บทที่ 1316 ช่วยชีวิต 2
บาดแผลของเขาเยี่ยงนี้ การรักษาของหมอก็เรื่องหนึ่ง ผู้บาดเจ็บยังต้องมีเจตจำนงอันแรงกล้าที่จะมีชีวิตอยู่ มิเช่นนั้นต่อให้กู้ซีจิ่วมีความสามารถสร้างปาฏิหาริย์ ฟื้นคนตายให้กลับมาเป็นได้ ก็ไร้ประโยชน์กับบาดแผลของเขา
เธอร้องเรียกชื่อทั้งหลายของเขาอยู่หลายรอบ ก็ไม่มีการตอบสนองใดๆ กลับมา
“เจ้านาย เขาจะตายแล้วใช่หรือไม่?” นํ้าตาเจ้าหอยยักษ์ยังคงเอ่อล้นนัยน์ตา มันไม่อยากให้ท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายมีอันเป็นไป ถึงแม้ทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายจะเข้มงวดกับพวกมันสามตัว แต่ละวันสั่งให้พวกมันทำงานกองโต ฝึกฝนจนพวกมันยอมตายเสียยังดีกว่า ทว่าเขาก็สอนทักษะที่แท้จริง ให้พวกมัน บอกว่าพวกมันเป็นผูช่วยของกู้ซีจิ่ว ต้องแข็งแกร่งขึ้นเพื่อปกป้องเจ้านายได้ถึงจะถูก เขายังให้เม็ดยาพวกมันกิน ทำให้พลังวิญญาณของพวกมันพัฒนารวดเร็วกว่าการพัฒนาแบบธรรมชาติมากกว่าเท่าทวี!
ท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายที่เป็นเช่นนี้จึงไม่อาจตายได้ เขาตายไปแล้วเจ้านายจะทำอย่างไร?
เจ้านายไม่กลายเป็นม่ายตั้งแต่อายุยังน้อยหรอกหรือ?
“ข้าจะไม่ยอมให้เขาตาย!” กู้ซีจิ่วราวกับให้สัตย์สาบาน ซ้ำยังเติมต่อท้ายอีกหนึ่งประโยคในใจว่า ‘ถึงแม้จะต้องแลกมาด้วยชีวิตข้าก็ตาม!’
ถึงแม้เธอจะหนีการแต่งงานมา ถึงแม้อยากจะเดินทางใครทางมัน ทว่าเธอไม่เคยคาดหวังให้เกิดเรื่องอันใดกับเขา และย่อมยิ่งไม่ต้องการให้เขาตายแน่นอน ถึงขั้นคิดขึ้นมาแล้วก็หวาดกลัวจนตัวเย็นเฉียบ!
แทบไม่อาจจินตนาการได้เลยว่าหากเขาตายไปจริงๆ เธอจะทำอย่างไร…
เธอรีบร้อนรักษาเขา เจ้าหอยยักษ์เหมือนจะบ่นพึมพำอยู่ข้างกาย แต่เธอก็ไม่ได้ยินแม้แต่น้อย ในสายตาเธอมีเพียงแค่บาดแผลของ
เขาเท่านั้น…
เรื่องคนอื่นเก่งนัก พอเจอกับตัว ถึงกับไปไม่เป็น
ตอนที่กู้ซีจิ่วรักษาคนอื่น ไม่ว่าคนคนนั้นบาดเจ็บสาหัสเพียงใด สถานการณ์จะน่าเวทนาเพียงใด เธอก็รักษาให้คนผู้นั้นแบบไม่กะพริบตาได้ จิตใจสงบเป็นที่สุด ไม่มีอาการมือสั่นแม้แต่น้อย ทว่ายามนี้มือของเธอสั่นแล้ว!
สั่นเหมือนไม่ใช่มือของตัวเอง เช่นนี้ไม่ได้การ!
การผ่าตัด มือจำเป็นต้องนิ่ง!
มิเช่นนั้นหากสั่นเพียงเล็กน้อยก็อาจคร่าชีวิตคนได้!
และตอนนี้เธอก็ไม่มีใครอื่นที่ฝากความหวังได้ มีแค่เธอเท่านั้น และมีเพียงเธอที่รักษาชีวิตเขาได้ ทันใดนั้นเธอหยิกแขนตัวเองอย่างแรง ให้ความเจ็บปวดอันรุนแรงนี้ช่วยครองสติเอาไว้…
ไม่มีทาง เขาไม่มีทางตายได้!
กู้ซีจิ่วเจ้าต้องนิ่งไว้!
เขาเป็นเทพ เขาไม่มีทางตายได้!
ผู้คนในโลกหล้านี้ตายแต่เขาจะตายไม่ได้!
ตอนนี้สิ่งที่เจ้าต้องทำก็คือรักษาบาดแผลของเขา อย่าคิดสะเปะสะปะไปไกล เจ้าต้องใจเย็น!
เธอสูดหายใจเข้าลึก และสูดหายใจเข้าลึกอีกครั้ง จากนั้นจับมืออันเย็นเยือกของเขาไว้ “ตี้ฝูอี ข้าไม่อนุญาตให้ท่านตาย! ท่านได้ยินไหม! ท่านเป็นอันตรายจนเกือบเอาชีวิตไม่รอดเพื่อเข้ามาที่นี่เพราะอยากพูดอะไรกับข้าใช่หรือไม่? ท่านยังไม่ได้พูดเลย ข้ายังไม่ได้ฟังที่ท่านพูดเลย ข้าอยากฟังท่านพูด…”
นํ้าเสียงของเธอจุกอยู่ในลำคอ นํ้าตาทำให้การมองเห็นพร่ามัว เธอสูดลมหายใจเข้าอีกครั้ง ปาดนํ้าตาด้วยความหนักแน่น ก่อนแนบกายเอ่ยข่มขู่ข้างใบหูของเขา “ท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้าย หากท่านตาย ข้าก็จะตายเป็นเพื่อนท่านด้วย! ข้าจะไปปรโลกเพื่อคิดบัญชีกับท่าน!”
……
ผ่านไปหนึ่งชั่วยาม นางกำลังยุ่งง่วน หลัวจั่นอวี่เข้ามาอย่างเงียบเชียบ เห็นกู้ซีจิ่วกำลังผ่าตัดให้ตี้ฝูอี ถึงแม้สีหน้าของนางจะซีดเผือด ทว่าการเคลื่อนไหวยังคงคล่องแคล่วช่ำชอง ไม่มีวอกแวก หลัวจั่นอวี่เลื่อมใสนาง!
น้อยมากที่หมอทั่วไปจะทำได้ถึงจุดนี้ สามารถผ่าตัดให้คนที่ตัวเองใส่ใจที่สุดได้สงบเยือกเย็นถึงเพียงนี้ หากไม่ใช่เพราะเห็นใบหน้าที่ซีดเผือดของนาง เห็นนัยน์ตาที่มองไปยังตี้ฝูอีฉายแววใส่ใจและเป็นห่วงเป็นใย เขาก็แทบจะคิดว่ากู้ซีจิ่วไม่ได้มีความรู้สึกลึกซึ้งอันใดต่อตี้ฝูอีไปแล้ว
เขากลัวว่านางจะยุ่งเกินไป จึงอยากมาเป็นผู้ช่วยนาง แต่กู้ซีจิ่วไม่ยอม นางไม่อยากให้ผู้ใดแตะต้องร่างกายของตี้ฝูอี