817. โลงศพเลี่ยงสวรรค์ 1
หลังสายลมพัดผ่านไป ชุดคลุมดำก็ปกคลุมอีกครั้ง เขาจ้องหวังหลินไปพลางริมฝีปากยกขึ้นเล็กน้อย ยิงลำแสงสายหนึ่งออกมาจากระหว่างคิ้ว
ลำแสงหายไปเปลี่ยนเป็นกระบี่สั้นสีดำหวีดหวิวเข้าหาหวังหลิน
ชายชุดดำไม่หยุดแค่นั้นและพึมพำต่อไป ลำแสงดำหลายสายออกมาจาระหว่างคิ้วเปลี่ยนกลายเป็นกระบี่สั้น พริบตาเดียวกระบี่มากกว่าสิบเล่มก็พุ่งเข้าหาหวังหลิน
หวังหลินไม่ขยับเคลื่อนไหว ระดับบ่มเพาะของฝ่ายตรงข้ามสูงมากจนมั่นใจไว่าใช่ขั้นมายาหยินหรือรูปธรรมหยาง
ทว่าในเมื่อร่างกายฝ่ายตรงข้ามล้วนเป็นกระดูกนอกเหนือจากศีรษะ นั่นหมายความว่าไม่ว่าอีกฝ่ายจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ไม่สามารถใช้พลังเต็มที่ได้
หวังหลินสงบนิ่ง ระดับบ่มเพาะชายชุดดำไม่สูงไปกว่าขั้นส่องสวรรค์ระดับต้นแน่นอน!
ขณะที่กระบี่สั้นเหล่านั้นพุ่งเข้ามา ต้าซานก้าวไปด้วยคำสั่งจากหวังหลิน อาการบาดเจ็บที่ได้รับก่อนหน้านี้ไม่ถือว่ามากมายนัก ร่างกายเจิดจ้าพลางก้าวออกและโยนกำปั้นไป
กำปั้นก่อเกิดวังวนขึ้นทำให้กระบี่สั้นถูดดูดเข้าไป แต่พวกมันก็พุ่งออกมาได้ในไม่นาน กระบี่สั้นเหมือนอสรพิษและแทงเข้าใส่ร่างต้าซาน
ต้าซานกวัดแกว่งหมัดอย่างใจเย็นพลางเกิดการระเบิดสะท้อนผ่านความว่างเปล่า ทุกครั้งที่กำปั้นเข้าปะทะกระบี่หนึ่งเล่มจะทำให้มันกระดอนกลับไป แม้จะมีบางเล่มหลบหลีกหมัดไปได้ พวกมันก็ไม่สามารถสร้างความเสียหายอันใดให้แก่ร่างกายแม้แต่น้อย
ดวงตาหวังหลินสว่างวาบและพุ่งออกไป นิ้วขวาชี้ไปที่ชุดเต๋าร่วงโรย มันกระพริบวูบวาบและลอยเข้าหาชายชุดดำ
ขณะเดียวกันโลกก็เต็มไปด้วยจิตสังหารเข้มข้นและแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว พลันปรากฏแสงสีเทาขึ้นบนชายชุดดำ
ชายชุดดำเผยสายตาอันซับซ้อนและถอนหายใจ เอ่ยขึ้นมาดุจพึมพำกับตัวเอง “ข้าไม่ได้เห็นสมบัติของนายท่านมานานมากแล้ว…”
เขายกแขนกระดูกขึ้นมาภายใต้ชุดคลุม กระดูกสีขาวดูน่าหวาดกลัวยิ่งและสร้างผนึกขึ้นมา ไม่เพียงแต่แสงสีเทาจะหยุดลงแค่นั้นมันยังล่าถอยและหายไปอย่างรวดเร็ว
ขณะที่แสงสีเทาหายไป ริมฝีปากชายชุดดำขยับเคลื่อนไหว ลำแสงสีขาวโผล่ออกมาจากระหว่างคิ้วกลายเป็นพัดขนนกสีขาวจากนั้นก็เริ่มเคลื่อนไหว
สายลมกรรโชกและเสียงสายฟ้าดังสนั่นก่อตัวขึ้นมาข้างใน พริบตาเดียวมันก็กลายเป็นพายุสายฟ้าพุ่งเข้าใส่หวังหลิน
หวังหลินยกแขนขวาชี้ขึ้นฟ้าโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า ประทับตราผนึกเทพลอยขึ้นสู่อากาศและกระแทกเข้าหาชายชุดดำพร้อมพลังผนึกลี้ลับด้วยความโหดร้ายดุดัน
ในเวลาเดียวกันหวังหลินก็ล่าถอย เมื่อพายุสายฟ้าเข้ามาใกล้ วิญญาณดั้งเดิมของหวังหลินรูปร่างมังกรสายฟ้าก็โผล่ออกมากลืนกินพายุเข้าไป
สายฟ้าดังสนั่นกึกก้องในร่างหวังหลินทำให้เขาต้องล่าถอย เมื่อพายุสายฟ้าทั้งก้อนถูกวิญญาณเขากลืนกินเข้าไปจึงกลับเข้าร่างกาย ใบหน้าขึ้นสีแดงเล็กน้อยเนื่องจากสายฟ้าจำนวนมากแล่นผ่านร่างกาย
ขณะนั้นชายชุดดำก็มีสีหน้าเคร่งเครียด ด้านบนเป็นประทับตราผนึกเทพที่กำลังตกลงมาดุจอำนาจสวรรค์ เสียงดังเปรี๊ยะโผล่ออกมาจากภายใต้ผ้าคลุม ซ่อนใบหน้าน่าเกลียดเอาไว้ กระดูกแขนสองข้างชูขึ้นมาสร้างผนึกและตะโกน “เลื่อนสวรรค์!”
พลังลึกลับสายหนึ่งเริ่มรวบรวมเข้าด้วยกันภายในระยะห้าพันลี้ พลังลึกลับสายนี้ดุจควันที่มองไม่เห็นและรวมกันเข้าหามือเขาราวกับถูกพลังดึงดูดเข้าไป ก่อตัวกลายเป็นวังวนอยู่เหนือฝ่ามือทั้งสองข้าง
สีหน้าชายชุดดำโหดร้ายยิ่งขึ้นไปอีกและผลักขึ้นไปอย่างไร้ปราณี!
เสียงดังปังสนั่นกึกก้องไปทั่วความว่างเปล่า เสียงดังจนสมาชิกเผ่าอมตะที่ถูกเลือกที่กำลังเข้ามาทั้งหมดต่างก็หยุดลง ร่างกายแต่ละคนสั่นเทาและถูกบังคับให้ถอยร่นเนื่องจากคลื่นกระแทก คนที่อ่อนแอพึงกับมีโลหิตออกมาจากรูขุมขน
ประทับตราผนึกเทพสั่นเทาและหยุดไปชั่วขณะ
ใบหน้าชายชุดดำเปลี่ยนเป็นซีดเล็กน้อย หวังหลินพุ่งออกไปทันทีพลางสัมผัสกระเป๋านำกระบี่สวรรค์ออกมาและสับลงโดยไม่ลังเล
ตัดสวรรค์!
สายตาอีกฝ่ายหรี่แคบและในไม่นานแสงสีดำก็เริ่มรวมตัวกัน ขณะตัดสวรรค์เข้ามาใกล้ ลำแสงสองสายพุ่งออกมาจากดวงตาสองข้างร่อนลงใส่ตัดสวรรค์
พลังอำนาจของตัดสวรรค์แตกกระจายพร้อมกับเสียงดังปัง!
“ด้วยระดับบ่มเพาะแค่นี้มันไม่พอให้ข้าเคลื่อนไหวหรอก ถ้านี่คือทั้งหมดที่เจ้ามี เจ้าก็ไม่คู่ควรที่จะเป็นเจ้าของสมบัติของนายเหนือหัวของข้า!” ชายชุดดำเอ่ยเสียงแหบแห้งเยือกเย็น
หวังหลินสีหน้าสงบนิ่งน้องไปยังชายชุดดำ ชี้ใส่อากาศและเอ่ยเสียงเบา “ผนึก ปลดปล่อย!”
ประทับตราผนึกเทพเกิดเสียงแตกร้าว ลำแสงสีทองหนึ่งสายพุ่งออกมาจากนั้นก็มีลำแสงอีกหลายเส้นพุ่งออกมาตามกัน ประทับตราผนึกเทพที่เดิมทีสลัวลงกลับส่องประกายดุจดวงอาทิตย์
แรงกดดันทรงพลังแพร่กระจายออกมาอย่างบ้าคลั่ง อักขระรูนสีทองกระพริบอยู่บนประทับตราผนึกเทพ ปกคลุมตราประทับอย่างหนาแน่นอย่างน้อยเป็นแสนชิ้น
หวังหลินเปลี่ยนสายตาเป็นเย็นชาพลางเอ่ยเสียงเบา “ลงไปซะ!”
พริบตาเดียวประทับตราผนึกเทพก็ตกลงไปอีกครั้ง คราวนี้ไม่ว่าจะมีพลังอะไรขัดขวางอยู่ก็ไม่สามารถหยุดมันได้ ราวกับท้องฟ้ากำลังล่มสลาย!
ชายชุดดำพลันเปลี่ยนสีหน้าพร้อมกับเงยศีรษะขึ้นเอ่ย “สิบมังกรยกสวรรค์!” ลำแสงระหว่างคิ้วส่องประกายเจิดจ้า มังกรสิบตัวโผล่ออกมา หางของมังกรต่างเชื่อมเข้ากับศีรษะเขา มันร้องคำรามออกมาพร้อมกับพุ่งเข้าใส่ประทับตราผนึกเทพ
ปัง! ปัง! ปัง…
เกิดการระเบิดเสียงดังสนั่นไปทั่วความว่างเปล่า มังกรสิบตัวพุ่งใส่อย่างบ้าคลั่งแต่ก็ไม่สามารถหยุดประทับตราผนึกเทพได้สักจังหวะ
มังกรดำแต่ละตัวได้รับแรงสั่นสะเทือนมหาศาลและถูกพลังตีกลับอย่างโหดเหี้ยม ท้ายที่สุดพวกมันก็หมดท่าโดนประทับตรากระแทกใส่พร้อมกัน
อย่างไรพวกมันก็ยังไม่สามารถทำให้ประทับตราผนึกเทพหยุดได้แม้เพียงเล็กน้อย!
เมื่อเห็นว่าประทับตรากำลังเข้ามาถึงและห่างเพียงร้อยฟุต ชายชุดดำยืนขึ้นด้วยใบหน้ามืดมน! เป็นครั้งแรกที่เขายืนขึ้นมาในช่วงเวลาหลายพันหลายหมื่นปี!
ผ้าคลุมสีดำกระจายตัวปกคลุมทั้งร่างกาย เผยให้เห็นเพียงแค่สายตาเยือกเย็นเท่านั้น
เขาพ่นลมหายใจเย็น ร่างกายเคลื่อนไหวฉับพลันทว่าขณะที่กำลังจะออกไปจากจุดนั้นตราประทับผนึกเทพก็ตกลงมากระแทก
จิตสังหารหวังหลินกระพริบวาบ ขณะที่อีกฝ่ายกำลังจะหนีไป หวังหลินพลันเอ่ยขึ้น “ผนึก!”
แสงสีทองจากประทับตราผนึกเทพพลันหายไปและโลกเปลี่ยนเป็นมืดมิด ทว่าเพียงแค่วินาทีต่อมาแสงสว่างก็พลันปรากฏขึ้น
อักขระรูนสีทองปรากฏขึ้นบนประทับตราผนึกเทพทีละชิ้น แพร่กระจายอย่างรวดเร็ว พื้นที่รัศมีหมื่นฟุตพลันถูกล้อมรอบด้วยอักขระรูนในทันที
สีหน้าท่าทางของชายชุดดำยิ่งมืดมัว เขายกเท้ากำลังจะจากไปแต่ชั่วขณะนั้นอักขระรูนทั้งหมดก็รวบรวมเข้าหาเขา
วินาทีนี้แสงสีทองเต็มไปทั่วพื้นที่และอักขระรูนรวมตัวกันอย่างรวดเร็วก่อตัวเป็นชั้นอักขระล้อมรอบชายชุดดำ!
แววตาชายชุดดำเผยร่องรอยแห่งความหวาดกลัว เขาพลันกระชากศีรษะจ้องใส่ประทับตราผนึกเทพ เผยสายตามุ่งมั่น มังกรสิบตัวโผล่ออกมาจาระหว่างคิ้วร้องเสียงคำรามดุร้าย
กลิ่นอายทำลายล้างแพร่กระจายออกมาพร้อมกับที่ชายชุดดำตะโกน “สิบมังกร สลายมิติ!”
มังกรหนึ่งในนั้นถูกพลังทำลายล้างข้างในตัวมันฉีกกระชากจนก่อเกิดเป็นวังวนแห่งหนึ่งและเกิดการระเบิดขึ้น!
มังกรดำทำลายตัวเองทำให้อักขระรูนรอบชายชุดดำถูกผลักกลับไป หลังจากนั้นไม่นานมังกรอีกตัวก็ระเบิดขึ้น
มังกรอีกแปดตัวทั้งหมดระเบิดอีกในเวลาเดียวกัน การระเบิดของมังกรทั้งสิบตัวนับว่าเหนือจินตนาการ อักขระรูนทั้งหมดถูกพัดปลิวออกไปแม้แต่ประทับตราผนึกเทพก็ยังถูกโยนกลับ
หวังหลินรีบล่าถอย ต้าซานล้มเลิกการเผชิญหน้ากับกระบี่สั้นและมาอยู่เบื้องหน้าหวังหลิน อ้าแขนออกและใช้ร่างสูงยี่สิบฟุตขัดขวางแรงระเบิดเอาไว้
ชายชุดดำสีหน้าซีดเผือด ร่างกายกระพริบวาบและออกจากระยะของประทับตราผนึกเทพได้ในที่สุด!
‘สมบัติทรงพลังอะไรกัน!! แม้แต่ในแดนสวรรค์ สมบัติชิ้นนี้ก็เพียงพอทำให้มีชื่อเสียงได้แล้ว!’ ร่างชายชุดดำลอยออกจากระยะของตราประทับ ดวงตาสว่างวาบลอยขึ้นไปเหนือประทับตราผนึกเทพ
ต้าซานกระอักโลหิตและแววตาสลัวเนื่องจากผลกระทบของมังกรระเบิดสิบตัว หวังหลินเดินออกมาจากด้านหลังต้าซาน ดวงตาเต็มไปด้วยจิตสังหาร เคลื่อนไหวเข้าหาชายชุดดำดุจสายฟ้าพร้อมกับกระบี่สวรรค์ในมือ
หวังหลินพุ่งออกไปเร็วมาก ยกกระบี่ขึ้นมาและตวัดลงไปสิบครั้ง ตัดสวรรค์ทั้งสิบผสานกลายเป็นหนึ่งพุ่งเข้าหาชายชุดดำ
ความเร็วของชายชุดดำไม่เปลี่ยนแปลงไป ลอยเข้าหาประทับตรผนึกเทพ ฝ่ามือสร้างผนึกขึ้นโดยไม่แม้แต่จะมองหวังหลิน ปราณสวรรค์จำนวนมากรวมกันสร้างเป็นม่านกั้น
“สมบัติชิ้นนี้ไร้ค่าเมื่ออยู่ในมือเจ้า ยกมันให้ข้าเสียเถอะ!”