บทที่ 308

สิ่งที่ต้องเฝ้าพิทักษ์เข้มงวดถึงเพียงนี้คืออะไรกัน

หรือว่าเธอจะมาผิดถํ้า?

กู้ซีจิ่วหันหลังคิดจะเดินออกไปดู เธอเพิ่งหันหลังไป จู่ๆ ก็ สังเกตเห็นอะไรบางอย่าง จึงหันกลับมาทันที!

โคมไฟคู่หนึ่ง!

เป็นโคมไฟสีเขียวคู่หนึ่ง!

โคมไฟแต่ละดวงมีขนาดเท่าถ้วยชา สีเขียวชวนสยองขวัญ!

กู้ซีจิ่วอึ้งไป

หยาดเหงื่อเย็นเฉียบเกือบผุดออกมาแล้ว! นี่มันโคมไฟที่ไหนกัน ดวงตาสัตว์ร้ายชัดๆ!

เกิดสายลมพัดกรรโชก!

‘โคมไฟสองดวง’ กระโจนเข้ามา!

………………………

ครึ่งชั่วยามให้หลัง

กู้ซีจิ่วนั่งอยู่บนชะง่อนหินก้อนหนึ่ง ยกมือจัดเสื้อผ้าที่ยู่ยี่เล็กน้อยเพราะการเคลื่อนไหว รวบเส้นผม จากนั้นก็ลุกขึ้นเตะงูยักษ์เขาเดียวที่เธอเพิ่งสังหารไป ความรู้สึกที่เท้าสัมผัสค่อนข้างนุ่มนิ่ม

ไม่รู้ว่างูยักษ์ตัวนี้เป็นสัตว์ประหลาดพันธุ์ใด ยาวห้าจั้ง ตัวหนาเท่าปากชาม บนหัวยังมีเขาแหลมคมอันหนึ่ง พ่นพิษได้ พ่นไพ่ได้ เกล็ดหนากว่าตัวนิ่มเสียอีก ยามเธอต่อสู้กับมัน ใช้กระบี่ฟันไปหลายที เกล็ดไม่แม้แต่จะหลุดออกมาสักชิ้น

งูตัวนี้ร่างใหญ่มหึมาถึงเพียงนี้ กลับเคลื่อนไหวปราดเปรียวยิ่งกว่ากระต่ายเสียอีก เลื้อยไปมาในถ้ำนี้ดุจแถบผ้าที่มาพร้อมสายฟ้าฟาด พลังน่าตกตะลึงยิ่ง!

กำลังภายในที่กู้ซีจิ่วฝึกฝนมาหนึ่งเดือน ได้นำมาทดสอบฝีมือกับเจ้าสิ่งนี้พอดี เธอต่อสู้โรมรันกับมัน

ท่าร่างประหลาดของเธอ ผนวกกับกำลังภายในที่ลึกลํ้ายิ้งและวิชาเคลื่อนย้ายในพริบตา เมื่อใช้วิชาตัวเบาควบคู่กับวิชาเคลื่อนย้าย ยิ่งเสริมให้คล่องแคล่าดั่งใจนึก เดี๋ยวซ้ายเดี๋ยวขวา เดี๋ยวบนเดี๋ยวล่างอยู่ใกล้ๆ เจ้างูนี้ เจ้างูที่ปราดเปรียวถึงเพียงนั้นถูกเธอหลอกล่อจนตาลาย ถูกฟันติดๆ กันหลายครั้ง…

ต่อสู้พัวพันอยู่เช่นนี้เกือบครึ่งชั่วยามขณะที่สู้พัวพันอยู่ในที่สุดกู้ซีจิ่วก็หาจุดอ่อนของงูตัวนี้พบ แทงกระบี่เข้าที่เพดานปาก ทะลุศีรษะ ทำให้มันดับดิ้นไป

การต่อสู้ครั้งนี้พูดแล้วเหมือนง่ายดาย แต่ความจริงสุ่มเสี่ยงอันตราย หากเป็นฝีมือของเธอเมื่อก่อนคงสู้ไม่ไหว มีแต่ต้องกลายเป็นอาหารของมัน

ตามความเป็นจริงในเชิงปฏิบัติ วรยุทธ์จะพัฒนาอย่างรวดเร็วในการต่อสู้ที่แท้จริง

หลังผ่านการต่อสู้ครั้งนี้ กู้ซีจิ่วเข้าใจแนวทางเพิ่มขึ้นบ้างแล้ว สรุป คือได้ประสบการณ์และบทเรียนจากการต่อสู้กับสัตว์ร้าย เธอเคยสอบถามองค์รัชทายาทหรงเจียหลัวมาแล้ว ยอดเขาที่สองของป่าทมิฬก็มีงูพิษเช่นนี้ นึกไม่ถึงว่าเธอจะได้มาสัมผัสกับเจ้าสิ่งนี้ล่วงหน้า…

เธอหยุดพักเล็กน้อย แล้วเริ่มค้นหาภายในถ้ำที่พังยับเยิน

ล้วนกล่าวกันว่าสัตว์มีพิษชอบพิทักษ์ปกปักข้าวของ เจ้างูยักษ์ตัวใหญ่ขนาดนี้ ทรงพลังถึงเพียงนี้ เมื่อกี้อยู่ที่รังในถํ้าตลอดไม่ยอมออกมา บางทีมันอาจจะซ่อนสมบัติลํ้าค่าไว้ในนี้จริงๆ ก็ได้…

เธอชำนาญการค้นหาสิ่งของมาก ไม่ถึงหนึ่งนาทีเธอก็ค้นพบหีบหยกขาวใบหนึ่งในสถานที่เดิมซึ่งงูยักษ์เลื้อยออกมา หีบหยกขาวใบไม่ใหญ่ ด้านบนมีสลักซับซ้อน

กู้ซีจิ่วตรวจสอบดูก่อน หลังจากยืนยันแน่ชัดว่าหีบหยกขาวใบนี้ไม่มีพิษจึงหยิบมันขึ้นมา พลิกไปพลิกมาดู แล้วค่อยเงี่ยหูฟัง รู้สึกว่าด้านในเหมือนจะมีสิ่งของอะไรที่บางเบาอยู่

สิ่งที่เจ้างูยักษ์ต้องเฝ้าพิทักษ์เข้มงวดถึงเพียงนี้คืออะไรกัน?

โดยทั่วไปแล้วน่าจะเป็นสมุนไพรหรือของวิเศษกระมัง?

ถึงแม้สลักบนหีบหยกขาวใบนี้จะซับซ้อนยิ่งนัก แต่ก็ไม่คณนามือ มืออาชีพเช่นกู้ซีจิ่ว เพียงครู่เดียวเธอก็เปิดได้แล้ว จากนั้นใช้ไม้พลองบางๆ ด้ามหนึ่งงัดฝาหีบให้เปิดออก

ค่อยยังชั่วไม่มีกลไกยิงอาวุลับที่มีพิษอะไรอยู่ด้านใน เธอมองเข้าไปข้างใน มองเห็นผ้าไหมเนื้อบางผืนหนึ่งที่พับซ้อนเป็นระเบียบเรียบร้อย

ผ้าไหมเนื้อนุ่มสีคร่ำคร่า ค่อนข้างทึมทึมอยู่บ้าง เห็นได้ชัดว่าเก่ามาก

หลังจากยืนยันแล้วว่าไม่มีพิษ กู้ซีจิ่วจึงหยิบผ้าไหมเนื้อนุ่มขึ้นมา ค่อยๆ คลี่กางออก…