ตอนที่ 1055 ดินแดนความตาย

อสูรเขาทองถูกขว้างไปยังวังวนการอวกาศ เจ้าแห่งจักรวาลช่างฝีมือที่เหมือนภูเขาใหญ่ด้วยความสูง 10 ล้านกิโลเมตรกำลังยืนเงียบ เขามองไปยังวังวนที่นำไปสู่ดินแดนความตาย

“อสูรเขาทอง อย่าโทษข้าถ้าเจ้าติดอยู่ในดินแดนความตายไปล้านๆ ปี ทั้งหมดเป็นเพราะคำแนะนำของอาจารย์ของเจ้า” เจ้าแห่งช่างฝีมือถอนหายใจ

คำสั่งของท่านผู้ยิ่งใหญ่ถือเป็นคำสั่งที่เจ้าแห่งช่างฝีมือจะต้องทำโดยไม่ผิดพลาด

ด้วยความสามารถของเจ้าแห่งช่างฝีมือกับร่างกายใหญ่ของเขาทำให้ไม่ต้องกลัวการเผชิญหน้ากับเจ้าแห่งจักรวาลสูงสุด เขายังมีเพื่อนระดับเจ้าแห่งจักรวาลสูงสุดที่ใกล้ชิดกับเขา ยังมีการเชื่อมต่อกับหลายๆ เผ่าพันธุ์ เช่น มนุษย์ มาร และอีกหลายเผ่าพันธุ์ หลายคนขอความช่วยเหลือเพื่อสร้างอาวุธสมบัติที่แท้จริง

ถ้ามีเจ้าแห่งจักรวาลสูงสุดคนไหนที่กล้าจะสั่งเจ้าแห่งช่างฝีมือ เขาก็สามารถปฎิเสธโดยที่ไม่ต้องคิด

ท่านผู้ยิ่งใหญ่คือสิ่งที่ต่างจากผู้อื่น เจ้าแห่งช่างฝีมือได้ให้ความเคารพกับเขาอย่างสูง

ช่วงวัยเด็กของเจ้าแห่งช่างฝีมือได้หลงใหลเกี่ยวกับการทำอาวุธ แล้วเขาก็ยังมีพรสวรรค์มากในด้านนี้ ช่วงกำเนิดจักรวาลมีรูปแบบชีวิตน้อยมาก เขาก็ยังเป็นแค่อัศวินในตอนนั้น

มีครั้งหนึ่งที่เจ้าแห่งช่างฝีมือกำลังทำอาวุธ ท่านผู้ยิ่งใหญ่ได้มาอยู่ข้างๆ เขาและมองดูการทำงานของเขา ตอนนั้นได้สร้างความโกรธให้กับเขามาก ทักษะในการทำสมบัติที่แท้จริงของเขาถูกสิ่งมีชีวิตอื่นเห็น มันอาจจะถูกเอาไปใช้

แม้ว่าเขาจะโกรธจนควันออกตัวก็ไม่สามารถทำอะไรได้ ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่เป็นสิ่งมีชีวิตสูงสุดในช่วงเวลานั้น พลังของเขาสามารถควบคุมจักรวาลรอบๆ เจ้าแห่งช่างฝีมือจึงเคลื่อนไหวไม่ได้

ท่านผู้ยิ่งใหญ่ได้ให้สิ่งสำคัญในทักษะการทำอาวุธของเจ้าแห่งช่างฝีมือ เขาได้ชี้จุดบกพร่องแล้วยังให้คำแนะนำ ในการปรับปรุงทักษะให้เพิ่มขึ้น ทำให้เจ้าแห่งช่างฝีมือต้องตกใจ

ช่วงเวลานั้นท่านผู้ยิ่งใหญ่อยู่อย่างสันโดษบนดาวเคราะห์ช่างฝีมือ เป็นช่วงเวลาที่เจ้าแห่งช่างฝีมือยังไม่มีชื่อเสียง

ในบางครั้งท่านผู้ยิ่งใหญ่ได้ให้คำแนะนำ แก่เจ้าแห่งช่างฝีมือจนทักษะก้าวกระโดด แม้แต่ความเข้าใจกฎของเขาก็ดีขึ้นจนน่ากลัว จนในที่สุดเขาก็ได้บรรลุถึงระดับเจ้าแห่งจักรวาล พื้นฐานทักษะการทำอาวุธของเขาก็สูงขึ้นไปอีก

“ทักษะของเจ้าได้มาถึงระดับสูงมากแล้ว การแนะนำของข้าไม่มีประโยชน์อีกต่อไป อะไรที่จะเกิดขึ้นต่อไปนี้ขึ้นอยู่กับการค้นพบและประสบการณ์”

หลังจากที่ท่านผู้ยิ่งใหญ่พูดก็จากไป ตั้งแต่เริ่มต้นจนเขาจากไปก็ไม่ได้พูดอะไรบางอย่างที่บอกว่าเขาเป็นศิษย์ เขาไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากมาอยู่บนดาวเคราะห์ของเจ้าแห่งช่างฝีมือและให้ทักษะการสร้างอาวุธ

เจ้าแห่งช่างฝีมือก็ยังคงใช้คำทักทายว่า ‘อาจารย์’ ในหัวใจเขาคิดว่า ท่านผู้ยิ่งใหญ่นั้นเป็นอาจารย์ของเขา มีอยู่บางครั้งที่เขาถามเรื่องเกี่ยวกับอาจารย์ แต่ท่านผู้ยิ่งใหญ่ก็ไม่ตอบสนอง

เมื่อท่านผู้ยิ่งใหญ่ได้มาหาแล้วมอบคำแนะนำไว้ให้ เจ้าแห่งช่างฝีมือกลับลงมือได้อย่างดีขึ้น โดยไม่เสียเวลาแม้แต่น้อย

“เพื่อนผู้น่าสงสาร แต่ก็เป็นผู้ที่โชคดี” เจ้าแห่งช่างฝีมือถอนหายใจ

“อาจารย์ท่านผู้ยิ่งใหญ่ได้มอบบททดสอบเพื่อฝึกฝนเจ้า นั่นหมายถึงว่า เขาคิดว่าเจ้าเป็นศิษย์ของเขา เขาหวังเอาไว้กับเจ้าสูงมาก ถ้าเจ้าออกมาด้วยตัวเองไม่ได้ และจะถูกขังอยู่ในดินแดนความตายตลอดไป…” เจ้าแห่งช่างฝีมือถอนหายใจ

ต่อมา มวลมหาศาลได้หายไปจากอวกาศ และกลับไปยังดวงดาวช่างฝีมือ

———-

สามศิษย์ของเจ้าแห่งช่างฝีมือได้บินลงมายังตีนภูเขาช่างฝีมือ…เหล่าอัศวินและอมตะที่มีพรสวรรค์ในการทำอาวุธได้คุกเข่ารอ

“อาจารย์กลับมาแล้ว” หนึ่งในศิษย์ตะโกนออกมา

“อาจารย์กลับมาแล้ว” เสียงดังขึ้นอีกครั้ง

“เจ้าควรเริ่มเตรียมตัวให้ไว อาจารย์จะทำการทดสอบพวกเจ้าทั้งหมด มีเพียงผู้ที่ผ่านการทดสอบสุดท้ายเท่านั้นที่จะได้เป็นศิษย์ของอาจารย์”

เมื่อได้ยินเสียงตะโกน ผู้ที่มองดูจากระยะไกลมีท่าทียินดี อัศวินจากเผ่าพันธุ์ต่างๆ ที่อยู่ในอาคารได้เร่งรีบออกมา

“เร็วเข้าเจ้าแห่งช่างฝีมือมาแล้ว”

“โอกาสที่จะขอความช่วยเหลือจากเจ้าแห่งช่างฝีมือก็มาถึงในที่สุด”

อัศวินนับพันได้ออกมาข้างนอก

“หลัวเฟิง(ร่างมหาสมุทร) เจ้าแห่งช่างฝีมือมาแล้ว หลัวเฟิงอยู่ไหน” อัศวินดักแด้ส่งเสียงเรียก เขาไปบ้านของหลัวเฟิงเพื่อตามหา แต่เขาก็ไม่พบจึงได้ถอนหายใจออกมา

———-

ยานอวกาศที่บินอยู่ในพื้นที่อวกาศของดินแดนลับ หยินฟา

หลัวเฟิงในร่างมนุษย์โลกกำลังนั่งอยู่ข้างร่างมหาสมุทรที่กำลังปรากฎตัวขึ้นมา ก่อนหน้านี้ ร่างอสูรเขาทองถูกเจ้าแห่งช่างฝีมือโจมตีจนร่างอมตะมหาสมุทรถูกโจมตีจนหมดพลัง ร่างมหาสมุทรจึงเริ่มก่อตัวขึ้นมาใหม่

“อยู่ที่ไหน?” หลัวเฟิงประสานมือแล้วพึมพำ

“ร่างอสูรเขาทองตอนนี้ไปอยู่ที่ไหน ปกติต้องเชื่อมต่อกันผ่านจิตสำนึกได้ แต่ตอนนี้ไม่สามารถที่จะเชื่อมต่อหรือรับรู้ตำแหน่งได้เลย”

หลัวเฟิงสับสน สิ่งนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับเขามาก่อน แม้ว่าจะอยู่ในดวงดาวต้นกำเนิด พวกเขาก็ยังมีการเชื่อมโยงถึงแต่ละร่างได้อยู่

“ร่างอสูรเขาทองหายไปอยู่ที่ไหน” หลัวเฟิงส่งเสียงออกมาจนสุด “ดินแดนความตายมันคือที่ไหนในจักรวาล”

ความกระวนกระวายได้ก่อตัวเพิ่มขึ้นในตัวหลัวเฟิง เขารู้สึกว่าจักรวาลเหมือนกับหนังสือที่อ่านยาก อยู่ๆ ก็เจอดินแดนลึกลับที่ไม่ปรากฎออกมาจากที่ไหนให้เห็นเลย

———-

เมื่ออสูรเขาทองผ่านวังวนขนาดใหญ่ยักษ์ก็ได้มาอยู่บนท้องที่เต็มไปด้วยดวงดาว

อสูรเขาทองมองรอบๆ แล้วรู้สึกถึงการสูญเสียบางอย่าง

“ที่นี่มัน…ตอนนี้อยู่ที่ไหน”

อสูรเขาทองมองออกไปไกล

ท้องฟ้าสดใสที่เต็มไปด้วยดวงดาว มองออกไปไกลได้เห็นดวงดาวสีแดงขนาดใหญ่ อสูรเขาทองเห็นท้องฟ้าที่มีดวงดาวมากมายแบบทั่วไป

อสูรเขาทองรู้สึกตัวว่าที่นี่ไม่ใช่สถานที่ธรรมดา เขาไม่รู้ถึงคลื่นอวกาศ ยังไม่สามารถรู้สึกถึงจักรวรรดิเทพหรือจักรวาลเสมือน

“เป็นไปได้ยังไง คลื่นอวกาศตอนนี้อยู่ไหน” อสูรเขาทองปล่อยเสียงต่ำออกมา

“ไม่มีการปิดผนึกกฎอวกาศ คลื่นอวกาศได้หายไปไหน”

ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวเหมือนกับธรรมชาติปกติ แต่มันกลับไม่มีคลื่นอวกาศแม้แต่น้อย ราวกับว่าสถานที่นี้ถูกแยกออกจากจักรวาลดั้งเดิม

“เชื่อมต่อกับจักรวาลเสมือนไม่ได้ แล้วไม่รู้สึกถึงจักรวรรดิเทพ มันเหมือนกับอยู่ที่ดวงดาวต้นกำเนิด นี่เป็นสถานที่ๆ สองในจักรวาลที่ไม่สามารถเชื่อมต่อกับจักรวาลเสมือน”

“แล้ววังวนอวกาศนั้นคืออะไร” อสูรเขาทองบินขึ้นไปยังอวกาศ และเข้าสู่วังวนในอวกาศ หลังจากสัมผัสวังวนก็หายไป

“ทำไมมันถึงหายไป เป็นไปได้ไหมว่า…วังวนเหล่านี้จะส่งไปยังจุดที่แตกต่างกันแบบสุ่ม” หลัวเฟิงในร่างอสูรเขาทองกำลังงุนงง

หลัวเฟิงในร่างเผ่าโมชานออกมาจากแหวนโลก ร่างอสูรเขาทองได้เข้าไปอยู่ภายในแหวนโลก

“ดินแดนความตายได้เก็บความลับอะไรไว้กันแน่ ทำไมถึงไม่เห็นอัตรายอะไรจากสถานที่นี้”

หลัวเฟิงสอดส่องสภาพรอบๆ ในเมื่อเขาไม่สามารถที่จะสัมผัสถึงจักรวรรดิเทพของเขาได้ เขาจึงไม่สามารถที่จะใช้งานมันเพื่อจะฟื้นฟูอาการบาดเจ็บของเขาได้

“อาจารย์ท่านผู้ยิ่งใหญ่ คิดอะไรอยู่ในใจกันแน่” หลัวเฟิงขมวดคิ้ว

การกระทำของเจ้าแห่งช่างฝีมือนั้นแปลกประหลาด เขาไม่ได้นำแผ่นโลหะสีดำกลับและไม่สนใจจะนำสมบัติที่อยู่กับหลัวเฟิงไป เขาเพียงแค่โยนหลัวเฟิงไปในวังวน

“เจ้าแห่งช่างฝีมือจะต้องรู้ว่าการออกมาจากเปลวไฟได้นั้น จะต้องมีเกราะสมบัติที่แท้จริง แม้ว่าเขาจะรู้ก็ไม่ได้นำของมีค่าไป แม้ว่าจะเป็นเจ้าแห่งจักรวาลที่ใจดีก็ต้องฆ่าในทันที แต่เขากลับตัดสินใจลงโทษแทน” หลัวเฟิงคิด

“สิ่งมีชีวิตสูงสุดมักจะฆ่ากันเพื่อสมบัติที่แท้จริงชั้นสูง เจ้าแห่งช่างฝีมือไม่มีทางที่จะไม่เห็นค่าของสมบัติที่อยู่ต่อหน้า นี่จะต้องเป็นการจัดเตรียมไว้ของอาจารย์”

หลัวเฟิงรู้สึกขอบคุณอาจารย์ของเขา แต่เขาก็สงสัยในความตั้งใจของเขา

ท่านผู้ยิ่งใหญ่นั้นมักจะแสดงถึงความไม่ใส่ใจกับหลัวเฟิง แต่หลัวเฟิงก็ยังคงได้รับแผ่นโลหะสีดำ ในสถานที่ต่างๆ แล้วยังมีบททดสอบมาพร้อมกับมัน

“เมื่อตอนที่อยู่ในนรกน้ำแข็ง ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าแห่งจักรวาล หมาป่านภา อาจจะต้องอยู่ในนั้นเพื่อฆ่าเวลา แล้วทำไมอาจารย์ถึงไม่เข้าแทรกแซง”

หลัวเฟิงทำได้เพียงสงสัยในการเตรียมการของอาจารย์

“แล้วในตอนนี้มันคืออะไร”

“จุดประสงค์ของเขาในครั้งนี้เป็นอะไร ในดินแดนความตายที่ทำให้ไม่รู้สึกถึงจักรวรรดิเทพ และเชื่อมต่อกับจักรวาลเสมือนไม่ได้ ไม่มีพิกัดจักรวาล เรียกความช่วยเหลือไม่ได้ ร่างกายอมตะที่ลดลงไม่สามารถให้มหาสมุทรกว้างไกลฟื้นฟูกลับคืนได้”

“ช่วงที่ตาย ต้องคิดว่าสมบัติทั้งสามอาจจะหายไป” หลัวเฟิงพูดกับตัวเอง

“ตอนนี้ไม่ควรกังวล การฝึกฝนที่ถูกเตรียมไว้โดยอาจารย์ มันจะต้องทำให้ข้าพัฒนาไปอย่างรวดเร็ว ต้องขอบคุณเจ้าแห่งช่างฝีมือ”

หลังจากหลัวเฟิงคาดเดา เขาก็บินจนกลายเป็นลำแสงที่ความเร็วสูงสุด ในไม่ช้าเขาก็มาถึง

ดวงตาของหลัวเฟิงเปิดกว้าง “ตอนนี้ได้มาถึงความเร็วแสงแล้ว ตอนนี้ความเร็วกำลังเกินความเร็วแสง ทำไมตอนนี้ถึงยังไม่เข้าจักรวาลมืด” หลัวเฟิงตกตะลึง

“สถานที่มันคืออะไร มันใช้จักรวาลดั้งเดิมหรือไม่ มันเป็นไปได้ไหมว่ามีจักรวาลอื่นที่คล้ายกับจักรวาลดั้งเดิม”