!
หวังหลินได้รับความเข้าใจบางส่วนเกี่ยวกับความมืดมาก่อน ความเข้าใจนี้ไม่เกี่ยวกับระดับบ่มเพาะ มันมาจากวิชาแยกราตรี!
วิชาแยกราตรีแฝงต้นกำเนิดแห่งกฏ และยังแฝงต้นกำเนิดกฏแห่งแสง ซึ่งความมืดมิดจะสูญสลายไปเบื้องหน้าแสงนี้!
อย่างไรก็ตามการดำรงอยู่ของทุกอย่างล้วนสัมพันธ์กันดุจกฏแห่งต้นกำเนิด ส่วนความมืดมิดนี้ถูกสร้างขึ้นมจากฏแห่งจุดจบ!
ชั่วขณะความมืดปรากฏ หวังหลินพลันใช้แยกราตรีด้วยพลังของตนเอง เขาไม่ได้มีเจตนาจะสังหารศัตรู เพียงแค่ต้องการเอาตัวรอดจากความมืดเท่านั้น!
เป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่ปรากฏลำแสงขึ้นในความมืดมิด แม้จะไม่แข็งแกร่งแต่มันก็ยังปรากฏ!
ภายในลำแสงนั้นหวังหลินรู้สึกว่าร่างกายกำลังเผาไหม้ วิญญาณและพลังดั้งเดิมกำลังไหม้ กระทั่งร่างหินก็ด้วย!
หวังหลินทะลวงผ่านความมืดมิด ข้ามผ่านระยะทางไปพันฟุต จากนั้นเข้าไปในรอยแผลของมังกรโลหิต!
ไม่สนใจร่างที่กำลังเผาไหม้และสะบัดฝ่ามืออย่างมุ่งมั่น ผลึกโลหิตของมังกรโลหิตจำนวนมากสูญสลายไปและถูกหวังหลินเก็บเข้าไปในมิติเก็บของ
ใบหน้าเต็มไปด้วยความปิติยินดี แต่มีความเสียใจอยู่ด้วย ไม่คาดคิดว่าจะได้โลหิตหัวใจเทพโบราณที่นี่ อีกทั้งด้วยความเข้าใจเรื่องดินแดนเทพโบราณของเขาแล้ว โลหิตหัวใจทั้งหมดถูกต้าเสินเอาไป
และมันยากยิ่งที่จะได้มาจากต้าเสิน
การได้โลหิตหัวใจมาทำให้หวังหลินยินดีเป็นอย่างยิ่ง การได้มันมาทำให้เขาต้องยกเลิกการสังเกตความแข็งแกร่งของต้าเสินซึ่งเป็นจุดที่ทำให้รู้สึกเสียใจ!
ทั้งยินดีและเสียใจในเวลาเดียวกัน วิญญาณดั้งเดิมหวังหลินกำลังจะถูกเผาไหม้อย่างสมบูรณ์ กำลังแตกสลายและกำลังตายอีกครั้ง…
นอกจากนี้เขาก็ไม่ได้แข็งแกร่งพอจะใช้วิชาแยกราตรีได้ตามต้องการ…
แต่ในจังหวะนั้นเองชายชราซึ่งมองเข้ามาหาหวังหลินและเผยสายตาประหลาดใจ เรื่องที่เขาไม่เข้าใจดูเหมือนจะเกี่ยวกับแสงในความมืดนั่นและคิดออกทันที
พลันก้าวเท้าเข้าไปปรากฏตัวข้างมังกรโลหิต ยื่นแขนขวาออกไปสุ่มๆ เจ้ามังกรโลหิตส่งเสียงร้องคำรามก่อนจะถอยไปอย่างรวดเร็ว เสียงดังสนั่นคับฟ้าโผล่ออกมาจากร่างกายราวกับมันกำลังแตกสลาย!
จังหวะวิสัยทัศน์หวังหลินพร่ามัว ชายชราคว้าเขาออกมาจากมังกรโลหิต หวังหลินจึงร่อนอยู่เบื้องหน้าชายชรา
ชายชรายื่นแขนขวาตรงเข้ากลางหน้าผากหวังหลิน ส่งพลังมหาศาลเข้าไปในร่างกาย เกิดเสียงปะทุขึ้นมาจนหวังหลินได้สติ พลังดั้งเดิมที่ถูกเผาไหม้ไปพลันได้รับการเติมเต็ม วิญญาณดั้งเดิมสภาพร่อแร่กลับมาเต็มเปี่ยมอีกครั้ง แม้กระทั่งร่างกายดูเหมือนจะหวนคืนชีวิตกลับมา!
ทั้งหมดใช้เวลาเพียงชั่วพริบตาเท่านั้น!
“ทำดีมากเจ้าหนุ่ม” ชายชราชุดดำมองหวังหลินและเผยท่าทีชื่นชม
“ทั้งยังฉลาดยิ่ง…ตั้งแต่ที่เจ้ามาเพื่อดูเทพโบราณด้วยร่างอวตาร แค่นี้ข้าก็พึงพอใจเจ้าแล้ว!”
หวังหลินตกอยู่ในอาการตกตะลึง รูม่านตาหดเล็กลงเมื่อมีคนอื่นเปิดเผยแผนของเขา แต่ก็รีบกลับมาเป็นปกติ แววตาชื่นชมของชายชราพลันมีมากขึ้น เขาไม่ได้มองหวังหลินหรือมังกรโลหิตที่กำลังแตกสลายอีก ทว่าชี้ไปยังวังวน!
เพียงแค่หนึ่งดัชนี แต่ในสายตาหวังหลิน ดัชนีนั้นสามารถทะลุทะลวงโลกไปได้ เขานึกถึงตอนที่อยู่ในดาราจักรทกชั้นฟ้า แค่หนึ่งดัชนีจากชายชราคนนี้ก็สามารถทะลวงม่านป้องกันระหว่างสองดาราจักรได้
วังวนในท้องฟ้าพลันหยุดหมุนโดยไม่คาดคิด มันค่อยๆกระจายเปิดออกมาเป็นโลกที่ยังเป็นสีแดงแต่ไร้ทะเลโลหิต!
ข้างในโลกสีแดงโลหิตมีภูเขาทรงกรวยอยู่แห่งหนึ่งและมีคนผู้หนึ่งยืนอยู่บนยอด!
เส้นผมสีแดงพริ้วไหวไร้สายลม ดวงตาสีแดงโลหิตเต็มไปด้วยจิตสังหารและความโอหังไร้ที่เปรียบ! ไม่มีใครให้ความสนใจภาพลักษณ์ของเขาเพราะดวงตาคู่นั้นเทความสนใจไปหมดแล้ว
‘ต้าเสิน!’ หวังหลินมีสีหน้าซับซ้อน โชคชะตาของทั้งคู่พัวพันกัน หากหวังหลินไม่ได้ปรากฏตัวขึ้นมา ต้าเสินคงได้มรดกแห่งปัญญาและหนีออกมาได้นานแล้ว เขาคงกลายเป็นผู้ปกครองดวงดาวด้วยร่างของตู่ซือ!
นอกจากนี้เขาก็เป็นตู่ซือด้วย! แม้ว่าต้าเสินจะถือกำเนิดขึ้นมาเป็นปิศาจในตัวตู่ซือตอนที่ฝึกฝนวิชาล้มเหลว ไม่ว่าเขาจะเป็นปิศาจหรือไม่ ต้าเสินก็เป็นเทพโบราณตัวจริง เป็นเทพโบราณสายเลือดราชวงศ์!
แตกต่างกับหวังหลินที่มีร่างเทพโบราณขึ้นมาได้จากเคล็ดเทพโบราณ แม้เขาจะสามารถบรรลุด่านห้าดาวได้ด้วยโอกาสอันยอดเยี่ยมหลายอย่าง เมื่อร่างดั้งเดิมของเขาเผชิญกับสามด่านเจ็ดหายนะก่อนนี้ หวังหลินรู้ว่าร่างดั้งเดิมไม่ได้สมบูรณ์แบบ!
ยามที่ต้าเสินเงยศีรษะขึ้นมามองหวังหิน ความซับซ้อนพลันหายไปและแทนที่ด้วยความสงบเยือกเย็น
มนุษย์และเทพซึ่งเกี่ยวพันกันด้วยโชคชะตา ต่างก็มองกันเงียบๆผ่านวังวน ทั้งสองมาจากโลกที่แตกต่างในแต่ละเส้นทาง
ต้าเสินทำปากขมุบขมิบและก้าวเท้า ออกมาจากภูเขาและมาถึงด้านบนวังวน กวาดสายตาผ่านไป
ยามที่ปรมาจารย์จงเฉินสบสายตากับต้าเสิน อดไม่ได้ที่จะเกิดความคิดสั่นไหว สัมผัสถึงอาการเต้นหัวใจอย่างไม่คาดคิด หัวใจเต้นกระดอนเร็ว ริมฝีปากแห้งผาก ใบหน้าซีดเซียวและถอยหลังโดยไม่รู้ตัว เขาไม่กล้ามองต้าเสินเลย ราวกับคนผู้นี้คือสรวงสวรรค์!
“ขยะ!”
สายตาต้าเสินเต็มไปด้วยการดูถูก เมื่อสายตาตกลงบนแปดราชาสำนักซากศพ ยิ่งดูถูกมากกว่าเดิม
“อย่างน้อยขยะก็ยังมีคนอยู่ เจ้าทั้งหมดมีค่ามากกว่าขยะ!”
แปดราชาแห่งสำนักซากศพมีสถานะสูงส่งในสำนักซากศพ ทว่านาทีนี้เบื้องหน้าสายตาต้าเสิน พวกเขาแย่ยิ่งกว่าปรมาจารย์จงเฉินเสียอีก ใบหน้าแต่ละคนซีดขาวและถอยอย่างต่อเนื่อง สายตาที่สบมารู้สึกเป็นรูปเป็นร่างและทำให้แทบสิ้นสติ
พวกเขารู้สึกว่าหากชายคนนี้โกรธเกรี้ยว แม้แต่สวรรค์ก็ต้องยอม!
พวกเขาไม่เคยเห็นพลังอำนาจของต้าเสิน แต่ด้วยเหตุผลอะไรบางอย่างจึงสัมผัสอันตรายขึ้นมายามที่มองดูต้าเสิน สัมผัสนี้แปลกประหลาดมากแต่ชัดเจนต่อทั้งแปดคน
เพราะต้าเสินเป็นเทพ! เทพโบราณแปดดาว! ส่วนพวกเขาแค่คนธรรมดา แค่เซียนเท่านั้น…
มีเพียงชายชราชุดดำสงบนิ่งเอ่ยขึ้นมา “โลหิตราชวงศ์…วิญญาณเทพโบราณ!”
ต้าเสินหันสายตาร่อนลงบนชายชราชุดดำ เอ่ยขึ้นด้ยสายตาที่ไม่เปลี่ยนไป “ในที่สดก็มีคนที่ไม่ใช่ขยะ!”
ชายชราไม่โกรธเลยและยิ้มบาง โบกสะบัดแขนเบาๆพลันเกิดเสียงดังสนั่นกึกก้องขึ้นระหว่างเขากับต้าเสิน พายุล่องหนก่อตัวขึ้นมาพุ่งใส่ต้าเสิน!
ต้าเสินเพียงยกแขนขวาขึ้นมาและโยนออกไปเผชิญหน้ากับการล่มสลาย!
โลกสั่นเทารุนแรง นาทีนี้เหล่าเซียนขั้นทลายสวรรค์บางส่วนก็มาถึง เมื่อพวกเขาเห็นกำปั้น สีหน้าพลันเปลี่ยนไปเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและตื่นตระหนก
หวังหลินหน้าซีด สัมผัสถึงพลังอำนาจของกำปั้นนี้ได้อย่างชัดเจน
กำปั้นร่อนลงไป มิติว่างสั่นไหวถึงขีดสุด รอยแตกยักษ์เผยออกมาระหว่างชายชราและต้าเสิน เสียงอวกาศแตกร้าวดังขึ้นมากึกก้อง เพียงพริบตาเดียวดูเหมือนมิติว่างแห่งนี้จะถูกแบ่งออกเป็นสองซีก!
ดุจเศษกระดาษกำลังแบ่งออกตรงกลางเท่ากัน!
กลายเป็นสองดินแดนที่แตกต่างกันในทันที ชายชราชุดดำก้าวเท้าไปข้างหน้าและหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ปรากฏตัวอีกครั้งอีกด้านของมิติว่าง ฝ่ามือไม่จำเป็นต้องสร้างผนึก แค่โบกสะบัดแขนเสื้อจึงเกิดเสียงดังสนั่น ธารน้ำแข็งปรากฏขึ้นมาปกคลุมมิติภายในระยะมากกว่าห้าพันลี้ในเวลาไม่นาน!
พื้นที่ระยะห้าพันลี้เต็มไปด้วยธารน้ำแข็ง และทั้งหมดแตกสลายพุ่งใส่ต้าเสิน
“ก็แค่วิชา เจ้าบรรลุขั้นสวรรค์ดับสูญและรู้แจ้งกฏแล้วยังไงเล่า?!” ต้าเสินหัวเราะและโยนอีกกำปั้นออกไป!
“เผ่าพันธุ์เทพโบราณข้าไม่ฝึกฝนกฏก็เพราะกฏเป็นสิ่งที่เผ่าข้าทำลายได้!” เมื่อกำปั้นของต้าเสินร่อนลงไป เสียงแตกร้าวดังกึกก้องสนั่นไปทั่วโลกน้ำแข็ง ไม่ว่าจะเป็นธารน้ำแข็งที่กำลังพุ่งเข้ามาหรือน้ำแข็งที่ปกคลุมพื้นที่ห้าพันลี้ ทั้งหมดแตกสลายเบื้องหน้ากำปั้นนี้!
ชายชราชุดดำพุ่งออกมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด น้ำแข็งห้าพันลี้แตกสลายเข้าไปในพายุ แต่ต้าเสินก็ลอยออกมาได้
“ข้าจะให้เจ้าได้เห็นพลังที่แท้จริงของเผ่าพันธุ์ข้า!” สายตาต้าเสินไม่ได้มองชายชราชุดดำแต่เป็นหวังหลิน
วินาทีนั้นร่างเขาค่อยๆหายเข้าไปในอวกาศ
ขณะเดียวกันมิติว่างแห่งนี้ก็สั่นไหวอีกครั้ง รอยแตกร้าวปรากฏขึ้นมาดุจพลังอันแข็งแกร่งกำลังฉีกกระชากให้เปิดออก เกิดวังวนขึ้นตรงจุดที่ต้าเสินหายไปและมีพลังดึงดูดอันรุนแรง ชายชราชุดดำก้าวเข้าไปในวังวนด้วยท่าทีสงบนิ่ง
“ทั้งหมดเข้ามา มันจะเป็นพลังที่แท้จริงของเทพทมิฬตนนี้!” ชายชราเอ่ยน้ำเสียงกึกก้อง หวังหลินเข้าไปโดยไม่ลังเลและมีท่าทางซับซ้อน เขารู้ดีว่าวังวนนั้นจะนำทางไปยังร่างกายที่ที่ร่างตู่ซืออยู่
ข้างในรอยแยกอวกาศ มีร่างเทพโบราณตนหนึ่งขนาดเท่ากับดาวเคราะห์เซียนหลายดวง นิ้วมือขยับเล็กน้อยและค่อยๆกำหมัด ดวงตาที่หลับมานานหลายปีค่อยๆเปิดขึ้นเป็นครั้งแรก!