1534. ค้นหา
วังวนยักษ์ดูดสายหมอกเข้าหาหวังหลินและกลายเป็นวังวนหมอก
การรบครั้งนี้เป็นความเสียหายครั้งใหญ่ต่อดินแดนชั้นนอก ทำให้เหล่าเซียนดินแดนชั้นนอกเกิดความรู้สึกขุ่นมัว ดินแดนชั้นนอกประสบความเสียหายมหาศาล!
เซียนหลายเผ่าพันธุ์ตายไปในการต่อสู้ครั้งนี้ จากกลุ่มคนที่เข้าไปดินแดนชั้นในแทบไม่มีใครรอดชีวิต…บรรพชนเผ่านกกระจอกเพลิงเสียชีวิต หนานจ้าวเสียชีวิตและกระทั่งจ้าวแห่งตำหนักทัณฑ์สวรรค์ก็ยังหายสาบสูญ! เหล่าเซียนมากกว่าแสนคนถูกฝังไว้ในดินแดนชั้นใน!
ทั่วทั้งดาราจักรโบราณถูกความโศกเศร้าเข้าแทรกซึม ความโศกเศร้าครั้งนี้รุนแรงยิ่ง มันค่อยๆ เปลี่ยนกลายเป็นความโกรธ โกรธเพื่อแก้แค้น!
ด้วยอิทธิพลของความโกรธนี้ เผ่าพันธุ์ของดินแดนชั้นนอกร้องขอให้สงครามดำเนินต่อไป เมื่อการเรียกร้องสงครามเพิ่มพูนขึ้น สภาราชันย์จึงมีคำสั่งให้เตรียมการรบครั้งที่สอง!
ทั่วทั้งดินแดนชั้นนอกเริ่มเตรียมการ พวกเขากำลังรอ รอคอยการรบครั้งที่สองเพื่อแก้แค้นแก่สหาย!
เซียนเฒ่าบางคนที่ปิดด่านบ่มเพาะมาหลายหมื่นปี คนแบบเดียวกับปรมาจารย์เต๋าความฝันได้ถูกพูดถึง เขาโผล่ออกมาจากการปิดด่านบ่มเพาะ จดจ้องมองดินแดนชั้นในด้วยจิตสังหาร
ชื่อเสียงของ “จ้าวดินแดนปิดผนึกหวังหลิน” ถูกดินแดนชั้นนอกจดจำอย่างหนักแน่น พวกเขากัดฟันด้วยความเคียดแค้น เป็นเพราะหวังหลินสังหารบรรพชนเผ่านกกระจอกเพลิง สังหารหนานจ้าว สังหารร่างอวตารของยอดปรมาจารย์หยุนลั่ว และทำลายเกาะที่นางอยู่จนส่งผลให้นางอยู่ไหนไม่มีใครทราบ!
เขายังปลดปล่อยทะเลพิษและเหล่าอสูรยุงจนกลายเป็นฝันร้ายของเหล่าเซียนดินแดนชั้นนอก!
เป็นคนที่สังหารเซียนดินแดนชั้นนอกไปนับไม่ถ้วนเพื่อทำลายความมั่นใจของพวกเขา!
เขาคือจ้าวแห่งดินแดนปิดผนึก เขาต้องตาย!
รูปร่างของหวังหลินถูกสภาราชันย์แจกจ่ายออกมาและเป็นที่รู้จักกันทั่วของเซียนดินแดนชั้นนอก พวกเขาทั้งยังตั้งรางวัลสูงสุดเป็นประวัติการณ์เพียงแค่สังหารได้!
เซียนดาราจักรทะเลเมฆาได้รับความเสียหายใหญ่หลวงในการรบครั้งนี้ ด้วยคนที่เหลืออยู่หลักพัน…ทั่วทั้งทะเลเมฆาแทบเป็นดินแดนร้าง
การตายของคนจำนวนมากได้ทำให้สำนักส่วนใหญ่ในทะเลเมฆาต้องว่างเปล่า กลุ่มคนที่หลงเหลืออยู่ที่นี่คือเซียนที่อ่อนแอ
เซียนทะเลเมฆาที่เอาชีวิตรอดได้จึงส่งภาระที่เหลืออยู่ไว้ให้แก่เซียนรุ่นหลังในอนาคต พวกเขารวบรวมสำนักหลากหลายแห่งจากก่อนหน้านี้มาสร้างเป็นสิบสำนักในอนาคตของทะเลเมฆา!
โชคดีที่สำนักเทพเจ้า สำนักมารและสำนักภูตผีไม่ได้เผยพลังของตนเองมากนัก แต่พวกเขาก็สามารถประคับประคองสถานการณ์ปัจจุบันได้ในทะเลเมฆา
เนื่องด้วยความเสียหายจำนวนมากจากการรบ ทั้งทะเลเมฆาจึงไม่มั่นคง รอยแยกอวกาศปรากฏขึ้นหลายแห่งกลายเป็นสถานที่อันตรายในการทะยานผ่านทะเลเมฆา
สำนักมารส่งเซียนของตนเองออกไปเกือบเจ็ดในสิบส่วนเพื่อประจำการในตำแหน่งการรบครั้งแรก
พอไม่มีค่ายกลดินแดนปิดผนึกแล้ว ตอนนี้มันจึงเป็นประตูสู่ดินแดนชั้นนอก กระทั่งเป็นพื้นที่ที่เต็มไปด้วยเหล่ารอยแยกอวกาศ!
สำนักภูตผีได้ส่งเซียนจำนวนมากมาประจำการที่นี่ด้วยเช่นกัน ส่วนทางสำนักเทพเจ้า ภายใต้การนำของมู่ปิงเหมย พวกเขาได้วางค่ายกลทรงพลังและสร้างการป้องกันสำหรับการต่อสู้ครั้งที่สองที่จะเกิดขึ้นในอีกไม่นาน
เซียนดาราจักรอัญเชิญนทีได้ส่งกลุ่มตัวเองมาที่นี่ตรงด้านนอกวังวนหมอก สตรีวัยกลางคนผู้งดงามเป็นหัวหน้าและวางกำลังอยู่ที่นั่น
ทางด้านเซียนทุกชั้นฟ้าได้วางกำลังส่วนหนึ่งไว้เช่นกัน คนที่เหลือกลับบ้านเพื่อเตรียมการรบครั้งที่สอง!
ดาราจักรฟ้ากระจ่างที่ไม่เคยปรากฏตัวขึ้นเลยแต่กลับส่งเซียนหมื่นคนเข้ามา หลังการต่อสู้จบลง ทั้งหมื่นคนถูกนำโดยสตรีนางหนึ่งสวมชุดราตรีสีฟ้าน้ำทะเลและตั้งถิ่นฐานอยู่ด้านนอกวังวนหมอก
สตรีผู้นี้งดงามยิ่งแต่เย็นชาด้วยเช่นกัน แววตาเย็นเยียบของนางทำให้เซียนรอบๆ วังวนรู้สึกว่ากำลังเผชิญหน้ากับภูเขาน้ำแข็ง
ในการรบครั้งแรก ยอดปรมาจารย์หยุนลั่วแห่งดินแดนชั้นนอกได้ทำให้ปรมาจารย์ หงซานและคนอื่นๆ ตกตะลึง เพราะนางได้ทำให้กองกำลังของดินแดนชั้นในเสียชีวิตไปอย่างต่อเนื่องในการรบ แม้แต่การวางค่ายกลก็ทำไม่ได้
ความสามารถในการสั่งการของยอดปรมาจารย์หยุนลั่วและการพยากรณ์ของนางได้ทิ้งความประทับใจอันลึกซึ้งแก่ปรมาจารย์หงซานรวมถึงคนอื่นๆ! หากจ้าวแห่งดินแดนปิดผนึกไม่ได้สังหารร่างอวตารของนาง เมื่อนั้นถึงแม้จะมีกองกำลังของอีกสองดาราจักร พวกเขาก็คงประสบความเสียหายอย่างหนักเป็นแน่!
ภายในดินแดนชั้นในมีสงครามขนาดใหญ่เกิดขึ้นน้อยมาก ยิ่งเวลาหลายหมื่นปีผ่านไปจึงค่อยๆ สูญเสียประสบการณ์การรบรูปแบบนี้ การรบครั้งนี้คือบทเรียน แต่ขณะเดียวกันก็ทำให้ปรมาจารย์หงซานและคนอื่นได้เข้าใจว่าถึงแม้จะมีระดับ บ่มเพาะสูงส่ง กองทัพที่ไร้แม่ทัพก็เป็นเพียงแค่ทรายในกำมือ!
สตรีชุดราตรีสีฟ้าน้ำทะเลได้ถูกจ้าวเมฆาใต้พามาจากดาราจักรฟ้ากระจ่าง นางไม่ใช่เพียงแค่ผู้นำของเซียนฟ้ากระจ่าง แต่ยังเป็นแม่ทัพของเซียนดินแดนชั้นในทั้งหมดที่นี่อีกด้วย
หลังการรบครั้งนี้ ชื่อเสียง “จ้าวดินแดนปิดผนึกหวังหลิน” ได้ขจรขจายไปทั่วดินแดนชั้นใน ดินแดนแทบทุกแห่งของดินแดนชั้นในรับรู้ถึงคุณงามความดีของ จ้าวดินแดนปิดผนึกสำหรับการรบครั้งนี้!
สังหารเซียนขั้นที่สามของเผ่านกกระจอกเพลิง สังหารหนานจ้าวผู้เป็นเซียนขั้นที่สาม สังหารแม่ทัพหยุนลั่วแห่งดินแดนชั้นนอก!
ด้วยขวานของเขา จึงหยุดยั้งการรุกรานจากกองหนุนรอบที่สามของดินแดนชั้นนอกได้และทำให้เซียนนับหมื่นไม่กล้าก้าวเข้ามาดินแดนชั้นในแม้แต่ครึ่งก้าว!
ด้วยพลังของคนคนเดียว เขาหยุดยั้งเหล่าเซียนดินแดนชั้นนอกไม่ให้หนีออกไปจากดินแดนชั้นในได้อีก!
เรื่องราวหลายอย่างเหล่านี้ได้ทำให้เซียนดินแดนชั้นในรู้สึกถึงความมั่นใจและความเคารพ พวกเขาจดจำชื่อ “หวังหลิน” จดจำฉายา “จ้าวแห่งดินแดนปิดผนึก!”
ความเคารพต่อหวังหลินเพิ่มพูนขึ้นมหาศาลในดินแดนชั้นในจนเกินกว่าปรมาจารย์หงซานและคนอื่นๆ ไปเสียอีก เขากลายเป็นผู้นำทางจิตวิญญาณของดินแดนชั้นในไปแล้ว!
ในท้ายสุดของการรบ จ้าวดินแดนปิดผนึกหวังหลินได้ปลดปล่อยอสูรโลกันตร์ออกมาเพื่อกำจัดกลุ่มผู้รุกรานให้สิ้นซาก วังวนหมอกจึงเป็นสิ่งที่เขาเหลือทิ้งไว้!
ใครที่ไม่เชื่อเรื่องนี้พอได้มาถึงทะเลเมฆาและเห็นวังวนหมอกด้วยตาตัวเองคงจะเงียบสนิท จากนั้นจะค่อยๆ เกิดสัมผัสความบ้าคลั่งขึ้นมาจากส่วนลึกในใจ!
เซียนแทบทุกคนที่ได้ประจำการอยู่ด้านนอกสายหมอกจะเฝ้าดูวังวนที่ทำให้จิตใจตกตะลึงอย่างเงียบๆ หลังจากเวลาผ่านไปสักพักพวกเขาก็จะโค้งอย่างเคารพและ ค่อยจากไป
หากยังมีบางคนไม่เชื่อ นั่นคงไม่ได้ยินออกมาจากปากของเซียนจากทะเลเมฆาเป็นแน่ โดยเฉพาะเหล่าเซียนที่รอดชีวิตได้ในการรบ แต่ละคนถือได้ว่าคลั่งไคล้ หวังหลินแน่นอน พวกเขาไม่ยอมให้ใครต่อใครกล้าไม่เคารพต่อหวังหลิน สำหรับ พวกเขาแล้ว จ้าวดินแดนปิดผนึกหวังหลินถือเป็นเกียรติยศของตนเอง!
แม้จะมีสหายจากต่างดาราจักรกล่าวบางอย่างที่ไม่แสดงความเคารพ พวกเขาคงไม่นับเป็นสหายแน่นอน!
ชื่อเสียงของหวังหลินกลายเป็นตำนานในดินแดนชั้นใน! อย่างไรก็ตามตำนานผู้นี้กลับหายไปอย่างไร้ร่องรอย ไม่มีใครรู้ว่าเขาอยู่หรือตาย…ปรมาจารย์หงซานและ คนอื่นๆ ต่างร่วมกันใช้วิชาเพื่อค้นหาตัวหวังหลินแต่กลับไม่พบร่องรอย อสูรโลกันตร์ ที่เปลี่ยนกลายเป็นเมล็ดถั่วดูเหมือนจะมีความสามารถอันประหลาดจนไม่มีใครหามันเจอได้…อย่างไรก็ตามเหล่าเซียนทะเลเมฆาต่างก็เชื่อว่าจ้าวดินแดนปิดผนึกยังคง มีชีวิต!
ปรมาจารย์ลั่วฟู่เองก็เชื่อว่าจ้าวดินแดนปิดผนึกยังคงมีชีวิต!
ซื่อจื่อเฟิงแห่งทุกชั้นฟ้าและเซี่ยฉิงแห่งดาวตงหลิงก็เชื่อว่าอาจารย์ของตนยังมีชีวิต!
เฉินกงฮู่และจางกงเล่ยเองก็เชื่อแบบเดียวกัน!
อักขระทาสรับใช้ของหลิงตงและโจวจินไม่ได้จางหาย รวมถึงอสูรยุงพิษจำนวนมากในทะเลเมฆาได้ทำให้ใครหลายคนเชื่อว่าจ้าวดินแดนปิดผนึกยังคงมีชีวิตอยู่!
มู่ปิงเหมยผู้กลายเป็นจ้าวสำนักเทพเจ้าเพียงเพราะคำพูดจากหวังหลินประโยคเดียว ดวงตาคู่สวยของนางมีคราบน้ำตาและนางยังเชื่ออย่างหนักแน่นว่าหวังหลินยังคง มีชีวิต!
ซือถูหนานล้มเลิกการบ่มเพาะในแดนสวรรค์พิรุณด้วยความเสียใจและดื่มสุราอย่างเงียบเชียบ เขาดื่มมากเกินไปและแหงนหน้าบนฟ้าพร้อมหัวเราะไปด้วย
อย่างไรก็ตามเขาหัวเราะไปพร้อมกับน้ำตาที่ไหลไม่หยุด เขาดื่มมาสามวันสามคืน หัวเราะมาสามวันและร้องไห้ไปสามวัน ต่อมาเขาจึงแก้ปัญหาด้วยการออกมาจากแดนสวรรค์พิรุณ เขาจะออกไปหาน้องชาย!
ตอนจากมา โจวลี่ยังคงเต็มไปด้วยคราบน้ำตา นางขอร้องเขาอย่างมุ่งมั่นแล้วจึงจากมาพร้อมกับซือถูหนาน…เล่ยจีและจงต้าหงออกตามหาด้วยหลังจากซือถูหนานไปได้สองวัน พวกเขาจะออกไปค้นหาเจ้านายของตนเอง…คนแรกที่ออกมาจาก แดนสวรรค์วายุไม่ใช่ซือถูหนานแต่เป็นฉือซาน ตอนที่เขาได้ยินสถานการณ์ เขาผละออกจากรูปปั้นของหวังหลินโดยไม่ลังเล
มีหลายคนกำลังค้นหาจ้าวดินแดนปิดผนึกหวังหลิน แต่ไม่ว่าจะค้นหาเท่าไหร่ ก็มิอาจหาได้แม้แต่เบาะแสเดียว…
“เจ้าไปอยู่ไหน…” ซือถูหนานและโจวลี่มองไปยังดาราจักรอันกว้างใหญ่
“ท่านอยู่ไหน…” ในดาราจักรทุกชั้นฟ้า ซื่อจื่อเฟิง เซี่ยฉิงและคนอื่นๆต่างก็มองหากันในท้องฟ้าดวงดารา
ณ สำนักเทพเจ้า หลังจากจัดการเรื่องราวไปบ้าง มู่ปิงเหมยผู้เหน็ดเหนื่อยยิ่งกำลังดื่มถ้วยยา นางมองท้องฟ้าด้านนอกตำหนักและบ่นพึมพำกับตัวเอง “ท่านไปอยู่ไหน…”
ด้านนอกวังวนหมอกในทะเลเมฆา สตรีชุดราตรีสีฟ้าน้ำทะเลกำลังมองดูวังวนหมอก หลังจากนั้นสักพักจึงถอนหายใจ
‘ท่านยังไม่รู้ว่าข้าเป็นใคร…ท่านไปอยู่ไหน…’
ฉือซานทะยานผ่านดวงดาวอย่างเงียบงัน เขาค้นหาไปเรื่อยๆ อย่างมุ่งมั่น พึ่งพาเพียงกลิ่นอายจากรูปปั้นและการเชื่อมต่ออันเบาบางของเขา
เหล่าอสูรยุงเองก็ตามหาหวังหลินเช่นกัน พวกมันมีหลายตัวและมีทะเลพิษผสานเข้าไปด้วยจึงได้รับพิษอันทรงพลัง พวกมันไม่ได้โจมตีเซียนคนใดแต่ค้นหาพร้อมกับเสียงหอนหวีดหวิว พวกมันส่งเสียงเศร้าราวกับเด็กน้อยพลัดหลงกับครอบครัว
เซียนคนใดที่เห็นกลุ่มอสูรยุงนี้จะหยุดลงและโค้งคำนับให้พวกมัน
ณ ดาราจักรฟ้ากระจ่างหรืออีกชื่อคือดาราจักรพันธมิตรเซียน มีพื้นที่อันยุ่งเหยิงที่เต็มไปด้วยก้อนหินแตกกระจายทางอาณาเขตทิศเหนืออันห่างไกล เวลานี้มีเศษก้อนกรวดขนาดเท่ากำปั้นลอยอยู่ที่นี่
เศษก้อนกรวดนี้มีรูหลายแห่งที่เชื่อมต่อถึงข้างใน…อสูรโลกันตร์เปลี่ยนกลายเป็นเมล็ดถั่วซ่อนตัวอยู่ที่นี่ มันหวาดกลัวพายุทำลายล้างและหนีอย่างไม่คิดชีวิต ด้วยนิสัยของมันจึงเตรียมตัวซ่อนอยู่ที่นี่จนกว่าจะตาย โลกด้านนอกน่ากลัวเกินไป น่ากลัวเกินไปแล้ว…