บทที่ 114

นังเด็กคนนี้คิดจะถอนตัวกลางคันหรือ?

องค์ชายสี่มีนิสัยขี้อวดอย่างยิ่ง เมื่อได้รับข้าวของดีๆ จะชอบนำมาโอ้อวด ดังนั้นเรื่องที่เขามีเจ้าเตาหลอมโอสถใบน้อยนี้จึงไม่ใช่ความลับอะไร หลายคนที่นี่ต่างก็ทราบกันดี บัดนี้กู้ซีจิ่วเสนอให้นำมันออกมาเดิมพัน ต่อให้เขาอยากปฏิเสธก็ทำไม่ได้แล้ว!

เขาพินิจดูกู้ซีจิ่วตั้งแต่หัวจรดเท้า “ในจวนของข้ามีเตาหลอมโอสถอยู่จริงๆ คำถามคือเจ้าจะใช้มันทำอะไร? เจ้าหลอมยาได้หรือ?”

กู่ซีซีที่อยู่ด้านข้างกล่าวอย่างเย็นชา “องค์ชายสี่ทรงล้อเล่นแล้ว ใช้เตาหลอมกลั่นยาจะต้องมีพลังวิญญาณคู่ไม้ ไฟและในขณะเดียวกันก็ต้องบรรลุขั้นสี่ด้วย คุณหนูกู้ผู้นี้ ไม่มีพลังวิญญาณเลยแม้แต่น้อย คงจะมีแต่ฝีปากที่คมกริบเท่านั้น”

มุมปากกู้ซีจิ่วโค้งขึ้น ท่าทางยิ้มไม่เชิงยิ้ม “อยากได้ของเดิมพันสักขึ้นเท่านั้น บางทีข้าอาจเอาเตาหลอมโอสถใบนั้นมาเผาเล่นก็ได้ใครจะรู้? องค์ชายสี่ตัดใจทิ้งไม่ลงหรือเพคะ?”

แววตาขององค์ชายหรงฉู่เย็นยะเยือก “สาวน้อย เดิมพันนี้ของเจ้าไม่ใช่น้อยๆ หากเจ้าพ่ายแพ้ล่ะจะเป็นเช่นใด?” เขามองกู้ซีจิ่วอย่างมุ่งร้าย “อย่าว่าแต่ร่างกายเลย ต่อให้วางเดิมพันด้วยชีวิตเจ้า สิบชีวิตน้อยๆ ของเจ้าก็ยังเทียบกับเตาหลอมโอสถอันลํ้าค่าของข้าไม่ได้!”

กู้ซีจิ่วกล่าวเรียบๆ “โชคร้ายนัก ยามนี้ในร่างของหม่อมฉันไม่มีสิ่งอื่น มีเพียงชีวิตนี้เท่านั้น ในเมื่อองค์ชายสี่ต้องการให้หม่อมฉันนำของที่มีค่าระดับเดียวกันมาเดิมพัน ถ้าเช่นนั้นหม่อมฉันก็จนปัญญาแล้ว การเดิมพันครั้งนี้ คงเล่นต่อไม่ได้แล้ว”

องค์ชายหรงฉู่ตกตะลึง

นังเด็กคนนี้คิดจะถอนตัวกลางคันหรือ? จงใจถอยเพื่อบีบเอาสมบัติลํ้าค่าจากเขาหรือ?

ใบหน้าของกู่ซีซีพลันเย็นชา นังเด็กนี่สบประมาทนาง นางไม่ยอมปล่อยนางไปง่ายๆ หรอก!

“ข้าผู้เป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์จะเดิมพันกับเจ้าเอง!” กู่ซีซีเอ่ยออกมาทันที สายตาเย็นชาแหลมคม “เจ้าต้องการเตาหลอมโอสถใช่ไหม? ข้าจะนำเตาหลอมโอสถนี้มาเป็น ของเดิมพันครั้งนี้ แต่ถ้าเจ้าแพ้ก็ต้องชดใช้ด้วยราคาที่เท่าเทียม ข้าจิตใจดี จะไม่เอาชีวิตเจ้า เพียงแต่เจ้าต้องรับปากสองเรื่อง”

“สองเรื่องไหนเล่า?” กู้ซีจิ่วถามกลับทันที

“หนึ่ง หากเจ้าพูดอธิบายให้คนอื่นเชื่อถือไม่ได้ การสมรสของเจ้าและองค์ชายสิบสองจะต้องถูกยกเลิก แต่ก็ไม่อาจแต่งให้ผู้อื่นได้ เป็นได้เพียงอนุของเขาเท่านั้น และเป็นภรรยาเอกไม่ได้ชั่วนิรันดร์! สอง ปากน้อยๆ ของเจ้า นี้น่าขยะแขยงนัก หากเจ้าแพ้ก็จงตัดลิ้นที่ชอบพูดจาเหลวไหลไร้สาระนี้ของเจ้าทิ้งซะ!”

เงื่อนไขสองข้อนี้ช่างเลวร้ายเป็นอย่างยิ่ง

กู้เซี่ยเทียนขมวดคิ้ว “สตรีศักดิ์สิทธิ์นางเป็นแค่เด็กคนหนึ่ง เหตุใดต้องถือสาหาความกับนางด้วยเล่า?”

นํ้าเสียงกู่ซีซีโหดเหี้ยมเย็นชา “แล้วที่ข้าถูกหยามหมิ่นเล่า?”

แล้วถามกู้ซีจิ่วต่อ “เจ้ากล้ารับไหม?”

กู้ซีจิ่วหัวเราะเบาๆ “ทำไมจะไม่กล้า? ข้าตกลง! ไม่ทราบว่าท่านจะเอาเตาหลอมโอสถใดมาเป็นสิ่งเดิมพัน?”

กู่ซีซีหยิบเตาหลอมโอสถใบหนึ่งออกมาจากถุงเก็บของบนร่าง “ใช้มันเดิมพัน!”

กู่ซีซีเป็นศิษย์ของสำนักถามสวรรค์ ดังนั้นเตาหลอมโอสถที่ใช้ย่อมไม่ธรรมดา เพิ่งหยิบออกมาก็มีไอมงคลโอบล้อมแล้ว มีกลิ่นหอมสมุนไพรที่น่ามหัศจรรย์สายหนึ่งโชยมาแตะจมูก

ทว่ากู้ซีจิ่วกลับไม่เล่นด้วย เธอมองไปทางองค์ชายหรงฉู่ “ที่แท้องค์ชายสี่ตัดใจทิ้งเตาหลอมโอสถในจวนใบนั้นไม่ได้จึงใช้ของแม่นางท่านนี้แทน”

ใบหน้าหล่อเหลาขององค์ชายหรงฉู่ดำทะมึน “ใช้เตาหลอมโอสถในจวนของข้าอันนั้น! สตรีศักดิ์สิทธิ์ไม่ต้องนำสิ่งนี้มาร่วมเดิมพันครั้งนี้หรอก”

พลันโบกมือเรียกองครักษ์ประจำตัวคนหนึ่งมา สั่งให้เขาไปเอาสิ่งนั้นมาจากจวนตน

กู่ซีซีชะงักไปเล็กน้อย อันที่จริงนางก็มีความเห็นแก่ตัวอยู่ ถ้าเกิดตัวนางพ่ายแพ้ขึ้นมา ต่อให้ต้องเสียเตาหลอมโอสถของตนไป ก็ยังอาศัยองค์ชายหรงฉู่ไปขอคืนมาได้…

แต่ยามนี้กู้ซีจิ่วกลับก่อกวนแผนการของนางอย่างเห็นได้ชัด ทำให้นางหมดหนทางจะโต้แย้ง

…………………….

[1]หยิบยืมนํ้าใจผู้อื่นมาเอื้ออารี หมายถึง การนำของที่รับมาจากผู้อื่น มามอบให้ผู้อื่นอีกที