Skip to content

ลำนำบุปผาพิษ 252

บทที่ 252

แบบที่ไม่เคยเต็มที่เช่นนี้มาก่อน!

แต่หลังจากเมาหนนั้น หลงซีก็ไม่ยอมให้เธอดื่มสุราอีก! แถมยังควบคุมการดื่มสุราของเธออย่างเข้มงวด…

บอกว่าเธอเมาแล้วน่าตกใจมาก บอกว่าหัวใจของคนทั่วไปทนรับสิ่งนี้ไม่ไหว

เนื่องจากกู้ซีจิ่วไม่มีความทรงจำหลังจากที่ตนเมา ดังนั้นเธอจึงใคร่รู้ยิ่ง เคยถามหลงซีสองหน แต่ล้วนถูกหลงซีบ่ายเบี่ยงไปอย่างคลุมเครือ

ไปๆ มาๆ เธอก็คร้านจะถามแล้ว

ดังนั้นเธอจึงไม่เคยรู้เลยว่าหลังจากตนเองเมาแล้วเป็นอย่างไร

แต่หนนี้ที่เธอดื่มมากเกินไป ประการแรกเป็นเพราะเธออารมณ์ไม่ดี ประการที่สองคือเธอไม่คิดจะหนีอีกต่อไปแล้ว คิดจะเผชิญหน้าตรงๆ

เธอทราบว่าถึงแม้ตี้ฝูอีจะต้องการทดสอบเธอ ต้องการนำเธอไปโยนทิ้งที่ป่าทมิฬ แต่เขาจะไม่ทำอันตรายเธอก่อนการทดสอบ ดังนั้นเธอเลยอยากผ่อนคลายสักหน่อย กล้าดื่มอย่างสบายใจหายห่วง

เธอก็ไม่ได้อยากดื่มจนเมา ชาติก่อนเธอดื่มสุราดีกรีสูงหนึ่งจิน เพื่อนร่วมโต๊ะล้วนไหลลงไปกองอยู่ใต้โต๊ะ ส่วนเธอยังเคลื่อนไหวได้ตามปกติ

แต่รสชาติของ ‘พิภพเมามาย’ ไม่นับว่าเผ็ดร้อนเท่าใด เทียบกับสุราดีกรีสูงในชาติก่อนยังอ่อนนุ่มกว่ามากนัก ทั้งฝังแฝงกลิ่นหอมสดชื่นของใบไผ่ไว้ด้วย

ถึงแม้ชาติก่อนหลงซีจะบ่มสุราไม่เป็น แต่เขาชอบดื่มสุราดีกรีต่ำ

‘พิภพเมามาย’ เป็นสุราที่หลงซือเย่บ่ม ยามที่กู้ซีจิ่วได้ชิมอึกแรกก็รู้สึกว่ามันไม่แรง

จากประสบการณ์การดื่มสุราที่เธอดื่มมาเนิ่นนานปี นี่น่าจะเป็นสุราดีกรีต่ำ สุราเช่นนี้เธอดื่มสักสองจินก็ไม่มีปัญหา!

ด้วยเหตุนี้เธอจึงดื่มไปไม่น้อย ประมาณหนึ่งจินนิดๆ

เธอคิดไม่ถึงว่าสุรานี้จะออกฤทธิ์ถึงเพียงนี้ มอมเมาคนได้อย่างร้ายกาจเช่นนี้ หนนี้นางจึงเมาอย่างเต็มที่! แบบที่ไม่เคยเต็มที่เช่นนี้มาก่อน!

เมื่อเธออาเจียนสุรา กลิ้งไปกลิ้งมา ในใจก็ค่อยๆ กระจ่างแจ้งขึ้น แต่ฤทธิ์สุราแรงเกินไป ถึงเธอต้องการให้สติแจ่มใสแต่ก็เปล่าประโยชน์ พยายามเบิกตาอย่างสุดกำลัง ก็ยากจะต้านทานความง่วงงุนอยู่เหมือนเดิม ผนวกกับโดนตี้ฝูอีสกัดจุด เลือดลมติดขัด สมองเธอจึงทึ่มทื่อไปชั่วขณะ

ระหว่างที่สับสนมึนงง เธอคล้ายได้ยินเสียงถอนหายใจเบาๆ “เหตุใดเมาแล้วร้ายกาจถึงเพียงนี้? ข้าไม่อยากสกัดจุดเจ้า การสกัดจุดในขณะที่เมามายจะทำให้เส้นโลหิตเสียหายได้ง่าย…”

จุดชีพจรของเธอพลันปลอดโปร่ง ราวกับถูกปลดปล่อย แต่กู้ซีจิ่วที่กรึ่มๆ ขึ้นมาแล้ว ร่างกายอ่อนปวกเปียกยิ่งนัก ยังคงเดินไม่ได้อยู่เหมือนเก่า

ระหว่างที่สับสนมึนงง เธอรู้สึกว่าตนเองถูกคนอุ้มช้อนขึ้นมา

ลมแม่นํ้าหนาวเย็น ทั่วร่างเธอเปียกโชก จึงอดจะหนาวสั่นไม่ได้ “หนาว…”

ด้วยเหตุนี้อ้อมกอดนั้นจึงโอบกอดนางไว้แน่น เกิดเสียงดังซ่าเมื่อเธอถูกคนอุ้มขึ้นฝั่ง ดูเหมือนเธอจะถูกวางไว้ที่ไหนสักแห่ง จากนั้นก็มีของเหลวรสเผ็ดร้อนกรอกใส่ปาก

เธอไม่ชอบรสชาตินี้ คิดจะบ้วนทิ้งตามสัญชาตญาณ ทว่าถูกคนอุดปากไว้ จึงทำได้เพียงรีบกลืนลงไป…

เมื่อความขมหลั่งไหลเข้าสู่กระเพาะ เธอก็เดือดดาล “สารเลว เจ้าคิดจะวางยาพิษข้าให้ตาย!”

กู้ซีจิ่วยกฝ่ามือขึ้นคิดจะซัดออกไป ทว่าถูกจับไว้เสียก่อน

เสียงอึมครึมเสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหูเธอ “เจ้าสารเลวน้อย ข้าจะวางยาพิษสังหารเจ้าไปทำไม?! เพียงชั่วพริบตาก็ทำให้เจ้าชดใช้ได้แล้ว! นี่คือยาสร่างเมา…เด็กดี ดื่มให้มากน้อย จะได้สร่างเร็วขึ้น”

ของเหลวรสเผ็ดร้อนกรอกเข้าปากเธออีกครั้ง

จันทร์กระจ่างบนนภา สายลมฤดูใบไม้ร่วงพัดกวาด

ในป่าทึบหี่ห่างไกล พฤกษาสูงตระหง่านเสียดเมฆา วัชพืชเป็นสีเหลืองหม่น ทว่าเติบโตสูงยิ่ง แทบจะท่วมหัวคนแล้ว สายลมพัดโชยมา เกิดเสียงดังแซ่กๆ

ในส่วนลึกของป่ามีเสียงพยัคฆ์ร้ายคำรามขึ้นมาเป็นครั้งคราว ทำให้คนหวาดกลัวจนตัวสั่น

เมื่อกู้ซีจิ่วรู้สึกตัวก็พบว่าตนกำลังนั่งพิงหินใหญ่ก้อนหนึ่งอยู่

ห่างจากเธอไปไม่ไกลมีกองไฟกองใหญ่ลุกโชน เปลวเพลิงส่งเสียงดังเปรี๊ยะๆ ผิงร่างคนให้อบอุ่น

……………………….

[1]เหลี่ยง คือหน่วยน้ำหนักของจีน 1 เหลี่ยง เท่ากับ 50 กรัม

[2]ทักษะต้านหมาป่า คือ วิชาป้องกันตัวสำหรับผู้หญิง เอาไว้ป้องกันตัวเวลาถูกลวนลาม

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

error: Content is protected !!
Exit mobile version