772. ตระกูลเหยา 3
ชายหนุ่มยิ้มบาง “อีกไม่นานเขาก็ตาย แต่คนผู้นี้ดีทีเดียวที่อยู่ได้ถึงสิบสามวัน คนก่อนหน้าอยู่ได้แค่แปดวันเท่านั้น! ท่านลุง ครั้งหน้าจับเซียนขั้นมายาหยินนะ ข้าจะได้เล่นได้นานกว่านี้ ถึงตอนนั้นเหล่าหนอนวิญญาณของข้าก็จะเติบโตเร็วขึ้น”
ชายชราเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเป็นธรรมชาติ “ตกลง!” เป็นคำเอ่ยง่ายๆแต่เต็มไปด้วยความมั่นใจ
นอกจากชายหนุ่มแล้ว หญิงสาวน่ารักด้านข้างกระพริบตาและยิ้มขึ้นมา “เขามีกระบี่อีกกี่เล่มกัน?”
ชายหนุ่มหัวเราะและเอามือโอบเอวหญิงสาว “ช่างมันเถอะ กระบี่เก้าเล่มทั้งหมดนี้เป้นของเจ้า! ไม่ใช่แค่กระบี่พวกนี้เสียอีก หากข้าต้องการ ไม่มีอะไรในแดนสวรรค์อัสนีที่ข้าเอามาไม่ได้ เมื่อเราหาต้นตอของกระบี่จากวิญญาณดั้งเดิมของเขา เราก็สามารถเดินทางไปที่นั่นได้”
หญิงสาวยิ้มและเผยสายตามีเสน่ห์ เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงยั่วยวนชวนหลงใหล “ท่านเป็นคนจากตระกูลเหยา เพราะเช่นนั้นก็ทำมันได้น่ะสิ”
ชายหนุ่มเผยความภาคภูมิใจ ตระกูลเหยาเป็นชื่อที่แม้แต่อารามเทพอัสนียังต้องเคารพ สำหรับสมาชิกของตระกูลเหยาคนหนึ่ง ตราบใดที่เขเาห็นมันและพูดออกไป ไม่มีอะไรที่เขาเอามาไม่ได้
ชั่วขณะนี้ในความว่างเปล่า หวังหลินเห็นชิ้นส่วนแดนสวรรค์เบื้องหน้า ร่างกายกระพริบวาบและปรากฏตัวเหนือที่แห่งนั้น
“ข้าสงสัยว่าน้องลี่อยู่ที่ไหนกัน…” ทันทีที่แพร่กระจายสัมผัสวิญญาณออกมา สีหน้าก็พลันเปลี่ยนเป็นมืดมน จิตสังหารรุนแรงตอนที่เผชิญกับบรรพชนโลหิตระเบิดออกมาอีกครั้ง
ในสายตาลี่หยวนไม่ได้เพ่งอะไรมากนักเพราะเขากำลังจะตาย
“กำลังจะตาย…แค่ข้าตาย…มันก็จะเป็นการปลดปล่อยแล้ว เพียงแต่ข้าไม่สามารถสอนหัวใจแห่งกฏเกณฑ์ให้พี่ซิ่วได้…” ลี่หยวนยิ้มอย่างขมขื่น
เขามองไม่เห็นสิ่งใดรอบตัวแล้ว ในม่านตามีแมลงสีขาวหลายตัวกำลังเคลื่อนไหวอยู่ข้างใน เรื่องประหลาดก็คือลี่หยวนไม่รู้สึกเจ็บปวด
“แม้จะตาย คนตระกูลลี่ก็ต้องตายอย่างมีเกียรติ!” สายตาลี่หยวนเพ่งสมาธิมากขึ้นและเผยความมุ่งมั่นออกมา เขาหันกลับมามองสามคนที่กำลังไล่ตามอย่างไม่ใส่ใจนัก
ในแววตาลี่หยวนมีความเกลียดชังแข็งแกร่ง!
“ข้าไม่มีความเกลียดชังอะไรกับเจ้าสามคน หากเจ้าต้องการสมบัติของข้าก็แค่เอามันไป แต่การที่เล่นกับข้าเช่นนี้ เมื่อข้าตาย ข้าจะกลายเป็นวิญญาณอาฆาตเพื่อหาทางระบายความเกลียดชัง!”
ลี่หยวนตบกระเป๋า กระบี่สามเล่มที่เหลืออยู่ลอยออกมาปลดปล่อยปราณกระบี่ดุดัน เพียงแค่ชี้นิ้ว กระบี่สามเล่มก็ลอยเข้าหาชายหนุ่ม
“โอหัง!” ชายหนุ่มเยาะเย้ยพลางยื่นแขนออกมาด้านหน้า แค่คว้ามือเขาก็จับกระบี่ทั้งหมดได้แล้ว
ใบหน้าลี่หยวนดุร้ายขึ้น ขณะที่ชายหนุ่มจับต้องกระบี่เหล่านั้น ฝ่ามือเขาก็สร้างผนึกและประทับลงระหว่างคิ้ว เส้นแสงสีดำหนาเท่าแขนโผล่ออกมาและแบ่งตัวอีกหลายเส้นนับไม่ถ้วน ก่อเกิดเป็นกฏเกณฑ์
กฏเกณฑ์แบ่งตัวเป็นสิบแปดสามในพริบตา ลี่หยวนกระอักโลหิตออกมาตกใส่กฏเกณฑ์เข้าร่วมด้วย
ทว่าในโลกหิตมีแมลงสีขาวมากมาย มันจึงน่าตกใจยิ่ง
หลังจากกฏเกณฑ์ดูดซับโลหิตของเขา มันก็ลอยเข้าหาชายหนุ่ม เหล่ากฏเกณฑ์รวดเร็วมากและเข้าหาชายหนุ่มเพียงเสี้ยววินาที
ตอนที่อีกฝ่ายเห็นกฏเกณฑ์ตกลงมาจากท้องฟ้า ชายหนุ่มไม่ได้ตื่นตระหนก เขาพ่นลมหายใจเย็น แววตาเต็มไปด้วยความดูถูก ชายชราด้านข้างพลันก้าวมาข้างหน้า ยกแขนขึ้นก่อเกิดพลังดั้งเดิมหนาแน่นล้อมรอบบริเวณ
“ทำลาย!” ชายชราเพียงเอ่ยขึ้นมาคำเดียว
พริบตานั้นกฏเกณฑ์ก็ถูกพลังดั้งเดิมล้อมกรอบและแตกสลาย ทว่าหลังจากที่มันระเบิด พวกมันไม่ได้หายไปไหนแต่เปลี่ยนกลับเป็นเส้นสีดำ เส้นสีดำควบแน่นเข้าด้วยกันก่อนจะพุ่งตรงใส่ชายชราด้วยกลิ่นอายทำลายล้าง
ชายชราตบกระเป๋าปรากฏขึ้นมาเป็นกระจกโบราณ เขาชี้มันเข้าใส่เส้นสีดำ พริบตาเดียวราวกับทั้งโลกมืดไปหมด แสงที่หายไปควบแน่นรอบกระจกโบราณและแสงสีดำแตกสลายในทันที
ร่างลี่หยวนสั่นเทาและกระอักโลหิต ร่างกายเต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความตาย “ไม่ใช่กฏเกณฑ์ตระกูลลี่ของข้าที่ขาดแคลน แต่เพราะข้าใช้หัวใจแห่งกฏเกณฑ์ไปช่วยพี่ซิ่วมากเกินไป นอกจากนั้นข้ายังไม่มีเวลาฟื้นฟูอีก ไม่อย่างนั้นกระจกแตกหักนี้จะหยุดกฏเกณฑ์ของข้าได้อย่างไร?! แต่ว่าพี่ซิ่วช่วยตระกูลข้าไว้มากมาย ข้าไม่เสียใจ! แม้ข้าตาย ข้าก็จะตาย!”
ลี่หยวนเผยรอยยิ้มน่าสังเวช ขณะนั้นชายชราก้าวมาข้างหน้าส่งแรงถีบโดยไม่แม้แต่มองลี่หยวน ลี่หยวนตกลงบนพื้นพร้อมกับกระอักโลหิตมากขึ้น ดวงตาสลัวลง แรงถีบนั้นทำให้พลังปราณสวรรค์ที่เหลืออยู่ในร่างแตกกระจาย ทั้งยังทำให้เขาไม่อาจตอบโต้ได้อีก
“นายน้อย เขาไม่อันตรายอีกแล้ว ท่านโจมตีได้เลย” ชายชราก้าวถอยกลับมา สีหน้าเยือกเย็น เขาไม่รู้สึกละอายจากการโจมตีเด็กน้อยขั้นเทวะขณะที่ตัวเองเป็นเซียนขั้นมายาหยิน
ชายหนุ่มพึ่งจัดการถือกระบี่เหินสามเล่มนั้น และเพราะการเชื่อมต่อของลี่หยวนกับกระบี่สามเล่มได้สูญสิ้นไป เขาจึงส่งมันให้สตรีด้านข้างตรงๆ
ชายหนุ่มก้าวเท้าเข้ามาด้วยสายตาเยาะเย้ย “มาให้ข้าดูว่าเจ้าพบกระบี่เทพทั้งหมดนี้จากที่ไหน!” ชายหนุ่มยกมือขึ้นมาประทับบนลี่หยวน
“เร็วเข้า!” แม่นางสตรียิ้มขึ้นมาพลางมองเหตุการณ์ทั้งหมดไปด้วย นางเล่นกับกระบี่เทพในมือด้วยสายตาเสน่ห์ยั่วยวน
ส่วนชายชรามีท่าทางสงบนิ่งเป็นปกติ
ชั่วขณะที่แขนของชายหนุ่มตระกูลเหยาประทับลงลี่หยวน ระลอกคลื่นพลันปรากฏด้านข้างเขา! สีหน้าชายชราแต่เดิมเปลี่ยนไปในชั่วจังหวะ เขาพุ่งมาข้างหน้าและร้องตะโกน “นายน้อย ถอยไป!”
ชายหนุ่มตกตะลึง
จิตสังหารเหนือจินตนาการโผล่ออกมาจากในระลอกคลื่นเพียงเสี้ยวพริบตา จิตสังหารนี้ทรงพลังจนทำให้ทั้งโลกหนาวเย็น แม้กระทั่งน้ำแข็งก็ตกมาจากฟากฟ้า
สีหน้าชายหนุ่มเปลี่ยนเป็นซีดดุจคนตาย ก่อนที่เขาจะใช้เวลาค้นหาวิญญาณลี่หยวน เขารีบล่าถอยในทันที ทว่าจังหวะนั้นร่างหนึ่งเดินออกมาจากระลอกคลื่น จิตสังหารพวยพุ่งทะลักแน่น
สายฟ้าดังสนั่นกึกก้องในท้องฟ้า ร่างนั้นก้าวออกมาชี้ไปที่หน้าอกของชายหนุ่มในเสี้ยวพริบตา
แคร่ก!
คลื่นเสียงแตกร้าวดังสะท้อนและชายหนุ่มกระอักเลือดบ้วนออกมา กระดูกทั้งหมดในร่างกายแตกหัก เขาถูกโยนตัวออกไป
ร่างนั้นเข้ามาใกล้อีกครั้ง ดัชนีประทับลงระหว่างคิ้วของชายหนุ่ม พลังดั้งเดิมจำนวนมากพุ่งเข้าไปในร่างและทำให้พลังปราณสวรรค์ทั้งหมดภายในต้องแตกสลายในพริบตา!
เสียงแตกร้าวดังสะท้อนและชายหนุ่มหน้าซีด ในสายตาเขา ดัชนีนั้นแทนที่โลกและควบคุมชีวิตของเขาได้ดั่งใจ
ร่างเขาถูกโยนขึ้นไปกลางอากาศและลอยเป็นเส้นโค้ง เสียแตกร้ายังคงดังออกมาอย่างต่อเนื่อง ขณะที่กระอักโลหิตออกมา โลหิตนั้นก็ได้เปลี่ยนเป็นหมอกโลหิต
พลังดั้งเดิมในร่างเขาพุ่งพล่านอย่างบ้าคลั่ง คราแรกมันทำลายพลังปราณสวรรค์ จากนั้นก็ทำลายพื้นฐานการบ่มเพาะ และท้ายที่สุดบังคับโลหิตในร่างให้ออกมาจากรูทวารทั้งหมด
ตอนนี้เขาอยู่กลางอากาศเหมือนคนที่สร้างขึ้นมาจากโลหิต ร่างกายเต็มไปด้วยหมอกโลหิตหนาแน่น!
พลังดั้งเดิมในร่างไม่หยุดแค่นั้นและโคจรข้างในอย่างเกรี้ยวกราด กล้ามเนื้อภายในถูกทำลายทีละนิ้ว อวัยวะภายในถูกบดขยี้ในเสี้ยววินาที!
นั่นมันยังไม่จบ พลังดั้งเดิมแข็งแกร่งเกินไปเกินกว่าจะวัดได้ หลังทำลายอวัยวะภายใน มันก็พุ่งเข้าสู่ศีรษะ กะโหลกพังทลายไปพร้อมกับสมอง เสี้ยววินาทีนั้นเลือดเนื้อของชายหนุ่มตระกูลเหยาก็พลันแตกสลายอย่างสมบูรณ์แบบ!
ตอนที่เขาขึ้นไปบนอากาศได้เพียงครึ่งทาง ทั้งร่างพลังทลาย แยกส่วนและแตกสลาย
วิญญาณดั้งเดิมของเขาเต็มไปด้วยความงุนงงและหวาดกลัวเหนือจินตนาการ ทั้งยังเกิดแรงกระตุ้นจนร้องไห้ วินาทีที่ร่างแตกสลายและวิญญาณปรากฏออกมา พลังดั้งเดิมก็ระเบิด ฉีกขาดวิญญาณนั้นเป็นชิ้นๆและทำลายมันอย่างสิ้นเชิง!
ทว่าดวงวิญญาณไม่ได้แตกสลาย พลังดั้งเดิมควบแน่นวิญญาณนั้นให้มีขนาดเท่ากำปั้น กลับคืนสู่มือหวังหลินและหวังหลินประทับใส่ระหว่างคิ้วของลี่หยวนเพื่อช่วยฟื้นฟูวิญญาณที่กำลังแตกสลาย
“ใครให้เจ้าทำร้ายสหายของข้า!?” คำพูดเย็นเยียบเอ่ยออกมาจากปากหวังหลิน
เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นในเสี้ยววินาที เร็วเกินกว่าจะจินตนาการถึง ชายชราพึ่งก้าวมาข้างหน้าและก่อนที่จะมาถึง ทุกสิ่งทุกอย่างก็จบไปแล้ว
เม็ดเหงื่อเย็นเฉียบปรากฏขึ้นมาบนหน้าผากชายชรา ความเยือกเย็นหายไปหมด สายตาหวาดกลัวอย่างที่สุด ก่อนหน้านี้เขาไม่สามารถมองอีกฝ่ายได้ชัดเจน โดยเฉพาะพลังดั้งเดิมที่ปรากฏพร้อมกับระลอกคลื่นนั้นได้ทำให้เขาสูดลมหายใจเย็นเยียบ
สิ่งที่ทำให้หวาดกลัวมากขึ้นก็คือกลิ่นอายที่ออกมาจากในระลอกคลื่น กลิ่นอายของชายหนุ่มคนนี้ผสานเข้ากับโลกอย่างสมบูรณ์แบบ
‘น่ากลัวเกินไป…ข้ารู้จักเซียนขั้นรูปธรรมหยางทุกคน แต่เขาเป็นใคร?!’ ใบหน้าซีดเผือด เม็ดเหงื่อหยดลงมา จิตสังหารของอีกฝ่ายเข้มข้นจนทำให้ความคิดเขาต้องสั่นเทา เขาก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัวและเกิดแรงกระตุ้นให้หลบหนี
ห่างออกไม่ไกล สตรีสาวตะลึงงัน ฉากเหตุการณ์ก่อหน้านี้ทำให้สมองว่างเปล่าไปชั่วขณะ
“ซิ่ว…พี่ซิ่ว…” บนพื้นดิน แววตาลี่หยวนเต็มไปด้วยความตื่นเต้นพร้อมกับเอ่ยขึ้นมาด้วยความยากลำบาก “ช่วข้า…สังหารพวกมัน!!”