บทที่ 325

การประลอง 2

กู้ซีจิ่วรู้สึกเสมอว่าเส้นชีพจรของตนยังไม่ได้เปิดออกอย่างแท้จริง สรรพคุณของวารีทิพย์เลือนเร้นเหมาะสมกับเธอมาก

เมื่องจากการเดิมพันต้องมีคนกลางตัดสิน ด้วยเหตุนี้หลงซื่อจื่อเลยรับหน้าที่เป็นคนกลางตามคำขอของสตรีทั้งสามนาง

การหลอมโอสถเริ่มต้นขึ้น กู้ซีจิ่วและเล่อเจียจวินจึงยุ่งง่วน

เมื่อกู้ซีจิ่วหยิบเตาหลอมโอสถออกมา เล่อเจียจวินก็แดกดันทันที “นี่คือเตาหลอมหยกขาวศักดิ์สิทธิ์ของศิษย์น้องข้ามิใช่หรือ?”

“ตอนนี้เป็นของข้าแล้ว” กู้ซีจิ่วตอบง่ายๆ ตอกนางกลับไปตรงๆ

เล่อเจียจวินอํ้าอึ้งไปครู่หนึ่ง “ใช่ ตอนนี้มันเป็นของเจ้าแล้ว”

หลงซื่อจื่อเอ่ยขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ “จ้งเซิง ข้าเคยได้ยินว่ายามที่หลอมโอสถควรใช้เตาหลอมโอสถที่ใช้เป็นประจำถึงจะคุ้นมือที่สุด เตานี้…ถึงอย่างไรเจ้าก็เพิ่งได้มา เกรงว่าจะใช้ไม่ถนัด”

กล่าวกันตามจริงหลงโม่เหยียนไม่ค่อยเชื่อว่ากู้ซีจิ่วจะชนะ ด้วยการแปลงโฉมของกู้ซีจิ่ว จ้งเซิงผู้นี้จึงดูเหมือนอายุราว 16-17 ปี ก่อนหน้านี้วิชาตัวเบาสูงส่งถึงเพียงนั้น เห็นได้ชัดว่าฝึกฝนวรยุทธ์เป็นหลัก ไม่ใช่สายการแพทย์

เมื่อเป็นเช่นนี้ต่อให้นางสามารถหลอมโอสถได้ แต่จะเก่งกาจสักแค่ไหนกันเชียว?

จะเทียบกับเล่อเจียจวินที่มีความเชี่ยวชาญเฉพาะทางได้อย่างไร?

ตอนนี้กู้ซีจิ่วยังคิดจะนำเตาหลอมโอสถที่เพิ่งได้มาหลอมกลั่นโอสถด้วย ใช้อุปกรณ์ที่ไม่คุ้นมือ นี่มิใช่การหาเรื่องพ่ายแพ้หรอกหรือ?

กู้ซีจิ่วโบกมือ กล่าวตรงๆ เพียงประโยคเดียวว่า “เตานี้ก็ดีแล้ว”

หลงซื่อจื่อพูดอะไรไม่ออกเลย

หรือนางจะรู้อยู่แล้วว่าต้องแพ้ ก็เลยใช้อุปกรณ์ที่ไม่คุ้นมือ เช่นนี้จะได้พ่ายแพ้อย่างดูดีหน่อย?

หยกนภากระสับกระส่ายยิ่งนัก กลัวว่าจะพ่ายแพ้กว่ากู้ซีจิ่วเสียอีก มันจับตามองการเคลื่อนไหวของคนทั้งสองตลอดเวลา

‘เจ้านาย ฝีมือของนางช่ำชองกว่าท่าน’

‘เจ้านาย เตาหลอมโอสถของนางดีกว่าท่าน ข้าคิดว่าท่านควรจะใช้เตาหลอมหยกม่วงสมปรารกนาระดับแปดที่ชนะแล้วได้มาจากองคชายหรงฉู่เมื่อตอนนั้น ใช้ใบนั้นน่าจะมีโอกาสชนะมากขึ้นอีกหน่อย’

‘เจ้านาย…’

‘หุบปาก!’

ยามหลอมโอสถจิตใจต้องแน่วแน่ไม่วอกแวก ดังนั้นเล่อเจียจวินไม่มีเวลามาสนใจฝีมือกู้ซีจิ่ว กู้ซีจิ่วก็ก้มหน้ายุ่งง่วนอยู่กับงาน ไม่ได้มองผู้ใด

แต่ถานเซี่ยวเกอที่คุ้นเคยดีแถมอยู่ว่างไม่ได้ทำอะไรมองเห็นท่าทางของทั้งสองคนอย่างชัดเจน

ถึงอย่างไรนางก็เคยชินกับการทำงานร่วมกับเล่อเจียจวิน เมื่อเห็นระดับความร้อนของไฟและท่าทาง ก็แทบจะรู้แล้วว่าเตาโอสถนี้สามารถหลอมโอสถระดับสี่ได้กี่เม็ด

เล่อเจียจวินคงอยากอวดตนต่อหน้าหลงซื่อจื่อ การหลอมโอสถครั้งนี้จึงจริงจังเป็นพิเศษ ทำต่อเนื่องกันทีละขั้นๆ ไม่พลาดเลยสักนิด! จากการประเมินของถานเซี่ยวเกอ เตาโอสถของเล่อเจียจวินน่าจะหลอมโอสถระดับสี่ได้หนึ่งเม็ด โอสถระดับสาม สามเม็ดขึ้นไป

ต้องทราบก่อนว่า การหลอมโอสถระดับสูงความจริงแล้วยากเย็นยิ่งนัก ต่อให้เป็นปรมาจารย์โอสถระดับสี่ก็ใช่ว่าจะหลอมเม็ดยาระดับสี่ได้ทุกครั้ง ในการหลอมโอสถสิบครั้งสามารถหลอมเม็ดยาระดับสี่ออกมาได้สามครั้งก็นับว่าประสบความสำเร็จอย่างยิ่งแล้ว

ถานเซี่ยวเกอหันไปมองกู้ซีจิ่วที่อยู่อีรกฝั่ง สตรีผู้นี้ใช้เตาหลอมโอสถของนาง วัสดุของเตาใบนี้ดีไม่เท่าใบนั้นของเล่อเจียจวิน ส่วนฝีมือก็ไม่ช่ำชองเท่าเล่อเจียจวินอีก ถึงแม้วิธีที่กู้ซีจิ่วใช้จะแตกต่างกับสำนักของพวกนางอย่างเห็นได้ชัด แต่มองจากระดับความเชี่ยวชาญแล้วถานเซี่ยวเกอก็ดูออกประมาณแปดเก้าส่วน

ดังนั้นรอบนี้ศิษย์พี่ของนางต้องชนะแน่นอน!

เป็นไปตามที่ถานเซี่ยวเกอคาดไว้ ยามที่เตาหลอมโอสถของสองคนนั้นเปิดออก ในเตาหลอมโอสถของเล่อเจียจวินมีเม็ดยาระดับสี่นอนอยู่หนึ่งเม็ด เม็ดยาระดับสาม สามเม็ด เม็ดยาระดับสองห้าเม็ด

ในเตาหลอมโอสถของกู้ซีจิ่วมีเม็ดยาระดับสามนอนอยู่หนึ่งเม็ด ส่วนที่เหลือล้วนเป็นเม็ดยาระดับหนึ่งและระดับสอง

ชัดเจนยิ่งนัก รอบนี้กู้ซีจิ่วแพ้แล้ว!

เล่อเจียจวินยิ้มตาหยี “แม่นางจ้งซิชิง เจ้าแพ้แล้ว…”

กู้ซีจิ่วเก็บกวาดเตาหลอมโอสถ พลางกล่างอย่างสงบนิ่ง “รอบนี้ข้าแพ้แล้ว ต้องชนะสองในสามรอบ พวกเรายังต้องแข่งอีกสองรอบ”

“ข้าว่าไม่ต้องถึงสามรอบหรอก ขอเพียงศิษย์พี่ข้าชนะอีกรอบก็เพียงพอแล้ว สมุนไพรลํ้าค่าถึงเพียงนี้ไม่อาจให้เจ้าย่ำยีจนเสียเปล่าได้” ถานเซี่ยวเกอยินดีในคราวเคราะห์ของผู้อื่น