ตอนที่ 496

มาเท่าไหร่ก็ฆ่าเท่านั้น!

ภายในช่องว่างสีขาวบริสุทธิ์หญิงสาวในชุดแดงสะท้อนตา สวมชุดเกราะ มือถือทวนเงิน ผมดำพลิ้วสยาย งดงามจนทำให้ให้ผู้คนยากที่จะละสายตา ดูเหมือนเพียงแค่นางหันมาก็ทำให้คนหัวใจเต้นแรงและลมหายใจหยุดชะงักได้แล้ว ขนตาของนางดุจภาพวาด เหมือนได้รวมเอาบรรยากาศอันงดงามของทั่วทุกถิ่นมารวมกันไว้ นี่เป็นความงามที่ยากจะบรรยาย มองเพียงแวบเดียวก็ลืมสิ้นซึ่งความเป็นความตาย ยอมจมดิ่งลงไปกับมัน

นางที่ยืนอยู่ตรงนั้นราวกับกลายเป็นจุดกำเนิดของแสง ดึงดูดทุกสายตาและเปล่งแสงเป็นประกาย

“เขา…นาง นาง นาง นาง นาง นาง…” จีเหยาฮั่วตกตะลึงจนพูดไม่เป็นประโยค

เหยาชิงไห่ตัวแข็งเหมือนไก่ไม้ยืนมองนาง หัวสมองขาวโพลน เหลือแค่เพียงความงดงามนั้นเท่านั้น ‘นางเป็น…ผู้หญิง! เป็นผู้หญิงที่งดงามมากผู้หนึ่ง!’

อิ๋งเจ๋อก็ตะลึงไป

ใบหน้าที่มักจะไร้อารมณ์ของเขาตอนนี้ตะลึงนิ่ง คนที่รับสามหมัดของเขาได้ทั้งยังก้าวข้ามเขาในเวลาเพียงสั้นๆ และได้ตำแหน่งอันดับหนึ่งบนทำเนียบชิงอิง กลับเป็นผู้หญิงคนหนึ่งงั้นหรือ? บนโลกใบนี้มีผู้หญิงเช่นนี้ได้อย่างไร?

มีความโดดเด่นเช่นนี้อยู่ได้อย่างไร!

ส่วนลึกของนัยน์ตาสุขุมและสงบนิ่งของเว่ยมั่วลี่สะท้อนแสงสีแดงแสบตา นี่เป็นครั้งแรกที่นัยน์ตาเรียบนิ่งไร้คลื่นลมปรากฎร่องรอยของความตื่นตะลึงออกมา

เขาคิดไม่ถึงว่าเขาจะกลับกลายเป็นนางไปได้!

นางถึงกับหลอกลวงคนทั้งใต้หล้าได้เสียสนิท

นักฆ่าตำหนักเทพนิ่งค้างตกตะลึง ต่อสู้ไปต่อสู้มา เหตุใดถึงเปลี่ยนจากผู้ชายกลายเป็นผู้หญิงได้?

อีกทั้งยังเป็นสาวงามคนหนึ่ง ที่สำคัญก็คือ แม้ว่ามู่ชิงเกอจะเป็นผู้หญิง แต่ความองอาจและดุดันบนตัวของนางไม่ได้ลดน้อยลงเลย มองดูนาง พวกเขาก็ยังนึกไปถึงฉากนองเลือด และร่างกายที่ระเบิดเป็นชิ้นๆ เหล่านั้นอยู่ดี

“เจ้าเมืองมู่เป็นผู้หญิง?!”

“ข้าตาลายไปใช่ไหม?”

“ข้าสงสัยว่าข้าจะเห็นภาพลวงตา?”

“เป็น…เป็นผู้หญิงจริงๆ! ทั้งยังเป็นผู้หญิงที่งดงามไร้ที่ติผู้หนึ่ง! อยู่ต่อหน้านางแล้ว ไม่ว่าสาวงามอันดับหนึ่งแห่งภาคตะวันตกหรือธิดาเทพแห่งภาคกลางก็ยังเทียบไม่ได้!

“ไม่ถูกต้อง! เจ้าเมืองมู่องอาจกล้าหาญเช่นนี้ทำลายศัตรูทุกคนที่ขวางหน้า ลักษณะเช่นนี้เป็นผู้หญิงไปได้อย่างไร!”

เฮือก!

ในที่สุดผู้คนที่มองอยู่รอบด้านก็นึกขึ้นมาได้ ผู้หญิงที่งดงามจนเหนือจินตนาการผู้นี้นางเป็นเจ้าเมืองลั่วซิงเฉิง นางเป็นเจ้านายของเขี้ยวมังกร นางเป็นอาจารย์หลอมศาสตราระดับมหาเทพเพียงหนึ่งเดียวในโลกแห่งยุคกลาง นางเป็นผู้ชนะในงานชุมนุมใหญ่ของสำนักวิถีโอสถและเป็นอาจารย์ปรุงยาระดับมหาเทพที่ครอบครอบขอบเขตสมบูรณ์ นาง…ยังเป็นอันดับหนึ่งของทำเนียบชิงอิงที่รวมผู้มีความสามารถทั้งห้าภาคเอาไว้! เป็นอันดับหนึ่งของรุ่นเยาว์!

นาง…กลับเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง?!

ไม่ต้องพูดว่านางเป็นผู้หญิง เพียงแค่ความสำเร็จในปัจจุบันของนางก็ไม่มีผู้กล้าคนไหนในทำเนียบชิงอิงเทียบได้แล้ว

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง นางเป็นผู้หญิง นางที่เป็นผู้หญิงคนหนึ่งกลับสามารถทำในสิ่งที่ผู้ชายไม่อาจทำได้!

ผู้คนที่แข็งทื่อดูเหมือนจะได้ยินเสียงปริแตกบนร่างกายของตนเอง

ความตะลึงชนิดนี้ไม่สามารถใช้คำพูดอธิบายออกมาได้! มุมมองโลกและชีวิตของพวกเขา รวมทั้งค่านิยมดูเหมือนจะล่มสลายลงไป การปรากฎตัวของผู้หญิงคนหนึ่งทำให้พวกเขาต้องมองผู้หญิงที่พวกเขารู้จักเสียใหม่!

‘เดิมคิดว่าในบรรดาผู้หญิงมากมาย ซีเซียนเสวี่ยนั้นถือว่าสุดยอดแล้ว กลับคิดไม่ถึงว่าผู้หญิงที่ทำให้ผู้กล้าทั้งใต้หล้าและพวกเขาต้องอับอายก็คือเจ้า! มู่ชิงเกอ…เจ้า เก็บงำความลับไว้ได้แนบเนียนจริงๆ!’ เหยาชิงไห่มองนาง หลังจากที่ภายในใจตกตะลึงแล้วก็เกิดคลื่นยักษ์ขึ้น

“เจ้าเป็นผู้หญิง!” หลังจากหัวหน้านักฆ่าตกตะลึงและยอมรับความจริงได้แล้วก็ถามเสียงเข้มออกไป

มู่ชิงเกอยิ้มเยาะ นัยน์ตาเต็มไปด้วยความยั่วยุและดูแคลน “ผู้หญิงแล้วเป็นอย่างไร? อย่างไร? ดูถูกผู้หญิงงั้นหรือ? การฆ่าเจ้านั้นไม่เกี่ยวกับการที่ข้าเป็นผู้หญิงหรือไม่ พวกเจ้ากล้าเข้ามา ข้าก็กล้าฆ่า! มาเท่าไหร่ ข้าก็ฆ่าเท่านั้น!”

อหังการ!

ให้ตายสิ! อหังการ!

อหังการเกินไปแล้ว!

ผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยคำพูดที่กล้าหาญเช่นนี้ออกมาได้อย่างไร? เกรงว่าผู้ชายปกติธรรมดาก็ยังทำไม่ได้เลย!

นางไม่ได้ดัดเสียง เสียงยังคงมีเอกลักษณ์ของหญิงสาว ดูดึงดูดนุ่มนวลน่าฟัง ทั้งยังแฝงด้วยความเด็ดเดี่ยวของชายหนุ่ม

เมื่อคำพูดจบลง ไม่ว่าจะเป็นใครก็เกิดความคิดหนึ่งขึ้นในใจ

‘นางหรือว่าเขาล้วนแต่มีเสน่ห์เช่นเดียวกัน ทำให้คนอดนับถือไม่ได้!’

ไม่ว่ามู่ชิงเกอจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงก็ล้วนแต่เป็นมู่ชิงเกอ!

จีเหยาฮั่วเบิกตากว้าง มองมู่ชิงเกอ ความตกตะลึงในนัยน์ตาของเขาค่อยๆ สงบลง ยอมรับความจริงตรงหน้า เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดเสียงดังว่า “ไม่ผิด! ไม่ว่าชิงเกอของพวกเราจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง แล้วเกี่ยวอะไรกับเจ้าด้วย! พวกเจ้ากล้ามาหาที่ตาย พวกเราก็กล้าฆ่า! มาคนหนึ่งก็ฆ่าคนหนึ่ง มาสองคนก็ฆ่าสองคน! พวกเจ้าเข้ามาพร้อมกัน พวกข้าก็จะต้มพวกเจ้าทั้งหมด!”

แม้ว่ามู่ชิงเกอจะเป็นผู้หญิงแต่ก็ยังเป็นพี่น้องของเขา ไมตรีนี้ได้ผ่านประสบการณ์ความเป็นความตายมาด้วยกัน จะถูกสั่นคลอนง่ายๆ อย่างนี้ได้อย่างไร?

จีเหยาฮั่วพูดจบก็หันมองมู่ชิงเกอ ยิ้มแล้วเอ่ยว่า “ชิงเกอ เจ้าเป็นน้องมู่ของข้าไม่ได้ เช่นนั้นก็เป็นน้องสาวข้าเถอะ! ต่อไปหากใครกล้ารังแกเจ้า ข้าจะจัดการเขาแทนเจ้าเอง!”

“นับข้าอีกคน” จีเหยาฮั่วเพิ่งพูดจบอิ๋งเจ๋อก็เอ่ยปากขึ้นมา

ชั่วขณะนั้นก็ทำให้จีเหยาฮั่วไม่พอใจ ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันใส่เขา

แต่อิ๋งเจ๋อกลับพูดอย่างเรียบเฉยว่า “เจ้าก็รู้ว่าข้าแสดงออกไม่เก่ง สรุปคือความหมายของเจ้าก็คือความหมายของข้านั่นแหละ’’

ท่าทีของทั้งสองคนทำให้นัยน์ตาของมู่ชิงเกอเกิดรอยยิ้ม

รอยยิ้มของนางยิ่งเจิดจ้าเปล่งประกายทำให้คนจำนวนมากตาพร่าไป

ภายในกลุ่มคนไกลออกไป มีผู้หญิงจำนวนไม่น้อยที่สงบอารมณ์ลงได้ชายในฝันของพวกนางกลับเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง อีกทั้งยังเป็นผู้หญิงที่สวยงามมากคนหนึ่ง และถึงแม้จะรู้ว่านางเป็นผู้หญิง พวกนางก็ยังหักห้ามความรู้สึกชื่นชอบนี้เอาไว้ไม่ได้ ความรู้สึกยังคงเหมือนกับแม่นํ้าที่ไหลบ่าอย่างต่อเนื่อง

พวกผู้ชายเล่า? เมื่อรู้สถานะของมู่ชิงเกอแล้ว พวกเขาก็แทบไม่กล้าเกิดความคิดลบหลู่ ทำได้เพียงแหงนหน้ามอง

ความยำเกรงเช่นนี้ไม่เหมือนกับที่มีต่อซีเซียนเสวี่ย

ซีเซียนเสวี่ยนั้นเป็นเพราะสถานะของนาง ไม่ต้องพูดถึงตระกูลซี เพียงแค่ตำหนักเทพ เบื้องหลังนี้ก็ทำให้คนไม่กล้าคิดไปไกลแล้ว แต่มู่ชิงเกอกลับแตกต่างออกไป

ความยำเกรงนี้เป็นเพราะนางอยู่ในจุดที่สูงขึ้นไปด้วยตัวของนางเอง

เพราะความร้ายกาจของนาง ความโดดเด่นของนาง พรสวรรค์และความสามารถของนาง ความมีเสน่ห์ของนางทำให้คนธรรมดาไม่กล้าลบหลู่ ทำได้เพียงมองนาง เป็นเทพที่มีเอาไว้ให้แหงนมองอยู่ในใจเท่านั้น

การแสดงท่าทีของจีเหยาฮั่วและอิ๋งเจ๋อ เว่ยมั่วลี่ไม่ได้เอ่ยอะไร เพียงแต่ชูดาบหนักของตนเองขึ้นมา ยืนอยู่ด้านข้างมู่ชิงเกอ ส่วนเหยาชิงไห่ก็หัวเราะ แสดงท่าทีเช่นเดียวกัน

มู่ชิงเกอเป็นผู้ชายก็ทำให้เขานับถือ

นางเป็นผู้หญิงก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกนับถือ!

“ดูแล้ว พวกเจ้าล้วนคิดจะตายที่นี่!” นัยน์ตาของหัวหน้านักฆ่าดูอำมหิตอย่างน่ากลัว ท่าทางดูบ้าคลั่ง บนสองมือมีพลังจิตสีทองรวบรวมอยู่

นัยน์ตาของเว่ยมั่วลี่ฉายแววเยียบเย็น ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว

ในบรรดาพวกเขาทั้งห้าคน หากวัดกันที่ระดับพลังแล้ว เขามีระดับสูงที่สุด

แต่เขาเพิ่งขยับมู่ชิงเกอก็ยื่นทวนหลิงหลงมาขวางตรงหน้าของเขา มุมปากเหมือนจะยิ้มก็ไม่ยิ้มเอ่ยกับเขาว่า “มอบให้ข้า คนอื่นๆ มอบให้พวกเจ้า”

เว่ยมั่วลี่มองนางแวบหนึ่ง นิ่งเงียบลงไป แล้วก็ถอนเท้ากลับ

ต่อสู้กันมาตั้งนาน เกรงว่าพลังของพวกระดับสีทองที่ใช้โอสถสะสมขึ้นมาคงจะถอยไปสู่ระดับสีเงินแล้ว

ต่อกรกับระดับสีเงินหลายสิบคนนั้นไม่ใช่เรื่องยาก สำหรับพวกจีเหยาฮั่วทั้งสี่คน

นางเคยพูดว่ามาเท่าไหร่ก็ฆ่าเท่านั้น จะไม่คืนคำแน่นอน!

“โอหัง!” เงาร่างของหัวหน้านักฆ่าระดับสีทองชั้นสี่วาบหายไปจากที่เดิม พุ่งเข้าหามู่ชิงเกอดุจดั่งกระบี่คม มู่ชิงเกอไม่ยอมแสดงความอ่อนแอ กวาดทวนหลิงหลงไปด้านหน้า มังกรเพลิงพุ่งออกไปข้างหน้า ปะทะเข้ากับพลังจิตสีทองที่ศัตรูปล่อยออกมาอย่างรุนแรง บึ้ม!

การปะทะในครั้งนี้ทำให้แผ่นดินไหวสั่นไหว พื้นที่สีขาวบริสุทธิ์สั่นสะท้านเล็กน้อย

ทุกคนตกตะลึง!

หลังจากรู้ว่ามู่ชิงเกอเป็นผู้หญิง แล้วได้มองนางต่อสู้ก็ยิ่งตกตะลึง หากไม่ได้พบเห็นด้วยตา พวกเขาก็คงไม่เชื่อว่า ผู้หญิงคนหนึ่งจะโจมตีได้รุนแรงและดุดันขนาดนี้

ทันใดนั้นพวกเขาจึงรับรู้ว่าที่พวกเขาไม่เคยสงสัยว่ามู่ชิงเกอเป็นผู้หญิงมาก่อนนั้นไม่เพียงแค่เพราะนางปลอมตัวได้ดี แต่ยังเป็นเพราะการเคลื่อนไหวและท่าทางของนางไม่มีความเป็นผู้หญิงให้เห็นเลย

บวกกับความเด็ดขาดและดุดันในการต่อสู้ของนางก็ยิ่งไม่เหมือนผู้หญิงเลย

คุณสมบัติของผู้ชายเหล่านี้มาปรากฎบนร่างของผู้หญิงคนหนึ่ง กลับยังทำให้คนรู้สึกว่าสอดคล้องไม่ดูขัดเคืองเลยแม้แต่นิด

ความอ่อนนุ่มและแข็งแกร่ง ความงามของหยินและหยางผสานเข้ากันอย่างลงตัวพอดี งดงามจนทำให้คนตะลึง

ในใจของทุกๆ คนทำได้เพียงส่งเสียงร้องตกตะลึงออกมาว่า ‘บนโลกนี้มีผู้หญิงเช่นนี้ได้อย่างไร?’

มู่ชิงเกอและหัวหน้านักฆ่าถอยกลับพร้อมกัน ใบหน้าของนางดูเคร่งขรึม นัยน์ตาดุดัน จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ลุกโชน นางสะกิดเท้าลอยไปยังนักฆ่าอีกครั้ง

การต่อสู้เริ่มต้นขึ้นแล้ว พวกจีเหยาฮั่วทั้งสี่คนก็ไม่ยอมแพ้พากันพุ่งเข้าไปหาคู่มือ

พวกนักฆ่าที่เหลือเป็นเหมือนกับที่มู่ชิงเกอคาดคิด ระดับพลังถอยกลับไปถึงระดับสีเงิน แม้จะเป็นนักฆ่าที่เก่งกาจแค่ไหนก็ไม่ใช่คู่มือของอัจฉริยะห้าอันดับแรกบนทำเนียบชิงอิง

เสียงอาวุธกระทบกันดังขึ้นในช่องว่างสีขาวบริสุทธิ์

แม่นํ้ารั่วถามวิถี ที่ถามก็คือวิถี ซึ่งก็คือใจคน โลกที่ขาวบริสุทธิ์แห่งนี้เดิมทีก็เพื่อให้คนที่มาทำความเข้าใจวิถีได้สงบจิตใจถามวิถี แต่ตอนนี้กลับการเป็นพื้นที่แห่งการฆ่าล้าง โลหิตสาดเปื้อนสีขาวบริสุทธิ์

“อ๊าก!”

นักฆ่าตำหนักเทพ ล้มลงกับพื้นทีละคน

หัวหน้านักฆ่าถูกมู่ชิงเกอยื้อเอาไว้ เขาใช้หางตามองแวบหนึ่ง รู้สึกโมโหมาก แค้นจนอยากจะสับมู่ชิงเกอเป็นชิ้นๆ!

ความคิดดีแต่ยากที่จะเป็นจริงได้

เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าคนระดับสีทองคนหนึ่งจะจัดการยากขนาดนี้!

เห็นได้ชัดว่าเป็นศัตรูที่เขาใช้ฝ่ามือเดียวตบก็ตายแล้ว แต่มาตอนนี้กลับต่อสู้ยืดเยื้อกับเขา ทำให้เขาสัมผัสไม่โดน ฆ่าก็ไม่ได้!

เงาร่างสองสายลอยขึ้นต่อสู้กลางอากาศ การเคลื่อนไหวรวดเร็วมากจนคนมองไม่ทัน

ใครได้เปรียบกันแน่?

มู่ชิงเกอขวางเข็มทองไว้ได้อีกครั้ง นัยน์ตาฉายแววเยียบเย็น แสงสีทองพุ่งออกมาจากดวงตาของนางอย่างกะทันหัน แทงไปยังหว่างคิ้วของหัวหน้านักฆ่าคนนั้น

“อ๊าก!” หัวหน้านักฆ่าส่งเสียงร้องโหยหวนออกมา ร่างกายชะงักนิ่งไป

‘ตอนนี้แหละ!’ นัยน์ตาของมู่ชิงเกอฉายแววอำมหิต ทวนหลิงหลงในมือที่เตรียมพร้อมไว้แล้ว ปลายทวนแหลมคมตวัดไปยังคอของหัวหน้านักฆ่าทันที