629. การต่อสู้ของปิศาจโบราณ
วิธีการทำลายผนึกของปิศาจโบราณไม่ได้มุ่งเน้นไปที่จุดเดียว แต่ใช้การโจมตีในจังหวะเดียวกันไปทั่วผนึกเพื่อทำลายมัน
หากพลังไม่แข็งแกร่งเพียงพอมันจะไร้ผล ทว่าพลังสังหารหนึ่งล้านสายของหวังหลินได้ถูกหล่อเลี้ยงมาหนึ่งร้อยปี พลังอำนาจของวิชานี้จึงน่าสะท้านสะเทือนฟ้าดิน!
ต้องกล่าวว่าหลังจากหวังหลินสำเร็จศาสตร์สังหารเทพได้ส่วนหนึ่ง มันจึงถูกแทนที่ดัชนีแห่งความตายไปแล้ว! มันกลายเป็นหนึ่งสามกระบวนท่าไม้ตายที่ใช้พร้อมกับดัชนีมารขณะที่สวมเกราะมารและแม่น้ำอเวจี!
ส่วนวิชายับยั้งนั้น มันคือวิชาช่วยชีวิตของหวังหลิน หลังจากทดสอบมันอยู่สองครั้งหวังหลินจึงตัดสินใจซ่อนเอาไว้
ต้องไม่มีใครรู้เรื่องมันจึงจะสามารถใช้ในยามวิกฤตได้!
หนึ่งล้านพลังสังหารตกกระหน่ำลงมาดุจสายฝน เสียงปะทะกันดังออกมาจากม่านพลังปิศาจนอกเมืองหลวง ซึ่งขณะนี้ราวกับมีปราณกระบี่หนึ่งล้านเส้นกระแทกเข้าใส่ หลังจากผ่านไปไม่กี่ลมหายใจ เสียงปะทะยังดังออกมาอย่างต่อเนื่อง
ม่านพลังปิศาจเริ่มสั่นไหวรุนแรง หวังหลินยืนอยู่ด้านนอกด้วยสีหน้าเป็นธรรมชาติและมองทั้งหมดด้วยสายตาเยือกเย็น
ไม่นานนักรอยร้าวจึงปรากฏขึ้นบนม่านพลังปิศาจ รอยร้าวกระจายออกไปจนกระทั่งม่านพลังแตกสลายเสียงดังปัง พลังสังหารหนึ่งล้านสายพุ่งเข้าไปในเมืองหลวงทันทีและทั้งเมืองหลวงถูกห่อหุ้มด้วยควันสีเทาในไม่นานนัก
เมื่อม่านพลังแตกสลาย หวังหลินจึงเดินเข้าไปข้างใน ตอนนี้นั้นม่านพลังหายไปแล้วทว่ามีพายุพลังปราณปิศาจระเบิดพุ่งพล่านออกมาจากหุบเขาปิศาจที่อยู่ใจกลางเมืองหลว งมันเปลี่ยนกลายเป็นก้อนเมฆสีม่วงในท้องฟ้า เมื่อก้อนเมฆนี้หมุนวนเป็นรูปก้นหอย มันได้เปลี่ยนกลายเป็นเงาร่างปิศาจเขาคู่ออกมา ดวงตาเผยแสงอันน่าขนลุกพร้อมกับลอยตัวกลางอากาศมองไปที่หวังหลินราวกับกำลังมองมดตัวหนึ่ง
“เซียนผู้ต่ำต้อย แม้เจ้าจะมีการคุ้มครองจากเป้ยหลัว แต่เมื่อเจ้ากล้าทำลายม่านปิศาจของข้า เจ้าจะต้องตายแน่นอน!” น้ำเสียงจากเงานั้นดูเหมือนจะออกมาจากขุมนรกชั้นที่เก้า มันน่าหวาดกลัวอย่างยิ่ง
ร่างเงาปิศาจสะบัดแขนและสวรรค์พลันเปลี่ยนไป ทั้งเมืองหลวงเลือนหายและกลายเป็นโลกสีแดงในพริบตา เป็นแสงสีแดงจากเปลวเพลิง!
พื้นดินปกคลุมไปด้วยลาวา แสงสีแดงเข้มข้นจากเปลวเพลิงทำให้ท้องฟ้าเรืองแสงสีแดงสว่าง
เสียงระเบิดดังกึกก้องผ่านไปทั่วบริเวณและอากาศร้อนระบุผุดขึ้นมาจากพื้น เปลี่ยนกลายเป็นภาพมายาจนในไม่ช้าก่อเกิดเป็นภาพมายาหลายร้อยร่างรอบปิศาจโบราณ
หวังหลินยกมือขึ้นและหนึ่งล้านพลังสังหารเข้าสู่ร่างกายเขาทันที เปลี่ยนเป็นผนึกแห่งชีวิตระหว่างคิ้วพร้อมกับปกคลุมทั้งร่างกายอย่างรวดเร็ว
หวังหลินตบกระเป๋าและเกราะปิศาจลอยออกมาเปลี่ยนเป็นสายใยสีดำห่อหุ้มรอบหวังหลินก่อนจะเปลี่ยนให้กลายเป็นเกราะดำโหดเหี้ยม ใบหน้าหวังหลินถูกปกคลุมด้วยเกราะชุดนี้จนเหลือให้เห็นเพียงดวงตาสองข้างอันเยือกเย็น เส้นผมยาวพัดปลิวไสวไปด้านหลัง หวังหลินก้าวเท้าและลอยตัวขึ้นกลางอากาศ หลังหยุดไปชั่วขณะเขาก็พุ่งตัวออกไปทันที
เงาร่างปิศาจโบราณได้เผยท่าทางอันดุร้าย มันส่งเสียงคำรามใช้วิชาหลายอย่างเพื่อหยุดยั้งหวังหลิน ดวงตาหวังหลินเปลี่ยนเป็นเย็นเยียบและเคลื่อนไหวให้เร็วขึ้น ขณะเดียวกันดัชนีแห่งความตายปรากฏในมือขวาพุ่งออกไปดุจสายฟ้าฟาด
การโจมตีจากร่างเง่านั้นหวังหลินไม่สนใจอย่างสิ้นเชิง แม้วิชาบางอย่างจะกระทบใส่เขาต่างก็ถูกพลังมารของชุดเกราะป้องกันได้ทันที อีกทั้งหวังหลินยังมีผนึกชีวิตหนึ่งล้านชั้นซึ่งเขาสามารถไม่สนใจการโจมตีที่กำลังเข้ามาได้!
หวังหลินพุ่งเข้าหาปิศาจโบราณร่างยักษ์ซึ่งก่อเกิดจากก้อนเมฆสีม่วงอย่างรวดเร็วดุจสายฟ้า
ปิศาจโบราณเผยท่าทางเยาะเย้ยและพ่นลมหายใจเย็น “เกราะมารของเศษมารที่อยู่ใต้ปิศาจมาร หากเจ้าไม่มีหัวใจมารมันก็ไร้ค่า!” มันอ้าปากและส่งเสียงคำราม เสียงคำรามนี้แฝงไปด้วยพลังปราณปิศาจอันแน่นหนาพุ่งเข้าใส่หวังหลิน
แสงเยือกเย็นกระพริบวาบในดวงตาหวังหลินพร้อมกับชี้เข้าใส่ปิศาจโบราณและเอ่ยขึ้น “แปลงร่างมาร”
พลังมารจากชุดเกราะดูเหมือนจะเกิดการกระตุ้นและพลังมารหลายเส้นนับไม่ถ้วนจากชุดเกราะเข้าสู่ร่างหวังหลินผ่านปากและจมูก พลังหมุนเวียนผ่านร่างกายและพุ่งออกมาจากนิ้ว
ชั่วขณะนั้นเส้นผมหวังหลินที่กำลังพริ้วไหวกลับเต็มไปด้วยพลังมารราวกับเขาได้กลายเป็นมารจริงๆ การโจมตีขั้นสูงสุดของเขาร่วมด้วยการใช้เกราะมารเปลี่ยนกลายเป็นมาร!
สายลมมารพุ่งออกมาและส่องสว่างขึ้นดุจสายรุ้ง การโจมตีของหวังหลินสามารถแทงทะลุผ่านการโจมตีทางเสียของปิศาจโบราณได้
สายตาเยาะเย้ยของปิศาจโบราณยังคงอยู่ที่เดิม เมื่อเผชิญหน้ากับสายลมมาร มันอ้าปากและกลืนลงไป จากนั้นจูบริมฝีปากและเอ่ยขึ้น “ทำให้พลังมารบริสุทธิ์ได้เพียงนี้ถือว่าไม่เลว!”
สายตาหวังหลินยังคงเย็นเยียบ ตอนนี้เขาอยู่ห่างจากปิศาจโบราณหนึ่งพันฟุตและเพียงหนึ่งก้าวก็เข้าใกล้ได้อีกร้อยฟุต
ปิศาจโบราณมองหวังหลินและเผยแสงลึกลับในดวงตา มันเคลื่อนไหวทันทีและระเบิดปราณปิศาจออกมาจากร่างขนาดใหญ่ของมัน ปราณปิศาจนี้บรรจุสัมผัสวิญญาณของปิศาจโบราณเอาไว้ด้วยและล้อมรอบพื้นที่หนึ่งพันฟุตรอบตัวอย่างรวดเร็ว แรงกดดันอันทรงพลังปรากฏอยู่ภายในบริเวณแห่งนี้
เสียงบางอย่างกำลังแตกหักออกมาจากภายในร่างหวังหลินและพลังมารรอบตัวเขาหายไป หวังหลินสูดหายใจลึกและเอ่ยท่าทีสงบนิ่ง “เปลี่ยนแปลงเต๋า!”
แม่น้ำอเวจีฝืนบังคับให้เข้ามาในพื้นที่แห่งนี้และก่อเกิดเป็นถนนสายหนึ่งใต้ฝ่าเท้าหวังหลิน แม่น้ำอเวจีห่อหุ้มตัวเองรอบตัวหวังหลินและพลังอำนาจแห่งการเกิดใหม่ล้อมรอบบริเวณ
หวังหลินก้าวเท้าอย่างสงบนิ่งพร้อมกับเข้าใกล้ได้อีกหนึ่งร้อยฟุต!
ปิศาจโบราณพ่นลมหายใจเย็น ฝ่ามือเปลี่ยนเป็นกรงเล็บและข่วนใส่หวังหลิน กรงเล็บนี้บรรจุปราณปิศาจหนาแน่น พลังมารทั้งหมดในชุดเกราะแตกสลายทันทีและกลับคืนสู่ร่าง จากนั้นพลังสังหารหนึ่งล้านสายส่องสว่างเจิดจ้า หวังหลินส่งเสียงดังคำราม แทนที่จะล่าถอยเขากลับพุ่งไปข้างหน้าเข้าปะทะกับกรงเล็บของปิศาจโบราณ
ปังงง!
เสียงสั่นสะเทือนสวรรค์ดังก้องไปทั่วบริเวณ มือขวาของปิศาจโบราณถูกกระเด็นกลับไป ส่วนหวังหลินเสียผนึกชีวิตมากกว่าเจ็ดแสนสายแต่ทั้งหมดก็กลับคืนสภาพได้อย่างรวดเร็ว
หวังหลินก้าวเท้าอีกและเข้าใกล้ระยะอีกร้อยฟุต!
สายตาเยาะเย้ยในปิศาจโบราณได้เลือนหายไปและถูกแทนที่ด้วยเจตนาฆ่าฟันอันเลือดเย็น ตอนที่มันเผชิญกับหวังหลินก่อนหน้านี้มันเพียงแค่มีความสนใจจะเล่นกับหวังหลินเท่านั้น ทว่าตอนนี้ที่หวังหลินเข้ามาใกล้ได้จึงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
“เป้ยหลัวต้องมีเจตนาอะไรแน่ๆถึงได้ส่งคนผู้นี้มา!” เจตนาสังหารกระพริบวาบในสายตาปิศาจโบราณ มันไม่ต้องการใช้วิชาปิศาจโบราณอันใดเพราะจะต้องใช้พลังอย่างมากทุกครั้ง
“วิชาปิศาจ สังหารมาร!” ปิศาจโบราณสร้างผนึก พลังปิศาจหลายเส้นสายได้เปลี่ยนกลายเป็นวังวนลอยออกมาจากร่างกายของมัน
พื้นดินที่เต็มไปด้วยลาวาเริ่มเดือนขึ้นจากนั้นไอความร้อนพุ่งออกมารวมกันเบื้องหน้าปิศาจโบราณ ในไม่นานนักหอกเล่มใหญ่ปรากฏอยู่ข้างหน้ามัน
หอกเล่มนี้สีแดงสนิท ปลายหอกปลดปล่อยปราณปิศาจอันหนาแน่นรวมทั้งยังบรรจุกลิ่นอายความร้อนรุนแรงเข้าไปด้วย
ชั่วขณะที่หอกปรากฏ หวังหลินเกิดสัมผัสวิกฤตรุนแรงขึ้นในใจ ดวงตาส่องสว่างขึ้นแต่เขาไม่หยุดก้าวและมุ่งหน้าต่อไปอีกร้อยฟุต หวังหลินสัมผัสจุดระหว่างคิ้วด้วยมือขวา จากนั้นชี้ไปข้างหน้าด้วยน้ำเสียงเบา “หนึ่งล้านพลังสังหาร รวมเป็นหนึ่ง!”
ผนึกชีวิตหนึ่งล้านสายดูเหมือนจะถูกดึงออกมาจากนิ้วหวังหลิน รวมเข้าด้วยกันอย่างรวดเร็วจนกระทั่งเหลืออยู่เพียงเส้นเดียว!
แม้แต่คนเช่นเทียนหยุนก็คงต้องตกใจกับพลังสังหารจำนวนมากที่บรรจุอยู่ในควันสีเทาเส้นนี้ ขณะที่พลังสังหารรวบรวมตรงปลายนิ้วของหวังหลิน เขาได้ก้าวไปข้างหน้าอีกครั้ง ครานี้หวังหลินอยู่ภายในระยะของปิศาจโบราณห้าร้อยฟุต!
เมื่อเข้าไปในระยะห้าร้อยฟุต ดวงตาพลันส่องสว่างขึ้นและเริ่มร่ายวิชาที่มีความซับซ้อนอย่างยิ่ง ขณะเดียวกันฝ่ามือซ้ายสร้างผนึกที่ปิศาจโบราณเป้ยหลัวให้มา
ข้อตกลงของเขากับปิศาจโบราณเป้ยหลัวคือให้หวังหลินทำลายม่านปิศาจและใช้วิชานี้หลังจากเข้าไปในระยะห้าร้อยฟุตได้แล้ว หลังจากหวังหลินทำสองขั้นตอนนี้เสร็จก็ถือว่าเสร็จสิ้นข้อตกลงอย่างสมบูรณ์
นอกจากนั้นแล้วมันเป็นไปไม่ได้ที่หวังหลินจะเอาชนะปิศาจโบราณด้วยพลังของตนเอง
เหตุผลที่เกิดสงครามครั้งนี้ขึ้นก็เพื่อให้เมืองหลวงของแคว้นปิศาจอัคคีกลายเป็นความว่างเปล่า เมื่อไร้การปกป้องของผู้คนในเมืองหลวง หวังหลินจึงจะสามารถเข้าไปภายในระยะห้าร้อยฟุตจากปิศาจโบราณได้
ขณะที่ผนึกปรากฏในฝ่ามือซ้ายหวังหลิน โลหิตในร่างพรั่งพรูขึ้นมา จากนั้นกระอักโลหิตคำโตออกจากปาก ในเวลาเดียวกันก็เกิดเสียงบางอย่างกำลังแตกหักออกมาทั่วร่างกายและหมอกโลหิตกำลังก่อตัวขึ้น
ในเสี้ยววินาทีนั้น สีหน้าของปิศาจโบราณพลันเปลี่ยนเป็นครั้งแรก เขาจ้องหมอกโลหิตด้านหน้าหวังหลินด้วยท่าทางเคร่งเครียดและเอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่ง “โลหิตนี้บรรจุกลิ่นอายของเทพโบราณ…เช่นนั้นแสดงว่า…เป็นแบบนี้เอง…”
หลังจากหมอกโลหิตปรากฏขึ้น มันควบแน่นเข้าด้วยกันก่อเป็นร่างคนโลหิต ในเวลาเดียวกันสัมผัสวิญญาณอันเกรี้ยวกราดอย่างยิ่งได้ประทับบนร่างโลหิตทำให้มันลืมตาทันที!
จังหวะนี้ สิ่งมีชีวิตทุกอย่างที่อยู่ในแคว้นปิศาจอัคคีพลันสัมผัสความร้อนรนที่เกิดขึ้นในใจ มีน้อยคนนักที่รู้ความจริง ทว่าผู้คนส่วนใหญ่กลับรู้สึกถึงการไร้อำนาจและหวาดกลัวอยู่ในใจ
ณ ตอนนี้ท่าทางของปิศาจโบราณในอีกเจ็ดแคว้นทั้งหมดเปลี่ยนไป ดวงตาแต่ละตนส่องสว่างขึ้นและมองมาที่เมืองหลวงแคว้นปิศาจอัคคี
ปิศาจโบราณแห่งแคว้นปิศาจอัคคีเอ่ยคำพูดเสียงต่ำออกมา “เจ้าโชคดีจริงๆที่เจอเซียนที่มีกลิ่นอายของเทพโบราณ โลหิตของเขาและการเชื่อมต่อสัมผัสวิญญาณระหว่างพวกเจ้าทั้งสองได้ทำให้เจ้าสร้างร่างกายด้วยโลหิตเขาขึ้นมาได้ช่วงเวลาหนึ่ง มันจะทำให้เจ้าออกจากฏเกณฑ์ของแคว้นปิศาจฟ้าไปได้!”
เสียงสงบนิ่งของเป้ยหลัวดังออกมาจากร่างโลหิต “เราแยกจากกันมานานเกินไปแล้ว หากเป็นเช่นนี้ต่อไปเราจะถูกทำลายทีละตน หลังจากเรารวมเข้าด้วยกันเราจะเกิดใหม่กลายเป็นปิศาจโบราณรุ่นใหม่! ส่วนที่เหลืออีกเจ็ดตนข้าจะกลืนกินพวกมันทีละตัว!”