บทที่ 326

การประลอง 3

“แม่นางจ้งเซิงสามารถหลอมเม็ดยาระดับสามได้ก็ยอดเยี่ยมมากแล้ว! และเตาหลอมโอสถของนางก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่”

หลงซื่อจื่อที่อยู่ด้านข้างช่วยไกล่เกลี่ย อดหันไปมองกู้ซีจิ่วแวบหนึ่งไม่ได้

แม่นางผู้นี้ช่างมีความสามารถรอบด้านเสียจริง! ไม่เพียงแต่วรยุทธ์สูงส่ง วิชาหลอมโอสถก็ยอดเยี่ยมถึงเพียงนี้!

แม้แต่หยกนภาก็รู้สึกประหลาดมาก ‘เจ้านาย ท่านสามารถหลอมเม็ดยาระดับสามได้! ข้ายังนึกอยู่ว่าหนนี้ถ้าท่านหลอมเม็ดยาออกมาได้ก็นับว่าไม่เลวแล้ว’

ต้องทราบก่อนว่าการหลอมโอสถมิใช่จะประสบความสำเร็จเสมอไป ต่อให้เป็นปรมาจารย์หลอมโอสถ ก็ยังหลอมได้เม็ดยาไร้ค่าอยู่บ่อยครั้ง นับตั้งแต่มันตื่นขึ้นมายังไม่เคยเห็นกู้ซีจิ่วหลอมโอสถเลย! เมื่อครู่มันเดาอย่างมั่นใจว่าครั้งนี้คงหลอมออกมาเป็นเม็ดยาไร้ค่า พอกล่าวถึงตรงนี้มันก็ตื่นเต้นยินดีขึ้นมาอีกครั้ง ‘เจ้านาย ข้ารู้สึกว่าต่อให้ท่านแพ้ก็ไม่เป็นไรหรอก ท่านสามารถหลอมเม็ดยาระดับสามได้เป็นเรื่องที่น่ายินดียิ่งนัก ข้าดีใจมาก ต้องทราบก่อนว่าสมุนไพรลํ้าค่านั้นหายาก ทว่าทักษะการหลอมเม็ดยาระดับสามยิ่งหายากกว่า…’

กู้ซีจิ่วตอบมันสามคำ ‘ไปตายซะ!’

สีหน้าเล่อเจียจวินไม่ค่อยดีนัก นางแสดงความสามารถอย่างสุดฝีมือด้วยคิดว่าจะทำให้สายตาของหลงซื่อจื่อหยุดอยู่ที่นางได้ แต่ไม่นึกเลยว่า…

ฮึ่ม นางจะแสดงฝีมือให้ยอดเยี่ยมขึ้นในการหลอมครั้งต่อไป จะพยายามหลอมเม็ดยาระดับสี่สองเม็ดให้ได้ จะทำให้จ้งเซิงผู้นี้พ่า แพ้อย่างน่าสมเพชยิ่งกว่าเดิม!

นางกลอกตาเล็กน้อย หยิบเตาหลอมโอสถชั้นดีใบหนึ่งออกมาจากร่าง แล้วยื่นให้กู้ซีจิ่ว “เตาหลอมโอสถใบนี้ใช้วัสดุแบบเดียวกับที่ข้าใช้ในตอนนี้ แม่นางโปรดใช้ใบนี้เถิด”

นางอยากทำให้กู้ซีจิ่วยอมรับความพ่ายแพ้อย่างแท้จริง! เลี่ยงไม่ให้อีกฝ่ายยกเรื่องเตาหลอมโอสถมาอ้างยามพ่ายแพ้ในรอบที่สอง

กู้ซีจิ่วไม่รับไว้ “ไม่จำเป็น ตอนนี้ข้าใช้ใบนี้ก็พอแล้ว” เธอเริ่มยุ่งง่วนกับงานอีกครั้ง มุมปากของเล่อเจียจวินยกขึ้นแสดงการดูถูกเหยียดหยาม สตรีผู้นี้คงเกรงว่าจะพ่ายแพ้เป็นครั้งที่สองเลยหาหางออกไว้สินะ?

นางจึงไม่พูดอะไรต่อ เริ่มสาละวนกับงานเช่นกัน หนนี้นางทำอย่างพิถีพิถันกว่าเดิม ทุ่มเทความสามารถทั้งหมดเพื่อหลอมโอสถเตานี้

สายลมหนาวด้านนอกยังคงแผดเสียงก้องเหมือนเคย นอกจากซานซิงแล้ว นักล่ารางวัลคนอื่นๆ ล้วนลาดตระเวนอยู่นอกกระท่อม สัตว์ร้ายในทุ่งน้ำแข็งแห่งนี้มีมากมายอย่างยิ่ง ในระยะเวลาหนึ่งชั่วยาม มีสัตว์ร้ายมาจู่โจมสามสี่ตัวแล้ว โชคดีที่นักล่ารางวัลสี่คนนั้นวรยุทธ์แข็งแกร่ง สามารถสังหารพวกมันได้ทันกาล

ซานซิงวิ่งไปมาระหว่างสองฝ่าย ยามที่สถานการณ์ด้านนอกค่อนข้างตึงมือเขาก็จะวิ่งออกไปช่วยคนอื่น ยามที่สถานการณ์ด้านนอกสงบเขาก็จะเข้ามาดูคนทั้งสองหลอมโอสถในกระท่อมน้ำแข็ง

วรยุทธ์ของเขาสูงส่ง สายตาก็ย่อมเฉียบคม สายตาเฉียบคมของเขาพบว่าการเคลื่อนไหวของกู้ซีจิ่วคล่องแคล่วกว่าก่อนหน้านี้มาก

สติปัญญาของแม่นางผู้นี้ยอดเยี่ยมเหนือธรรมดา ถึงแม้จะแพ้ในรอบแรก แต่กลับไม่สูญเสียความมั่นใจเลย สงบเยือกเย็นเป็นธรรมชาติ เคลื่อนไหวลื่นไหลไม่ติดขัด ดูแล้วเพลินตายิ่งนัก

คาดไม่ถึงว่าคนผู้หนึ่งจะสามารถหลอมโอสถได้น่ามองถึงเพียงนี้!

สายตาของซานซิงมองตามการเคลื่อนไหวของกู้ซีจิ่วอยู่ตลอด จนกระทั่งมีแผ่นหลังบุรุษผู้หนึ่งขวางกั้นอยู่เบื้องหน้าเขา บดบังสายตาไว้ เขาถึงได้สติคืนมา

“ซานซิง ด้านนอกไม่ค่อยสงบเท่าไหร่ เจ้าออกไปลาดตระเวนกับพวกเขาเถอะ” หลงซื่อจื่อกล่าวอย่างนุ่มนวล ทว่านํ้าเสียงกลับไม่อนุญาตให้มีข้อสงสัย

ซานซิงเงียบงัน เขาทำได้เพียงเดินออกไป

ทว่าในใจกลับตัดสนใจแล้ว ถ้าหากแม่นางจ้งเซิงผู้นี้พ่ายแพ้ เช่นนั้นเขาจะเดินทางไปตามหาดอกอสูรเหมันต์ที่อื่นเป็นเพื่อนนาง คุ้มครองความปลอดภัยให้นาง อย่างน้อยก็คอยคุ้มกันยามนางหลอมโอสถได้…

เมื่อเขาออกไปลาดตระเวนด้านนอก คนอื่นๆ ล้วนล้อมวงเข้ามา ถามผลการแข่งขันด้านใน

พอเขาบอกผลรอบแรก ทุกคนต่างเสียใจ กระวนกระวายใจ อยากเข้าไปดูข้างในบ้าง

ระหว่างที่ทุกคนกำลังลาดตระเวนไปพลางสนทนาไปพลาง จู่ๆ ก็ได้ ยินเสียงตื่นเต้นดีใจแว่วออกมาจากในกระท่อมนํ้าแข็ง “เม็ดยาระดับสี่สามเม็ด! ศิษย์พี่ ท่านหลอมเม็ดยาระดับสี่ได้สามเม็ด!”