1205. ยิ่งยโส
หวังหลินนั่งลงบนศีรษะของรูปปั้น เขารู้เหตุผลว่าทำไมปรมาจารย์คังจงซื่อถึงสามารถฟื้นฟูร่างกายและได้อักขระแสงสายฟ้าที่เชื่อมต่อกับรูปปั้นหินนี้ได้
เพราะมีวิญญาณโลหิตของปรมาจารย์จังคงซื่อหลงเหลืออยู่ในรูปปั้นนี้ ด้วยพลังการหยั่งรู้เก้าเท่า เขาจึงสามารถสืบทอดสิ่งที่เหลืออยู่ในรูปปั้นหินได้
หวังหลินดูดซับการสืบทอดส่วนหนึ่งในการประลองครั้งนั้นด้วยพลังสายฟ้าและรวมไว้ในดวงตาขวา
วินาทีนี้เขาสูดหายใจลึก สัมผัสวิญญาณล้อมรอบรูปปั้น ส่งแสงออกมาจากตาขวาและห่อหุ้มตัวเอง จากนั้นอักขระแสงบนรูปปั้นกะพริบอย่างรุนแรงและเกิดเสียงปะทุดังก้อง
เสียงคำรามเบาๆดังกระจายออกมา
หวังหลินหลับตาพลางให้สัมผัสวิญญาณห่อหุ้มรูปปั้นและให้แสงสายฟ้าห่อหุ้มตัวเอง เขามีวิญญาณมังกรสายฟ้าโบราณและควบคุมสายฟ้าสวรรค์ได้ดั่งใจ สายฟ้าทั้งหมดต้องฟังคำสั่งเขา!
ทว่าสายฟ้าจากรูปปั้นส่งกลิ่นอายเก่าแก่และเต็มไปด้วยความหยิ่งยโส มันเคลื่อนไปรอบรูปปั้นและปะทะกับสายฟ้าที่หวังหลินควบคุมเอาไว้อย่างต่อเนื่อง
มองไกลๆจะเห็นแต่เพียงก้อนสายฟ้าล้อมรอบรูปปั้นพร้อมกับมีวงแสงเกิดขึ้นทุกที่ สายฟ้าส่งเสียงดังคะนองกึกก้องต่อไป
นี่คือการต่อสู้ระหว่างสายฟ้าและอัสนีบาต มันคือการต่อสู้เพื่อข่มกันและกัน!
หวังหลินไม่ได้เข้าใจมันเหมือนปรมาจารย์คังจงซื่อ เขาไม่ได้คล้อยตามอักขระสายฟ้าของรูปปั้นหินเพื่อทำความเข้าใจ หวังหลินไม่ยอมอ่อนน้อมต่ออักขระอัสนีเหมือนเป็นคนรับใช้และยืมพลังมันเพื่อเพิ่มความเข้าใจ
ปรมาจารย์คังจงซื่อเป็นเหมือนขอทานที่รอคอยพลังอำนาจแห่งสายฟ้าที่เหลืออันน้อยนิดไม่รู้เมื่อไหร่เพื่อเปลี่ยนมันกลายเป็นวิชาของตนเอง แม้กระนั้นปรมาจารย์คังจงซื่อก็สามารถอัญเชิญจิตวิญญาณที่เจ็ดแห่งดินแดนปิดผนึกที่สามารถทำให้ร่างเทพโบราณหวังหลินบาดเจ็บได้!
ปรมาจารย์คังจงซื่อเลือกเส้นทางแบบอ่อนน้อมถ่อมตน เขาเห็นรูปปั้นนี้เป็นเทพและมีหนึ่งในวิญญาณแรกกำเนิดของเขาที่เข้าใจและเทิดทูนมัน
เส้นทางนี้ไม่มีอันตราย ตราบใดที่มีค่าพอก็จะได้มัน
แต่หวังหลินจะเลือกเส้นทางนี้ได้อย่างไร? เขากล้าฝืนลิขิตสวรรค์ เดินทางไปทั่วตามที่ตนเองพอใจและกล้าต่อสู้สวรรค์ เขาฝืนลิขิตเพื่อสร้างเต๋าของตนเองและกล้าแข่งขันกับสวรรค์เช่นนั้น!
เขาไม่เคยนับถือกับแค่รูปปั้นนี้เหมือนกับคังจงซื่อทำมา แม้สายฟ้าข้างในรูปปั้นจะมีพลังอำนาจสั่งสะเทือนสวรรค์และสามารถอัญเชิญจิตวิญญาณแห่งดินแดนปิดผนึกได้ก็ตาม!
สิ่งที่เขาต้องการคือสายฟ้าที่อยู่ในรูปปั้นเพื่อให้มันยอมจำนน! ยอมจำนนใต้อำนาจเขา! เขาไม่ต้องการทำความเข้าใจสายฟ้าในรูปปั้น เขาต้องการดูดซับมันทั้งหมด! ทำให้มันยอมต่อเขา!
นี่คือความหยิ่งยโสของตนเอง ทิฐิของเซียนฝืนลิขิตสวรรค์และเกียรติแห่งเทพโบราณ!
เผ่าพันธุ์นับไม่ถ้วนในโลกยุคโบราณ จะมีเผ่าพันธุ์ใดเทียบเผ่าพันธุ์เทพโบราณได้?
เช่นเดียวกับเผ่ากลืนจันทรา หวังหลินเรียนรู้มาจากหลิงเอ๋อร์ว่าพวกเขาเป็นข้ารับใช้ของเทพโบราณ หากเผ่ากลืนจันทราเป็นแบบนี้ เช่นนั้นเผ่าอักขระอัสนีซึ่งเป็นเผ่าพันธุ์ของดินแดนชั้นนอกก็ต้องยอมจำนนต่อเขาด้วย!
หวังหลินลืมตาขึ้นเผยสายตามุ่งมั่นกดดันอย่างสุดขั้ว พ่นลมหายใจเย็น แขนขวากระแทกลงบนศีรษะรูปปั้นหิน เสียงดังสนั่นคับฟ้าแต่รูปปั้นไม่ได้แตกสลายมันกลับมีสายฟ้าหนึ่งสายพุ่งออกมาหาท้องฟ้า เปลี่ยนกลายเป็นมังกรอัสนีพุ่งหาหวังหลิน
สายฟ้าทั้งหมดรอบๆถูกมันดูดซับไป ประชิดหวังหลินด้วยกลิ่นอายบ้าคลั่งและดุร้าย!
มังกรอัสนีตัวนี้ดุร้ายยิ่งแต่หวังหลินดุร้ายยิ่งกว่า เจ้ามังกรบ้าคลั่งแต่หวังหลินบ้าคลั่งยิ่งกว่านับสิบนับร้อยเท่า!
จังหวะที่มันเข้ามาใกล้ สายฟ้าในตาขวาหวังหลินกะพริบวาบและพุ่งออกไป ปรากฏวังวนขึ้นกลางหน้าผาก มังกรสายฟ้าเทพโบราณโผล่ออกมาเข้าสู่ดินแดนเจ็ดสี!
เพียงหนึ่งเสียงคำราม วิญญาณมังกรสายฟ้าโบราณของหวังหลินก็ปะทะกับมังกรอัสนีและเริ่มกลืนกินมันอย่างบ้าคลั่ง
การกินครั้งนี้ทำให้ดวงดาวเทพโบราณปรากฏขึ้นเบื้องหลังวังวนอย่างเลือนลางและมีพลังอำนาจเทพโบราณเต็มไปทั่วร่ายกาย แขนขวายื่นออกไปปรากฏภาพเทพโบราณขึ้นมา หวังหลินคว้ามังกรอัสนีและบีบมันอย่างแน่นหนา!
ขณะที่มังกรอัสนีกำลังต่อสู้กับวิญญาณดั้งเดิมหวังหลิน ร่างมันสั่นสะท้านและร้องคำรามออกมาเนื่องจากพยายามดิ้นรนให้เป็นอิสระ ทว่าแขนเทพโบราณกำมันไว้แน่น ขณะที่บีบรัด สายฟ้าจำนวนมากมายก็พุ่งออกไป
วินาทีนั้นวิญญาณดั้งเดิมหวังหลินพุ่งออกไปกลืนกินมังกรอัสนีก่อนจะกลับเข้าร่างกาย
สายฟ้าในตาขวาแข็งแกร่งยิ่งกว่าเดิมหลายเท่า ทั้งร่างหวังหลินพร่ามัวแต่ดวงตาขวาเรืองแสงรุนแรงยิ่ง!
“สายฟ้าใดในโลกจะต้องเชื่อฟังคำสั่งข้า!” หวังหลินเอ่ยน้ำเสียงสงบนิ่งแต่มีกลิ่นอายที่มองไม่เห็นแพร่กระจายออกมา สายฟ้าที่กระจัดกระจายทั้งหมดพลันรวมไว้ในดวงตาขวาเพื่อสร้างอักขระสายฟ้า!
ทันใดนั้นบนรูปปั้นหินปรากฏรอยแตกจำนวนมาก เริ่มตั้งแต่ฝ่าเท้าและแพร่กระจายอย่างรวดเร็วดุจมังกรกำลังพุ่งหาหวังหลินซึ่งอยู่บนศีรษะของรูปปั้น
เสียงแตกร้าวสั่นสะเทือนพื้นดินและมีแสงกะพริบเจิดจ้าโผล่ออกมาภายในรอยแตก รูปปั้นคล้ายกำลังจะกลายเป็นเศษเล็กเศษน้อยแต่ยังสงบนิ่งไม่มีเปลี่ยน
ภายในรอยแตกมีสายฟ้ากำลังเคลื่อนไหว วินาทีที่มันเข้าใกล้หวังหลิน สายฟ้าดังสนั่นกึกก้องพร้อมกับสายฟ้าดุจอสรพิษสีเงินนับไม่ถ้วนล้อมรอบร่างหวังหลิน ก่อตัวเป็นก้อนสายฟ้าขนาดมากกว่าพันฟุต!
หวังหลินอยู่ภายใจก้อนสายฟ้านี้ สายฟ้ากำลังดิ้นรนและปฏิเสธการควบคุมจากหวังหลิน จากนั้นเริ่มหดตัวลงเข้าหาหวังหลินด้วย!
หวังหลินพ่นลมหายใจเย็น แม้ระดับบ่มเพาะของเขาไม่สามารถเทียบกับรูปปั้นหินได้แต่วิญญาณดั้งเดิมของเขาคือมังกรสายฟ้าโบราณซึ่งถือเป็นจ้าวแห่งสายฟ้าในโลกนี้ ตราบใดที่มันเป็นสายฟ้า มันไม่คู่ควรจะท้าทายเขา!
มันไม่เกี่ยวอะไรกับระดับบ่มเพาะ มันคือการต่อสู้ของสายฟ้า!
เหล่ามังกรสายฟ้าโบราณได้รับอำนาจในการควบคุมสายฟ้าจากเต๋าสวรรค์ หวังหลินไม่เชื่อในสวรรค์และใช้เต๋าของตนเองเพื่อขโมยสิทธิ์ในการควบคุมสายฟ้าจากสวรรค์!
รูปปั้นสายฟ้าคือบรรพชนของเผ่าสายฟ้าโปรย แม้เขาจะตายแล้วแต่เขาใช้ชีวิตร่วมกับสายฟ้าดุจเป็นสหายและแทบจะกลายเป็นสายฟ้าไปแล้ว อักขระสายฟ้าตรงกลางหน้าผากปฏิเสธการยอมรับ! เล่าลือกันว่าต้นกำเนิดของบรรพชนเผ่าสายฟ้าโปรยคือสายฟ้าหนึ่งสาย เป็นสายฟ้าฝืนสวรรค์ที่ไม่ยอมแม้แต่สวรรค์ด้วยกันเอง!
หากคนอื่นเทิดทูนเขา คนผู้นั้นจะได้รับสิทธิ์ในการควบคุมสายฟ้า ทว่าหากต่อต้านก็จะถูกสายฟ้าทำลาย!
อย่างไรก็ตามหวังหลินกำลังต่อต้าน ดวงตาขวากะพริบสายฟ้าและมีวิญญาณมังกรสายฟ้าโบราณลอยออกมา ขณะที่ก้อนสายฟ้าเข้ามาใกล้ มันจึงร้องคำรามแฝงอพลังอำนาจในการควบคุมสายฟ้าทั้งหมดในโลกนี้!
ก้อนสายฟ้าหดตัวลงต่อไปแต่พอมันห่างจากหวังหลินเพียงสิบฟุต พลันเกิดเสียงดังสนั่นแต่ไม่สามารถหดลงได้อีกเลยแม้แต่นิ้วเดียว
หวังหลินยืนขึ้นมาดุจเทพสายฟ้า!
กลิ่นอายเทพโบราณโผล่ออกมาจากร่าง หากเทพโบราณและสายฟ้าสามารถผสานกันได้ เช่นนั้นเขาก็คือเทพโบราณสายฟ้า!
หวังหลินส่งข้อความสัมผัสวิญญาณออกไป ‘ยอมจำนนหรือถูกทำลาย!’ เขารู้ว่าสายฟ้ารอบตัวไม่ใช่ของธรรมดา มันคือสายฟ้าที่มีเจตจำนงของตนเอง!
หากเป็นเจตจำนงมันก็คือจิตวิญญาณ! สายฟ้านี้คือจิตวิญญาณสายฟ้าที่เกิดจากเจตนาของเจ้าของที่ตายไปแล้ว!
เสียงดังสนั่นกึกก้อง ก้อนสายฟ้ารอบตัวหวังหลินสั่นไหวภายใต้อำนาจแห่งสายฟ้าที่โผล่ออกมาจากหวังหลิน อีกทั้งมีผลกระทบจากกลิ่นอายเทพโบราณ มันจึงยอมจำนน
ก้อนสายฟ้าเปลี่ยนกลายเป็นลำแสงสายฟ้าพุ่งเข้าหาวิญญาณมังกรสายฟ้าโบราณ เจ้ามังกรร้องคำรามสั่นสะเทือนสวรรค์และขยายขนาดใหญ่ขึ้น รูปปั้นหินสั่นเทาราวกับกำลังพังทลาย
หวังหลินก้าวเท้าเข้าไปในอากาศ หันกลับมาจ้องอักขระอัสนีตรงกลางหน้าผากของรูปปั้นที่ยังไม่หายไป
“ตั้งแต่วันนี้ต่อไป เผ่าของเจ้าไม่สามารถต่อสู้กับข้าด้วยอำนาจแห่งสายฟ้าได้!” ดวงตาขวาหวังหลินส่องสว่าง วิญญาณดั้งเดิมมังกรสายฟ้าโบราณร้องคำรามพร้อมกับขดตัวเองรอบตัวเขา มันผสานกับสายฟ้าจากดวงตาและพุ่งเข้าใส่อักขระสายฟ้าบนรูปปั้น
รูปปั้นสั่นสะเทือนรุนแรงขึ้น ขณะที่มังกรกำลังร่อนลงไป ดวงตาของรูปปั้นหินส่องสว่างวาบและหวังหลินเห็นดาราจักรแห่งหนึ่งอยู่ภายใน
มีค่ายกลยักษ์แห่งหนึ่งขนาดใหญ่พอจะปกคลุมพื้นที่ดวงดาวหลายแห่ง มีเซียนอยู่ด้านนอกกำลังสวมชุดประหลาดซึ่งเห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เซียนฝึกตน! เขาจ้องมองข้างในค่ายกลด้วยท่าทีไม่แยแส ทั้งเยาะเย้ยและดูถูก
ข้างในค่ายกลเต็มไปด้วยพลังปราณสวรรค์และมีระลอกคลื่นดั้งเดิม เหล่าเซียนฉีและเหล่าเทพกำลังต่อสู้กับค่ายกลอย่างบ้าคลั่งเพื่อพยายามทะลวงออกมาจากค่ายกล
ทว่าค่ายกลนี้ประหลาดมากและทำลายได้ยากยิ่ง ไม่ว่าจะมีเหล่าเซียนและเหล่าเทพโจมตีมากแค่ไหน ค่ายกลก็ไม่ขยับเขยื้อนเลยแม้แต่นิ้วเดียว! เทพบางส่วนถึงกับยอมสละชีวิตระเบิดตัวเองแต่ก็ยังไม่ทำให้ค่ายกลสะเทือนเลยแม้แต่น้อย สัมผัสแห่งความเศร้าและผิดหวังห่อหุ้มข้างในค่ายกล
ข้างในค่ายกลมีลำแสงอยู่เก้าสาย หนึ่งในนั้นคือขวานหนึ่งเล่ม มันลอยผ่านอากาศ ใครก็ตามที่กล้าขวางทางจะต้องตาย
หวังหลินเห็นเซียนฉีหลายคนตัดสินใจระเบิดตัวเองอย่างเศร้าโศกเพื่อหยุดยั้งขวานแยกสวรรค์นี้แต่ก็ล้มเหลว!
ท่ามกลางแสงเก้าสายมีอีกหนึ่งที่เป็นประกายสายฟ้า ทุกแห่งที่มันผ่านไปไม่ว่าจะเป็นเซียนหรือเทพ ทุกคนจะต้องตาย!
คนด้านนอกสายตาเฉยเมยและดูถูกยิ่งกว่าเดิม ราวกับพวกเขาคือขุนนางที่กำลังมองดูคนธรรมดาดุจมดแมลง!
“ข้าไม่ยอมเป็นแบบนี้! ข้าไม่ยอมเป็นแบบนี้! อนาคตในภายภาคหน้าจะมีสักวันหนึ่งที่ลูกหลานเหล่าเซียนจะทำลายค่ายกลนี้และทำให้คนนอกแบบเจ้าทั้งหมดต้องสูญสิ้น! ธารแห่งโลหิตจะย้อมลงไปในดินแดนชั้นนอก!”เทพคนนั้นถูกสายฟ้าผ่าเข้าใส่ก่อนจะตายไป