ตอนที่ 928

อีกหนึ่งจักรวาลขนาดใหญ่

ท่ามกลางท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว มู่ชิงเกอกับซือมั่วตกลงบนดาดฟ้าเรือต้าเซียน

เป็นครั้งแรกที่มู่ชิงเกอยืนอยู่บนเรือต้าเซียนในใจเกิดข้อสงสัยเล็กน้อยอย่างอดไม่ได้ มองประเมินไปรอบด้านครู่หนึ่ง

“เรือต้าเซียนลำนี้ขับเคลื่อนอย่างไร”

เขาพูดยังไม่ทันขาดคำก็มองเห็นรอบด้านเรือต้าเซียนปรากฎที่ครอบโปร่งใสทรงกลมหนึ่งชั้นออกมาในชั่วพริบตา แผ่คลุมเรือต้าเซียนทั้งลำไว้ในนั้น และบริเวณท้ายเรือก็ปรากฎก้อนกลมมายาหนึ่งลูก เหมือนแผนที่จักรวาลก่อนหน้านี้ในฉบับขยายใหญ่

“กำหนดตำแหน่งแล้ว เรือต้าเซียนก็ตรงไปได้ทันที’’ มู่ชิงเกอกล่าวกับซือมั่ว

หลังจากที่รวมเรือต้าเซียนเป็นหนึ่งแล้ว เรือต้าเซียนมีวิธีใช้อย่างไร ในใจนางย่อมรู้ดี

กำหนดตำแหน่ง

ดวงตาทั้งคู่ของซือมั่วหรี่ลงเล็กน้อย เรื่องนี้จำเป็นต้องพึ่งเขา

เขากับมู่ชิงเกอสองคน เดินไปข้างหัวเรือพร้อมกัน เทียบจุดแดงหนึ่งจุดที่เพิ่มขึ้นก่อนหน้านี้บนแผนที่แผ่นนั้น

“เจ้าดูสิ นี่คือตำแหน่งที่พวกเราอยู่” มู่ชิงเกอชี้จุดแดงจุดนั้นแล้วอธิบายกับซือมั่ว “เข้าใจได้ว่าเป็นตำแหน่งจักรวาลขนาดใหญ่ที่พวกเราอยู่”

ซือมั่วพยักหน้าน้อยๆ

มู่ชิงเกอกล่าวต่อ “ตอนนี้ ต้องกำหนดสถานที่ที่พวกเราจะไป”

ซือมั่วหลับตาทั้งคู่ ตั้งใจส่งกระแสจิตถึงการเชื่อมต่อระหว่างธงวิญญาณครู่หนึ่ง ครั้งนี้ใช้เวลาหนึ่งก้านธูปเต็มๆ

มู่ชิงเกอ รอยู่เงียบๆ มาโดยตลอด ไม่ได้เอ่ยปากรบกวน

ส่วนเรือต้าเซียนก็ลอยอยู่กลางนภา ไม่เคลื่อนไหวเลยแม้แต่นิดเดียว

ในที่สุดซือมั่วก็ลืมตาทั้งคู่ สบตาที่ใสสะอาดคู่นั้นของมู่ชิงเกอ เขากล่าว “รับรู้ถึงตำแหน่งคร่าวๆ ได้แล้ว แต่อยู่ไกลเกินไป รับรู้ได้เพียงรางๆ พวกเราไปก่อน จากนั้นค่อยตามหา”

มู่ชิงเกอพยักหน้า “เช่นนั้นเจ้าก็วางพิกัดบนตำแหน่งที่รับรู้”

ซือมั่วพยักหน้า ยืนนิ้วมือออกไป ตกลงบนบริเวณที่ใกล้ที่สุดกับจุดแดงจุดนั้นก่อนหน้านี้

“ดูเหมือนอยู่ใกล้ แต่กลับไม่รู้ว่าห่างออกไปไกลเท่าไร แต่ว่านี่เองก็อธิบายได้ว่าต้องใกล้เท่านั้น จึงจะมีช่องว่างให้พวกเขาฉวยโอกาสเข้ามาได้” มู่ชิงเกอยิ้มกล่าวเสียงเย็นเยียบ

ซือมั่วกล่าว “ปีนั้น สงครามใหญ่ระหว่างเทพมาร ศึกครั้งนั้นแทบจะทำลายจักรวาลขนาดใหญ่ใบนี้หากไม่ใช่สงครามใหญ่ครั้งนั้น เกรงว่าจนถึงวันนี้พวกเราก็คงไม่รู้ถึงการมีอยู่ของเผ่าฝู ยิ่งไม่รู้ว่าจักรวาลไม่ได้เป็นเพียงแค่เรื่องเล่าหนึ่งเรื่อง แต่มีอยู่จริง”

“เหมือนสำนวนที่ว่ามีได้ก็ต้องมีเสีย” มู่ชิงเกอยิ้มกล่าว “ตอนนี้พวกเราเผชิญหน้ากับการรุกรานของเผ่าฝู แต่กลับเตือนสติพวกเราแล้วว่า นอกโลกของพวกเรายังมีเผ่าต่างๆ ที่แตกต่างกันมากมายมหาศาล การมีอยู่เหล่านี้ล้วนแต่พิสูจน์ข้อเท็จจริงของโลกใบหลักใบนั้น”

ซือมั่วพยักหน้า

ในแผนที่ มีจุดสีแดงแจ้งพิกัดของเขากะพริบวิบวับหลายคราจากนั้นก็ แข็งตัว

ทันใดนั้น ใต้เท้าพวกเขาก็สั่น เรือต้าเซียนเริ่มขยับ

จากท้องเรือ มีปีกยื่นออกมา มนต์สีทองข้างบนหมุนวนต่อเนื่อง… ด้วยความเร็ว

เรือต้าเซียนพุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วที่เร็วอย่างยิ่ง กลายเป็นลำแสงหนึ่งสาย หายไปในท้องนภา

ความเร็วนี้ เร็วกว่าเรืออากาศหลายร้อยเท่า หลายพันเท่า

บนดาดฟ้า ร่างมู่ชิงเกอกับซือมั่วต่างก็ซวนเซเล็กน้อย เนื่องจากความเร็วกะทันหัน จับกันและกันจนยืนได้อย่างมั่นคง ดวงตาซือมั่วเป็นประกายแวววับ อุทานกล่าว “เรือต้าเซียนลำนี้เป็นของลํ้าค่าจริงๆ”

มู่ชิงเกอพยักหน้าอย่างเห็นด้วย

มีมันแล้ว นางก็สามารถตามเจียงหลีกลับมาได้จริงๆ

เรือต้าเซียนลำนี้บรรพบุรุษตระกูลซางใช้กำลังกายใจทั้งชีวิตสร้างขึ้นมา เป็นของชิ้นเดียวในจักรวาวจริงๆ”

หัวใจมู่ชิงเกอมีความร้อนแผดเผาขึ้นมา นางกำลังเฝ้ารอรอให้เหตุการณ์ทั้งหมดจบลง นางจะนั่งเรือต้าเซียนไปพาเจียงหลีกลับมา

‘จูเสีย’ ที่เชื่อมต่อกับสายเลือดของเจียงหลีก็คือเบาะแสให้นางหาเจียงหลีเจอ นางสร้างจูเสียขึ้นมา นางสามารถรับรู้ได้ถึงกลิ่นอายของจูเสีย

ตบะบำเพ็ญของนางยิ่งสูง ปัญญาเทวะยิ่งสูง การรับรู้ถึงจูเสียก็จะยิ่งชัดเจนขึ้นถึงตอนนั้นนางก็จะสามารถหาเจียงหลีพบ

“พวกเราจะกลับมาอย่างไร” จู่ๆ ซือมั่วก็ถามหนึ่งประโยคทำลายความคิดของมู่ชิงเกอ

มู่ชิงเกอเก็บความคิด กะพริบตา กล่าวกับซือมั่ว “สถานที่ทุกแห่งที่เคยไป เรือต้าเซียนจะบันทึกการเดินเรือไว้ทั้งหมด”

“ประหยัดเวลาไปได้เยอะ”ซือมั่วกล่าวด้วยดวงตาที่ลุกวาว

ซือมั่วคิดครู่หนึ่ง กล่าวถาม “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ หลังจากที่ยืนยันที่อยู่ของเผ่าฝูได้แล้ว จะสามารถใช้เรือต้าเซียนนำกองทัพใหญ่มาถอนฟืนใต้กระทะได้หรือไม่

มู่ชิงเกอยิ้มกล่าว “ความคิดดียิ่งนัก แต่น่าเสียดายที่ทำไม่ได้”

ซือมั่วเลิกคิ้ว

มู่ชิงเกออธิบายให้เขาฟัง “ปีนั้นบรรพบุรุษตระกูลซางหลอมเรือต้าเซียนมาก็เพื่อหวังว่าจะนั่งเรือต้าเซียนท่องจักรวาลได้ มิได้สร้างขึ้นเพื่อรุกราน ดังนั้นเขาจึงใช้หมากเข้าตาจน บนเรือต้าเซียน รับคนได้ไม่เกินพันคน แม้ว่าจะซ่อนไว้ในโลกใบเล็กก็ไม่ได้ เมื่อเกินพันคน เรือต้าเซียนจะตกอยู่ในสภาวะจำศีล ทำเช่นนี้ก็เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้ที่มีความทะเยอทะยานบางกลุ่มใช้เรือต้าเซียนโจมตีจักรวาลขนาดใหญ่อื่นๆ”

ซือมั่วยิ้มกล่าว ‘‘แต่กลับคิดไม่ถึงว่า ตอนนี้โลกที่กำลังถูกรุกราน คือโลกของพวกเรา”

มู่ชิงเกอถอนหายใจ พยักหน้าเบาๆ “เรียกได้ว่า มนุษย์วางแผนหรือจะสู้ฟ้าลิขิต”

“จุดนี้บรรพบุรุษตระกูลซางทำไว้เด็ดขาดอย่างยิ่ง ข้าไร้หนทางจะแก้ไข” มู่ชิงเกอส่ายหน้ากล่าว

“ไม่เป็นไร” ซือมั่วยกมือขึ้น ลูบคิ้วของนางเบาๆ กล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “วิธีนี้ไม่ได้ ก็ยังมีวิธีอื่น”

ตึง ตึง

ซือมั่วพูดยังไม่ทันขาดคำ บนเรือต้าเซียนก็เกิดการสั่นสะเทือนที่แข็งแรงอย่างยิ่ง

กลุ่มดาวรอบด้าน เสมือนถูกแสงขาวหนึ่งกลุ่มส่องสว่างแยงจนตาทั้งคู่ลืมไม่ขึ้น ที่ครอบโปร่งใสหนึ่งชั้นนั้นที่ปกคลุมนอกเรือต้าเซียนก็ส่องแสงสว่างแยงตาออกมาเช่นกัน ผสมกับแสงสีขาวจนเป็นหนึ่งเดียว

ซือมั่วโอบมู่ชิงเกอเข้ามาในอ้อมอกตามจิตใต้สำนึก ยกมือข้างหนึ่งบังไว้หน้านาง แขนเสื้อตกลง กันแสงสว่างแยงตาเหล่านั้นไว้ข้างนอกจนหมด

ผ่านไปชั่วขณะ เรือต้าเซียนค่อยๆสงบนิ่ง แสงสว่างเหล่านั้นก็ถอยห่างออกไป

ซือมั่ววางมือลง มองออกไปนอกเรือต้าเซียนพร้อมมู่ชิงเกอ ฟ้ายังคงเป็นสีครามเช่นเดิม เมฆก็เป็นดังไหม ถักทออยู่ในอากาศ ด้านล่างเรือต้าเซียน มีภูเขาสูงแผ่นดินใหญ่ แม่นํ้าลำธาร.. สิ่งทุกอย่าง เหมือนกับว่าแปลกตาแต่ก็เหมือนคุ้นเคย มู่ชิงเกอกับซือมั่วมองตากันปราดหนึ่ง ในดวงตามีความร้อนและมีความไม่มั่นคงเล็กน้อย

ซือมั่วหลับตาทั้งคู่ลง เริ่มส่งกระแสจิตถึงการมีอยู่ของธงวิญญาณมารอีกครั้ง

ผ่านไปครู่หนึ่ง เขาก็ลืมตาขึ้น กล่าวกับมู่ชิงเกอ “พวกเราลงไปดูกันก่อน”

มู่ชิงเกอพยักหน้า สั่งให้เรือต้าเซียนไปยังมุมลับตาช้าๆ

พวกเขาเป็นแขกที่มาจากข้างนอก ย่อมต้องเลือกลงในที่ที่ไม่มีคน ทั้งสองลงมาจากเรือต้าเซียน เรือต้าเซียนเปลี่ยนขนาดเท่าเมล็ดพุทราอย่างรวดเร็วลอยเข้าไปในหว่างคิ้วของมู่ชิงเกอ

มู่ชิงเกอยกมือ นวดคลึงหว่างคิ้ว เหลือบตาขึ้นมองประเมินสิ่งแวดล้อมรอบข้าง

ที่นี่มองดูแล้ว คล้ายไม่ต่างจากแผ่นดินเทพมารมากนัก

“ตรงนี้รับรู้ถึงธงวิญญาณมารแรงขึ้น” ซือมั่วกล่าวหนึ่งประโยค

มู่ชิงเกอกล่าวอย่างประหลาดใจ “ที่นี่ ก็คือโลกของเผ่าฝูหรือ”