1448. ใช้โอกาสบาดเจ็บเข้าสังหาร!

ตอนที่หวังหลินเห็นเขตอาคมนั้นเปิดใช้งาน เขาสะบัดแขนขวาปรากฏกระบี่โลหิต แสงโลหิตกะพริบอยู่ในฟองอากาศและตวัดไปข้างหน้า ฟองอากาศพังทลายและ หวังหลินก้าวออกมา! เขารู้อยู่แล้วว่าหมอกสีแดงนี้มีปัญหา แม้หลิงตงจะให้เขาเข้าไปก่อนแต่หวังหลินก็มีทางกลบเกลื่อนอันตรายและซุ่มโจมตีได้ หวังหลินพุ่งเข้าไปในทางผ่านทันที ข้างในทางผ่านนั้นหลิงตงกระอักโลหิตและรีบถอย แววตาหวังหลินกะพริบเย็นเยียบและส่งกระบี่โลหิตพุ่งไปข้างหน้า

เสียงดังสนั่นกึกก้อง หลิงตงสะบัดแขนแต่ไม่คาดคิดว่ากระบี่โลหิตจะทรงพลังขนาดนั้น มันแทงทะลุผ่านแขนขวาเขาไปจนส่งเสียงร้องอู้อี้และอดไม่ได้ที่จะหยุดชะงัก หวังหลินไม่ลังเลทันทีเพราะรู้ว่าคนผู้นี้อยู่ในขั้นครึ่งก้าวสู่ขั้นที่สาม หากเขาจะสังหารก็ต้องเด็ดเดี่ยว หลังกระบี่โลหิตพุ่งออกไป อักขระสายฟ้าในตาขวาผุดขึ้นมา สายฟ้าเสริมทั้งเก้าหมุนวนอยู่รอบๆและพุ่งเข้าไปในหมอกสู่หลิงตง

“แก่นแท้สายฟ้า!” หลิงตงบาดเจ็บสาหัสจากเขตอาคมและจากนั้นถูกกระบี่โลหิตทำร้ายอีก ตอนนี้เขาถูกอักขระสายฟ้าขัดขวาง ดวงตาเต็มไปด้วยความตกตะลึง

อักขระสายฟ้ารวดเร็วเกินไปและเข้าประชิดเขาในพริบตา หลิงตงใบหน้าซีดและสะบัดฝ่ามือ เพลิงนรกานต์ที่เหลืออยู่น้อยนิดพลันปรากฏขึ้นมาก่อตัวเป็นรูปปั้นยักษ์เบื้องหน้า

อักขระสายฟ้าร่อนลงบนรูปปั้นจนเกิดเสียงดังสนั่นกึกก้อง รูปปั้นเป็นสีดำสนิทและอ้าแขนออก พลังสายฟ้ารุนแรงพรั่งพรูอย่างบ้าคลั่งทำให้รูปปั้นเกิดรอยแตกร้าวก่อนจะพังทลายทันที อักขระสายฟ้ากระเด็นกลับเข้าไปในตาหวังหลินและหลิงตงกระอักโลหิต เขากำลังจะพุ่งออกมาจากสายหมอก แต่กลับมีเสียงคำรามราวกับมีบางอย่างกำลังพุ่งออกมา

ด้านส่วนลึกของทางผ่านมีอสูรสีแดงคล้ายกิเลนกำลังพุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว

“จิตวิญญาณเต๋าเพลิงระดับสี่!!” ความคิดหลิงตงสั่นไหวแต่ไม่มีเวลาคิดอะไรมากนัก เบื้องหน้าเขาคือหวังหลินและด้านหลังคือจิตวิญญาณเต๋าระดับสี่ที่กำลังบ้าคลั่ง เขาไม่มีเวลาพอจะหลอมจิตวิญญาณเต๋าโดยเฉพาะอย่างยิ่งมันคือจิตวิญญาณระดับสี่! สิ่งสำคัญไปกว่านั้นเขตอาคมกำลังเผยทีท่าตื่นจากการหยุดชะงัก หากเขาไม่สามารถออกมาได้ในช่วงเวลาสั้นๆ เขาจะถูกขังไว้ข้างในและคงตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายอย่างยิ่ง เขาตกอยู่ในกับดักของหวังหลินและมีเขตอาคมประหลาดเข้าไปใน จิตวิญญาณเขา ทีแรกเขาระงับมันเอาไว้แต่กระบี่โลหิตทำให้มันคลายออก จากนั้นแก่นแท้สายฟ้าทำให้การระงับไว้ต้องพังทลายอย่างสิ้นเชิงและเขตอาคมปะทุในร่างกาย

หลิงตงไม่ได้เผชิญหน้ากับสถานการณ์ความเป็นความตายแบบนี้มาหลายหมื่นปีแล้ว เขาไม่เคยคาดคิดว่าตนเองจะจบชีวิตลงอย่างโหยหวนเช่นนี้ด้วยฝีมือของเด็กรุ่นหลัง

อย่างไรก็ตามเขาเป็นคนที่อีกครั้งก้าวจะเข้าสู่ขั้นที่สาม แม้จะอันตรายแต่ตัดสินล้มเลิกความคิดเรื่องจิตวิญญาณเต๋าและพุ่งหาหวังหลิน ดวงตาเผยจิตสังหารมหึมาและเกลียดหวังหลินเข้ากระดูก “เจ้าคิดว่าสามารถขังข้าได้จริงๆหรือ? เมื่อข้าออกไปได้ ข้าจะหลอมวิญญาณเจ้า!” สิ้นเสียงคำราม หลิงตงเคลื่อนไหวด้วยความเร็วอันน่าเหลื่อเชื่อและเกือบจะออกมาจากสายหมอก

แต่หวังหลินจะปล่อยให้เขาหนีไปได้อย่างไร? หลังจากใช้อักขระสายฟ้าออกไป เปลวเพลิงเก้าสีในตาซ้ายเริ่มร้องคำราม เพลิงเก้าสีก่อตัวเป็นพายุเพลิงและพุ่งเข้าหาหลิงตง

“มีแก่นแท้เพลิงด้วย!! บัดซบ! เจ้าเป็นใครกัน?!” หลิงตงใช้ฝ่ามือสร้างผนึกและกระอักพลังดั้งเดิมออกมาเปลี่ยนกลายเป็นภาพวาดภูเขาและทะเล ภาพวาดมีมหาสมุทรไร้ขอบเขต ขณะที่เปลวเพลิงกำลังปะทะกับภาพวาด หลิงตงร้องคำรามออกมา “คลื่นยักษ์!!”

มหาสมุทรในภาพวาดพรั่งพรูออกมาอย่างบ้าคลั่งก่อตัวเป็นคลื่นมหึมาพุ่งเข้าหาพายุเพลิงเก้าสี

ควันสีขาวพวยพุ่งออกมาในอากาศ พายุเพลิงเก้าสีพังทลาย เปลวเพลิงเก้าสีถูกดันกลับไป ทั่วทั้งมหาสมุทรแห้งเหือดทิ้งไว้แต่เพียงภูเขา! หวังหลินกระอักโลหิตและถอยกลับไปหลายก้าวแต่สีหน้าดุดันและมีความบ้าคลั่งซ่อนไว้

เขาไม่สามารถปล่อยให้คนผู้นี้ออกมาได้! หวังหลินกำลังจะฆ่าเซียนในขั้นครึ่งก้าวสู่ขั้นที่สาม “จิตวิญญาณภูเขา!” หลิงตงห่างจากทางออกเพียงสามสิบฟุตและไม่สนจิตวิญญาณเต๋าเพลิงด้านหลัง เขาสะบัดแขนขวาให้ภูเขาพุ่งหาหวังหลิน “ถอยไป!” หลิงตงเอ่งเสียงสั่นสะเทือน

แววตาหวังหลินมีเปลวเพลิงเผาไหม้ในตาซ้ายและมีสายฟ้ากะพริบในตาขวา พวกมันพุ่งออกมาก่อเกิดเป็นสายฟ้าเผาไหม้กลางหน้าผาก พุ่งเข้าใส่ภูเขาราวกับดาวตก

“พลังแห่งสายฟ้าสวรรค์! สายฟ้าทั้งหมดจงรวบรวม! พลังแห่งเพลิงสวรรค์! เพลิงทั้งหมดจงรวบรวม! แก่นแท้เพลิงและสายฟ้า ผสานกันและทำลายวิชาทั้งหมด!”

เมื่ออุกกาบาตสายฟ้าและเปลวเพลิงพุ่งเข้าใส่ภูเขา เสียงดังสนั่นหวั่นไหวจากนั้นเกิดเป็นพลังไร้ขอบเขตดูเหมือนฉีกกระชากโลกใบนี้ให้ขาดวิ่น

ภูเขาพลันแตกสลายทันที หลิงตงเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ เขาถูกพลังนี้ขัดขวาง หวังหลินไม่ได้ล่าถอยแต่ฝืนบังคับให้เขาอยู่ที่นี่ จากนั้นหวังหลินยกแขนขวาและชี้ใส่ หลิงตงที่อยู่ในสายหมอก

“เพลิงไร้ลักษณ์ เผาไหม้!!”

เพลิงไร้ลักษณ์ผุดขึ้นมาข้างในร่างหลิงตงในทันที เปลวเพลิงโผล่ออกมารวดเร็วเกินไปจนเขาไม่ทันได้เตรียมตัวและมันก็เริ่มเผาไหม้

หลิงตงกรีดร้องโหยหวนพร้อมกับเปลวเพลิงเต็มไปทั่วร่าง เขากระอักโลหิตออกมาแต่มันระเหยไปทันที ความเจ็บปวดรุนแรงผุดออกมาจากในร่างกาย เขตอาคมในวิญญาณเขาปะทุอีกครั้งทำให้อาการบาดเจ็บย่ำแย่ลง “เซียนเพลิงไร้ลักษณ์ เซียนเพลิงไร้ลักษณ์บัดซบ!!” หลิงตงร้องคำรามพลางยืนทนรับความเจ็บปวดจากการเผาไหม้และดิ้นรนก้าวไปข้างหน้า เขาอยู่ห่างจากทางออกเพียงไม่ถึงยี่สิบฟุต ขณะที่กำลังก้าวเท้า สองฝ่ามือฉีกกระชากอากาศเบื้องหน้าและร้องคำราม

“เปิดดินแดนหลิงตงสุดยอดมาร ข้าขอให้ตนเองเป็นเพลิงนรกานต์เพื่ออัญเชิญเทพมารแห่งเผ่าหลิงตง!”

พริบตานั้นปรากฏรอยแยกอวกาศขนาดยักษ์ขึ้นเบื้องหน้า พลังมารพรั่งพรูออกมามากมาย ขณะนั้นหวังหลินนำใบไม้โบราณออกมาและกำลังจะผนึกรอยแยก

แต่ใบไม้โบราณใบที่สองผุดออกมาจากฝ่ามือหลิงตง สองใบไม้ปะทะกันและกลิ้งออกด้านข้าง เมื่อไม่มีใบไม้จึงมีรูปปั้นสีดำขนาดยักษ์โผล่ออกมาจากรอยแยก รูปปั้นนี้เหมือนกับที่หลิงตงอัญเชิญมาก่อนหน้านี้เพียงแต่มันสมจริงยิ่งกว่าเดิม มันอ้าแขนออกและแขนเริ่มสั่นเทา

แขนที่อ้าออกมาพลันตกลงและมีพลังทำลายล้างอันทรงพลังพุ่งออกมาหา หวังหลิน พลังทำลายล้างนี้ทำให้หวังหลินรู้สึกถึงอันตรายและรู้สึกราวกับร่างเทพโบราณของตนเองกำลังโดนฉีกกระชาก หวังหลินยกแขนขวาขึ้นมาโดยไม่ลังเล ถุงมือเทพโบราณปรากฏขึ้นในท่อนแขน “พรโบราณ!”

พริบตาเดียวมีเงาเทพโบราณขนาดยักษ์ผุดขึ้นเบื้องหน้าหวังหลิน ร่างนั้นเต็มไปด้วยรอยแผล มันขัดขวางการโจมตีด้วยการใช้แผนหลัง ส่วนสองแขนกำลังโอบอุ้มหวังหลินเอาไว้

พลังทำลายล้างตีเข้าใส่ร่างเงาเทพโบราณ เทพโบราณนิ่งเฉยไม่เคลื่อนไหว มันหันตัวกลับมาและกำหมัด เคลื่อนกำปั้นราวกับอุกกาบาต แม้จะเป็นครั้งที่สองที่หวังหลินเห็นมัน แต่ความอ่อนโยนและความอบอุ่นยังทำให้เขาสั่นไหว กำปั้นร่อนลงใส่รูปปั้นยักษ์โดยตรงทำให้มันแตกสลายเป็นชิ้นๆ เศษรูปปั้นกระเด็นกลับไปพร้อมกับพลังกำปั้นที่เหลือร่อนลงใส่หลิงตงที่กำลังก้าวออกไปจากสายหมอก

หลิงตงกระอักโลหิตอีกหลายระลอกก่อนจะกระเด็นกลับเข้าไปในสายหมอก เทพโบราณหายตัวไปโดยพลัน หวังหลินรู้ว่าหลิงตงบาดเจ็บถึงระดับหนึ่งแล้ว ดังนั้นจึงไม่ลังเลอีกต่อไป แขนซ้ายสร้างผนึกและยื่นมืออกไป หินหยกสามชิ้นที่หยุดยั้งสายหมอกอยู่พลันเรืองแสงน่ากลัวและถูกหวังหลินดึงออกมา

เมื่อหินหยกลอยออกมา หมอกสีแดงจึงฟื้นฟู มันเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็ว หลุมทางออกกำลังสมานตัวเอง

“ไม่นะ!” หลิงตงพุ่งตัวออกไปอีกครั้งพร้อมกับจิตวิญญาณเต๋าระดับสี่เข้าประชิด แววตาหวังหลินกะพริบเย็นเยียบพลางยกแขนขวาขึ้นมาชี้ใส่หลิงตงที่ถูกหมอกกลืนกินไปครึ่งตัว

“หยุด!”

……………………………………………..