บทที่ 126
พวกเขาชอบชมการแสดงปลาเค็มพลิกตัวเป็นที่สุด!
เทียนจี้เยวี่ยก็พยักหน้าน้อยๆ “อนุญาต!”
กล่าวมาถึงขนาดนี้แล้ว กู่ซีซีจึงไม่อาจปฏิเสธได้อีก อย่างนางก็ไม่คิดว่าตนเองจะด้อยกว่านังเด็กกู้ซีจิ่วคนนี้!
การประลองจึงเปิดฉากขึ้นอย่างเป็นทางการ
การประลองรอบแรกคือความรู้ทางการแพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์ที่อยู่ในเหตุการณ์จะออกหัวข้อให้ชั่วคราว เริ่มด้วยการขานชื่อตอบ
หัวข้อที่ออกก็ยังอยู่ในขอบเขตทั่วไป ทั้งสองคนล้วนตอบได้อย่างคล่องแคล่ว ไม่ทิ้งห่างกันมากนัก ด้วยเหตุนี้ผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์จึงเริ่มถามเนื้อหาเฉพาะทางที่พบเห็นได้น้อย จากนั้นก็ให้ทั้งสองคนแย่งชิงกันตอบ…
ผ่านไปสิบกว่านาที ดวงหน้างดงามของกู่ซีซีก็ยิ่งซีดเซียวมากขึ้นเรื่อยๆ! นางแย่งนังเด็กน่ารังเกียจคนนั้นไม่ทัน!
กู่ซีซีไม่ได้มุ่งมั่นท่องจำตำราแพทย์สักเท่าไหร่ โดยเฉพาะสองปีมานี้นางมักจะลงเขามาปรากฏตัวอย่างโดดเด่นอยู่บ่อยครั้ง ความรู้ทั่วไปพวกนั้นที่เคยท่องจำ เมื่อก่อนยังคงจำได้ แต่เนื้อหาที่พบเห็นได้น้อยเหล่านั้น นางจำได้ไม่ชัดเจนแล้ว ดังนั้นจึงตอบช้าเล็กน้อย แต่นังเด็กอัปลักษณ์ฝ่ายตรงข้ามกลับอ้าปากตอบได้ทันควัน นํ้าเสียงใสกังวาน ดุจไข่มุกร่วงกะทบจานหยก ทุกคำล้วนชัดเจนเป็นอย่างยิ่ง
คำถามของผู้เชี่ยวชาญท่านนั้นยึดตามตำราการแพทย์ ย่อมมีการตรวจเทียบคำตอบ กู่ซีซีตอบเป็นภาพรวมอย่างคร่าวๆ มากที่สุด มักจะมีบางส่วนตกหล่นไป แต่กู้ซีจิ่วกลับตอบได้ครบถ้วนไม่ขาดหายไปเลยสักคำ!
การแข่งขันแบบนี้แทบจะตัดสินแพ้ชนะได้เลย หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง กู้ซีจิ่วก็ชนะกู่ซีซีอย่างขาดลอย เทียนจี้เยวี่ยประกาศว่า รอบนี้กู้ซีจิ่วเป็นผู้ชนะ!
ฝูงชนพากันฮือฮาขึ้นมาอีกครั้ง!
สายตาของคนมากมายตกลงบนร่างของกู้ซีจิ่ว แม้แต่องค์ชายสิบสองหรงเหยียนผู้นั้นขณะนี้ก็มองกู้ซีจิ่วด้วยแววตาซับซ้อนเล็กน้อย คล้ายจะมีประกายแสงวาบผ่าน
กู้เซี่ยเทียนใบหน้าแดงกํ่าด้วยความตื่นเต้น!
ได้หน้ายิ่งนัก! บุตรสาวของเขาคนนี้ทำให้เขามีหน้ามีตาจริงๆ!
คล้ายกับมุกเม็ดงามที่เปรอะเปื้อนฝุ่นมาเนิ่นนาน บัดนี้ ในที่สุดก็ส่องประกายแวววาวออกมา!
กู่ซีซีทั้งโกรธทั้งอาย นางหัวเราะหยัน “ก็ได้ รอบนี้ถือว่านางชนะ แต่ว่า การรักษาผู้ป่วยมิใช่แค่ท่องจำตำราแพทย์เล็กน้อยก็สามารถกระทำได้แล้ว จะต้องมีทักษะในการปฏิบัติจริงด้วย ตรวจรักษาผู้คนได้จริงๆ…”
“เช่นนั้นรอบที่สองนี้ก็ประลองการตรวจรักษาคนกันเถิด” กู้ซีจิ่วตัดบทนาง
กู่ซีซีนิ่งอึ้ง “ยามนี้จะมีผู้ป่วยที่ไหนยอมให้พวกเราแข่งกันรักษา?”
จักรพรรดิซวนมองไปที่หมอหลวงโดยพลัน หมอหลวงรีบก้าวขึ้นมาทันที “เรื่องนี้ง่ายนัก มีผู้ป่วยฝาแฝดชายคู่หนึ่ง อยู่ในความดูแลของข้าพอดี โรคที่เป็นค่อนข้างประหลาดอยู่บ้าง อาการป่วยก็เหมือนกันทุกประการ ทั้งสองท่านคิดเห็นว่าอย่างไร?”
สตรีศักดิ์สิทธิ์กู่ไม่ยอมตรวจรักษาให้ผู้ใดง่ายๆ โอกาสที่จะให้นางรักษาเช่นยามนี้หาได้ยากนัก ดังนั้นยามที่ผู้ป่วยทั้งสองได้รับข่าวนี้ ก็รีบรุดเดินทางมาพร้อมกับคนในครอบครัวทันที! ไม่กล้าอืดอาดชักช้าแม้แต่น้อย!
หยกนภาไม่มั่นใจนิดหน่อย ‘เจ้านาย ความรู้ทางการแพทย์เหล่านั้นข้าสามารถช่วยบอกใบ้ให้ท่านได้ แต่ถ้าเป็นการรักษาผู้ป่วยก็คงจะไม่ได้แล้ว ท่านต้องพึ่งพาตัวเอง’
ถึงอย่างไรการตรวจอาการก็ต้องมีความรู้ที่ครอบคลุมรวมถึงการวินิจฉัยอย่างแม่นยำ ไม่ใช่สิ่งที่ท่องจำตายตัวได้
‘วางใจเถอะ’กู้ซีจิ่วตอบมันสามคำ
สตรีศักดิ์สิทธิ์กู่และหญิงสวะอัปลักษณ์ที่เลื่องชื่อ ประลองวิชาแพทย์กันอยู่ที่หอหมื่นดารา ข่าวนี้ย่อมแพร่กระจายออกไป จากหนึ่งแพร่ไปถึงสิบ จากสิบแพร่ไปถึงร้อย ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วยาม ด้านล่างของหอหมื่นดาราก็มีประชาชนมาออกันแน่นเพื่อชมดูความครื้นเครง คนบางส่วนถึงขั้นเปิดบ่อนพนันที่ด้านล่าง เดิมพันกันว่า สุดท้ายแล้วใครจะเป็นผู้ชนะ…
ช่วงที่รอผู้ป่วย กู้ซีจิ่วเดินไปที่ราวกั้นแล้วมองลงไปด้านล่าง มองคนที่เบียดเสียดกันอยู่ด้านล่าง คนหลายพันคนมาชุมนุมกัน รายล้อมอยู่รอบๆ หอหมื่นดาราอย่าง เนืองแน่น ผู้คนมากมายเงยศีรษะมองขึ้นมาด้านบน เมื่อเงาร่างเล็กๆ ของกู้ซีจิ่วปรากฎขึ้น คนที่อยู่ด้านล้างก็ส่งเสียงดังฮือฮากันออกมา