ตอนที่ 684 ร่ำสุราเคล้านารี

สีหน้าลู่เจียวพลันแปรเปลี่ยน เกิดเรื่องใหญ่เช่นนี้ต้องส่งผลกระทบต่อเส้นทางขุนนางของเซี่ยอวิ๋นจิ่น เรื่องนี้น่าจะเป็นอุบายของเจิ้งจื้อซิ่ง ใช้คนตระกูลเซี่ยมาวางอุบายเซี่ยอวิ๋นจิ่น คนเช่นนี้น่ารังเกียจจริง

ลู่เจียวยิ่งคิดก็ยิ่งโมโหมาก พับจดหมายในมือส่งให้เฝิงจือ ให้เฝิงจือส่งให้คนตรงหน้านำไปให้เซี่ยอวิ๋น จิ่นด้วยตนเอง

หากไม่เหนือความคาดหมาย เจิ้งจื้อซิ่งย่อมต้องเขียนจดหมายมารายงานเรื่องนี้กับเซี่ยอวิ๋นจิ่น หากเซี่ยอวิ๋นจิ่นเก็บเรื่องนี้ไว้ เจิ้งจื้อซิ่งก็จะทำเรื่องนี้ให้เป็นเรื่องใหญ่ ทำลายเส้นทางขุนนางของเขา หากเขาไม่แทรกมือในเรื่องนี้ เกรงว่าเจิ้งจื้อซิ่งก็จะว่าเขาเลือดเย็น ไม่สนใจพี่น้อง สนใจแต่ตนเอง

ลู่เจียวยิ่งคิดต่อก็ยิ่งรังเกียจคนผู้นี้ คนผู้นี้คล้ายเป็นแมลงวันที่น่าสะอิดสะเอียน ในเมื่อรู้ว่าเขาน่ารังเกียจ ไยไม่กำจัดเขาทิ้งเสีย

แววตาลู่เจียวยังเปล่งประกายดุดัน แต่ก็กลับคืนสู่ปกติอย่างรวดเร็ว หันไปตั้งใจสอนเจ้าหนูน้อยทั้งสี่ต่อ

ตอนเที่ยงเซี่ยอวิ๋นจิ่นกลับมากินข้าวด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีนัก แต่ไม่ได้พูดเรื่องนี้ต่อหน้าเจ้าหนูน้อยทั้งสี่ รอเจ้าหนูน้อยทั้งสี่ไปนอนกลางวัน เขาจึงได้เอ่ยขึ้น

“เจิ้งจื้อซิ่งคิดลากข้าลงน้ำ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ข้าก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจเขาอีกแล้ว”

ที่ตัวเซี่ยอวิ๋นจิ่นมียาที่ลู่เจียวปรุงไว้ให้ไม่น้อย เขาตัดสินใจจัดการคนจิตใจชั่วร้ายผู้นี้

ลู่เจียวเห็นเขาโมโห ก็ยิ้มเอ่ยว่า “เขาทำเช่นนี้ ความจริงก็มีข้อดี”

เซี่ยอวิ๋นจิ่นหันไปมองลู่เจียว ลู่เจียวกล่าวช้าๆ ว่า “ในตระกูลเซี่ย แต่ไรมาเจ้าเห็นว่าเซี่ยต้าเฉียงไม่ได้ความไม่ใช่หรือ เช่นนี้ก็อาศัยเรื่องนี้จัดการเซี่ยต้าเฉียงให้หนัก ให้ตระกูลเซี่ยและคนหมู่บ้านตระกูลเซี่ยได้เห็นนิสัยของเจ้า หากพวกเขาดี เจ้าก็จะพอดูแลได้ หากพวกเขาไม่ดี เจ้าก็จะดำรงคุณธรรมยิ่งใหญ่ไม่เห็นแก่ความเป็นญาติ ในเมื่อเซี่ยต้าเฉียงรนหาที่ ก็ให้เขาได้เป็นกรณีเชือดไก่ให้ลิงดู ให้คนหมู่บ้านคนตระกูลเซี่ยต่างระวังตัว รู้ว่าในสายตาเจ้าจะไม่ยอมให้มีเรื่องผิดดำรงอยู่ดังเม็ดทรายในดวงตาได้”

ลู่เจียวกล่าวจบ แววตาเซี่ยอวิ๋นจิ่นก็เปล่งประกาย เดินไปข้างกายนาง ก้มลงโอบกอดนางไว้

“ครอบครัวมีภรรยาดี ทุกเรื่องดีพร้อม เจียวเจียวช่างเป็นภรรยาส่งเสริมสามีเสียจริง”

ลู่เจียวถูกวาจาเขาทำเอานึกขำ “รู้ก็ดี”

เซี่ยอวิ๋นจิ่นนั่งลงข้างกายนาง ยื่นมือไปลูบท้องนาง ถามอย่างห่วงใยว่า “วันนี้บุตรสาวที่รักกวนเจ้าหรือไม่”

ลู่เจียวค้อนใส่เขาขวับหนึ่ง กล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “อย่าหวังมาก ในท้องข้าเป็นบุตรชาย”

เซี่ยอวิ๋นจิ่นรีบยิ้มประจบทันที “แม้เป็นบุตรชาย แต่เจียวเจียวให้กำเนิด ข้าก็รักทั้งนั้น แน่นอนว่าข้า อยากให้เป็นบุตรสาวที่น่ารักเหมือนกับเจียวเจียว”

ลู่เจียวนิ่งงันไร้วาจาจะกล่าวเป็นนาน ไม่ได้โต้เถียงกับเขาเรื่องนี้อีก สรุปไม่ว่านางคลอดหญิงหรือชาย เขาก็ล้วนชอบ ลองไม่ชอบสิ ดูว่านางจะจัดการเขาอย่างไร

เซี่ยอวิ๋นจิ่นคุยกับลู่เจียวได้ครู่หนึ่ง ก็ส่งนางไปนอนกลางวัน ระยะนี้ลู่เจียวติดนอนมาก ทุกวันตอนเที่ยงต้องนอนสักครู่ ตอนนี้นางตั้งครรภ์ เรื่องใดก็เน้นสุขภาพเป็นสำคัญ

เซี่ยอวิ๋นจิ่นรอนางหลับแล้วจึงค่อยไปที่ทำการทำงานต่อ

ในฐานะถงจือ เมืองหนิงโจวมีงานการมากมาย แต่เซี่ยอวิ๋นจิ่นไม่ชอบกุมงานทุกอย่างไว้ในมือเขา แต่เขาจะแบ่งงานออกไปให้ขุนนางในที่ทำการช่วยกันแบ่งเบา ดังนั้นทุกงานแบ่งออกไป งานในมือเขาก็ไม่ได้มากมายนัก

แม้ว่าหลินจือฝู่มีวาจาไม่พอใจ แต่เซี่ยอวิ๋นจิ่นไม่ได้ทำผิดอันใด เขาได้แต่กัดฟันทน

ระยะนี้หลินจือฝู่ไม่มีกะจิตกะใจทำงานในที่ทำการ มุ่งแต่คิดหาทางกำจัดเซี่ยอวิ๋นจิ่น

เรื่องแหล่งปลูกชากับบ่อเกลือทางนั้นเป็นความหนักใจของเขาเรื่องหนึ่ง หากเซี่ยอวิ๋นจิ่นกับหูทงพั่นตรวจพบเรื่องนี้ย่อมพบข้อมูลโยงใยมาถึงพวกเขา รายรับสมุดบัญชีพื้นที่ปลูกชากับบ่อเกลือต่ำจนน่ากลัว

แต่หากได้เคยไปดูที่แหล่งปลูกชากับบ่อเกลือย่อมพบข้อพิรุธ ดังนั้นตอนนี้หลินจือฝู่ไม่อยากให้เซี่ยอวิ๋นจิ่นกับหูทงพั่นแตะต้องสมุดบัญชีแหล่งปลูกชากับบ่อเกลือ แต่เรื่องนี้ไม่อาจปิดบังไปตลอดได้

หลินจือฝู่คิดจนหัวแทบล้าน คิดส่งคนไปสังหารเซี่ยอวิ๋นจิ่น ก่อนหน้านี้อ๋องจิ้นส่งมือสังหารมาสังหารเขาแล้วแต่ไม่สำเร็จ เคยคิดดึงเขาเป็นพวกตนเอง ก่อนหน้านี้ก็เคยลงมือดึงมาเป็นพวก คนผู้นี้ก็ไม่รับสินน้ำใจ แม้แต่หลานสาวที่ตระกูลพวกเขาตัดใจมอบให้ ยังใช้การไม่ได้ ตอนนี้จะทำเยี่ยงไร

เซี่ยอวิ๋นจิ่นไม่สนใจหลินจือฝู่ เขาทุ่มเทจิตใจทำงานของตนเอง ตอนนี้ยังมีเรื่องใหม่เข้ามาก็คือการเพาะปลูกข้าวเจ้า

ส่วนฝั่งหูทงพั่นก็ทำงานยุ่ง แม้ไม่อาจกล่าวว่าราวกับมัจฉาได้วารี แต่ก็สบายอย่างมาก ผู้ใดให้เซี่ยอวิ๋นจิ่นเป็นที่ปรึกษาเขาเล่า ยามที่เขาพบเรื่องใดที่ไม่ค่อยเข้าใจ ก็จะไปขอคำแนะนำเซี่ยอวิ๋นจิ่น เซี่ยอวิ๋นจิ่นย่อมช่วยเขา เช่นนี้ใต้เท้าหูก็เรียนรู้งานในที่ว่าการเมืองหนิงโจวเข้าใจได้ในเวลาอันสั้น ทำงานสบายอย่างมาก

ใต้เท้าหูรู้สึกขอบคุณเซี่ยอวิ๋นจิ่นมาตลอด คิดเชิญเซี่ยอวิ๋นจิ่นไปกินข้าว ดังนั้นวันนี้จึงได้หาเวลามาหาเขา

“อวิ๋นจิ่น เย็นนี้ข้าขอเลี้ยงข้าวเจ้าที่ร้านปาเป่าโหลวสักมื้อ”

เซี่ยอวิ๋นจิ่นหันหน้าไปมองเขา “อยู่ดีๆ มาเลี้ยงทำไมกัน”

ใต้เท้าหูยิ้มกล่าวว่า “ตั้งแต่ข้ามาที่ว่าการเมืองหนิงโจว เจ้าก็ช่วยเหลือข้ามาตลอด ข้าอยากแสดงความขอบคุณ เลี้ยงข้าวเจ้าสักมื้อ”

กล่าวถึงตรงนี้ ใต้เท้าหูก็เขยิบเข้าไปข้างกายเซี่ยอวิ๋นจิ่น “ได้ยินว่าร้านปาเป่าโหลวมีเซียนหงส์น้อยร้องเพลงไพเราะมาก พวกเราไปฟังเพลงกันสักหน่อยดีไหม”

เนื้อในผู้ชายเกิดมาก็ล้วนเจ้าชู้เสเพล แม้อายุมากแล้วก็ไม่ต่างกัน

แต่เซี่ยอวิ๋นจิ่นได้ฟังใต้เท้าหูกลับมีสีหน้าไม่ดีนัก

“ตำแหน่งขุนนางท่านยังไม่มั่นคง ก็เลียนแบบผู้อื่นร่ำสุราเคล้านารีแล้วหรือ ระวังวันใดจะถูกคนวางอุบายเขา แต่ตนเองยังไม่รู้ตัว”

หากหลินจือฝู่รู้นิสัยนี้ของหูทงพั่น ไม่แน่ก็อาจจะลงมือทางนี้

ใต้เท้าหูได้ฟังคำเตือนเซี่ยอวิ๋นจิ่นก็มีสีหน้าก็เก้อเขินอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเขยิบเข้าไปใกล้เซี่ยอวิ๋นจิ่น กระซิบเบาๆ ว่า “ข้าได้ยินว่าเจ้ารับปากฮูหยินเซี่ยว่าชีวิตนี้ไม่รับอนุ เรื่องนี้จริงหรือ”

ใต้เท้าหูได้ยินพวกข่งทุยกวานพูดถึง ว่าก่อนหน้านี้หลินจือฝู่มอบหญิงงามราวบุปผาแรกแย้มให้เซี่ยอวิ๋นจิ่น เขาปฏิเสธทันทีว่าชีวิตนี้มีภรรยาเพียงผู้เดียว

ดังนั้นใต้เท้าหูจึงอดถามเซี่ยอวิ๋นจิ่นไม่ได้

เขารู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่น่าเชื่อ แม้ว่าเขายอมรับความสามารถลู่เจียว หน้าตาก็ดี ยังมีบุตรชายให้เซี่ยอวิ๋น จิ่นถึงสี่คน แต่ชีวิตนี้ครองรักเพียงหญิงเดียว ใต้เท้าหูไม่อยากจะเชื่อ เช่นภรรยาเขา ตอนสาวๆ หน้าตาก็ไม่เลว ยังมีบุตรชายให้เขาสองคน แต่หากให้เขาครองรักกับนางเพียงผู้เดียว ใต้เท้าหูก็รู้สึกว่านึกภาพไม่ออก นี่ก็เป็นเหตุที่ฮูหยินหูมอบอนุให้เขา

มีสาวน้อยน่ารักบอบบางมองดูเขาด้วยท่าทางประหวั่นพรั่นพรึงน่าทะนุถนอม เขาใจแข็งไม่ลง ไม่อาจปฏิเสธได้ลงคอ

เซี่ยอวิ๋นจิ่นได้ฟังใต้เท้าหูก็หันหน้าไปมองเขา เอ่ยขึ้นช้าๆ ว่า “นั่นเพราะท่านไม่เคยรักหญิงใด หากท่านรักนาง ก็จะทนเห็นนางเจ็บปวดเสียใจไม่ลง”