ตอนที่ 328 ข้ามีหน้าที่ยั่วยวนเท่านั้น
“คณะทูตจากเป่ยโหรวหรือ” เจียงหลีเลิกคิ้วขึ้นอย่างประหลาดใจ
แม้ว่าทั้งสองแคว้นจะไม่ได้เป็นศัตรูกันโดยตรง แต่สถานการณ์ตึงเครียดมากเช่นนี้ พวกเขามาที่นี่เพื่อ กระทำการสิ่งใด
อวี้ซูพยักหน้า “คาดการณ์ว่าอีกประมาณครึ่งเดือนจะเดินทางมาถึงเพคะ”
“หากเป็นเช่นนี้…พวกเขาออกเดินทางตั้งแต่ตอนที่อาณาจักรซีเฉียนยังไม่ได้ล่มสลาย” เจียงหลี คำนวณเวลาในใจ
“ฝ่าบาท เราต้องจัดเตรียมขบวนต้อนรับหรือไม่เพคะ” อวี้ซูถาม
เจียงหลีพยักหน้า “แน่นอน”
นางหรี่ตาและยิ้มอย่างมีเลศนัย “ผู้มาเยือนคือแขก ราชวงศ์จยาเซียนของเราจะเสียมารยาทไม่ได้”
อวี้ซูพยักหน้าและถอยหลังออกไป
หลังจากที่นางเดินออกไป เจียงหลีเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าอีกครั้งและถอนหายใจในใจ นี่ท่านจะมา เมื่อไหร่
……………
ณ ทะเลแห่งดวงดาวที่ไร้พรมแดน เสินอวี่และอวี้ฉีกำลังรอคอยอย่างประหม่าในวังเซ่าตี้ ที่ซึ่งใหญ่โต และกว้างใหญ่กว่าหนานฮวงรวมกันไม่รู้เท่าไหร่
ทั้งสองนิ่งเงียบและบรรยากาศแลดูน่าเบื่ออย่างมาก
ซึ่งไม่มีแม้แต่การประสานตากัน สถานที่ๆ พวกเขาเฝ้าอยู่นั่นคือ สถานที่ฝึกฝนขององค์จักรพรรดิเซ่าตี้
ครั้งที่แล้ว พวกเขาทั้งสองแอบตามเส้นทางขององค์จักรพรรดิและบังเอิญพบเจอกับสาเหตุของความ ผิดปกติขององค์จักรพรรดิในช่วงเวลานี้ แต่ก็ถูกเซ่าตี้จับได้เช่นกัน
2 วันต่อมาองค์จักรพรรดิเซ่าตี้ก็กลับมาตามสัญญา แต่ไม่ทันจะได้ลงโทษพวกเขา ก็ได้รีบไปเก็บตัว ฝึกฝน และมีเพียงเหตุผลเดียวคือพลังนั่นเริ่มปรากฎขึ้นอีกครั้งแล้ว
หลังจากเฝ้ารออยู่นาน เสินอวี่ก็ขมวดคิ้ว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกังวล “รอบนี้ การกลับชาติ มาเกิดขององค์จักรพรรดินานเกินไป”
“เป็นเพราะผู้หญิงคนนั้น” สีหน้าของอวี้ฉีตึงเครียดเช่นกัน
เสินอวี่ถอนหายใจเงียบๆ
“องค์จักรพรรดิกลับชาติมาเกิดเป็นเวลานานเพราะพลังนั้น และไม่สามารถล้มเหลวในช่วงสุดท้ายได้” อวี้ฉีกัดฟ้น และดวงตาเป็นประกาย
เสินอวี่สัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าของเขาและเตือนว่า “เจ้าอย่าแม้แต่จะคิดนะ”
อวี้ฉีเงยหน้าขึ้นมองเขา เจตนาฆ่าในดวงตาค่อยๆ ดับลง
เสินอวี่เกลี้ยกล่อม “เจ้ากับข้าติดตามองค์จักรพรรดิมานานหลายหมื่นปี แต่เจ้าเคยเห็นองค์จักรพรรดิ ใส่ใจผู้หญิงเช่นนี้หรือไม่”
“เป่ยหงต้าเจ๋อผู้นั้น..
“เวลานั้นผู้นั้นพูดติดตลก องค์จักรพรรดิยังไม่เคยคิดจริงจังเลย ทำไมเจ้าต้องพะวงใจตลอดเวลาด้วย” เสิ่นอวี่ขัดจังหวะเขา
มุมปากของอวี้ฉีกระตุกเบาๆ และกระซิบ “ข้าคิดว่ามีเพียงผู้นั้นที่คู่ควรกับองค์จักรพรรดิ” ผู้หญิงจาก โลกจิ่วฮวงคนนั้นไม่มีอะไรเลย
“องค์จักรพรรดิมีทางเลือกของตัวเอง ข้ากับเจ้าไม่มีสิทธิเข้าไปยุ่งเกี่ยว สิ่งที่พวกเราต้องทำคือปฏิบัติ ตามคำสิ่งขององค์จักรพรรดิ หากหญิงสาวผู้นั้นถูกลิขิตให้เป็นนายหญิงแห่งวังเซ่าตี้ พวกเราก็ทำได้เพียง ปฏิบัติต่อนางเช่นเดียวกับที่ปฏิบัติต่อองค์จักรพรรดิด้วยความเคารพ” เสินอวี่มองหน้าเขาอย่างจริงจัง
อวี้ฉีหายใจเข้าลึกๆ แล้วพยักหน้า “ข้าเข้าใจ” จากนั้นเขาก็กลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่ “ต้องโทษที่ราชินีเฝ่ย เก็บตัวฝึกฝนไม่ประจวบเหมาะ พลาดโอกาสที่จะบ่มเพาะความรักกับองค์จักรพรรดิ และถูกคนฉวย โอกาสนี้ไป”
“อย่าพูดเหลวไหล” เสินอวี่เตือนอีกครั้ง
อวี้ฉีปิดปากแน่นและพยักหน้าให้กับเสินอวี่ เพื่อบ่งบอกว่าเขาจะไม่พูดเรื่องไร้สาระนี้อีก
แกร๊ก!
ทันทีที่ทั้งสองพูดจบ ประตูที่ปิดอยู่ก็ค่อยๆ เปิดออก
ร่างคนที่ผอมสูงเดินออกมาจากประตู และความน่าเกรงขามอันทรงพลังตกกระทบมาที่ร่างกายของ พวกเขาทั้งสองในชั่วพริบตา
ทันใดนั้น สีหน้าของทั้งเสินอวี่และอวี้ฉีได้เปลี่ยนไป พวกเขาคุกเข่าลงกับพื้นพร้อมเพรียงกัน “องค์จักรพรรดิยกโทษให้ข้าด้วย! ”
“องค์จักรพรรดิยกโทษให้ข้าด้วย! ”
“เจ้าทั้งสองช่างบังอาจเกินไปแล้ว” ใบหน้าของเซ่าตี้เย็นเยือก โดยรูปร่างหน้าตาที่สง่างามนั้นประดุจ ถูกปกคลุมไปด้วยนํ้าแข็ง
พวกเขาทั้งสองที่คุกเข่าอยู่กับพื้นสั่นสะท้านและสีหน้าดูขมขื่น
พวกเขารู้ว่ากำลังถูกซักถามเรื่องแอบตามนั่น
“การแอบตามองค์จักรพรรดิ ควรต้องโทษเช่นไร” เซ่าตี้ย้อนถามอย่างเย็นชา
อวี้ฉีแอบมองไปที่เสินอวี่ โดยคนหลังมีสีหน้าขมขื่นเล็กน้อย และตอบเพียงว่า “ถูกขังในหลุมลึกเป็น เวลาร้อยวัน และต้องทนทุกข์ทรมานจากการธนูไฟทุกวัน”
“เมื่อรู้อยู่แล้ว ก็ไปรับโทษซะ” เซ่าตี้พูด
ทั้งสองไม่กล้าพูดต่อ จึงทำได้แค่ถอยออกไป
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เสินอวี่จะเดินออกไป ได้กัดฟันพูดว่า “องค์จักรพรรดิ เรื่องเกิดใหม่มิสามารถรีรอ ได้แล้ว”
“ออกไป” เซ่าตี้สะบัดแขนเสื้อ
ทั้งสองคนโค้งคำนับและถอยออกไป
หลังจากไม่มีคนยู่รอบๆ แล้ว แววตาที่เย็นชาไร้ความรู้สึกของเซ่าตี้ค่อยๆ แปรปรวนเล็กน้อย “หากไป เกิดใหม่ มิใช่จะต้องลืมนางชั่วคราวหรือ หากนางมาหา จะมิใช่ต้องทนทุกข์ทรมานกับความเป็นความ ตาย อีกครั้งหรือ”
………..
ณ วังที่ประทับพระราชวังหวงจี๋ อาณาจักรจยาเซียน
เจียงหลีนอนตะแคงข้างอยู่บนเตียงและดูเหมือนว่าจะหลับไปแล้ว
นางสวมใส่เพียงผ้าโปร่งบาง ท่าทางของนางมีเสน่ห์น่าค้นหาและยั่วยวนใจยิ่งนัก
ยังดีที่ยามราตรีเช่นนี้ ไม่มีใครสามารถชื่นชมความงามตรงหน้าได้
หลังจากนั้น จู่ๆ ก็มีร่างของชายคนหนึ่งปรากฏขึ้นในห้องนอนของจักรพรรดินี เขายืนอยู่ข้างเตียงและจ้อง มองใบหน้าที่หลับใหลของหญิงสาวบนเตียง ดวงตาที่สงบนิ่งและไร้ความปรานีค่อยๆ เผยให้เห็นความ อบอุ่น
“ลู่เจี้ย” หญิงสาวที่กำลังหลับใหลพึมพำชื่อนี้ขณะที่พลิกตัวกลับมา
สิ่งนี้ทำให้ชายที่ยืนอยู่ข้างเตียงขยับตาเล็กน้อย เขานั่งลงและยื่นนิ้วเรียวออกมา พยายามแกะเส้นผม ที่พันกันยุ่งเหยิงของนาง
เพียงแต่ ทันทีที่มือของเขาเข้าไปใกล้ ก็ถูกหญิงสาวจับไว้แน่น
นางลืมตาอย่างรวดเร็วและเห็นใบหน้าเขาชัดเจน “ท่านมาแล้ว” บุคคลที่อยู่ในดวงตาของนาง ทำให้ เจียงหลียิ้มขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ
นางพยุงตัวขึ้นโดยไม่สนใจผ้าห่มที่ล่วงลงมาและเอนตัวเข้าสู่อ้อมแขนของเขาทันที
เส้นโค้งเว้าภายใต้ผ้าโปร่งยิ่งดูยิ่งเหมือนผู้ใหญ่และน่าดึงดูดใจนัก ถึงกับทำให้ดวงตาของเซ่าตี้ดำมืด ลงและปรากฏแสงจางๆ
“เจ้าใส่น้อยเกินไปแล้ว” เซ่าตี้เอ็ดนาง
เจียงหลีกลับยิ้มอย่างยั่วยวน และแขนที่อ่อนแอไร้กระดูกได้โอบคอเขาไว้และมองเขาด้วยรอยยิ้ม “ข้า จะนอนแล้ว ต้องใส่เสื้อผ้ามากชิ้นอีกหรือ”
บ้าเอ๊ย! นางรู้หรือไม่ว่าท่าทางนี้ยั่วยวนเพียงใด ดวงตาของเซ่าตี้มืดสนิทและความมีเสน่ห์เย้ายวนใจ เล็ดลอดเข้ามาจากส่วนล่างของดวงตาของเขา มือใหญ่ๆ ของเขาสัมผัสไปที่ร่างกายของเจียงหลีโดย ไม่รู้ตัวและรู้สึกได้ถึงผิวที่อ่อนโยนผ่านผ้าโปร่ง
“เจ้าตั้งใจ” เสียงของเขาแหบแห้งเล็กน้อย แต่กลับไพเราะยิ่งกว่า เจียงหลีมองเขาอย่างไร้เดียงสาและยิ้มอย่างยั่วยวน “ตั้งใจอะไรหรือ”
ตั้งใจยั่วยวนเขา!
ดวงตาของเซ่าตี้ได้กลายเป็นวังวนราวกับต้องการดูดนางเข้าไปในนั้น นี่คือภรรยาของเขา ทำไมเขาจะ แตะต้องไม่ได้ ดวงตาของเขาเผยความเผด็จการออกมาให้เห็น
เขาโน้มตัวและปิดผนึกริมฝีปากอันเย้ายวนของนาง เจียงหลีไม่ได้ผลักไสแต่อย่างใด แต่กลับตอบโต้ อย่างเร่าร้อน
เพียงแต่ว่า จูบนี้ไม่สามารถสร้างความพอใจให้กับความว่างเปล่าอันยาวนานของเขาได้ เขายังต้องการ มากกว่านี้…
จูบร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ
ท่าทางของเขาเริ่มบ้าคลั่งและความปรารถนาไม่สามารถควบคุมได้แล้ว ขณะที่เจียงหลีดูเหมือนจะได้ ยินเสียงคำรามจากลำคอของเขาประดุจสัตว์ดุร้าย
นางรับรู้อย่างชัดเจนถึงการเปลี่ยนแปลงในร่างกายของชายผู้นี้ รู้สึกได้ถึงอุณหภูมิโดยรอบที่สูงขึ้นและ รู้สึกได้ว่าชายผู้นี้กำลังจะสูญเสียการควบคุม
“อืม!”
เสียงที่รู้สึกเสียวซาบซ่านลอยออกมาจากปากของเจียงหลี ซึ่งเป็นการเติมเชื้อเพลิงให้กับกองไฟ อย่างไม่ต้องสงสัย
ดวงตาของเซ่าตี้หรี่ลงและฝ่ามือใหญ่ทั้งสองข้างได้สอดเข้าไปในผ้าโปร่ง
“วันนี้ข้าไม่สะดวก” ขณะที่เขาต้องการเผด็จศึกต่อ เจียงหลีกลับผลักเขาออก
เซ่าตี้มองนางด้วยใบหน้าเศร้าหมอง แต่นางกลับยิ้มกริ่มและพูดว่า “ท่านเลือกวันไม่ดี วันนี้ข้ามีระดู”