605. ผู้พิทักษ์ปิศาจ

หลังจากผ่านภูเขาล้านปิศาจมาแล้ว หวังหลินเริ่มสัมผัสตำแหน่งลมหายใจชัดเจนมากขึ้น จากนั้นอีกหลายวัน ดินแดนแห้งแล้งปรากฏเบื้องหน้า

ซากปรักหักพังมากมายที่ปกคลุมทั่วดินแดนรกร้าง พื้นดินปกคลุมด้วยรอยแตกร้าวและสายลมพัดพาเอากลิ่นเหม็นตลบอบอวนไปทั่ว

ดวงตาหวังหลินแดงก่ำ ภายใต้ผลลัพธ์ผลทะยานสวรรค์ในเวลาหลายวันมันได้แทรกซึมเข้าสู่ภายในจิตใจทั้งหมด ความตื่นตัวเพิ่มขึ้นหลายเท่าและตอนนี้เขาต้องการแรงกระตุ้นอีกเล็กน้อยเพื่อระเบิดออกมา

ความคิดเดียวในจิตใจหวังหลินตอนนี้มีเพียงคำว่า “ฆ่า” เท่านั้น

เขาเคลื่อนร่างดุจสายฟ้าพุ่งตรงไปยังดินแดนรกร้างแห้งแล้งแห่งนั้น

ในชั่วขณะ พลันเกิดแรงระเบิดเป็นชุดขึ้นที่พื้นเบื้องล่างหวังหลิน ตามมาด้วยเสียงหนามสีพื้นดินพุ่งขึ้นสู่อากาศเข้าหาหวังหลิน

ขณะที่หนามนี้ปรากฏขึ้นมา มีอีกมากมายขึ้นตามมาทันที พวกมันดุจเข็มหฤโหดพุ่งแทงทะลุผ่านอากาศ ในชั่วพริบตาเดียวหวังหลินถูกล้อมรอบด้วยเข็มนับไม่ถ้วน

สัมผัสวิญญาณของหวังหลินฉับไวมาก แทนที่จะถอยกลับทว่าปราณสวรรค์ในร่างสร้างเป็นวังวน ทำให้หนามทั้งหมดแตกสลายไป

ร่างสีดำผู้หนึ่งกระโดดออกมาพื้นดินร่อนลงอยู่บนหนามหนึ่งแท่ง คนผู้นี้ร่างผอมและผิวหนังสีดำสนิท มองหวังหลินและเลียริมฝีปาก

ดวงตาหวังหลินแดงฉาน ก้าวเท้าไปข้างหน้าพร้อมกดนิ้วหัวแม่มือลงไป ดัชนีแห่งความตายพุ่งยิงเป็นลำแสงสีดำไปยังชายชราร่างผอมในชั่วจังหวะนั้น

ชายชราเผยรอยยิ้มมืดมิด เมื่อเชิญหน้ากับดัชนีแห่งความตาย ไม่เพียงแต่เข้าไม่หลบแต่กลับอ้าปากตัวเองออก ทันใดนั้นร่างมายาปรากฎขึ้นด้านหลังสูงร้อยฟุต ลักษณะคล้ายรังไหมและมีตุ่มหนองอยู่บนนั้น

ขณะที่ชายชราร่างผอมอ้าปาก ปากขนาดใหญ่จึงปรากฏอยู่บนรังไหมมายาด้านหลังเช่นเดียวกัน เขาดูดกลืนลำแสงสีดำจากดัชนีแห่งความตายเข้าไปในปากและกลืนลงทันที

ในขณะที่เขากลืนลงท้อง รังไหมมายาด้านหลังแสดงอาการราวกับมันได้กลืนกินดัชนีแห่งความตายไปด้วย ท้องของมันโป่งพองและร่างของมันส่ายไปมา ตุ่มหนองบนรังไหมแตกระเบิดออกและปล่อยของเหลวส่งกลิ่นน่าสะอิดสะเอียน

ชายชราร่างผอมแห้งยื่นมือออกไป ของเหลวกลิ่นเหม็นควบแน่นเป็นหนองทรงกลมบนฝ่ามือ

พลันจ้องหวังหลินและเอ่ยคำพูดเป็นครั้งแรก “เจ้าหนู วิชาของเจ้ารสชาติดีนี่นา ข้าจะให้ของขวัญกับเจ้าบ้าง!” สิ้นคำจึงพลันขว้างทรงกลมในมือเข้าใส่พื้นดิน

หนองทรงกลมนี้รวดเร็วมากและตกลงบนพื้นในพริบตา เมื่อมันระเบิดพลันปลดปล่อยหนองกระจายไปทั่วและผสมกับพื้นดิน

พื้นดินภายในระยะหมื่นฟุตเริ่มสั่นสะเทือน หลังจากนั้นไม่นานบังเกิดหนองมากมายออกมาจากพื้น ก่อรูปเป็นวงกลม หนองวงนอกหนาขึ้นอย่างรวดเร็วก่อร่างเป็นกำแพงอันทรงพลัง

ชายชราเลียริมฝีปากและก็หายเข้าไปในหนองในพริบตา หลังจากนั้นกำแพงหนองก็เริ่มปิดกั้นทุกทิศทาง

กำแพงหนองปกคลุมท้องฟ้าและพื้นดิน เมื่อมันตีวงแคบลงจึงก่อเกิดเป็นลูกบอลทรงกลมขนาดยักษ์

ชายชราปรากฏตัวด้านนอกทรงกลมหนอง เขาจ้องมองทรงกลมให้สัญญาณอย่างรวดเร็วและกล่าวเสียงแหบพร่า “สำเนียงสายลมไม่จำเป็นที่เจ้าจะอยู่ที่นี่แล้ว กลับไปได้เลย แค่เซียนเพียงคนเดียวที่กล้าฝ่าเข้ามาที่นี่ เขาไม่มีทางหนีรอดจากหนองฟ้าดินของข้าไปได้! ”

สายลมเย็นพัดผ่านไป หญิงสาวใบหน้าเต็มไปด้วยรอยสักปรากฏตัวห่างจากชายชราหนึ่งร้อยฟุต นางตุ่มหนองทรงกลมที่หดลงไปเหลือเพียงร้อยฟุตและกล่าวอย่างเย็นชา ”หากมันถูกฆ่าง่ายๆ นายท่านคงไม่ส่งพวกเรามาหรอก!!”

“งั้นหรือ? ข้าอยากเห็นเสียจริงว่าเซียนน้อยคนนี้จะหนีรอดจากหนองฟ้าดินของข้าได้อย่างไร!” ชายชราผอมแห้งยิ้มอย่างเย็นชา แต่ในไม่นานรอยยิ้มกลับแข็งค้าง

เมื่อหนองวงกลมหดขนาดลงเหลือเพียงสามสิบฟุต มันหยุดและไม่หดตัวอีก เจตนาต่อสู้ทรงพลังและจิตสังหารรุนแรงได้แทงทะลุผ่านม่านออกมา

จิตสังหารที่แทงทะลุออกมาได้ทำให้บรรยากาศโดยรอบตึงเครียดขึ้นทันทีและบังเกิดสายลมหนาวโหมกระหน่ำอย่างรุนแรง

เจตนาต่อสู้นั้นผสานกับจิตสังหารได้รูม่านตาชายชราร่างผอมหดแคบลง

เกิดเสียงคำรามออกมาจากทรงกลมหนองขึ้นทันที ไม่นานลำแสงปราณกระบี่ผ่าครึ่งทรงกลมหนองและพุ่งออกมา!

ปราณกระบี่นี้มีมหาศาล เมื่อมันปรากฏออกมาจึงทำให้ท้องฟ้าเต็มไปด้วยปราณกระบี่!

มีกระบี่อีกเล่มปรากฏออกมาต่อจากกระบี่สวรรค์ มันคือกระบี่สมบัติ เงาเลือนลางของวิญญาณปิศาจปรากฏอยู่บนกระบี่ นอกจากนี้ยังมีดาบครึ่งจันทราข้างๆกระบี่สองเล่มนั้น ทั้งยังส่งเสียงหึ่งๆและปลดปล่อยกลิ่นอายเย็นเยียบ

ด้านหลังของอาวุธทั้งสามคือหวังหลิน เขาก้าวเดินออกมาอย่างเชื่องช้า ก้าวออกจากทรงกลมหนองที่ถูกฟันเหลือเพียงครึ่ง ดวงตาสีแดงเจิดจรัส จิตสังหารและเจตนาต่อสู้ในดวงตาผสมเข้าด้วยกันกลายเป็นแสงอันลี้ลับ

ชายชราร่างผอมจิตใจสั่นสะท้านตอนที่มองออกไป “สายตาน่ากลัวนั่นมันอะไรกัน!”

ในขณะที่หวังหลินก้าวออกมา อาวุธทั้งสามเบื้องหน้าพุ่งออกไปทันที พวกมันกลายเเป็นลำแสงสามเส้นพุ่งเข้าใส่ชายชราและหญิงสาว

หญิงสาวใบหน้ามืดมนได้ก้าวถอยหลังและหายตัวไปทันที ดาบครึ่งจันทราส่งเสียงหึ่งๆในฉับพลันพร้อมกับเลือนหายไปด้วยเช่นกัน

เสียงโหยหวนและเสียงปะทะกันของโลหะดังสะท้อนไปทั่วรอบบริเวณ

สายตาชายชราเปลี่ยนเป็นเย็นชา เขาไม่ได้แม้แต่มองอาวุธทั้งสาม ฝ่ามือสร้างผนึกขึ้นมาและตะโกน “หนองปฐพี!”

พื้นดินรอบตัวชายชราหมื่นฟุตเริ่มสั่นสะเทือน ขณะที่พื้นดินเริ่มสั่น วงแหวนแสงปรากฎออกมาและขยายตัวอย่างรวดเร็ว มันดูเหมือนแผลพุพองที่เติบโตขึ้นบนใบหน้าคน เพียงแต่ปรากฏบนพื้นดินแทน

ชายชราตะโกน “ระเบิด!” พลังของเขาพรั่งพรูและแผลทั้งหมดที่กำลังปรากฎบนพื้นดินได้ระเบิดขึ้นทันที

จากนั้นฉวี่ลี่กั๋วออกมาจากกระบี่สวรรค์และก่น “ระเบิดตัวเองไปเลย!” มันควบคุมกระบี่สวรรค์เข้าโจมตีชายชราโดยตรง ชายชราเริ่มร้อนใจ พลันเอื้อมมือออกไปพยายามคว้ากระบี่สวรรค์

ในสายตาเขา การจับกระบี่ด้วยระดับบ่มเพาะเขาตอนนี้นับว่าไม่ยากเกินไป!

ฉวี่ลี่กั๋วหัวเราะเยาะภายในใจเมื่อเห็นฝ่ายตรงข้ามพยายามจับกระบี่ ไม่เพียงแต่มันไม่หลบ แต่เขากลับชะลอความเร็วลงเพื่อรอคอยชายชราเสียด้วย

“นี่…กระบี่นี่มันอะไรกัน?!” ชายชราตกตะลึงและรีบถอยหนี ทว่ากระบี่สวรรค์ไล่ตามไปและกระบี่วิญญาณปิศาจพุ่งอ้อมไปและโจมตีจากด้านหลัง

หลังจากหนองบนพื้นระเบิดออก กำแพงหนาและสูงกว่าร้อยฟุตปรากฎขึ้นและกระจายออกเป็นระลอกคลื่น ร่างหวังหลินลอยอยู่กลางอากาศด้วยปราณสวรรค์เต็มร่างกาย เขาก้าวเข้าหาชายชราที่กำลังติดพันกับกระบี่ทั้งสองเล่ม

ชายชราร้องคำรามด้วยความโกรธ พร้อมกับอัญเชิญรังไหมมายาออกมาอีกครั้งเพื่อใช้วิชาของตัวเอง หวังหลินก้าวออกไปเพียงก้าวเดียวทำลายพื้นที่ว่างและมาถึงด้านบนตัวชายชราทันที ดวงตาสีแดงโลหิตจ้องไปที่ร่างรังไหมมายาและมือขวายื่นออกไป พลังสังหารหลายเส้นออกและเจาะแทงเข้าไปในภาพมายา

จากนั้นกำมือและดึงกลับมา พลันเกิดเสียงฉีกกระชากรังไหมมายาจากด้านหลัง ดวงตาหวังหลินส่องสว่างขึ้นพร้อมกับโยนรังไหมไปด้านหลังตัวเอง

จากนั้นมือขวายื่นออกไปอย่างรุนแรง

รังไหมระเบิดออกมาขณะที่ลอยอยู่กลางอากาศ หนองจำนวนมากมายแตกออกมาและเกิดเสียงร้องโอดโอยดังสนั่นออกมาจากความว่างเปล่า ร่างสำเนียงสายลมปรากฎตัวตำแหน่งที่รังไหมระเบิด ใบหน้านางซีดขาว ดวงตายิ่งมืดมนกว่าเดิม

ดาบครึ่งจันทราตามติดนางอย่างใกล้ชิดและแทงเข้าใส่นาง สำเนียงสายลมสะบัดแขนพลันเกิดมีดสั้นสีเงินในฝ่ามือ เสียงปะทะกันของโลหะดังขึ้นพร้อมกับดาบครึ่งจันทราถูกดันกลับ แต่สำเนียงสายลมกลับถูกกระแทกถอยออกมาสองสามก้าวเช่นกัน

นางพึ่งมาถึงที่นี่ขณะที่ปะทะกับดาบครึ่งจันทราไปด้วยและถูกบังคับให้เผยตัวเองออกมาอีกเนื่องจากรังไหมถูกทำลาย

หลังจากรังไหมถูกบดขยี้ ชายชรากระอักโลหิตออกมาและแสดงท่าทีราวกับไม่เชื่อสิ่งที่เกิดขึ้น ในขณะเดียวกัน หวังหลินก็กดนิ้วโป้งลง ดัชนีแห่งความตายปรากฎอีกครั้ง!

คราวนี้ลำแสงสีดำพุ่งทะลวงออกมาอย่างบ้าคลั่ง มันเร็วและอยู่ใกล้ชายชรามากเกินไป ขณะที่เกิดขึ้น มันก็อยู่ด้านหน้าชายชราไปแล้ว เขาตกใจกลัวและอ้าปากเพื่อจะกลืนแสงสีดำลงไป แต่คราวนี้ลำแสงไม่ได้กระจายหายไปไหนแต่กลับแทงทะลุปากแทน

ในขณะนั้นสำเนียงสายลมโยนมีดสั้นในมือออกไป มีดสั้นและดาบครึ่งจันทราเริ่มสู้กัน จากนั้นนางหันกลับมาเปลี่ยนเป็นสายลมหนาวพุ่งตรงไปยังหวังหลินซึ่งอยู่ด้านหลัง

สายลมเร็วมาก นางเข้าใกล้หวังหลินแทบในทันที

หวังหลินไม่ได้หันศีรษะกลับมาแต่สัมผัสกระเป๋า นำแส้ฟาดวิญญาณไว้ในมือ แส้ยาวสีดำสนิทปลดปล่อยกลิ่นอายที่ทำให้วิญญาณต้องสั่นสะเทือน

ในขณะที่สำเนียงสายลมเข้ามาประชิด แส้ฟาดวิญญาณขยับทันที พลันเกิดเสียงดังปังตามมาด้วยเสียงโหยหวนของสำเนียงสายลม นางถูกกระแทกออกมาจากความว่างเปล่าและใบหน้าเกิดรอยแผลสีแดงจากแส้ เป็นครั้งแรกที่สายตานางเผยอาการตื่นตกใจ ตอนนี้นางไม่ต้องการที่จะฆ่าเขาแล้ว นางต้องการเพียงหนีออกไปเร็วที่สุด!

หวังหลินขาดสติไปนานแล้วเนื่องจากแรงกระตุ้นจากชผลทะยานสวรรค์ ดังนั้นเขาจึงทำทุกสิ่งทุกอย่างไปตามสัญชาตญาณเท่านั้น สำเนียงสายลมถอยร่นอย่างรวดเร็ว การที่นางสามารถต่อสู้กับดาบครึ่งจันทราได้ความเร็วของนางจึงรวดเร็วมากโดยธรรมชาติอยู่แล้ว

นางหลบหนีอย่างรวดเร็วโดยไม่ทิ้งไว้แม้แต่เงา

หวังหลินกดฝ่ามือลงโดยไม่ต้องคิด รอยประทับฝ่ามือขนาดใหญ่ปรากฏเบื้องหน้าเขาทันที ประทับฝ่ามือไร้ชื่อที่ทำให้แม้แต่โม่ลี่ไฮ่ต้องหวาดกลัวได้ปรากฏขึ้นแล้ว!!

พลังสังหารของหวังหลินเคลื่อนเข้าไปในประทับฝ่ามือ

ก่อเกิดสายลมกรรโชกขึ้นมา ประทับสายลมเคลื่อนไหวด้วยความเร็วเหนือจินตนาการ ไล่กวดด้านหลังสำเนียงสายลม ทะลุผ่านนางขณะที่กำลังถอยหนี พลังสังหารในฝ่ามือเข้าไปในร่างของนาง ทำให้นางระเบิดออกทันที!

สายลมอ่อนพัดผ่านเข้ามาทำให้เส้นผมหวังหลินโบกสบัด เขาเดินทางต่อเข้าไปไกลและด้านหน้ามีอาวุธสามชิ้น

บนพื้นดินมีแต่กองซากศพปล่อยกลิ่นอายแห่งความตายออกมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด…