บทที่ 1199 น้ำเสียงของเขาราวกับจะฝากฝัง

เพียงแต่เขาเดี๋ยวจริงเดี๋ยวหลอก ทำให้เธอประมาท วินาทีนี้ในใจราวกับถูกอะไรฉุดรั้งไว้ เธอสูดลมหายใจเข้า เอ่ยถามคำถามออกมาเป็นชุด “ร่างกายของท่านเป็นแบบนี้…เหตุใดไม่รีบบอกเล่า? ตอนนี้รู้สึกอย่างไรบ้าง? เจ็บมากใช่หรือไม่? พลังวิญญาณของท่านถูกทำลายอย่างร้ายแรง? วิชาคาถามากมายที่ท่านใช้ภายในวังใต้พิภพเป็นวิชาต้องห้ามหรือไม่? เป็นชนิดที่อันตรายต่อร่างกาย…”

ตี้ฝูอียิ้ม ยื่นมือไปดึงนางเข้ามากอดไว้ในอ้อมอก “คำถามมากมายอย่างนี้เจ้าจะให้ข้าตอบคำถามไหนก่อนดี?”

เขาใช้นิ้วมือลูบผมนาง พูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “รับปากข้าเรื่องหนึ่ง”

“เรื่องอะไร?” นํ้าเสียงของเขาราวกับจะฝากฝัง กู้ซีจิ่วรู้สึกตึงเครียดขึ้นมา

“ผมสั้นนี้ช่าง…มีผลต่อความงามเหลือเกิน ต่อไปอย่าตัดอีกนะเลี้ยงมันไว้”

กู้ซีจิ่วนิ่งอึ้ง เธอหยุดนิ่ง “ข้าว่าไม่ต้องเลี้ยงมันไว้อีกแล้ว ข้าอยากสลับกลับไปร่างของตัวเอง”

ภายในร่างนี้มีอุปกรณ์บอกตำแหน่งอยู่ และยังซ่อนไว้ในห้องหัวใจของเธอ หากคิดจะเอาออกก็ต้องผ่าตัดเท่านั้น อีกทั้งการผ่าตัดชนิดนี้ต้องเปลือยทั้งร่างกายและต้องดมยาสลบ คงมีเพียงหลงซือเย่เท่านั้นที่ทำงานนี้ได้…

ร่างนี้เป็นร่างที่หลงฟั่นโคลนนิ่งออกมา ไม่รู้ว่าด้านในมีสิ่งแปลกปลอมอีกเท่าใดแอบซ่อนอยู่ กู้ซีจิ่วอยู่ในร่างนี้มักจะรู้สึกเหมือนนั่งอยู่บนระเบิดเวลา ดังนั้นเพื่อประโยชน์ส่วนตัว และส่วนรวม เธอควรจะกลับเข้าร่างของตัวเองร่างนั้น

ตอนนี้ร่างเดิมของเธอบรรลุขั้นแปดแล้ว แต่ร่างโคลนนิ่งนี้เพิ่งขั้นหกกว่า หากไม่สลับกลับเธอขาดทุนแย่?!

อีกทั้งหยกนภากับกำไลคู่บุพเพต่างอยู่ที่ร่างนั้น กู้ซีจิ่วไม่อยากกลายเป็นคนนอก!

ตี้ฝูอีกลับไม่ได้เก็บเรื่องพวกนี้มาใส่ใจ “ร่างนี้ของเจ้าไม่เลวทีเดียว เป็นอัจฉริยะการฝึกฝน กายจิตของเจ้าบรรลุพลังวิญญาณขั้นแปดแล้ว ขอแค่ขยันฝึกฝนภายในครึ่งปี ร่างนี้ของเจ้าจะต้องบรรลุขั้นแปดหรือมากกว่านั้นได้…”

“ไม่! ร่างนี้ของข้ามีอุปกรณ์บอกตำแหน่งที่หลงฟั่นติดตั้งไว้อยู่ และหลงฟั่นก็ยังไม่ตาย…”

“ข้าเอามันออกมาให้เจ้าได้”

“เอาออกมาไม่ได้ ของสิ่งนั้นติดตั้งไว้ภายในหัวใจข้า หากจะเอาออกต้องผ่าตัดเท่านั้น การผ่าตัดนี้…” กู้ซีจิ่วบอกอุปสรรคของการผ่าตัดชนิดนี้

จุดสำคัญอยู่ที่ต้องเปลือยกายและมีเพียงหลงซือเย่เท่านั้นที่ทำให้เธอได้…เธอรู้ดีว่าตี้ฝูอีเป็นคนรักสะอาด และไม่มีทางอนุญาตให้หลงซือเย่มาทำการผ่าตัดนี้ได้

ตี้ฝูอีนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง เอานิ้วมือจับชีพจรนาง เริ่มสำรวจหา‘อุปกรณ์บอกตำแหน่ง’ นั้น และถือโอกาสตรวจดูภายในร่างกายนี้ว่ายังมีตรงไหนผิด ปกติหรือไม่

ครู่หนึ่ง เขาลืมตาขึ้น “ของสิ่งนี้ไม่จำเป็นต้องผ่าตัดอันใด ข้าสอนวรยุทธ์ให้เจ้าอย่างหนึ่ง เจ้าสามารถใช้วรยุทธ์จัดการอุปกรณ์หาตำแหน่งนั้นได้อย่างค่อยเป็นค่อยไป”

“แต่กำไลคู่บุพเพยังอยู่ที่ร่างนั้นนี่!” นี่คือสิ่งที่เธอให้ความสำคัญที่สุด

ตี้ฝูอีลูบผมของนางเล็กน้อย “เด็กโง่ ของเหล่านั้นล้วนเป็นสิ่งของนอกกาย เหตุใดต้องคิดเล็กคิดน้อยเยี่ยงนี้?”

กู้ซีจิ่วนิ่งงันไปครู่หนึ่ง มองเขาด้วยความสงสัย “ท่านเหมือนไม่หวังให้ข้าสลับคืนร่างของตัวเอง? เพราะอะไร?”

ตี้ฝูอียิ้ม “ร่างกายก็เป็นเพียงแค่เนื้อหนังมังสาที่ห่อหุ้มจิตวิญญาณ ตราบใดที่เป็นกายจิตเดียวกัน ความจริงแล้วเนื้อหนังมังสาก็เป็นสิ่งของนอกกาย ข้ารู้สึกว่าร่างนี้ของเจ้ามีความสามารถที่หาได้ยากยิ่ง ดีกว่าร่างเดิมของเจ้ามาก ข้าตรวจดูร่างกายเจ้าแล้ว นอกจากอุปกรณ์บอกตำแหน่งแล้ว ไม่มีสิ่งอื่นใด และร่างนี้ก็ใกล้เคียงกับอายุจริงของเจ้ามากกว่าไม่ใช่หรือ? ส่วนเรื่องหยกนภา ข้าเชื่อว่าขอแค่มันเห็นเจ้า มันจะต้องกลับมาอยู่ข้างกายเจ้า”