บทที่ 250

หากนางเจ็บ เช่นนั้นเขามิเจ็บยิ่งกว่าหรือ?

คงเกี่ยวข้องกับการอาเจียนสุรา กู้ซีจิ่วที่เลอะๆ เลือนๆ มาตลอด ในที่สุดสติก็แจ่มชัดขึ้นบ้าง เมื่อร่างกายลอยอยู่กลางอากาศเธอก็รู้ตัวว่าไม่ดีแล้ว จึงพลันพลิกข้อมือ เชือกยาวเส้นหนึ่งพุ่งออกมาจาก แขนเสื้อ คล้องลงบนเขาเดียวของอาชาเวหาอย่างแม่นยำ…

เดิมทีตี้ฝูอีคิดจะส่งลำแสงสีขาวไปช่วยเหลืออีกครา เมื่อเห็นเช่นนี้ พลันตะลึง หรี่ตาเล็กน้อยพลางมองดูนาง

ดูเหมือนเด็กสาวผู้นี้ก็ไม่ได้เมาสติเลอะเลือนจนเกินไป?

ยามตกอยู่ในอันตรายจริงๆ ยังรู้จักช่วยเหลือตัวเองได้…

ตี้ฝูอีตบร่างอาชาเวหาที่พุ่งดิ่งอยู่ทีหนึ่ง “บินให้นิ่งหน่อย! มิฉะนั้น ข้าจะตัดเขาเจ้าทิ้ง!”

อาชาเวหาพลันสั่นสะท้าน ไม่กล้าบินดิ่งลงอีกต่อไปแล้ว แต่ค่อยๆ บินให้นิ่งขึ้น

แต่บนเขามันพ่วงคนผู้หนึ่งไว้ อย่างไรก็ไม่สะดวกนัก จึงอดสะบัดหัวเล็กน้อยไม่ได้

การสะบัดนี้ทำให้เกิดแรงเหวี่ยงเป็นวงกว้าง กู้ซีจิ่วที่ห้อยอยู่ปลายเชือกจึงแกว่งเป็นวงกลมทันที!

ไม่เสียทีที่เป็นนักฆ่า ถึงแม้จะอยู่ในสภาพสติพร่าเลือน แต่การช่วยเหลือตนเองเมื่อพบเจออันตรายกลายเป็นสัญชาตญาณของเธอไปแล้ว

ยามที่ร่างเธอแกว่งไกวขึ้นมา มือและเท้าพลันออกแรงแกว่งเชือกเส้นยาวให้สูงยิ่งกว่าเดิมเล็กน้อย ก่อนจะลอยผ่านอาชาเวหาขึ้นไปบนฟ้าพอดี…

เธอพลิกตัวกลางอากาศอย่างฉับพลัน สลายแรงแกว่ง แล้วกระโจนกลับไปบนหลังอาชาเวหา!

แต่ถึงอย่างไรก็เมามายอยู่ จึงกะระยะไม่แม่นยำนัก เจตนาแต่เดิมของเธอคือคิดจะร่วงลงที่ว่างบนหลังอาชาเวหา แต่ยามที่ร่วงกลับพุ่งเลยไปชนตี้ฝูอี!

ตี้ฝูอีกำลังจัดการแขนเสื้อตนเองอยู่ ไม่ทันได้ระวัง ถูกเธอพุ่งเข้าสู่อ้อมอก!

เกิดเสียงดัง ‘ตึง’ ขึ้น เธอเกือบชนเขากระเด็นออกไปแล้ว!

บนร่างกายอาชาเวหาแคบเล็ก เขาย่อมไม่สามารถกอยหลังได้ตลอด ทำได้เพียงเอนกายไปด้านหลัง สลายแรงปะทะของเธอลง

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไป เร็วจนทำให้ตอบสนองไม่ทัน ผลสุดท้ายคือกู้ซีจิ่วล้มคว่ำอยู่บนตัวตี้ฝูอี ริมฝีปากน้อยๆ กระแทกเข้ากับหน้าผากเขา!

ตี้ฝูอีตกตะลึง เรือนกายนุ่มนิ่มหอมกรุ่นปะทะแผ่นอก

ทั้งยังเป็นครั้งแรกที่เขาพบเจอสถานการณ์เช่นนี้ จึงตะลึงงันไปชั่วขณะ

“เจ็บ…” กู้ซีจิ่วพึมพำ คิ้วขมวดเข้าหากัน

เจ็บ? นางใช้ฟันเฉาะหน้าผากเขา หากนางเจ็บเช่นนั้นเขามิเจ็บยิ่งกว่าหรือ?

เขาสงสัยว่าหน้าผากของตนคงถูกเฉาะจนปรากฏรอยฟันขึ้นมาแล้ว!

“อะไร? สิ่งใดกัน?” ปากจิ้มลิ้มของกู้ซีจิ่วขยับยุกยิก สัมผัสถูกอัญมฌีทรงนัยน์ตาจิ้งจอกบนหน้าผากของเขาโดยบังเอิญ สาวน้อยผู้เมามายไร้เรี่ยวแรงไม่ได้ดันปากออก อีกทั้งกระแทกแถบคาดหน้าผากของเขา แล้วงับแถบคาดหน้าผากเส้นนั้นเข้าปากไป…

ตี้ฝูอี ตกตะลึง นัยน์ตาหรี่ลงทันที จากนั้นเหยียดฝ่ามือทั้งสองข้าง ผลักเด็กสาวที่ล้มคว่ำอยู่บนร่างออกไป

หลังของอาชาเวหาแคบ เมื่อเขาผลักออก กู้ซีจิ่วจึงกลิ้งตกลงไปอีกครั้ง…

เคราะห์ดีที่ยามนี้อาชาเวหาบินเรี่ยพื้นแล้ว ด้านล่างคือฝืนน้ำขนาดใหญ่

‘ตู้ม!’ ครั้งนี้กู้ซีจิ่วหล่นลงไปในนํ้า ปะทะจนละอองนํ้ากระเซ็นเป็นวงกว้าง

อาชาเวหาดำผุดดำว่ายอยู่ในแม่นํ้าใหญ่อย่างเบิกบาน ให้น้ำไหลผ่านร่างกายตน ชะล้างจุดที่โดนอาเจียนใส่

ตี้ฝูอีก็แช่อยู่ในแม่นํ้าอย่างที่พบเห็นได้ยาก เพียงแต่เขาไม่ได้ชำระร่างกายตน แต่อุ้มกู้ซีจิ่วมาล้าง…

เมื่อสักครู่ตอนนางล้มคว่ำอาเจียน ไม่เพียงทำให้อาชาเวหาสกปรก เสื้อผ้าที่นางสวมก็เปรอะเปื้อนอย่างยากจะหลบเลี่ยง

หากเป็นเมื่อก่อน ไม่ว่านางจะสกปรกเพียงใด เขาแค่ร่ายคาถาทำความสะอาดหลายๆ ครั้งก็พอแล้ว แต่ตอนนี้ไม่ได้แล้ว… เขาจะต้องลงมือทำความสะอาดให้ตนเองและนางภายในเวลาอันสั้น

ดังนั้นหลังจากตี้ฝูอีทำความสะอาดร่างกายตนจนหมดจดแล้ว ก็ไม่สนใจความถูกต้องเหมาะสมใดๆ คว้าเด็กสาวที่เพิ่งโผล่ขึ้นมาจากแม่น้ำมาล้างให้สะอาดทันที…

ดูเหมือนเขาจะอารมณ์ไม่ดีนัก การล้างจึงค่อนข้างรุนแรงเล็กน้อย