ตอนที่ 1107 อัศวินดอกไม้นภา

ระดับสูงของเผ่าพันธุ์มนุษย์อย่างผู้นำเมืองแห่งความโกลาหลที่ได้รับข่าว ก็สรุปผู้ที่บุกเกาะโบฮีเนียลนั้นคือเจ้าแห่งจักรวาลสูงสุดทันที

สามเผ่าพันธุ์ชั้นยอดต่างต้องการกำจัดหลัวเฟิง แล้วเขาก็อยู่บนเกาะโบฮีเนียลในขณะนี้ สามเผ่าพันธุ์ชั้นยอดต้องหาความเป็นไปได้ที่สุดที่จะทำ คือการใช้เจ้าแห่งจักรวาลสูงสุดฆ่าหลัวเฟิง สิ่งนี้คือความเป็นไปได้

ข้อสรุปนี้ทำให้ผู้นำเมืองมีความกังวล ด้วยการเชื่อมโยงสติของหลัวเฟิงกับจักรวาลเสมือนตลอดเวลา ทำให้ผู้นำเมืองเชื่อว่าหลัวเฟิงยังคงมีชีวิตอยู่

ผู้นำเมืองก็ยังคงสงสัยอยู่ เจ้าแห่งจักรวาลสูงสุดมาเพื่อฆ่าหลัวเฟิงนั้นไม่น่าจะล้มเหลวได้ ยกเว้นหลัวเฟิงจะทำลายตัวเองได้เร็วกว่า ถ้าเจตนาไม่ใช่การฆ่าหลัวเฟิง แล้วมันคือสิ่งใด?

“เจ้าแห่งจักรวาลสูงสุดนั้นคือ ปีศาจเสมือนจริง” หลัวเฟิงตอบ

“เจ้าแห่งจักรวาลสูงสุดปีศาจเสมือนจริงงั้นรึ” ผู้นำเมืองและเจ้าแห่งจักรวาลหลงหยางมีอาการโกรธ

“เขามาที่เกาะโบฮีเนียลเพื่อฆ่าข้าจริง”

ในหมู่เผ่าพันธุ์ชั้นยอดนั้น เผ่าพันธุ์อื่นต้องการกำจัดเขาเป็นเรื่องธรรมดา ส่วนเผ่าพันธุ์มนุษย์ก็จะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องเขาเช่นเขาเป็นเป้าหมายลอบสังหารจากสิ่งมีชีวิตสูงสุด เผ่าพันธุ์มนุษย์จะต้องทำบางอย่างในการปกป้องเขา การพึ่งพาตัวเองสำหรับการต่อสู้นั้นไม่จำเป็น แต่เขาก็ต้องการเห็นสิ่งที่เผ่าพันธุ์ของเขาจะทำก่อน

“เขาไปที่นั่นเพื่อฆ่าเจ้าใช่ไหม” ผู้นำเมืองถาม ดวงตาของเขาทำการสำรวจ

“ถ้าเจ้าแห่งจักรวาลปีศาจเสมือนจริงลงมือ เจ้าป้องกันและหลบหนีได้อย่างไร” เจ้าแห่งจักรวาลหลงหยางกล่าว

“เจ้าแห่งจักรวาลบนเกาะโบฮีเนียลไม่มีทางหยุดเขาได้ บรรพบุรุษเทพจากโรงเรียนอาจมาไม่ทันเวลา เจ้าทำมันได้อย่างไร” ผู้นำเมืองกล่าว

“อาจารย์ มันเป็นเพราะบรรพบุรุษเทพช่วยชีวิตข้าไว้” หลัวเฟิงกล่าว

เจ้าแห่งจักรวาลหลงหยางและผู้นำเมืองมองหน้ากัน ทั้งคู่สรุปว่าบรรพบุรุษเทพได้เข้าไปหยุดการต่อสู้ตั้งแต่เกิดขึ้น

“ถ้าไม่ใช่เพราะบรรพบุรุษเทพ ข้ากลัวว่า…” หลัวเฟิงส่ายหัว

“ ตั้งแต่ที่ข้าได้รับการยอมรับเป็นอัศวินชั้นยอด ตั้งแต่ข้ามายังเกาะโบฮีเนียล บรรพบุรุษเทพก็มาแอบอยู่ข้างๆ ในฐานะเพื่อนบ้านเป็นเวลา 62 ปี”

“อา”

“เพื่อนบ้านงั้นรึ”

เจ้าแห่งจักรวาลหลงหยางกับผู้นำเมืองต่างตกใจที่บรรพบุรุษเทพให้ค่ากับหลัวเฟิงไว้สูง ยังเต็มใจที่ให้การคุ้มกันหลัวเฟิงด้วยตัวเอง เขาเป็นผู้ทรงอำนาจที่สุดของโรงเรียนเทพอสูรบรรพกาล มันคือการแสดงออกที่งดงามของสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังในอันดับสูงของจักรวาลที่จะอยู่เคียงข้างเพื่อปกป้องในเงามืดเป็นเวลานาน การกระทำนี้ได้จับใจกับทุกคน

“ตอนนี้เจ้าอยู่ที่ไหน” ผู้นำเมืองกล่าว

“ตอนนี้ข้าออกจากเกาะโบฮีเนียลชั่วคราว” หลัวเฟิงกล่าว

“มันเป็นการดีกว่าที่เจ้าจะไม่ไปไหน ทั้งสามเผ่าพันธุ์ล้มเหลวในครั้งนี้ แต่เขาสามารถกลับมาได้ทุกเมื่อ”

“มันอาจจะเงียบอยู่ในตอนนี้ การจัดการปัญหาของเจ้าอาจจะต้องใช้เวลาไตร่ตรองซักครู่”

หลัวเฟิงคำนับต่อหน้าทั้งสองและหายไป

เจ้าแห่งจักรวาลหลงหยางและผู้นำเมืองคิดถึงปัญหาอยู่เงียบๆ ซักครู่หนึ่ง

“ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล เกาะโบฮีเนียลนั้นไม่ปลอดภัย มันเป็นพื้นที่ที่ทั้งสามเผ่าพันธุ์เล็งไปที่การฆ่าหลัวเฟิง ความต้องการของพวกเขาในตอนนี้นั้นน่ากลัวทีเดียว เราไม่สามารถคาดเดาทุกสิ่งทุกอย่างได้ ยิ่งกับเจ้าแห่งจักรวาลปีศาจเสมือนจริงที่เชี่ยวชาญภาพลวงตา เขาเป็นภัยกับหลัวเฟิงที่สุด แม้ว่าเขาจะมีเทคนิคหลายร่าง”

“ข้าจะแจ้งขวานยักษ์ และรวบรวมเจ้าแห่งจักรวาลเพื่อหารือเกี่ยวกับปัญหานี้” ผู้นำเมืองไม่ต้องการกังวลนานนัก

เจ้าแห่งจักรวาลจากเผ่าพันธุ์มนุษย์ทั้งหมดได้รวมตัวกันอีกครั้งในปัญหาเกี่ยวกับหลัวเฟิง

หลัวเฟิงที่ได้กลับมายังที่พักของตัวเองก็มาดูข้อมูลเกี่ยวกับอัศวินชั้นยอดทั้งหมด

“ในเผ่าพันธุ์มนุษย์ข้า นับข้าด้วยก็จะมีเพียงแค่อัศวินชั้นยอดทั้งหมดเพียง 4 คน” หลัวเฟิงพึมพำกับตัวเอง

“เผ่าพันธุ์หุ่นยนตร์มี 4 อัศวินชั้นยอด เผ่าพันธุ์มารมี 21 อัศวินชั้นยอด เผ่าพันธุ์แมลงมี 2 อัศวินชั้นยอดเท่านั้น แต่อัศวินของเผ่าพันธุ์แมลงเทียบได้กับอัศวินชั้นยอดของเผ่าพันธุ์อื่น”

หลัวเฟิงพยักหน้ากับตัวเอง ความน่ากลัวของราชินีแมลงคือการควบคุมกองกำลังด้วยเทคนิคของเธอทำให้แต่ละตัวมีพลังต่อสู้ที่ทรงพลังอย่างมาก

“กลุ่มพันธมิตรหุ่นยนตร์มี 12 อัศวินชั้นยอด พันธมิตรมารมี 16 อัศวินชั้นยอด พันธมิตรแมลงมี 9 อัศวินชั้นยอด แล้วข้าควรจะเลือกใครดี”

“เผ่ามารมีอัศวินชั้นยอดจำนวนมาก พวกเขาค่อนข้างกระจัดกระจายกันไป” หลัวเฟิงมองข้อมูลที่หยุดไว้กลางอากาศ ได้หยุดมองดูที่ชุดข้อมูลหนึ่ง

“นี่มัน…อัศวินดอกไม้นภา”

อัศวินดอกไม้นภาเป็นอัศวินชั้นยอดเผ่ามาร เป็นคนของตระกูลหมาป่านภา เขาถือเป็นอันดับสองรองมาจากเจ้าแห่งจักรวาลหมาป่านภา เขาคือความภาคภูมิใจของตระกูล เขาคือศิษย์พิเศษของหมาป่านภา แล้วยังเป็นศิษย์ของ บรรพบุรุษมารฝัน

“อัศวินดอกไม้นภา กับ เจ้าแห่งจักรวาลหมาป่านภางั้นเรอะ” หลัวเฟิงหัวเราะออกมาเบาๆ

เขานึกถึงช่วงเวลาที่ถูกเจ้าแห่งจักรวาลหมาป่านภาบังคับให้เขาออกมาจากนรกน้ำแข็ง

“คุณคือผู้โชคดี อัศวินดอกไม้นภา คุณคือหนึ่งในผู้ถูกเลือก” หลัวเฟิงกล่าว

หลังจากที่หลัวเฟิงตัดสินใจเหยื่อ คืออัศวินดอกไม้นภา เขาก็เริ่มที่จะค้นหารายละเอียดต่างๆ เพื่อวางแผน

ขณะที่เขากำลังวางแผนก็ได้รับการติดต่อจากผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล

“หลัวเฟิง มาหาข้าที่จักรวาลปฐมกาลก่อน”

“ครับ อาจารย์”

หลัวเฟิงทิ้งทุกอย่างแล้วเตรียมตัวออกเดินทางตามคำสั่งของอาจารย์ เขาเดินทางจากจักรวรรดิเทพสู่สำนักงานจักรวาลเสมือน เขาขึ้นยานอวกาศไปยังเมืองแห่งความโกลาหล

———-

การเดินผ่านไปตามทางเดินของวังผ่านผู้คุ้มกันทุกคนจะทำความเคารพ

ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหลกำลังนั่งอยู่บริเวณซากสับสนปฐมกาล เขาเปิดตาขึ้นมาเมื่อหลัวเฟิงเข้ามาใกล้

“อาจารย์” หลัวเฟิงโค้งลงเล็กน้อย

ผู้นำเมืองทำการโยนบางสิ่งที่ส่องแสงออกไปหาหลัวเฟิง หลัวเฟิงจับมันไว้ มันเป็นคริสตัลรูปสามเหลี่ยมที่อยู่ในฝ่ามือ มันคล้ายพลอยสีม่วงที่ดูสวยงาม ประกายสวยงามของมันน่าหลงไหลจนน่าประหลาด

“นี่เป็นสมบัติแท้จริงประเภทวิญญาณชั้นกลาง แต่มันเหนือกว่าในระดับเดียวกันหนึ่งระดับ ชื่อเดิมของมันคือภาพติดตาม”

ช่วงที่หลัวเฟิงทำการแลกดาบสมบัติแท้จริงชั้นสูงอย่างดาบวิญญาณ เขาได้ค้นหาข้อมูลจากรายการ เขาจำได้ว่าสมบัติที่ชื่อว่า ภาพติดตาม มันมีมูลค่าเท่ากับ 620 คะแนนสมบัติแท้จริง

สมบัติแท้จริงประเภทวิญญาณชั้นกลางมีค่ามากกว่าสมบัติแท้จริงชั้นสูงรูปแบบดาบ โดยทั่วไปคะแนนสมบัติที่ต้องการจากสมบัติแท้จริงประเภทวิญญาณชั้นกลางจะมีค่าเท่ากับ 200-300 คะแนนสมบัติแท้จริง

แต่ภาพติดตามชิ้นนี้มีมูลค่าถึง 620 คะแนนสมบัติแท้จริง

“อาจารย์…” หลัวเฟิงเงยหน้ามองผู้นำเมือง

ผู้นำเมืองยิ้ม “นี่ไม่ใช่จากข้า แต่เป็นจากเผ่าพันธุ์ของเรา มันเป็นการตัดสินใจเมื่อรู้ว่าเจ้าแห่งจักรวาลปีศาจเสมือนจริงได้ตามล่าเจ้า เขาจึงนำสมบัติชิ้นนี้มาปกป้องวิญญาณของเจ้า”

“อำนาจจิตของเจ้าอยู่ในระดับเจ้าแห่งจักรวาล ด้วยสมบัติชิ้นนี้…หากจะต้องพบเจอกับเจ้าแห่งจักรวาลปีศาจเสมือนอีกครั้ง อย่างน้อยวิญญาณของเจ้าจะไม่ถูกควบคุม เจ้าสามารถทำลายตัวเองได้อย่างทันเวลา”

หลัวเฟิงพยักหน้า แม้จะเป็นอัศวินชั้นยอดก็ไม่มีทางหนีสิ่งมีชีวิตสูงสุดของจักรวาล ตัวเลือกของพวกเขาคือการทำลายตัวเองให้สำเร็จ

หลัวเฟิงนั้นแตกต่างจากคนอื่น เขามีสมบัติแท้จริงสูงสุดอย่างหอคอยดวงดาว ยังมีเกราะสมบัติแท้จริงชั้นยอดอย่างเกราะพลังในการป้องกันร่างกาย

หลัวเฟิงแสดงความขอบคุณด้วยหัวใจ “ขอบคุณอาจารย์”

สมบัติสำหรับป้องกันวิญญาณอย่างหอคอยดวงดาวของเขานั้นอยู่กับร่างมนุษย์โลก ร่างอสูรเขาทองยังคงต้องการสมบัติประเภทวิญญาณ

เมื่อเขาได้รับเขาก็ตัดสินใจทันที เขาจะนำภาพติดตามใช้กับร่างกายมนุษย์โลก ร่างมนุษย์โลกมีเกราะพลังที่สามารถลดการโจมตีทางวิญญาณได้ เขาจึงตัดสินใจใช้มันทำงานร่วมกัน การโจมตีของเจ้าแห่งจักรวาลปีศาจเสมือนจึงไม่สามารถทำให้เขากลัวได้อีก

อสูรเขาทองมีหอคอยดวงดาวที่มีประสิทธิภาพเพียงพอ ถ้าออกไปในนามของเจ้าแห่งพระราชวังเมฆโลหิต มันก็จะทำให้ชื่ออันยิ่งใหญ่นี้ไม่อับอาย

การมาถึงของสมบัตินี้ช่างเป็นสิ่งที่ถูกเวลา

“ด้วยสมบัตินี้ เจ้าก็สามารถออกไปท่องจักรวาลได้ มันคงไม่เป็นเรื่องง่ายกับสามเผ่าพันธุ์อีกต่อไป ด้วยพลังของเจ้าในตอนนี้ เจ้าจะต้องเพิ่มพูนอำนาจของเจ้าผ่านการต่อสู้ จนกลายเป็นเจ้าแห่งจักรวาลจากการฝึกฝนอย่างหนัก”

“การฝึกฝนทั่วไปไม่ช่วยทำให้เจ้าได้กลายเป็นเจ้าแห่งจักรวาลอีกต่อไป ตอนนี้เจ้าควรไปได้แล้ว” ผู้นำเมืองกล่าว

“ครับ” หลัวเฟิงโค้งคำนับและจากไป