1212. เผ่าพันธุ์ทำลายผนึก
หวังหลินไม่มั่นใจในการต่อสู้กับเซียนขั้นทลายสวรรค์ระดับปลาย หากเป็นวันปกติเขาคงเลือกล่าถอย แต่หลังจากวิหคเพลิงได้รับการตื่นครั้งที่สาม เขาพอมีโอกาส! อีกทั้งหลังจากดูดซับสายฟ้าจากเผ่าสายฟ้ากระจายไปแล้วด้วย สายฟ้าของเขาจึงเพิ่มพูนขึ้นอย่างก้าวกระโดด
สิ่งสำคัญยิ่งกว่านั้นคือเขาดูดซับเขตแดนต่อสู้ของจางซิงเย่ แม้จะไม่ได้ผสานเข้าด้วยกันและเข้าใจอยู่เพียงน้อยนิด มันกลับทำให้เขามีเจตนามุ่งมั่นในการสู้กับเซียนขั้นทลายสวรรค์ระดับปลาย!
ประโยคของจางซิงเย่ดังก้องในจิตใจหวังหลิน
‘เหล่าเซียนเช่นเราไม่เคยหวาดกลัวการต่อสู้!’ หวังหลินลอยตัวอยู่ในอากาศ เปลวเพลิงสีฟ้าพุ่งออกมาจากตาซ้ายและส่งเข้าหาคิ้ว!
‘ข้ายกเลิกเขตแดนแห่งชีวิตและความตาย ตอนนี้เปลวเพลิงจะแทนที่ความคิดและเต๋าของข้า ข้าเป็นเปลวเพลิง ข้าเป็นวิหคเพลิงที่ตื่นขึ้นสามครั้ง!’ เปลวเพลิงสีฟ้ารวมกันเข้าหาตรงกลางคิ้วหวังหลินอย่างบ้าคลั่ง รอยสักเพลิงสีฟ้าปรากฏขึ้นทันที!
วินาทีนี้หวังหลินไม่ได้เป็นเซียนอีกต่อไป เขาคือเทพแห่งไฟ ผู้ปกครองเปลวเพลิงทั้งหมด!
ตอนนี้เขาคล้ายกับสมาชิกเผ่านกกระจอกเพลิง แตกต่างเพียงอย่างเดียวคือรอยสักตรงกลางหน้าผากหวังหลินเป็นสีฟ้า ขณะที่รอยสักของเผ่านกกระจอกเพลิงเป็นสีแดง!
รอยสักเพลิงฟ้าเผาไหม้อยู่กลางหน้าผาก หวังหลินร้องคำราม วิหคเพลิงฟ้าส่งเสียงร้องแหลมเต็มไปด้วยความสุข! มันเหาะเหินขึ้นสู่ท้องฟ้าและเข้าไปในรอยสักตรงกลางหน้าผากหวังหลิน!
ดูเหมือนวิหคเพลิงจะกลายเป็นวิญญาณดั้งเดิมของหวังหลิน เหมือนตอนนี้วิญญาณเขาได้กลับเข้าสู่ร่างกาย!
จากนั้นชุดเกราะใหม่ปรากฏขึ้นรอบตัวหวังหลิน มันคือเกราะรูปทรงวิหคเพลิงที่เป็นสีฟ้าล้วน หวังหลินสวมชุดเกราะแล้วดูเหมือนวิหคเพลิงผู้สูงศักดิ์!
“ข้าขอสั่งการเปลวเพลิงในโลกจงรวบรวม!” หวังหลินร้องคำราม เพลิงสีฟ้าทั้งหมดที่เต็มไปทั่วดินแดนเจ็ดสีได้เริ่มรวมกันราวกับยินดีต้อนรับนายเหนือหัว!
ทั่วโลกดังกึกก้องทันที เปลวเพลิงสีฟ้ารวมกันจากทุกทิศทางเข้าหาหวังหลิน!
หากมองจากเบื้องบนจะเห็นได้อย่างชัดเจนว่าทะเลเพลิงกำลังรวมกันเข้าหาหวังหลิน มันรวดเร็วมากและมาถึงแทบในเสี้ยววินาที!
ฉากเหตุการณ์นี้ทำให้ชายชราผมขาวต้องสูดลมหายใจหนาวเหน็บ ฝ่ามือสร้างผนึกสั่งการให้วิชาทั้งหมดของเหล่าผู้ฝืนชะตายิงออกไป วิชานับไม่ถ้วนปกคลุมผืนฟ้าและพุ่งหาหวังหลิน
ทว่าในจังหวะที่วิชาร่อนลงมาถึง ทะเลเพลิงเสร็จสิ้นการรวบรวม หวังหลินเป็นเสมือนวังวนแห่งเปลวไฟ ดูดซับเพลิงสีฟ้าทั้งหมดในโลก เสียงดังคะนองกึกก้องพร้อมกับเหล่าวิชาปะทะกับเปลวเพลิง!
ฉากเหตุการณ์นี้อธิบายได้ยากยิ่ง ราวกับทั้งดินแดนเจ็ดสีกำลังถูกเผาไหม้และหวังหลินอยู่ในจุดศูนย์กลาง!
ขณะที่เหล่าวิชาปะทะกันอย่างต่อเนื่อง เปลวเพลิงทั้งหมดถูกดูดเข้าไปในเกราะของหวังหลินและพุ่งเข้าหาตรงกลางหน้าผาก วินาทีนั้นแสงสีฟ้าส่องออกมาจากรอยสักตรงกลางหน้าผากช่างดูน่ากลัวยิ่ง!
“เพลิงแห่งฟ้าดิน จงฟังคำสั่งข้า เผาผลาญทุกอย่างไม่เว้นแม้แต่เถ้าธุลี!” หวังหลินเอ่ยน้ำเสียงนิ่งแต่แฝงความร้อนเผาไหม้ดวงวิญญาณเอาไว้ด้วย แสงสีฟ้าตรงกลางหน้าผากกะพริบรุนแรงและมีเปลวเพลิงพุ่งออกไป!
ทะเลเพลิงแพร่กระจายโดยมีหวังหลินเป็นจุดศูนย์กลาง วิชาของเหล่าผู้ฝืนชะตาทั้งหมดพังทลายต่อหน้าเปลวเพลิง แม้กระทั่งชายชราผมขาวยังต้องเปลี่ยนสีหน้าท่าทางไปมหาศาลและต้องล่าถอย ฝ่ามือสร้างผนึกเพื่อต่อต้าน แต่วินาทีนั้นเสียงปะทุดังออกมาจากเก้าเศษกระดูกอสูรรอบตัวเขา พวกมันไม่สามารถทนต้านพลังแห่งเพลิงได้และพังทลายลง
วินาทีที่กระดูกอสูรหายไป เพลิงสีฟ้าพุ่งเข้าหาชายชราผมขาวทันทีราวกับมันกำลังจะกลืนกินเขา ชายชราเผยสายตาเคร่งขรึม ยกแขนขึ้นมาที่หน้าผาก ทันใดนั้นมีร่องเปิดออกมาตรงกลางหน้าผาก!
ร่องนี้เรืองแสงสีดำเหมือนดวงตาที่สาม!
“ในนามของลูกหลานเผ่าพันธุ์ทำลายผนึก ข้าขออัญเชิญวิชาบรรพชนเผ่าเพื่อผนึกรอยสักอัคคีคนผู้นี้!” ยามที่เปลวเพลิงเข้ามาใกล้ ชายชราจึงเปิดเผยตัวตนของตัวเอง แสงสีดำจากกลางหน้าผากกะพริบวูบวาบ ก่อตัวเป็นอักขระเวทย์อันซับซ้อนและดูดซับชีวิตของชายชราไป เขาดูแก่ชราลงมากกว่าเดิม
อักขระเวทย์สีดำเคลื่อนไหวด้วยความเร็วสูงสุดเข้าหาหวังหลิน มันทะลุผ่านทะเลเพลิงฟ้าและร่อนลงกลางหน้าผากหวังหลิน!
ในวินาทีนั้นหวังหลินถอยหลังไปหลายสิบก้าว รอยสักเพลิงสีฟ้ากะพริบอย่างบ้าคลั่งพยายามทะลวงผ่านอักขระเวทย์ออกมา อักขระเวทย์กะพริบอย่างรุนแรงเป็นเชิงต่อต้านและวินาทีนี้เองพวกมันห้ำหั่นกันอย่างเอาเป็นเอาตาย!
ในยุคโบราณนั้นมีเผ่าพันธุ์หนึ่งที่มีพลังอำนาจในการผนึกสวรรค์ พวกเขาแข็งแกร่งมากและเป็นหนึ่งในเผ่าที่ทรงพลังที่สุดในยุคโบราณ ทว่ามีคนอยู่ในเผ่านี้น้อยเกินไปและในปัจจุบันส่วนใหญ่ล้วนสูญพันธุ์ไปแล้ว!
แต่มีข่าวลือหนึ่งบอกว่าสมาชิกของเผ่านี้มีพลังอำนาจในการผนึกได้ทุกชีวิต!
ชายชราผู้นี้ไม่ได้เป็นลูกหลานที่แท้จริงของเผ่าพันธุ์ทำลายผนึก เขาแค่ใช้วิธีพิเศษเพื่อให้ได้สายเลือดมาบางส่วน เขาสามารถใช้วิชาพวกเขาได้แต่ราคาที่ต้องจ่ายไปคือพลังชีวิตจำนวนมากและพลังชีวิตนี้ไม่สามารถฟื้นฟูได้ตลอดกาล!
“หากเจ้าเป็นแค่เซียน มันคงไม่สำคัญอะไรนัก แต่เจ้าพยายามเลียนแบบเผ่าพันธุ์โบราณที่สูงส่ง ข้าจะผนึกรอยสักอัคคีของเจ้าและดูว่าเจ้าจะทำยังไงเมื่อไม่มีมัน!” ชายชราหวาดกลัวเปลวเพลิงของหวังหลินอย่างแท้จริง ไม่เช่นนั้นคงไม่สังเวยพลังชีวิตตนเองเพื่อใช้วิชาผนึก เขาพุ่งตัวเข้าไปหาหวังหลิน!
สำหรับเขาแล้วเห็นได้ชัดว่าหลังจากผนึกรอยสักอัคคีของหวังหลินไป หวังหลินคงไม่สามารถตอบโต้ได้อีกเลยแม้แต่หนึ่งกระบวนท่า! กระนั้นเขาก็ไม่สามารถผนึกไว้ได้ตลอดกาลเนื่องจากรอยสักอัคคีของหวังหลินแข็งแกร่งเกินไป!
แต่เขามั่นใจว่าสามารถผนึกได้ในชั่วระยะเวลาอันสั้น!
หวังหลินล่าถอย รอยสักอัคคีตรงกลางหน้าผากไม่สามารถทะลวงออกมาให้เป็นอิสระได้เลย ผนึกนั้นแฝงกลิ่นอายที่สามารถผนึกได้ทุกชีวิต
วินาทีที่รอยสักอัคคีถูกผนึก เพลิงสีฟ้าพลันหายไปอย่างไร้ร่องรอย ทุกอย่างกลับคืนสู่ปกติราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น มีเพียงซากปรักหักพังบนพื้นซึ่งเป็นสักขีพยานว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมาจากพลังของเพลิงสีฟ้า
“เปลวเพลิงไม่ใช่วิชาเดียวของข้า เจ้าผนึกมันไปครู่เดียวแล้วยังไงเล่า?” สายฟ้ากะพริบวูบวาบในตาขวาหวังหลิน ดินแดนเจ็ดสีซึ่งสงบลงเนื่องจากเปลวเพลิงหายไป จู่ๆก็เต็มไปด้วยเสียงฟ้าดังคะนอง ประกายสายฟ้านับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นมาทันที!
ขณะเดียวกันรอยสักอัสนีในตาขวาหวังหลินก็เคลื่อนมาปรากฏตรงกลางหน้าผาก ส่องแสงน่าตกตะลึงและเปล่งอำนาจสายฟ้าสั่นสะเทือนสวรรค์!
“ข้าจะรอให้เจ้าผนึกรอยสักสายฟ้าของข้า! สายฟ้าแห่งฟ้าดินเอ๋ย จงฟังคำสั่งข้า!” หวังหลินชี้แขนขวาไปที่ท้องฟ้า เสียงดังคะนองกึกก้อง สายฟ้าปรากฏในดินแดนเจ็ดสีมากยิ่งกว่าเดิมและรวมกันเข้าหาหวังหลิน เปลี่ยนรอบด้านให้กลายเป็นนรกสายฟ้า!
“เผ่านกกระจอกเพลิง เผ่าสายฟ้ากระจาย…เป็นไปไม่ได้!” ชายชราผมขาวตกตะลึงและไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น
หวังหลินชี้ใส่ท้องฟ้า วินาทีนั้นเขาเปลี่ยนกลายเป็นสมาชิกของเผ่าสายฟ้ากระจาย ความจริงแล้วเขาเข้าใจสายฟ้าได้ดียิ่งกว่าและควบคุมมันได้ดียิ่งกว่าสายฟ้าสวรรค์!
ขณะที่แขนขวาบรรจงลงไป สายฟ้าอันไร้ขอบเขตที่เต็มไปทั่วดินแดนเจ็ดสีพลันพุ่งเข้าหาชายชรา ทะเลสาบสายฟ้าบนพื้นพุ่งขึ้นสู่อากาศและพุ่งเข้าหาชายชราไปพร้อมกันด้วย
ราวกับเป็นทัณฑ์สวรรค์! และหวังหลินเป็นคนที่ควบคุมมัน!
‘แม้กระทั่งพลังของสายฟ้าก็เพียงพอจะต่อกรกับเซียนขั้นทลายสวรรค์ ข้าต้องฆ่าเขา! ไม่สงสัยเลยว่าท่านราชันย์ต้องการฆ่าเขา หากเขาไม่ตาย เขาจะเป็นภัยพิบัติต่อเผ่าพันธุ์โบราณของข้าแน่!’ ชายชราผมขาวร้องคำรามและพุ่งขึ้นไป ยกแขนขวาขึ้นมา ดวงตาเต็มไปด้วยแสงประหลาด พลังดั้งเดิมของโลกพุ่งเข้าหาแขนขวาโดยไม่คาดคิด
จังหวะที่ชายชราลอยขึ้นไป สายฟ้าก็เข้ามาใกล้และส่งเสียงปะทุดังกึกก้อง ทั่วทั้งโลกเต็มไปด้วยสายฟ้า
“ข้าจะให้เจ้าตายด้วยวิชาที่เหล่าเซียนแบบเจ้าถือกันว่าทรงพลังที่สุด!” ชายชราร้องคำราม แขนขวาผลักออกไปข้างหน้าอย่างรุนแรง ปรากฏประทับฝ่ามือยักษ์ขึ้นมา และวินาทีนั้นพลังดั้งเดิมจำนวนมากถูกดูดเข้าไปหามัน!
‘ประทับวิญญาณสงคราม!’ หวังหลินหรี่ตาแคบทันที!
“ครั้งหนึ่งข้าเข้าไปในสำนักเทพเจ้าและเรียนรู้วิชานี้มา วันนี้ข้าจะใช้มันฆ่าเจ้า และมันจะถือเป็นวัฏจักรที่สมบูรณ์!” ชายชราไม่ประหลาดใจที่หวังหลินรู้จักวิชานี้ เพราะวิชานี้มีชื่อเสียงโดดเด่นในทะเลเมฆา!
ประทับวิญญาณสงครามที่สร้างขึ้นจากชายชราพลันสร้างแรงกดดันแห่งอำนาจพร้อมกับพุ่งเข้ามาหา มันปะทะกับสายฟ้าและทำให้ดังกึกก้องสั่นสะเทือนสวรรค์!
หวังหลินจ้องประทับฝ่ามือด้วยสายตาเต็มไปด้วยเจตนาต่อสู้ เขายกแขนขวาขึ้นมาเช่นกัน ประทับฝ่ามือปรากฏขึ้นในใจและเขาผลักออกไปอย่างรุนแรง ทันใดนั้นพลังดั้งเดิมที่ถูกดูดซับเข้าใส่ประทับฝ่ามือของชายชราพลันแยกออกจากกันและรวมเข้าหาหวังหลิน วินาทีนั้นปรากฏประทับฝ่ามือขึ้นอีกแห่ง!
ฉากเหตุการณ์นี้ทำให้ชายชราผมขาวตกตะลึงอีกครั้ง เขาตะลึงงันไปชั่วขณะแต่ในไม่นานจิตสังหารอันแรงกล้าก็เข้ามาแทนที่!
หายากนักที่จะมีใครใช้วิชาประทับฝ่ามือวิญญาณสงคราม แต่สิ่งหายากกว่าคือการต่อสู้ระหว่างสองประทับฝ่ามือ! ซึ่งมันไม่เคยเกิดขึ้นเลยแม้แต่ครั้งเดียวในรอบหมื่นปี!
อย่างไรก็ตามตอนนี้ในดินแดนเจ็ดสี สองประทับฝ่ามือวิญญาณสงครามปรากฏขึ้นและเริ่มการต่อสู้แห่งความเป็นความตาย!
ไม่มีใครรู้ว่าใครจะแข็งแกร่งกว่าหรืออ่อนแอกว่า แต่วินาทีที่ทั้งสองประทับฝ่ามือปรากฏขึ้น ดูเหมือนดินแดนเจ็ดสีกำลังจะล่มสลาย พื้นดินแตกร้าวเกิดรอยแยกขนาดใหญ่แบ่งดินแดนออกอย่างละครึ่ง รอยแยกนี้อยู่ตรงจุดที่ประทับฝ่ามือของทั้งสองเข้าปะทะกัน
สองประทับฝ่ามือเข้าปะทะกันด้วยความเร็วสูงสุด!